Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ ΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Ο Γεώργιος Ήλιος είναι ένας εαρινός λαμπερός ήλιος που συνιστά την δύναμη της ζωής και της καρποφορίας. Ενεργεί την άνοιξη καθώς η θερμότητά του είναι ευεργετική και ήπια και ευνοεί την αύξηση των καλλιεργειών και γενικότερα την γεωργία.
Ο Ήλιος ως Γεώργιος αλληλεπιδρά με πλήθος θεοτήτων και δρα σε διάφορα πεδία, συμβάλλοντας στην ευφορία της γης και την ευημερία των ανθρώπων. Σχετίζεται στενά με την θεά Δήμητρα, την κατεξοχήν προστάτιδα θεότητα της γεωργικής καλλιέργειας και συγκεκριμένα του σίτου. Ο Γεώργιος Ήλιος τροφοδοτεί με θερμότητα και φως τα φυτά, απαραίτητο ζωογόνο στοιχείο για την φωτοσύνθεσή τους ενώ η Δήμητρα είναι εκείνη που εμψυχώνει την γη και άρα την καθιστά ικανή να δίνει από μέσα της.
Επίσης σχετίζεται με την Γαία, καθώς με την γονιμοποιητική δύναμή της και την δική του επιρροή φύεται η νέα βλάστηση.
Ο Ήλιος συνδέεται και με τις Ώρες, οι οποίες φροντίζουν για την αρμονική εναλλαγή των εποχών και εξασφαλίζουν τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη των φυτών και την ωρίμανση των καρπών. Η αλλαγή των εποχών σηματοδοτεί την έναρξη των καλλιεργητικών περιόδων υποδεικνύοντας την κατάλληλη στιγμή για σπορά, όργωμα και συγκομιδή. Ο Γεώργιος Ήλιος δρα προστατευτικά στα στάδια της αύξησης, της ανθοφορίας και της καρποδοσίας. Με την ευεργετική δύναμη που ασκεί στα φυτά ενισχύει τα αποτελέσματα για πλούσια σοδειά. Αυτό έχει ως επακόλουθο την επάρκεια και την αφθονία των αγαθών που ευνοούν την κοινωνική συνοχή και την πρόοδο στις πόλεις. Γι’ αυτό στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία υμνείται ιδιαίτερα ο Ήλιος μαζί με τις Ώρες κατά την έναρξη της άνοιξης και του φθινοπώρου στις γιορτές των Θαργηλίων και Πυανεψίων αντίστοιχα.
Στην εαρινή περίοδο, που χαρακτηρίζεται από την αυξημένη ηλιακή ενέργεια, η δημιουργικότητα και η διαύγεια του ανθρώπου σημειώνουν πρόοδο ακολουθώντας τους στόχους και τις επιθυμίες. Είναι επίσης η περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος αρχίζει να αποκομίζει τα οφέλη από όλο τον κόπο που έχει καταβάλει από την αρχή του ενιαυτού μέχρι τώρα. Με τον ίδιο τρόπο που το φως του Γεώργιου Ηλίου τροφοδοτεί την φύση, έτσι βοηθά και τους στόχους μας να ωριμάσουν και να τελεσφορήσουν.
Ο Γεώργιος Ήλιος απεικονίζεται έφιππος (όπως ο ιππέας της θρακικής παράδοσης, θεός θεραπευτής, προστάτης της γεωργίας και του χθόνιου κόσμου ) να θανατώνει έναν δράκοντα που σύμφωνα με τον Β. Ρασσιά «σπάζει τη σφραγίδα της γης», αφού το ερπετό συμβολίζει την χθόνα. Ο Γεώργιος Ήλιος που φέρνει την άνοιξη σπάζοντας την σφραγίδα συμβολίζει την νίκη του ηλιακού φωτός έναντι του σκότους. Την ίδια νίκη συμβολίζει και ο μύθος που θέλει τον Απόλλωνα στην ηλιακή του πλευρά να νικά τον Πύθωνα, δηλαδή ο θεός της άνοιξης νικά τον χειμώνα σπάζοντας την παγωμένη σφραγίδα του. Το φως και η ζεστασιά του εαρινού ήλιου προκαλεί την άνθιση και την αναγέννηση της φύσης, καθώς και την ψυχική ανάταση και πνευματική αφύπνιση των ανθρώπων.
Ο Κ. Σάθας τον ερμηνεύει ως τον εαρινό ήλιο που ελευθερώνει την Ελένη, την ελληνική ψυχή. Κατά μια ερμηνεία είναι η ψυχή που χρειάζεται να απελευθερωθεί από τα σκοτεινά δεσμά που την έχουν φυλακίσει, να αναγεννηθεί, να ανθίσει και να καρποφορήσει και με την στροφή στα ανώτερα πράγματα και το μεγαλείο του Ελληνισμού να επέλθει ο θρίαμβος του φωτός και του πολιτισμού έναντι του σκότους και της μονοθεϊστικής βαρβαρότητας.
Με το πέρασμα στην φθινοπωρινή περίοδο, ο ήλιος φαινομενικά απομακρύνεται σταδιακά από την γη και στρέφεται σε άλλη κατεύθυνση προκαλώντας τη φθορά και το μαρασμό της φύσης. Προκειμένου, όμως να διατηρηθεί η ζωή και οι προϋποθέσεις της αναβλάστησης, ο ήλιος διεισδύει στα μύχια της γης για να ζεστάνει τον σπόρο και να τον κάνει να βλαστήσει ξανά. Είναι ο Δημήτριος ‘Ηλιος, αυτός που αξιοποιεί με την συνδρομή της Δήμητρας, το θεϊκό σώμα της Μητέρας Γαίας, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για την νέα παραγωγή του φυτικού βασιλείου.
Δημήτριοι ονομάζονταν και οι νεκροί. Η νεκρή οργανική ύλη, που θάβεται στην γη, "κατεβαίνει" στον υποχθόνιο κόσμο ακολουθώντας την ίδια πορεία με την Περσεφόνη, η οποία στην φθινοπωρινή ισημερία αποσύρεται στο αθέατο βασίλειο προκειμένου να εμψυχώσει με την ζωοποιό της δύναμη την άψυχη ύλη και να την μεταμορφώσει σε ζώσα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο γενικός επόπτης του βασιλείου από το οποίο πηγάζει ο πλούτος και η ευμάρεια είναι ο Πλούτων, η θεϊκή δημιουργική δύναμη που ως άλλος Ήλιος κυβερνά τον νεκρό κόσμο μέσα από τον οποίο αναδύεται η ζωή.
Παρομοίως, στο ανθρώπινο, δημιουργικό επίπεδο, κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ο Δημήτριος Ήλιος καθοδηγεί τους ανθρώπους στην μετατόπιση της προσοχής τους από την δημιουργία στην ενδοσκόπηση, ώστε να μπορέσουν να αξιολογήσουν το μέχρι τώρα ταξίδι τους. Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να εκτιμήσουν όλα όσα έχουν ζήσει και πετύχει στην παρούσα χρονιά και να αποκομίσουν τα μέχρι τώρα οφέλη της εργασίας τους. Από αυτήν την περίοδο ξεκινά σταδιακά και η διαδικασία αξιολόγησης και επαναπροσδιορισμού των στόχων που θα κορυφωθεί με την έλευση του Χειμερινού Ηλιοστασίου.
Ο Ήλιος ως πηγή φωτός και τόσο ως Γεώργιος όσο και ως Δημήτριος επεκτείνονται στο ανθρώπινο επίπεδο φροντίζοντας για την πνευματική καλλιέργεια, την ανάπτυξη των ανθρώπων και την συνειδητοποίηση της αιώνιας κυκλικής ροής του σύμπαντος. Σε αυτήν την κυκλική ροή, η ζωή φέρνει τον θάνατο και ο θάνατος τροφοδοτεί την νέα ζωή υπό το όμμα του φωσφόρου και φερέσβιου Ηλίου.
Έλενα Πετρή | Ελένη Αντιγόνη Ξάνθη | Γιώργος Λίζος
Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου