Όταν τα λιοντάρια περιπλανιόντουσαν στην αρχαία Ελλάδα

Τα λιοντάρια τριγυρνούσαν στην αρχαία Ελλάδα. Εικόνα: Δημόσιος Τομέας

Οι Έλληνες επιστήμονες πιστεύουν ότι ένα σπήλαιο κοντά στη Βραυρώνα, περίπου 40 χλμ (25 μίλια) ανατολικά της Αθήνας, ήταν ένα κρησφύγετο για λιοντάρια και πάνθηρες που τριγυρνούσαν στην αρχαία Ελληνική ύπαιθρο πριν από χιλιάδες χρόνια.

Απολιθώματα που ανήκουν σε μικρά και μεγάλα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων λιονταριών και πάνθηρων, ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στο σπήλαιο από ερευνητές. Άλλα είδη ζώων που εντοπίστηκαν από σκελετικά υπολείμματα περιλαμβάνουν λύκους, βίσονες, άλογα, αρκούδες και ελάφια.

Οι ανασκαφές στο σπήλαιο ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες λένε ότι τα απολιθώματα που βρέθηκαν εκεί χρονολογούνται σε μια μεγάλη περίοδο μεταξύ είκοσι πέντε χιλιάδων έως επτά χιλιάδων ετών.

Πιστεύουν ότι το σπήλαιο ήταν είτε μια φυσική παγίδα για τα ζώα, είτε ίσως ήταν ένα μέρος όπου μεγάλα αρπακτικά, όπως τα λιοντάρια, έφερναν τη λεία τους για να απολαύσουν ένα ήσυχο δείπνο.

Επειδή τα περισσότερα από αυτά τα είδη εξαφανίστηκαν στην Ελλάδα πριν από πολύ καιρό, λίγα είναι γνωστά για αυτά τα ζώα.

Ωστόσο, είναι σαφές όχι μόνο από απολιθώματα αλλά και από μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων ότι λιοντάρια και μεγάλες γάτες περιφέρονταν στη Γη της αρχαίας Ελλάδας.

Ο αρχαίος Ελληνικός μύθος του λιονταριού της Νεμέας

Τα λιοντάρια εμφανίζονται πολύ έντονα στην αρχαία Ελληνική μυθολογία σε γραπτά, και η πιο γνωστή ιστορία είναι πιθανότατα ο μύθος του λιονταριού της Νεμέας.

Αυτό το ζώο, που πίστευαν ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις, λέγεται ότι είχε καταλάβει την ιερή πόλη της Νεμέας στην Πελοπόννησο.

Το λιοντάρι της Νεμέας σκοτώθηκε από τον Ηρακλή, αποτελώντας τον πρώτο άθλο που ανατέθηκε στον Έλληνα ημίθεο. Λέγεται ότι η γούνα του λιονταριού ήταν αδιαπέραστη από επιθέσεις, επειδή ήταν φτιαγμένη από χρυσό και τα νύχια του, πιο αιχμηρά από σπαθιά, μπορούσαν να κόψουν την πανοπλία.

Ο Ηρακλής κατάφερε να σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας στραγγαλίζοντάς το και φόρεσε από τότε το τομάρι του.

Τα λιοντάρια συμβόλιζαν τη δύναμη και τον πλούτο για τους αρχαίους Έλληνες. Ο Αριστοτέλης και ο Ηρόδοτος έγραψαν ότι λιοντάρια βρέθηκαν ακόμη και στα Βαλκάνια στα μέσα της πρώτης χιλιετίας π.Χ.

Όταν ο βασιλιάς Ξέρξης προχώρησε μέσω της Μακεδονίας το 480 π.Χ., ανέφερε ότι συνάντησε πολλά λιοντάρια.

Οι μεγάλες γάτες που τώρα βρίσκονται στην Αφρική και την Ινδία, βρίσκονταν κάποτε σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Ωστόσο, εξαφανίστηκαν στην αρχαιότητα.

Τα λιοντάρια αναφέρθηκαν ότι εξαφανίστηκαν στην Ιταλία πριν από το έτος 20 π.Χ. και από τη Δυτική Ευρώπη συνολικά γύρω στο έτος 1 μ.Χ.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, μέχρι το έτος 70 οι γιγάντιες γάτες είχαν περιοριστεί στη βόρεια Ελλάδα, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αλιάκμονα και Νέστου.

Μέχρι το έτος 100 εξαφανίστηκαν και στην Ανατολική Ευρώπη. Μετά από αυτό, τα λιοντάρια στην Ευρώπη περιορίστηκαν στα βουνά του Καυκάσου, όπου ένας πληθυσμός ασιατικών λιονταριών επέζησε μέχρι τον δέκατο αιώνα.