Ψυχολογία: Τι κάνει τα συναισθήματα να ενεργοποιούνται και να απενεργοποιούνται

H ερευνητική ομάδα εστιάζει στο πώς τα νευρωνικά μοτίβα στον εγκέφαλο συνδέονται με τις σκέψεις ή τις εκτιμήσεις που έχουμε για μια δεδομένη κατάσταση.

Περνάτε ένα ευχάριστο βράδυ στο σπίτι μετά από μια ιδιαίτερα αγχωτική μέρα. Μέρος αυτού που σας βοήθησε να ξεπεράσετε τη μέρα ήταν ότι γνωρίζατε ότι το βράδυ θα σας παραδιδόταν ένα πακέτο με ένα δώρο που αγοράσατε στον εαυτό σας ως έκπληξη. Όταν φτάνει, το ανοίγετε με ανυπομονησία για να διαπιστώσετε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου αυτό που περιμένατε. Τα συναισθήματά σας αλλάζουν σε μια στιγμή από τη χαρά που νιώσατε όταν παραλάβατε το πακέτο από το κατώφλι της πόρτας σας στην αντίδραση απογοήτευσης όταν είδατε τι περιείχε αυτό το πακέτο.

Οι πλήρεις αλλαγές στο συναίσθημα είναι ένα συνηθισμένο χαρακτηριστικό της καθημερινής ζωής, και ακόμη και αν δεν μπορείτε να συνδεθείτε με αυτό το παράδειγμα, υπάρχουν πολλές ακόμη καταστάσεις στις οποίες έχετε περάσει από το θετικό στο δυσάρεστο ή από το δυσάρεστο στο ευχάριστο μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το πεδίο της ψυχολογίας προσπαθεί να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ των καταστάσεων της ζωής και των αντίστοιχων συναισθημάτων που νιώθουν οι άνθρωποι με μια ποικιλία θεωριών που κυμαίνονται από εκείνες που βασίζονται στη φυσιολογία έως εκείνες που βασίζονται στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Περισσότερο από μια απλή ακαδημαϊκή άσκηση, η εξέταση των πλεονεκτημάτων και των αδυναμιών αυτών των θεωριών μπορεί να γίνει σημαντική όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να τις εφαρμόσουν στη δική τους ζωή. Έχετε σύντομα μια παρουσίαση ή μια παράσταση που σας γεμίζει άγχος; Δεν θα ήταν υπέροχο αν μπορούσατε να μετατρέψετε αυτό το άγχος σε συναισθήματα ευχάριστης προσμονής στην ιδέα ότι σας έχε δοθεί αυτή η ευκαιρία;

Τι λέτε για εκείνο το απογοητευτικό πακέτο; Αντί να νιώθετε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να σας καταστρέφουν τη βραδιά, δεν θα ήταν καλύτερα αν μπορούσατε να το απορρίψετε ως κακή τύχη και να σχεδιάσετε τα βήματα που θα χρειαστείτε για να το επιστρέψετε;

Μια σύντομη ιστορία των θεωριών των συναισθημάτων

Σε μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη, ο Paul Thagard και οι συνεργάτες του Πανεπιστημίου του Waterloo (2021) παρέχουν ένα πλαίσιο για την κατανόηση των σημερινών θεωριών συναισθημάτων και στη συνέχεια προχωρούν στη σκιαγράφηση μιας νέας προσέγγισης, η οποία βασίζεται στην ιδέα των «σημασιολογικών δεικτών». Πριν εξηγήσουμε τη θεωρία των Thagard κ.ά., αξίζει να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στους προκατόχους της, χρησιμοποιώντας ως οδηγό την ανασκόπηση στο άρθρο τους.

Όλες οι θεωρίες συναισθημάτων προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τρεις βασικές διαδικασίες. Πρώτον, υπάρχουν οι φυσιολογικές αλλαγές που σχετίζονται με τα συναισθήματα, όπως ο αυξημένος καρδιακός ρυθμός και οι αλλαγές στην αγωγιμότητα του δέρματος που αντανακλούν τις δράσεις του λεγόμενου αυτόνομου (ακούσιου) νευρικού συστήματος. Δεύτερον, τα συναισθήματα συνδέονται με κάποιο είδος γνωστικής επίγνωσης που οδηγεί στην επισήμανση του συναισθήματος.

Τρίτον, και αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο της θεωρίας, τα συναισθήματα αλλάζουν. Όπως υποδηλώνει το παράδειγμα του πακέτου, μπορεί να αισθάνεστε υπέροχα τη μια στιγμή και απαίσια την επόμενη. Σύμφωνα με τα λόγια των συγγραφέων, «μια αποδεκτή θεωρία του συναισθήματος πρέπει να είναι σε θέση να εξηγήσει τη συναισθηματική αλλαγή μέσα κι από τα τρία στοιχεία.

Η πρώτη θεωρία στη σύγχρονη ψυχολογία προτάθηκε από τον William James, ο οποίος υποστήριξε ότι η αλλαγή της φυσιολογίας μας είναι το συναίσθημα. Φοβάστε επειδή η καρδιά σας χτυπά γρήγορα και όχι επειδή αποκτάτε επίγνωση κάποιου είδους απειλής. Στην αντίθετη πλευρά, έχει υποστηριχθεί ότι τα συναισθήματα ξεκινούν και αλλάζουν εξαιτίας «νέων κατασκευών» ή σκέψεων. Η τελική θεωρία επικεντρώνεται στις εκτιμήσεις ως τον καθοριστικό παράγοντα των συναισθημάτων χωρίς να αποδίδεται ιδιαίτερος ρόλος στη λειτουργία του νευρικού συστήματος ως αιτία των συναισθημάτων.

Οι σημασιολογικοί δείκτες και τα συναισθήματά μας

Με την εισαγωγή του όρου «σημασιολογικός δείκτης», η ερευνητική ομάδα εστιάζει στο πώς τα νευρωνικά μοτίβα στον εγκέφαλο συνδέονται με τις σκέψεις ή τις εκτιμήσεις που έχουμε για μια δεδομένη κατάσταση. Συγκεκριμένα, η θεωρία υποθέτει ότι τα συναισθήματα συνδυάζουν την εκτίμηση και τη φυσιολογία μέσω της συσχέτισης των μοτίβων νευρωνικής πυροδότησης. Υπάρχουν τέσσερα συστατικά σε έναν σημασιολογικό δείκτη συναισθήματος: η πραγματική κατάσταση, οι φυσιολογικές αλλαγές (όπως ο καρδιακός ρυθμός), η εκτίμηση της κατάστασης και η συνάφεια με τον εαυτό.

Σκεφτείτε ως παράδειγμα το συναίσθημα του θυμού που νιώσατε όταν ανοίξατε εκείνο το ατυχές πακέτο. Η κατάσταση είναι το ίδιο το πακέτο. Σωματικά, μπορεί να αισθανθήκατε κάποια αυτόνομη διέγερση, όπως το ότι η καρδιά σας άρχισε να χτυπά λίγο πιο γρήγορα μετά την ανακάλυψη του περιεχομένου του πακέτου. Η εκτίμησή σας για το αντικείμενο στο πακέτο ως μη ικανοποιητικό θα έμπαινε στη συνέχεια στην εξίσωση. Τέλος, βλέποντας ότι τώρα θα πρέπει να βγείτε από το πρόγραμμά σας για να επιστρέψετε το πακέτο γίνεται η συνάφεια με τον εαυτό σας, καθώς αντιμετωπίζετε την ενοχλητική ιδέα ότι θα πρέπει να κάνετε τον κόπο να το στείλετε πίσω.

Αυτό ήταν ένα απλό παράδειγμα που αποτελείται από ένα μόνο συναίσθημα. Πολλές φορές, όμως, η κατάσταση είναι αμφιθυμική. Σκεφτείτε το παράδειγμα της μετακόμισης σε μια νέα πόλη. Θα νιώσετε ευτυχισμένοι, ειδικά αν η μετακόμιση συνάδει με τους στόχους σας να αλλάξετε τα πράγματα στη ζωή σας. Ωστόσο, θα νιώσετε επίσης θλίψη επειδή αυτό σημαίνει ότι θα αποχαιρετήσετε τους φίλους σας

Αυτά τα σύνθετα συναισθήματα αντανακλούν αυτό που οι Καναδοί ερευνητές αναφέρουν ως ανταγωνισμό μεταξύ δύο σημασιολογικών δεικτών. Ποιο συναίσθημα θα νικήσει εξαρτάται από το ποιος σημασιολογικός δείκτης θα ανασταλεί.

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τους δυσλειτουργικούς μας σημασιολογικούς δείκτες

Η θεωρία των σημασιολογικών δεικτών παρέχει χρήσιμες προτάσεις για την αλλαγή, ιδιαίτερα στην εφαρμογή της στην εμπειρία των χρόνιων συναισθημάτων. Για να καταλάβετε πώς να εφαρμόσετε τη δική σας επιθυμία για αλλαγές στη συναισθηματική σας προοπτική, είναι απαραίτητο να δείτε πώς οι χρόνιοι σημασιολογικοί δείκτες μπορούν να επηρεάσουν τη χρόνια διάθεσή σας. Σύμφωνα με τα λόγια των συγγραφέων, ένα «περιστασιακό» συναίσθημα είναι αυτό που σας χαρακτηρίζει σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όπως το να αισθάνεστε άγχος για εκείνη την επερχόμενη παρουσίαση. Αυτό διαφέρει από την «προδιάθεση» του να τείνουμε να είμαστε πιο αγχώδεις ή νευρωτικοί που ανησυχούμε για μια μεγάλη γκάμα καταστάσεων.

Αυτό που συμβαίνει με ένα συναίσθημα διάθεσης είναι ότι χρωματίζει την αντίληψή σας για τις καταστάσεις με τέτοιο τρόπο ώστε να «δεσμεύει» ένα συναίσθημα που συμβαίνει. Αν τείνετε να είστε αγχωμένοο, θα μπείτε σε μια κατάσταση απόδοσης με τρόπο που οδηγεί σε φυσιολογικές αλλαγές, αρνητικές εκτιμήσεις και πεποιθήσεις σχετικά με τη σημασία της απόδοσης για την αίσθηση του εαυτού σας.

Το είδος της αλλαγής που θα επιδιώκατε, για παράδειγμα, στην ψυχοθεραπεία δεν θα σήμαινε ότι είστε πάντα ήρεμοι και χαλαροί, αλλά ότι τείνετε να έχετε αυτά τα θετικά συναισθήματα και όχι τα αρνητικά τους αντίστοιχα. Για να το πετύχετε αυτό, υποστηρίζουν οι συγγραφείς, θα πρέπει ουσιαστικά να «δώσετε στον εγκέφαλο τη δυνατότητα να παράγει αντίστοιχους σημασιολογικούς δείκτες». Αυτού του είδους η επανεκπαίδευση του εγκεφάλου δεν διαφέρει και πολύ από την ενασχόληση με τη νοητική άσκηση για τη βελτίωση της μνήμης σας.

Οι ψυχοθεραπευτές, εφαρμόζοντας αυτές τις ιδέες στην πράξη, σύμφωνα με τα λόγια των συγγραφέων, «δεν μπορούν να λειτουργήσουν άμεσα στους σημασιολογικούς δείκτες, αλλά μπορούν να εργαστούν με τον πελάτη για να αλλάξουν τις αναπαραστάσεις των καταστάσεων, τις εκτιμήσεις και τη φυσιολογία».

Μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους θεραπευόμενους να αλλάξουν τους στόχους τους. Στην περίπτωση της γυναίκας που αισθάνεται ότι δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του ρόλου της στον εργασιακό και οικογενειακό τομέα, ίσως μπορούν να τη βοηθήσουν να αλλάξει τους μη ρεαλιστικούς ίσως στόχους της.

Μπορούν έμμεσα να αλλάξουν τα νευρωνικά τους πρότυπα που τους προδιαθέτουν να βιώνουν χρόνια αρνητικά συναισθήματα, χρησιμοποιώντας την αξιολόγηση για να αλλάξουν τις αντιλήψεις τους. Από την πλευρά της φυσιολογίας, οι θεραπευτές μπορούν επίσης να προτρέψουν τις αλλαγές των σημασιολογικών δεικτών διδάσκοντας τους θεραπευόμενούς τους να χρησιμοποιούν διαλογισμό, χαλάρωση και βαθιά αναπνοή.

Πηγή: www.psychologytoday.com/intl/blog/fulfillment-any-age/202112/new-theory-emotions-enters-the-scene, https://enallaktikidrasi.com/2021/12/nea-thewria-exigei-ti-kanei-sinaisthimata-energopoiountai-apenergopoiountai/

Διαβάστε Περισσότερα...

Αρχαία Ελληνική γλώσσα: Διεθνής πιστοποίηση για πρώτη φορά

Τρία επίπεδα πιστοποίησης (A1, A2 και B1) για την οικουμενική γλώσσα του μέλλοντος

Σημαντικοί Έλληνες και ξένοι Καθηγητές Κλασικής Φιλολογίας από την Ιταλία, το Ισραήλ, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μόντρεαλ, οι περισσότεροι από τους οποίους μίλησαν στα Αρχαία Ελληνικά αναφέρθηκαν στην πολυδιάστατη χρησιμότητα της γνώσης της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας για τους Έλληνες και τους πολίτες του εξωτερικού, καθώς και τα πολλαπλασιαστικά οφέλη από την πιστοποίηση της.

Η ημερίδα με τίτλο «Αρχαία Ελληνικά: Όταν το Παρελθόν συμπορεύεται με το Μέλλον» διοργανώθηκε από τη LanguageCert, θυγατρική του ομίλου PeopleCert ενώ τη διαδικτυακή συζήτηση, συντόνισε η δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολοπούλου. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος και ο Γενικός Γραμματέας Αποδήμου Ελληνισμού και Δημοσίας Διπλωματίας Ιωάννης Χρυσουλάκης.

«Τα Αρχαία Ελληνικά είναι η οικουμενική γλώσσα, η οποία διαχρονικά συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον» τόνισε ο Ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου PeopleCert Βύρων Νικολαΐδης, που οραματίστηκε και προσέφερε για πρώτη φορά στην παγκόσμια κοινότητα την πιστοποίηση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας.

Αναφερόμενος στην επιρροή της Ελληνικής Γλώσσας, ο κ. Νικολαΐδης είπε με έμφαση ότι «H Αρχαία Ελληνική Γλώσσα μαζί με τον πολιτισμό αποτελούν τμήμα της ήπιας δύναμης (soft power) της χώρας μας και πρέπει να αξιοποιηθούν στην ανάδειξη της θέσης και της εικόνας της χώρας μας διεθνώς».

Αυτή η δύναμη, όπως ανέφερε, προέρχεται από τον θαυμασμό που νιώθουν οι απανταχού φιλέλληνες για τη γλώσσα, τα αρχαία ελληνικά κείμενα, την κουλτούρα και τις αξίες της Ελλάδας. Και πρόσθεσε: «Όταν ο Elon Musk τουϊτάρει Πλάτωνα στα Αρχαία Ελληνικά, όταν ο αστροφυσικός Michio Kaku προτρέπει τους μαθητές του να διαβάσουν Αριστοτέλη, όταν ο ιστορικός Yuval Harrari αναφέρεται στα αρχαία ελληνικά κείμενα συνδέοντας τη φιλοσοφία με τις προκλήσεις της τεχνολογίας, τότε πραγματικά νιώθω ενθουσιασμένος με τις δυνατότητες που έχει η ευφυής γλώσσα μας!»

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατέθηκαν: «Τον περασμένο Μάιο η PeopleCert, εταιρεία ηγέτης στην πιστοποίηση επαγγελματικών και γλωσσικών δεξιοτήτων και με παρουσία σε περισσότερες από 200 χώρες, παρουσίασε την πρώτη Πιστοποίηση Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας παγκοσμίως. Οι εξετάσεις αναπτύχθηκαν από τη LanguageCert και προσφέρονται δωρεάν όλο το τρέχον έτος, με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.Η LanguageCert Test of Classical Greek ενδυναμώνεται σήμερα ακόμα περισσότερο με νέο περιεχόμενο και νέα επίπεδα γνώσης. Οι εξετάσεις που «τρέχουν» αυτή την περίοδο έχουν ξεπεράσει τις 1000 και το ενδιαφέρον του κοινού δείχνει να αυξάνεται συνεχώς. Οι υποψήφιοι που εξετάστηκαν στα δύο επίπεδα γνώσης Α1 και Α2 προέρχονται από 13 χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Κίνα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ουρουγουάη, Βέλγιο, Ουγγαρία, Γρενάδα, Ελβετία κ.α) και η πλειονότητά τους ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 13-18».

Όπως υπογράμμισε ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου «από την πρώτη στιγμή που δημιουργήσαμε την πιστοποίηση, είχαμε τη βαθιά πίστη ότι δεν ήταν μόνο μία κίνηση ιστορικής μνήμης, αλλά και οικουμενικής αναγκαιότητας. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο αγκάλιασε η ακαδημαϊκή κοινότητα την πιστοποίηση και η ανταπόκριση των νέων, μας οδήγησε στην ανάπτυξη και τρίτου επιπέδου εξετάσεων (Β1) για υποψήφιους που στοχεύουν σε υψηλότερο επίπεδο κατάκτησης και ανάπτυξης της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας».

Για την προστιθέμενη αξία της Πιστοποίησης Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και τις διεθνείς μεθόδους διδασκαλίας που ενθαρρύνουν τους νέους να εμβαθύνουν στα αρχαία κείμενα μίλησαν όλοι οι καθηγητές, ενώ σημαντικά στοιχεία που αποτυπώνουν το διεθνές ενδιαφέρον για τις εξετάσεις παρουσίασε ο κ. Μάριος Μολφέτας, LanguageCert Executive Director.

Η ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίων Αθηνών και Πελοποννήσου και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, κ. Γεωργία Ξανθάκη-Καραμάνου υπογράμμισε ότι «η πιστοποίηση προσδίδει την επίσημη διαπίστευση για τη γνώση του αρχαίου ελληνικού λόγου και την πολύπλευρη καλλιέργεια του πιστοποιούμενου. Γλωσσικός πλούτος, σαφήνεια στην έκφραση, κατανόηση ετυμολογίας και καλλιέργεια της κριτικής σκέψης είναι τα αναμφισβήτητα πνευματικά δώρα που προσλαμβάνει όποιος μυείται στους θησαυρούς της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας» σημείωσε η κ. Ξανθάκη.

Για τους λόγους αυτούς, χαρακτήρισε επιτακτική την ανάγκη για άμεση ενίσχυση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας με τρόπο παιδαγωγικά ελκυστικό στους μαθητές. Ένα πολύ χρήσιμο μέτρο για όσους επιθυμούν να ασχοληθούν σε βάθος με τις κλασσικές σπουδές θα ήταν, κατά την κ. Ξανθάκη, η απόφαση της Πολιτείας για επανίδρυση των κλασσικών τάξεων στο Λύκειο, με πρότυπο τα πολλά Κλασσικά Λύκεια που λειτουργούν στην Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Κροατία και αλλού στην Ευρώπη.

Οι εξέχοντες Ακαδημαϊκοί Prof. Luigi Miraglia, Ιδρυτής και Πρόεδρος της Accademia Vivarium Novum στη Ρώμη, Prof. Christophe Rico, μέλος του Διδακτικού Προσωπικού του Université de Strasbourg, Καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών στην École biblique et archéologique française de Jérusalem (EBAF), Prof. Mauro Agosto, Καθηγητής Κλασσικής Φιλολογίας στο Pontificia Università Lateranense, Prof. Gerardo Guzmàn, Καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών στην Accademia Vivarium Novum, και μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους από τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μετέδωσαν το πάθος τους για τα αρχαία ελληνικά κείμενα και κατέθεσαν τις απόψεις τους για τη χρησιμότητα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.

Μετά τις κεντρικές ομιλίες, μια ομάδα ειδικών που αποτελείτο από τον καθηγητή Χριστόφορο Χαραλαμπάκη, Καθηγητή Γλωσσολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο Τμήμα Φιλολογίας, τον καθηγητή Jacques Bouchard, Καθηγητή Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Διευθυντή Κέντρου Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, τον Δρ Juan Coderch, Καθηγητή Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών, Πανεπιστήμιο St Andrews στη Μεγάλη Βρετανία, τον Andrew Morehouse, Καθηγητή Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών, στη Βοστώνη και την Jenny Teichmann, καθηγήτρια Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών, στο Βερολίνο αντάλλαξε απόψεις για το μέλλον της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.

Η δύναμη της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας φαίνεται πως πηγάζει από κάθε γωνιά της Γης και ταξιδεύει στον χρόνο αψεγάδιαστη. Αποτελεί μια γλώσσα που θα παραμείνει μαζί μας στο μέλλον και θα μας ενώνει παγκοσμίως

Ο καθηγητής Χριστόφορος Χαραλαμπάκης αναγνώρισε ότι «η διδασκαλία των αρχαίων Ελληνικών δεν ευτύχησε στην Ελλάδα. Ο βασικός λόγος είναι ότι δόθηκε έμφαση στη στεγνή και άχαρη μορφολογική και συντακτική ανάλυση των αρχαίων κειμένων και στην παθητική κατανόησή τους. Χρειάζεται πράγματι αλλαγή πορείας πλεύσης, αν δεν θέλουμε να αποκοπούμε εντελώς από τις ρίζες μας... Απλές καθημερινές προτάσεις με χρηστικό αντίκρισμα διατυπωμένες στην αττική διάλεκτο κεντρίζουν το ενδιαφέρον των μαθητών».

Ο καθηγητής Luigi Miraglia ο οποίος επέλεξε να κάνει την εισήγησή του στα Αρχαία Ελληνικά ανέφερε μεταξύ άλλων: «Το να μελετάς και να γνωρίζεις την Αρχαία Ελληνική σημαίνει να έχεις πρόσβαση σε ανεκτίμητους και ατελείωτους θησαυρούς της ιστορίας μας: Θησαυρούς σκέψεων, θησαυρούς επιστημονικούς, θησαυρούς μιας σοφίας που μας δίνει εικόνα για τον κόσμο και της ζωή. Σε καιρούς που λέγεται ότι απειλούν τον πολιτισμό και αυτό που ο C. S. Lewis ονομάζει «Η Κατάργηση του Ανθρώπου», η γνώση της Αρχαίας Ελληνικής μπορεί να δώσει νόημα στην ύπαρξή μας και να μας δείξει το δρόμο για μία καλύτερη ανθρωπότητα. Σήμερα λέγεται πώς χρειαζόμαστε μηχανικές και τεχνικές ανακαλύψεις, τεχνητή νοημοσύνη και νέους υπερ-γρήγορους σιδηροδρόμους, ψηφιοποίηση και νέες αγορές. Αλλά όπως ο Πλάτων διδάσκει στον Αλκιβιάδη Ι «Οι πόλεις δεν χρειάζονται τείχη, ούτε τριήρεις, ούτε ναυπηγεία, εάν θέλουν να βρουν την ευτυχία, ούτε ποσότητα και εκτάσεις εδαφών: αυτά είναι άχρηστα πράγματα χωρίς αρετή.»

Ο καθηγητής Christophe Rico παρουσίασε συνοπτικά τη μέθοδο διδασκαλίας στο Polis Institute στην Ιερουσαλήμ, όπου οι μαθητές μαθαίνουν τα Αρχαία Ελληνικά ως ζώσα γλώσσα. Επέλεξε να παρουσιάσει την εισήγησή του στα Αρχαία Ελληνικά, ενώ απαντώντας στην ερώτηση που του τέθηκε «Πώς θα ήταν ο κόσμος εάν καταργούνταν τα Αρχαία Ελληνικά» είπε «Θα ήταν εξαιρετικά λυπηρό να αποκοπούμε από τις πνευματικές μας ρίζες. Για να ξέρουμε ποιοι είμαστε και προς τα πού οδεύουμε, πρέπει να ξέρουμε από πού ερχόμαστε. Η ελληνική γλώσσα είναι το λίκνο του δυτικού πολιτισμού».

Ο καθηγητής Mauro Agosto χαρακτήρισε την «αρχαία γραμματεία το εφόδιο, το φάρμακο, το αντίδοτο, που στηρίζει τον άνθρωπο στο ταξίδι του προς το μέλλον, ώστε να μην χάσει το αληθινό νόημα του. Τί ἐστιν ἄνθρωπος. Ο Σωκράτης αποκαλούσε τον εαυτό του μύγα που στάλθηκε να τσιμπήσει τους Αθηναίους. Χωρίς το τσίμπημα των ερωτημάτων που προκύπτουν από τον αρχαίο κόσμο, κινδυνεύουμε να μετατραπεί ο άνθρωπος σε τεχνολογικό πίθηκο που προχωρά με την ατομική βόμβα στα χέρια, πλούσιο σε επιστήμη, αλλά χωρίς συνείδηση. Mνημοσύνη, γουνοῖσιν Ἐλευθῆρος μεδέουσα, είπε ο Ησίοδος. Σαν να λέμε: μόνο εκείνοι που διατηρούν τη μνήμη είναι κύριοι της ελευθερίας τους».

Ο Mauro Agosto επέλεξε να κάνει την εισήγησή του στα Αρχαία Ελληνικά. Ο καθηγητής Gerardo Guzmàn μιλώντας για τη σημασία της Αρχαίας Ελληνικής ανέφερε: «Διαβάζοντας το κείμενο από το πρωτότυπο, χωρίς μετάφραση, ο αναγνώστης μαθαίνει να μην κρίνει σύμφωνα με τις λανθασμένες γνώμες των άλλων και του δίνει την ελευθερία να προχωρήσει στην αναζήτηση της αλήθειας και άλλων άξιων και πρεπόντων πραγμάτων. Επιπλέον, ακόμη και αν οι θησαυροί που προσφέρει η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι από μόνοι τους αρκετοί για να ενθαρρύνουν οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό να συνεχίσει τη μελέτη του πάνω σε αυτό το ευγενές αντικείμενο, η προσπάθεια αξιολόγησης της γνώσης της γλώσσας αυτής από τον μαθητή μέσω αυτού του καθολικού τεστ για την πιστοποίηση της γλώσσας, θα υποστηρίξει σίγουρα την πρόοδο της μελέτης των αρχαίων ελληνικών» Ο Gerardo Guzman επέλεξε να κάνει την εισήγησή του στα Αρχαία Ελληνικά.

Ο καθηγητής Jacques Bouchard είπε πως τα αρχαία ελληνικά αποτέλεσαν τη βάση των γλωσσών και πώς «κληροδότησαν σε όλες τις γλώσσες χιλιάδες όρους, χιλιάδες έννοιες, διαμόρφωσαν την επιστημονική σκέψη και τον πνευματικό λόγο για το παρόν και για το μέλλον της ανθρωπότητας».

Ο Δρ Juan Coderch ανέφερε: «Ίσως η πρώτη πρόκληση για αυτούς που θέλουν να μάθουν αυτήν την γλώσσα είναι να απαντήσουν στο εαυτό τους το εξής ερώτημα: γιατί θέλεις να μάθεις αυτήν την γλώσσα; Σε τί είναι χρήσιμη αυτή η γλώσσα; Σε αυτούς που με ρωτούν αυτό το ερώτημα εγώ πολύ συχνά τους απαντώ με μια απάντηση που δεν τους αρέσει, διότι απαντώ ότι πρέπει να βρεις τον λόγο και να απαντήσεις στον εαυτό σου και θα βρεις μέσα στο ίδιο το μάθημα την απάντηση.»

Ο Andrew Morehouse μίλησε για το πώς γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσει το podcast Έλληνιζόμεθα μέσω του οποίου οι θεατές μπορούν να ακούν και να μαθαίνουν την Αρχαία Ελληνική παρακολουθώντας καθηγητές να συνομιλούν σε αυτήν. Υπογράμμισε ότι ο διαδραστικός διάλογος αποδεδειγμένα έχει καλύτερα αποτελέσματα στην εκμάθηση οποιαδήποτε γλώσσας. Έτσι προχώρησε στη δημιουργία αυτού του podcast και προτρέπει όλους μας να δοκιμάσουμε λέγοντας χαρακτηριστικά: «εάν ανησυχείτε για τις ικανότητές σας στα Αρχαία Ελληνικά, θα διαπιστώσετε ότι δεν έχετε κανένα λόγο!»

Τέλος, η Jenny Teichmann μετέφερε τη δική της οπτική λέγοντας: «Πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους ενδιαφέρει η Ελληνική Γλώσσα. Αν θέλουμε να διαβάζουμε τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ευριπίδη ή την Καινή Διαθήκη χρειαζόμαστε αυτήν τη γλώσσα. Είναι όμως φανερό ότι στις υπάρχουσες σχολές η γλώσσα δεν διδάσκεται ικανοποιητικά καλά, αλλά μόνο τα στοιχειώδη της γραμματικής, το οποίο δεν είναι αρκετό αν θέλουμε πραγματικά να καταλάβουμε τα αρχαία κείμενα.

Ευτυχώς, όσοι σπουδάζουν και μελετούν την γλώσσα μπορούν να συναντηθούν και στο διαδίκτυο, το οποίο και εμείς τώρα κάνουμε, συζητώντας και παράλληλα σκεπτόμενοι ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να μάθει κάποιος και να διδάξει την αρχαία γλώσσα. Αυτή η ομάδα μου φαίνεται ότι είναι μεγάλη και είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτούς τους θαυμαστούς καιρούς, όταν δηλαδή είναι δυνατόν στους κατοίκους της Γερμανίας τόσο εύκολα να συνομιλήσουν με άλλους που κατοικούν στην Ελλάδα ή σε άλλο σημείο της Γης.»

Ο Γενικός Γραμματέας Αποδήμου Ελληνισμού και Δημοσίας Διπλωματίας κ. Χρυσουλάκης είπε: «Η ορθή χρήση της γλώσσας – της νεοελληνικής, αλλά και κάθε γλώσσας – απαιτεί τη βαθιά επίγνωση της ετυμολογικής προέλευσης των λέξεων και του επιδέξιου χειρισμού του νοήματός τους, την ευαισθησία ως προς το ρυθμό και τη μουσικότητα του ρέοντος λόγου, την εύστοχη διαχείριση της ακριβούς και μεταφορικής σημασίας των λεξικών μονάδων, την αριστοτεχνική δόμηση του επιχειρήματος.

Και δεν είναι τυχαίο ότι, όταν απαντώνται όλα τα παραπάνω, αυτόματα ο εκάστοτε ομιλητής ή συντάκτης ενός κειμένου αποκτά στα μάτια του αποδέκτη τα χαρακτηριστικά της καλλιέπειας, της πειθούς, της ρητορικής δεινότητας, της βαθιάς καλλιέργειας και της εμπεδωμένης γνώσης. Προσωπικά, ανήκω σε όσους θεωρούν τα Αρχαία Ελληνικά μία ζώσα γλώσσα και την ενασχόληση μαζί της ένα ατελεύτητο διανοητικό ταξίδι προς τη γνώση, την αλήθεια και την ομορφιά».

Πηγή: protothema

Διαβάστε Περισσότερα...

Οι αρχαίοι Έλληνες παρατήρησαν ότι τα καρύδια φαίνονται ακριβώς όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.. Όλα γύρω μας είναι φτιαγμένα με σοφία και σύνδεση.

Περίπου 2800 χρόνια πριν, οι αρχαίοι Έλληνες παρατήρησαν ότι τα καρύδια φαίνονται ακριβώς όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Μέσα από την αρχαία επιστήμη είδαν ότι τα καρύδια είχαν ξεχωριστά αριστερά και δεξιά ημισφαίρια, ακριβώς όπως ο εγκεφαλικός φλοιός του εγκεφάλου μας, και έχουν ένα σκληρό κέλυφος ακριβώς όπως το κρανίο μας.

Τα καρύδια έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Αυτοί οι τύποι λιπών είναι απαραίτητοι για πολλές λειτουργίες στο σώμα, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντικοί για τη σωστή απόδοση του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι μεμβράνες όλων των κυττάρων μας, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, αποτελούνται κυρίως από λίπη – ωμέγα-3, ωμέγα-6 και άλλα.

Τα λιπαρά ωμέγα-3 βελτιστοποιούν τη λειτουργία του εγκεφάλου σε κυτταρικό επίπεδο επειδή δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που κάνει τους νευρώνες και άλλα κύτταρα του νευρικού συστήματος να αντιδρούν πιο αποτελεσματικά λόγω των ελαστικών μεμβρανών που επιτρέπουν στα θρεπτικά συστατικά να εισέρχονται και τα απόβλητα να εξαλείφονται πιο αποτελεσματικά.

Τα κύτταρα του εγκεφάλου που εκτίθενται σε επαρκείς ποσότητες ωμέγα-3 είναι επίσης σε θέση να λαμβάνουν και να μεταδίδουν ηλεκτρικά σήματα προς και από το νευρικό σύστημα καλύτερα, με αποτέλεσμα την αύξηση της λειτουργίας του εγκεφάλου και βελτίωση των πνευματικών λειτουργιών του όπως μνήμη-συγκέντρωση-ικανότητα μάθησης.

Πηγή: https://www.facebook.com/2311769085560966/photos/gm.1136650277072597/6594746433929855/

Διαβάστε Περισσότερα...

Οι πρώτοι Έλληνες Φαραώ πριν 50.000 χρόνια

Μία απάντηση για τους αρχαίους θεούς μας δίνει ο Διογένης Λαέρτιος: «Αιγύπτιοι μεν γαρ Νείλον γενέσθαι παίδα Ήφαιστον, ον άρξαι φιλοσοφίας, της τους προεστώτας ιερέας είναι και προφήτας από δε τούτου εις Αλέξανδρον τον Μακεδόνα ετών είναι μυριάδας τέσσαρας και οκτακισχίλια οκτακόσια εξήκοντα τρία, εν οις ηλίου μεν εκλείψεις γενέσθαι τριακοσίας εβδομήκοντα τρεις, σελήνης δε οκτακοσίας τριάκοντα δύο».

Δηλαδή, ο γιος του Νείλου ο Ήφαιστος εισήγαγε τη φιλοσοφία στην Αίγυπτο, και από την εποχή που έζησε μέχρι το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασαν τέσσερις δεκάδες χιλιάδων και οκτακόσιες χιλιάδες και οκτακόσια εξήντα τρία έτη. Δηλαδή 48.863 χρόνια πριν το Μ. Αλέξανδρο και 51.200 χρόνια περίπου πριν από σήμερα.

Όποιος έχει αστρονομικές γνώσεις μπορεί να επιβεβαιώσει τον Λαέρτιο, μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και κατάλληλου αστρονομικού προγράμματος, ώστε να εξακριβωθεί ο χρόνος που απαιτείται για να γίνουν 373 εκλείψεις (ολικές) Ηλίου και 832 Σελήνης στην Αίγυπτο. Ο Ήφαιστος, γιος της Ήρας και του Δία, είναι ένας από τους 12 θεούς των αρχαίων Ελλήνων.

Παρόλο που πρόκειται για συνωνυμία με το γιο του Νείλου, αυτό αποτελεί ένδειξη για το πότε έδρασαν οι θεοί στη Γη. Και αυτή είναι της τάξης των 50.000 ετών πριν από σήμερα. Ως επιβεβαίωση όλων αυτών έρχεται και ο αρχαίος ιστορικός Μανέθωνας που στα «Αιγυπτιακά» του αναφέρει τον Ήφαιστο ως πρώτο βασιλιά πριν από τον κατακλυσμό της πρώτης δυναστείας των Αιγυπτίων, ο οποίος βασίλευσε 727 και ¾ έτη!

Ο Ηρόδοτος,στο Β’ βιβλίο του «Ιστορίας Απόδειξις»,μας πληροφορεί ότι, οι ιερείς των Θηβών της Αιγύπτου, κατά την εκεί επίσκεψή του, του έδειξαν 341 ξύλινα αγάλματα που αναπαράσταιναν διαδοχικά, από πατέρα σε γιό, τους προηγούμενους αρχιερείς μέχρι και πρίν από 11.000 χρόνια, πράγμα που αποδείχνει τη μακρά παράδοση του ιερατείου. Επίσης του ανέφεραν ότι, πρίν από τις 341 αυτές γενιές των ιερέων, οι θεοί ζούσαν μαζί με τους ανθρώπους, αλλά μετά δεν τους επισκέφθηκε πλέον κανένας θεός με ανθρώπινη μορφή. Και «Μανέθωνος Αιγυπτιακά»:«…Θεόν ανθρωποειδέα ουδένα γένεσθαι».

Η ιστορία μας πηγαίνει στην Ελληνική Αίγυπτο. Την χώρα που βρίσκεται «υπτίως του Αιγαίου»! Τα Αιγυπτιακά του Μανέθωνα καλύπτουν την Ιστορία των Αιγυπτιακών Δυναστειών για 36.525 χρόνια εκ των οποίων 24.900 χρόνια προ του κατακλυσμού. Ο Μανέθων μας πληροφορεί ότι οι πρώτοι Βασιλείς της Αιγύπτου ήσαν οι Θεοί, ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ΗΛΙΟΣ, ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΩΝ, ΚΡΟΝΟΣ, ΟΣΙΡΙΣ-ΙΣΙΣ, και ΤΥΦΩΝ. Ακολούθησαν οι Ημίθεοι ως Βασιλείς της Αιγύπτου, ΩΡΟΣ, ΑΡΗΣ, ΑΝΟΥΒΙΣ, ΤΙΘΟΗΣ, ΣΩΘΟΣ και ΖΕΥΣ. Ο Όσιρις εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών. Με την ιδιότητα αυτή αναρριχήθηκε μέχρι την πρώτη σειρά του αιγυπτιακού πανθέου.

Ωραιότερος και ψηλότερος από όλους ο μελαχρινός, όπως περιγράφεται, Όσιρις διαδέχθηκε τον πατέρα του Γκεμπ στον θρόνο της Αιγύπτου, όταν εκείνος αποσύρθηκε στον ουρανό, αναγορεύοντας ως βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. Πρώτο μέτρο του νέου θεϊκού φαραώ ήταν η κατάργηση της ανθρωποφαγίας, η μεταβολή του νομαδικού βίου και η μόνιμη εγκατάσταση, όπως και η εκπαίδευση των υπηκόων του στην τέχνη της κατασκευής γεωργικών εργαλείων για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή σιταριού και σταφυλιών. Με αυτά θα παρασκεύαζαν τα απαραίτητα για τη διατροφή των ανθρώπων, δηλαδή τον άρτο, τον οίνο και τον ζύθο.

Ο Όσιρις εισήγαγε τη λατρεία των θεών, ανήγειρε τους πρώτους ναούς, σμίλεψε τις πρώτες εικόνες των θεών, διατύπωσε την τελετουργική τάξη και επινόησε τα δύο είδη αυλών, που έμελλε να συνοδεύουν τα άσματα κατά τη διάρκεια των εορτασμών. Μετά από αυτό ίδρυσε πόλεις και νομοθέτησε για τον λαό του δίκαιους νόμους, προσλαμβάνοντας την επωνυμία Ούνοφρις (ο καλός), με την οποία και είναι γνωστός ως τέταρτος θεϊκός Φαραώ.

Κατεξοχήν εκπολιτιστής ο Όσιρις επιθύμησε εκτός της Αιγύπτου να εκπολιτίσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Αφήνοντας πίσω του την Ίσιδα, έφυγε για να κατακτήσει την Ασία , συνοδευόμενος από τον Θωθ τον Άνουβι και τον Οφόι. Εχθρός της βίας, προσεταιριζόταν υπό το σκήπτρο του, τη μία χώρα μετά την άλλη, με μοναδικό όπλο την πραότητα και τη μουσική. Λέγεται πως αφόπλιζε τους κατοίκους με άσματα και μουσική από διάφορα μουσικά όργανα.

Επέστρεψε στην Αίγυπτο, έχοντας διατρέξει ολόκληρη τη γη και διαδίδοντας παντού τον πολιτισμό. “Τον Διόνυσο προσκαλώ, τον θορυβώδη και ενθουσιώδη, τον πρωτογενή, πού έχει δύο φύσεις, και γεννήθηκε τρεις φορές, τον Βακχικό βασιλέα, τον ζώντα στους αγρούς, τον ανέκφραστον τον απόκρυφον, που έχει δύο κέρατα και δυο μορφές τον γεμάτο από κισσό, πού έχει πρόσωπο ταύρου, τον πολεμικό τον βακχικό, τον αγνό πού τρώει ωμά κρέατα, τον τριετή, πού τρέφει τα σταφύλια και έχει για πέπλο βλαστάρια. Ω Ευβουλέα, πολυμήχανε, πού γεννήθηκες στα απερίγραπτα κρεβάτια του Διός και της Περσεφόνης αθάνατε δαίμονα (θεέ) άκουσε, μακάριε, τη φωνή μου και σπεύσε με γλυκύτητα και με προσήνεια, έχων ευμενή διάθεση μαζί με τις συντρόφους σου (τις Μαινάδες και τις Βάκχες)” .(Ορφικός Ύμνος προς τον Διόνυσο).

Λίγα μέτρα πιο πέρα από την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (Χέοπος) βρίσκεται η περίφημη Σφίγγα της Αιγύπτου που έχει κεφάλι γυναίκας, σώμα ταύρου, πόδια λονταριού και φτερά αετού. Σφίγγες γενικά είναι κατά την μυθολογία διάφορα τέρατα που τα μέλη του σώματός των αποτελούνται από διάφορα του ενός όντα. Ήσαν άγρια τέρατα, σιωπηλά και αινιγματικά. Τέτοιες σγίγγες κατά την αρχαιότητα υπήρχαν σε διάφορα μέρη του τότε γνωστού κόσμου. Ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Έχει μήκος 73,5 μέτρα, πλάτος 6 και ύψος 20.22 μέτρα, και αποτελεί αρχαιότερο το μεγαλύτερο μονολιθικό άγαλμα στον κόσμο.

Οι αστρονομικές ευθυγραμμίσεις που υποδεικνύουν πως η Σφίγγα είναι προσανατολισμένη έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεται στον ορίζοντα στο σημείο που ανέτειλε ο Ήλιος κατά την εαρινή ισημερία. Ολα τα κτίσματα στην περιοχή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντιστοίχιση διαφόρων αστερισμών του ουράνιου θόλου στην Γη. Υπάρχει «αστρικής αντιστοιχίας» των Πυραμίδων της Γκίζας με τον αστερισμό του Ωρίωνα. Σύμφωνα με τον Graham Hancock, οι τρεις μεγάλες πυραμίδες αντιστοιχούν στα τρία άστρα της ζώνης του Ωρίωνα όπως αυτός ήταν το 10.500 πΧ. Την περίοδο δηλαδή που μειώνουν οι Παγετώνες, ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας παγκοσμίως και γίνεται η βύθιση της Ατλαντιδας. Κάποιες παρόμοιες σχέσεις με τον αστερισμό του Λέοντα και το αντίστοιχο κοσμικό ή Πλατωνικό έτος.

Η Σφίγγα βρίσκεται ακριβώς πάνω στον άξονα ανατολής – δύσης της νεκρόπολης της Γκίζα, με το βλέμμα στραμμένο ανατολικά. Με αυτό τον τρόπο αποτελεί το σηματοδότη της ανατολής του Ήλιου κατά την εαρινή ισημερία. Την εαρινή ισημερία του έτους 10.500 π.Χ. ο Ήλιος εκείνης της χρονιάς βρισκόταν 12 μοίρες κάτω από τον ορίζοντα, με το ζώδιο του Λέοντα να έχει ήδη αρχίσει να ανατέλλει, το βλέμμα της Σφίγγας ατένιζε το φαινόμενο και σημάδευε αυτή την ηλιακή ανατολή εκείνης της στιγμής. Η Σφίγγα λοιπόν ήταν το πανομοιότυπο της ουράνιας αστρολογικής εποχής του Λέοντα.

Ο Λέων είναι το πέμπτο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου και έχει κυβερνήτη τον Ήλιο. Ο Ήλιος είναι ο πλανήτης που δίνει ζωή, χωρίς το φως του Ήλιου δε γονιμοποιείται τίποτα και τίποτα δε γεννιέται. Γιά την ανθρωπότητα ήταν η εποχή που λατρεύεται ο Θεός Ήλιος. Το βασιλικό ζώδιο του Λέοντα, το ζώδιο της δημιουργίας, είχε σημάνει την έναρξη αυτής της εποχής, ήταν η χρυσή εποχή των ΖΕΠ ΤΕΠΙ, της «Πρώτης Φοράς». Η Σφίγγα είναι ένα μνημείο με σώμα λιονταριού και όπως λένε, με λιονταρίσιο ή γυναικείο αρχικά κεφάλι.

Το κεφάλι Φαραώ να ξανασκαλίστηκε πάνω στο προϊστορικό. Όταν η Σφίγγα επαναλαξεύτηκε, η λιονταρίσια κεφαλή αφαιρέθηκε και δόθηκε στο βράχο η μορφή του σημερινού στέρνου. Το κοσμικό ή Πλατωνικό έτος, το οποίο αφορά την αλλαγή του σημείου ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται περίπου κάθε 2.150 χρόνια. (Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της γης είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση. Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25.800 χρόνων). Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι κάθε ζώδιο αφήνει την σφραγίδα του στην χρονική περίοδο που επιδρά. Την εποχή του Λέοντα αρχίζει η εποχή της πατριαρχίας και των μεγάλων Βασιλέων. Εποχή του Λέοντα 10.948 π.χ. Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι στη Σάιδα βρισκόταν ο τάφος του Όσιρι, και ότι γινόταν αναπαράσταση των παθών του θεού σε κοντινή λίμνη, σε μυστηριακές τελετές. Η προστάτιδα θεά της πόλης ήταν η Νηίθ , η λατρεία μαρτυρείται από την πρώτη δυναστεία, περ. 3100-3050 π.Χ..

Οι Έλληνες όπως ο Ηρόδοτος, ο Πλάτωνας, και ο Διόδωρος την ταύτιζαν με την θέα Αθηνά, υποδηλώνοντας σύνδεση με την Αθήνα. Ο Διόδωρος αφηγείται ότι η Αθηνά έχτισε τη Σάις πριν τον Κατακλυσμό που ότι αφάνισε την Αθήνα και την Ατλαντίδα. Ενώ όλες οι ελληνικές πόλεις καταστράφηκαν κατά τον Κατακλυσμό, συνεχίζει, οι Αιγυπτιακές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Σάιδας, γλύτωσαν με Έλληνες πρόσφυγες που οδήγησε και προστάτευσε η θέα Αθηνά. Ο Πλάτωνας επίσης αναφέρει την πόλη ως γενέτειρα του Φαραώ Άμασι.

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι το ιερό στη Σάις της Αθηνάς, την οποία ταυτίζει με την Ίσιδα, έφερε επιγραφή “Είμαι όλα όσα υπήρξαν, και είναι, και θα είναι. Και κανένας θνητός δεν έχει σηκώσει μέχρι τώρα το πέπλο μου”. Ο Ναός της Σάιδας, όπως πολύ αρχαίοι αιγυπτιακοί ναοί, είχε ιατρική σχολή που συνδεόταν με αυτόν. Η Σχολή είχε πολλές γυναίκες σπουδάστριες, και απ’ ό, τι φαίνεται και ειδικό γι’ αυτές τμήμα γυναικολογίας και μαιευτικής. Ο Βούσιρις ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου.

Ο Βούσιρις ήταν σκληρός και αφιλόξενος, αφού θανάτωνε κάθε ξένο που έφθανε στο βασίλειό του. Ο Κύπριος μάντης Φράσιος , που συμβούλεψε τον Βούσιρι να θυσιάζει κάθε χρόνο ένα ξένο στον Δία για να σταματήσει το κακό. Ο Αιγύπτιος βασιλιάς σκότωσε τότε πρώτο-πρώτο τον Φράσιο και έπειτα όλους τους ξένους που έρχονταν στην Αίγυπτο. Στη σκληρότητα του Βούσιρι έβαλε τέλος ο Ηρακλής όταν πέρασε από την Αίγυπτο στο ταξίδι του για τον άθλο των μήλων των Εσπερίδων ή των βοδιών του Γηρυόνη. Τον συνέλαβαν τότε και τον έδεσαν καλά με πέτσινα λουριά για να τον θυσιάσουν, αλλά ο Ηρακλής έσπασε τα δεσμά του, σκότωσε τον Βούσιρι, τον γιο του Αστυδάμαντα, και όλους τους ανθρώπους του βασιλιά. Ο Αιγύπτιος ιερέας και ιστορικός Μανέθωνας, γύρω στο 280 π.Χ.. συνέγραψε πρώτος “Τα Αιγυπτιακά”, συσχετίζοντας τα ιστορικά γεγονότα και την πολιτισμική εξέλιξη με τις 30 βασιλικές οικογένειες (Δυναστείες).

Κατά την Προδυναστική περιόδο (περ. 5.400-3.000 π.Χ.), διάφορα αυτόνομα βασίλεια, με ξεχωριστές θεότητες, διαφορετικά σύμβολα, αλλά κοινή τη χρήση βασικών ιερογλυφικών στοιχείων και την πίστη στη μεταθάνατο ζωή, αναπτύχθηκαν στο νότιο και στο βόρειο τμήμα της Αιγύπτου. Τα κύρια χαρακτηριστικά δημιουργήματά τους, είναι λίθινα αγγεία, χρωματοτρίπτες (για τον καλλωπισμό), κεφαλοθραύστες τελετουργικά μαχαίρια, εμπεριέχουν τα βασικά στοιχεία του φαραωνικού πολιτισμού. Το 3000 π.Χ. επιτυγχάνεται η ενοποίηση της Αιγύπτου από τον Φαραώ Νάρμερ ή Άχα που, ταυτίζεται με τον βασιλιά Μήνη σύμφωνα με τον Μανέθωνα. Ακολουθεί η πρωτοδυναστική περίοδος (περ. 3000-2575 π.Χ.,.1η-3η Δυν.), η οποία σηματοδοτείται από την καθιέρωση της θεοκρατικής μοναρχίας, όπου ο Φαραώ, απόλυτος μονάρχης, ταυτίζεται με τον θεό Ώρο, και θεωρείται ενσάρκωσή του θεού στη γη.

Εδραιώνεται η τάξη των ευγενών και εξελίσσονται τα ιερογλυφικά. Τα αγάλματα και ειδώλια των φαραώ, των κοινών ανθρώπων και των ιερών ζώων χαρακτηρίζονται από μετωπικότητα, μνημειακότητα και φυσιοκρατία, ενώ τα ανάγλυφα από τη στενή σχέση λόγου (ιερογλυφικών) και εικόνας. Ο Μήνης ή Ναρμέρ, ήταν, κατά την παράδοση, ο πρώτος βασιλιάς της Αρχαίας Αιγύπτου. Ένωσε τα βασίλεια της Άνω Αγύπτου και Κάτω Αιγύπτου, έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Αιγύπτου και ιδρυτής της 1ης Δυναστείας (γύρω στο τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ.).

Ο Ηρόδοτος τον αναφέρει ως Μήνα και ιδρυτή της Μέμφιδας που βρισκόταν στα παλιά σύνορα των δύο βασιλείων και έγινε η νέα πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Του πιστώνεται η ίδρυση πολλών ναών και κατασκευές φραγμάτων. Λέγεται ότι βασίλευσε επί 28 ή 30 ή, κατά τον Ευσέβιο, 60 έτη. Ο Ευσέβιος, σε κείμενο που διασώζει από το έργο του Μανέθωνα , αναφέρει ότι έκανε εκστρατεία έξω από τα σύνορα της χώρας και δοξάστηκε για τα κατορθώματά του. Κατά το ίδιο έργο, ο θάνατός του προήλθε από επίθεση ιπποπόταμου και τον διαδέχτηκε ο γιος του Άθωθις. Σύμφωνα με τον Αιγύπτιο ιερέα και συγγραφέα Μανέθων ο Μίνωας βασίλεψε στην Αίγυπτο πριν τον κατακλυσμό. Ο Μίνωας μαζί με τους επτά επόμενους βασιλείς απογόνους του βασίλεψαν 253 έτη, η ηγεμονία τους ήταν μετά τη βασιλεία των θεών σε αυτή των ημίθεων.

Ο Μίνωας στην ελληνική μυθολογία ήταν βασιλιάς της Κρήτης. Το βασίλειο του Μίνωα περιελάμβανε ολόκληρη την Κρήτη, που είχε εκατό πόλεις, και τις Κυκλάδες, που λέγονταν Μινωίδες. Πρωτεύουσα του μινωικού βασιλείου ήταν η Κνωσός. Από το Μίνωα πήρε την ονομασία του ο Μινωικός πολιτισμός, που αναπτύχθηκε στην Κρήτη από το 3000 έως το 1450 π.Χ.. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ο Μίνωας ήταν πολύ σοφός και με αξιόλογο νομοθετικό έργο. Επιπλέον ο Όμηρος του πλέκει το εγκώμιο, κάτι που -σύμφωνα πάντα με τον Πλάτωνα- δεν συνήθιζε.

Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ο Μίνωας έπαιρνε τους νόμους από τον ίδιο τον Δία κάθε εννιά χρόνια σε σπηλιά της Δίκτης, στο περίφημο Δικταίον Άντρον. Η διοίκηση του Μίνωα θεωρήθηκε ανθρωπιστική και δίκαιη και γι’ αυτό το λόγο, σύμφωνα με το μύθο, ορίστηκε ως ένας από τους κριτές του Άδη μαζί με τον αδερφό του Ραδάμανθυ και τον Αιακό. Ο Μίνωας όμως λάμβανε τις τελικές αποφάσεις. «Αυτό που σήμερα αποκαλείται Χριστιανική θρησκεία, υπήρχε ήδη ανάμεσα στους αρχαίους και δεν έλειπε και στις απαρχές της ανθρώπινης φυλής. Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε ένσαρκος, η αληθινή θρησκεία που ήδη υπήρχε, έλαβε την ονομασία Χριστιανική ». Άγιος Αυγουστίνος (300 μ.χ.).

Σύμφωνα με τον Εκαταίο (συνεπώς προηγείται του Μανέθωνα -) η Αίγυπτος υπέφερε από πανώλη, και οι αρχές το απέδιδαν στην παρουσία αλλότριων ατόμων ξένων προς τις παγιωμένες θρησκευτικές τελετές, γεγονός που έκανε τους Θεούς να εξοργιστούν. Για να επανέλθουν οι Αιγύπτιοι Θεοί, διώχθηκαν οι ξένοι αναφέρει ο Εκαταίος, κάτι που είχε ως συνέπεια ο Δανός και ο Κάδμος να πάνε στην Ελλάδα, και ο Μωυσής στην Ιερουσαλήμ. Η αναφορά αυτή συμπίπτει με τα γεγονότα της εποχής Ακενατόν, γεγονός που ενισχύεται από την αναφορά πως ο Δαναός έφυγε ταυτόχρονα με τον Μωυσή.

Ο Δαναός και ο Αίγυπτος ήταν αδέλφια. Ο Αίγυπτος θεωρείται ιδρυτής της χώρας και εκπολιτιστής της, όπως και ο γιός του Νείλος! Ο θεός Όσιρις των Αιγυπτίων είναι ο Έλληνας Διόνυσος, αφού και οι δύο κόπτονται και ανασταίνονται! Οι Ολύμπιοι θεοί έδειξαν τον δρόμο της Γνώσης. Οι Έλληνες έκτισαν κυριολεκτικά την Αίγυπτο, αφού όλες οι πόλεις έχουν Ελληνικά ονόματα. Η πόλη Σαίδ αν διαβαστεί ανάποδα σχηματίζει τη λέξη Δίας! Τα ιερογλυφικά των Αιγυπτίων είναι πρωτοελληνικά και οι τοιχογραφίες δείχνουν Μινωίτες ηγεμόνες που κυβερνούσαν που τους διαδέχτηκαν στη συνέχεια πολλοί λιγότεροι Αιγύπτιοι βασιλείς.

Bιβλιογραφία:

http://enneaetifotos.blogspot.gr/2010/08/blog-post_307.html http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2011/03/blog-post.html http://www.namuseum.gr/collections/egypt/e_culture-gr.html https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μήνης https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μίνωας http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Herodot-Verossos-Manethon.htm http://www.hellenicmythology.com/dionysus.html https://el.m.wikipedia.org/wiki/Όσιρις http://thesecretrealtruth.blogspot.co.id/2012/10/t_163.html?m=1 http://www.pronews.gr/x-files/444474_ta-mystiria-tis-aigyptiakis-sfiggas-kai-ton-pyramidon-tis-gkizas-foto https://el.m.wikipedia.org/wiki/Σάις https://el.m.wikipedia.org/wiki/Βούσιρις

Πηγή: greekhistoryandprehistory, diadrastika και elhalflashbacks

Διαβάστε Περισσότερα...

Αρχαία Ελληνικά: «Το κλειδί αποκωδικοποίησης όλων των ανακαλύψεων στη Γη»

Στην εκπομπή «Αντιθέσεις» στην «ΚΡΗΤΗ TV», μίλησε ο διεθνούς φήμης πανεπιστημιακός δάσκαλος στην έδρα Γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο Πάτρας και διδάκτορας σε κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου, κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος.

Τι αποκαλύπτει για την μελέτη γεωφυσικής στη δεκαετία του ’90 στην Αμφίπολη, που «έκρυψαν» τα επικοινωνιακά σόου της αρχαιολόγου Κατερίνας Περιστέρη. Ποιες οι ανακαλύψεις της γεωφυσικής σε άγνωστους αρχαιολογικούς θησαυρούς στον κόσμο, τον Ελλαδικό χώρο και την Κρήτη.

Το μυστήριο της «πυραμίδας» στο Σεράγεβο και πώς ο ίδιος προσεγγίζει με επιστημονική ανάλυση το μεγάλο ερωτηματικό για το αν υπήρξε ή όχι η «Ατλαντίδα».

Γιατί τα Αρχαία Ελληνικά τα αποκαλεί «κλειδί» αποκωδικοποίησης όλων των ανακαλύψεων στη Γη; Στις «Αντιθέσεις» ο καθηγητής Γεωφυσικής κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος, σε μία συνέντευξη που θα σας κρατήσει καθηλωμένους με τις αποκαλύψεις του. Παρακολούθησε το βίντεο που ακολουθεί: ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ 26/06 ΟΙ “ΘΗΣΑΥΡΟΙ” ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ

Πηγή: ello.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Άτλαντες και Έλληνες είχαν Γραφή 11.500 χρόνια πριν, σύμφωνα με τον Πλάτωνα

Στην εποχή μας, η ύπαρξη της Ατλαντίδας όπως και ο πόλεμος που ξεκίνησε με την τότε Αθηναϊκή πολιτεία που οδήγησε στη βύθιση της πρώτης, θεωρούνται απλά ως ένας μύθος, ένα παραμύθι ή μια παραβολή που επινόησε ο Πλάτωνας προκειμένου να εξηγήσει τις πολιτικές του θεωρίες, αλλά και να ανεβάσει ή να ανανεώσει το ηθικό των Αθηναίων της εποχής του. Κατά συνέπεια, το ίδιο μυθική θεωρείται και η ύπαρξη της Αθηναϊκής πολιτείας εκείνης της εποχής. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον να δούμε τι μας αναφέρει για το θέμα της γραφής στα βιβλία Τίμαιος και Κριτίας που έγραψε ο Πλάτωνας.

Οι Αιγύπτιοι ιερείς ανέφεραν πολλά και σημαντικά πράγματα στον Αθηναίο νομοθέτη Σόλωνα (639-559 π.Χ.), όταν πήγε στην Σάιδα, ειδικότερα για τον πόλεμο που έγινε πριν από περίπου 9.000 χρόνια από την χρονολογία της επίσκεψής του, δηλαδή πριν περίπου 11.500 χρόνια, μετρώντας από σήμερα.

Οι Άτλαντες είχαν γραφή 11.500 χρόνια πριν

Κατά την ανάπτυξη της αφήγησης το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε είναι πως οι Άτλαντες είχαν “αγάλματα, αφιερώματα ιδιωτών”, αλλά και “μεγάλα αφιερώματα και των βασιλέων και των ιδιωτών”, οπότε εδώ έχουμε την πρώτη ένδειξη ύπαρξης κάποιου είδους γραφής. Στη συνέχεια, γίνεται σαφές ότι είχαν νόμους και “διατάξεις που είχαν γραφεί υπό των πρώτων βασιλέων επάνω εις ορειχάλκινη στήλην, η οποία ευρίσκετο εις το κέντρο της νήσου, εντός του ιερού του Ποσειδώνος”.

Για την συγκεκριμένη στήλη, μαθαίνουμε λίγο παρακάτω ότι “ήσαν χαραγμένα τα γράμματα” και ότι “εκτός των νόμων, είχε γραφεί και όρκος περιέχων μεγάλας κατάρας εναντίων των παραβατών”. Επιπλέον, όταν οι άρχοντες δίκαζαν “έγραφαν τας αποφάσεις των εις χρυσήν πινακίδα”. Γίνεται, λοιπόν, ολοφάνερο ότι οι Άτλαντες είχαν γραφή και γνώριζαν ανάγνωση. Ας δούμε μία ακόμα παράμετρο:

Το ένα άκρο της Ατλαντίδας που βρισκόταν στο “πέλαγος που λέγεται Ατλαντικόν” (Ατλαντικός Ωκεανός), βρισκόταν “πλησίον των Ηρακλείων Στηλών, το μέρος της χώρας που ονομάζεται τώρα Γαδειρική” (κοντά στο Στενό του Γιβραλτάρ), “εξουσίαζαν πολλές άλλες νήσους διασπαρμένες εις το πέλαγος”, αλλά και μέρη “από τα έντευθεν των Στηλών μέρη μέχρι της Αιγύπτου και της Τυρρηνίας (αρχαία χώρα της Ιταλικής χερσονήσου)”. “Ένεκα της εξουσίας που είχαν, πολλά πράγματα μεταφέροντο από το εξωτερικόν, πάρα πολλά δε επρομήθευεν εις αυτούς η ίδια η νήσος”. Είναι, ίσως, πολύ πιθανόν σε αυτές τις περιοχές, ή/και σε άλλες, να γνώριζαν και να επικοινωνούσαν με την ίδια γραφή, των Ατλάντων.

Οι Έλληνες είχαν γραφή 11.500 χρόνια πριν

Σε ότι αφορά την οργάνωση της παλαιάς Αθηναϊκής πολιτείας, το βιβλίο Κριτίας, έμεινε ημιτελές και δεν έχουμε παρά ελάχιστα ψήγματα πληροφοριών που αφορούν το θέμα μας, δηλαδή αν γνώριζαν γραφή και ανάγνωση. Αυτά είναι:

Μετά τις καταστροφές και τα χρόνια που πέρασαν “η γενεά που απέμενε κάθε φορά εις την χώραν, όπως είπαμε και πρωτύτερα (στο βιβλίο Τίμαιος), έζη εις τα όρη και ήτο αγράμματος […]” που σημαίνει ότι οι προηγούμενες γενιές γνώριζαν γράμματα.

Στον Τίμαιο, μας εξηγεί για ποιο λόγο έμεναν αγράμματοι λέγοντας: “Εις την χώραν σας όμως (εννοεί του Σόλωνα), καθώς και σε άλλας χώρας, όσα κάθε φορά έχουν διοργανωθεί ώστε να είναι κατάλληλα για τα γράμματα και δια τα άλλα όσα είναι αναγκαία εις τας πόλεις, έρχεται κατά καθορισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά σθένεια εναντίον τους ρεύμα από τον ουρανό και αφήνει ζωντανούς μόνο τους αγράμματους και αμόρφωτους από εσάς, ώστε γίνεσθε εξαρχής πάλιν σαν νέοι […]”.

Στη συνέχεια εξηγεί πως πριν τον μεγάλο κατακλυσμό και τον πόλεμο, “η σημερινή πόλις των Αθηναίων υπήρξεν αρίστη εις τον πόλεμον και γενικώς εις την διακυβέρνησίν της ήτο τελεία” και “όσον αφορά την μόρφωσιν, (λέει ο Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα) βλέπεις βέβαια πόση φροντίδα κατέβαλεν εξαρχής ο νόμος δια την τακτοποίησιν των πάντων, μέχρι της μαντικής και της ιατρικής που ασχολείται με την υγείαν, αφού εφήρμωσε τας θείας αυτάς επιστήμας εις τας ανθρώπινας ανάγκας και εσυστηματοποίησε όλας τα γνώσεις που προέρχονται από αυτάς”. Από τα τελευταία λόγια μπορούμε να φανταστούμε πως μόνο ένα πολύ εξελιγμένο σύστημα γραφής, πιθανότητα ένα αλφαβητικό, θα μπορούσε να συστηματοποιήσει όλες τις γνώσεις που προήλθαν από διάφορες επιστήμες.

Σύμφωνα με την αφήγηση του Πλάτωνα, γίνεται φανερό ότι τόσο οι Άτλαντες όσο και οι Αθηναίοι της ίδιας εκείνης εποχής, γνώριζαν γραφή και ανάγνωση. Ωστόσο, ούτε για τους μεν ούτε για τους δε μας δίνεται κάποιο στοιχείο για το ποιο ήταν αυτό το σύστημα γραφής. Ίσως – και για τους δύο – να ήταν κάποιο είδος αλφαβητικής γραφής, όπως με λίγη φαντασία φαίνεται να υποδηλώνεται από την ορειχάλκινη στήλη με τους νόμους και τις χρυσές πινακίδες των Ατλάντων. Με λίγη ακόμα περισσότερη φαντασία – σε συνδυασμό με το ότι ο Ποσειδώνας και η Αθηνά με τον Ήφαιστο που έτυχαν τους κλήρους για την Ατλαντίδα και την Αθήνα, αντίστοιχα, ήταν συγγενείς – θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι οι κάτοικοι που οι θεοί εγκατέστησαν στις περιοχές που τους κληρώθηκαν, έλαβαν ή διδάχτηκαν ένα και το ίδιο κοινό αλφάβητο.

Όλα αυτά, 9.000 χρόνια πριν από τον Σόλωνα και 11.500 από σήμερα. Πόσες χιλιετίες πίσω πριν τον πόλεμο και την βύθιση της Ατλαντίδας μπορεί να είχαν κάποιο σύστημα γραφής, αλφαβητικό ή οποιοδήποτε άλλο; Μα, φυσικά, από τότε που ιδρύθηκαν μετά την κλήρωση. Με λίγη φαντασία, πάρα πολλές χιλιάδες χρόνια πριν.

Όπως είπαμε και στην αρχή, η ιστορία της Ατλαντίδας και της παλαιάς Αθηναϊκής πολιτείας θεωρείται ως ένα είδος μυθοπλασίας βγαλμένη από το μυαλό του Πλάτωνα για πολιτικούς, ίσως, λόγους. Ωστόσο, λίγοι μελετητές προτείνουν ότι όσα περγράφονται δεν αποκλείεται να είναι εμπνευσμένα από παλαιότερες παραδόσεις, δίνοντας έτσι κάποιες μικρές πιθανότητες η αφήγησή του να περιέχει ψήγματα κάποιας αληθινής ιστορίας, χωρίς να μπορούν να προσδιοριστούν ποια είναι αυτά. Στη σημερινή εποχή, ήδη από τον 19ο αιώνα πολλοί θεωρούν την ύπαρξη της Ατλαντίδας και την βύθισή της, ως πραγματικό γεγονός. Πολλές έρευνες ιδιωτών έχουν ξεκινήσει προκειμένου να εντοπίσουν πιθανά ερείπιά της.

Άραγε, αν κάποτε βρεθεί, αποδειχθεί και επιβεβαιωθεί η ύπαρξη της Ατλαντίδας κατά το παρελθόν, αντιλαμβάνεστε ότι το πιθανό αυτό γεγονός θα συμπαρασύρει ως αληθινή και την ύπαρξη της τότε Αθηναϊκής πολιτείας και τα όσα αναφέρονται γι’ αυτήν, πριν τουλάχιστον 11.500 χρόνια, από σήμερα;

Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τα βιβλία Κριτίας και Τίμαιος σε μετάφραση Α.Παπαθεοδώρου, εκδόσεις Πάπυρος

Πηγή: diadrastika

Διαβάστε Περισσότερα...

Η χρυσή τομή του Πυθαγόρα

Την χρυσή τομή εισήγαγε και υπολόγισε ο Πυθαγόρας, (585 - 500 π.Χ.) που γεννήθηκε στη Σάμο, και ίδρυσε σημαντικότατη φιλοσοφική σχολή στον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλία).

Η χρυσή τομή ορίζεται ως το πηλίκο των θετικών αριθμών α/β όταν ισχύει α/β = (α+β) / α που ισούται περίπου με Φ=1,618, ισχύει και ότι: 1Φ=0,618034. Συμβολίζεται με το γράμμα Φ προς τιμήν του Φειδία, του γνωστότερου ίσως γλύπτη της ελληνικής αρχαιότητας, και του σημαντικότερου της κλασικής περιόδου, ύστερα από πρόταση του αμερικανού μαθηματικού Mark Barr. Ο Φειδίας χρησιμοποίησε τη χρυσή τομή στα σχέδια των έργων του.

Το χρυσό ορθογώνιο είναι ένα ορθογώνιο στο οποίο ο λόγος της μεγάλης του πλευράς προς τη μικρή να είναι ίσος με τον λόγο τη μικρής προς την διαφορά των πλευρών.(πυθαγόρειο, το ορθογώνιο με σχέση πλευρών 3:4:5 )

Το χρυσό ορθογώνιο έχει λόγο των πλευρών του ίσο με φ=α/β .

Αν του αποκόψουμε ένα τετράγωνο με πλευρά β, το ορθογώνιο με πλευρές β, γ που θα απομείνει θα είναι και πάλι χρυσό, θα είναι δηλαδή β/γ = φ και αυτό θα συνεχίζεται επ’ άπειρον. Δίνει αρμονικές αναλογίες και για το λόγο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί στην αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, τόσο κατά την αρχαία Ελλάδα όσο και κατά την Αναγέννηση. Στα έργα τέχνης χρησιμοποιείται συχνά το χρυσό ορθογώνιο, η βάση του οποίου είναι η χρυσή τομή του ύψους του.

- αν το ύψος ισούται με 1, η βάση θα είναι 0,618. Και όχι μόνο... Τη χρυσή αναλογία-χρυσή τομή τη συναντάμε σ όλο το σύμπαν από τους μακρινούς γαλαξίες μέχρι το μικρότερο ίχνος μιας ύπαρξης.

Στην Ακρόπολη, στις πυραμίδες, στο πύργο του Αιφελ, στο DNA μας, στις σπείρες ενός γαλαξία, στα λουλούδια, στα κοχύλια, στις κουκουνάρες, σε ανθρώπινες αναλογίες, στην Αφροδίτη της Μήλου, στη Τζοκόντα...Ακόμα και πολλές κάρτες ευρείας χρήσης (πιστωτικές κ.α.)...και άπειρα άλλα.

Σήμερα το μόνο που σώζεται από το Κρότωνα, τη πόλη της Αρχαιοελληνικής διανόησης με επικεφαλής τον Πυθαγόρα, είναι μόνον μία κολόννα του πασίγνωστου στην Αρχαιότητα Ναού τής Ήρας.

Διαβάστε Περισσότερα...

Κασερόπιτα με κρέμα

 

Μία φανταστική κασερόπιτα με κρέμα, με σπιτικό φύλλο και μία ιδιαίτερη τεχνική που κάνει το φύλλο να μοιάζει με σφολιάτα. 

Υλικά

2μιση φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 

2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 

1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι 

1 φλιτζάνι περίπου χλιαρό νερό 

200 γραμμ. φυτική μαργαρίνη λιωμένη

Για την κρέμα

1 λίτρο γάλα φρέσκο 

100 γραμμ. σιμιγδάλι ψιλό 

Αλατι κατά βούληση

Πιπέρι κατά βούληση

1 κουταλιά της σούπας βούτυρο 

2 αυγά

400 γραμμ. τριμμένο κασέρι 

100 γραμμ. τριμμένη γραβιέρα 

Σήμερα έχουμε μία εξαιρετική πρόταση για κασερόπιτα με κρέμα που λιώνει στο στόμα. Ιδανικά τρώγεται χλιαρή αλλά μπορείτε να την φάτε όπως θέλετε ενώ εμείς όταν την δοκιμάσαμε, νομίζαμε ότι τρώμε μπουγάτσα με κρέμα…αλμυρή!

Εκτέλεση:

Σε ένα μπολ βάζουμε το αλεύρι για όλες τις χρήσεις, το αλάτι και το ελαιόλαδο. Έπειτα σιγά σιγά βάζουμε το χλιαρό νερό και παράλληλα δουλεύουμε και ζυμώνουμε την ζύμη μας, μέχρι να πάρουμε ένα εύπλαστο ζυμάρι που να μην κολλάει στα χέρια.

Αφήνουμε την ζύμη στην άκρη για μισή ώρα να ξεκουραστεί. Έπειτα χωρίζουμε την ζύμη σε δυο μπαλάκια. Παίρνουμε το ένα μπαλάκι ζύμης και το ανοίγουμε σε ένα μεγάλο φύλλο.

Αλείφουμε το φύλλο με την λιωμένη φυτική μαργαρίνη και το κλείνουμε σαν φάκελο, αλείφοντας το με την μαργαρίνη κάθε φορά. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και με το άλλο μπαλάκι ζύμης. Βάζουμε τα φύλλα μας για 1 ώρα στο ψυγείο.

Εκτέλεση 

Βάζουμε το φρέσκο γάλα να βράσει. Αφού βράσει ρίχνουμε το ψιλό σιμιγδάλι, το αλάτι και το πιπέρι και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει το μείγμα. Μόλις πήξει, αποσύρουμε το κατσαρολάκι από την φωτιά και προσθέτουμε τα αυγά, το βούτυρο, το κασέρι και την γραβιέρα. Ανακατεύουμε μέχρι να πάρουμε μία λεία κρέμα.

Στην συνέχεια αλευρώνουμε τον πάγκο μας και μεταφέρουμε το πρώτο φύλλο στον αλευρωμένο πάγκο. Το ανοίγουμε και το βάζουμε σε βουτυρωμένο ταψάκι. Στρώνουμε από πάνω την κρέμα και κλείνουμε με το άλλο φύλλο.

Χαράζουμε την κασερόπιτα και ρίχνουμε από πάνω όση μαργαρίνη μας περίσσεψε από πριν. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στις αντιστάσεις, στους 180 βαθμούς Κελσίου, μέχρι να πάρει ωραίο χρώμα. Περίπου δηλαδή 50 λεπτά, ανάλογα και τον φούρνο που έχουμε.

Tips για την κασερόπιτα με κρέμα

Για όποιον δεν έχει ξανά ανοίξει φύλλο με αυτήν την τεχνική ακολουθεί αναλυτικά η διαδικασία:

Παίρνουμε το ένα φύλλο, το ανοίγουμε σε ένα μεγάλο τετράγωνο φύλλο, αλείφουμε όλη την επιφάνεια με μαργαρίνη, το διπλώνοουμε στην μέση ξαναλείφουμε με μαργαρίνη ξαναδιπλώνουμε στην μέση και ξαναβάζουμε μαργαρίνη και διπλώνουμε πάλι. Αλείφουμε με βούτυρο και αφήνουμε στην άκρη. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία και με το δεύτερο ζυμάρι.

Αλεξάνδρα Κυριάκη

Διαβάστε Περισσότερα...

Ασσυριολόγος, ίσως, έλυσε αρχαιολογικό μυστήριο 2700 ετών

 

Τα σχέδια από την ανασκαφή του Γάλλου Victor Place με τα σύμβολα του αετού και του ταύρου που δημοσίευσε στα τέλη του 19ου αιώνα. C: New York Public Library

Τα σύμβολα σε ναό 2.700 ετών, που έχουν προβληματίσει εδώ και καιρό τους ειδικούς, προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει ένας Ασσυριολόγος.

Στην πόλη  Χορσαμπάντ (αρχαίο Dūr-Šarrukīn), τη νεόδμητη πρωτεύουσα του Σαργκόν Β΄ της Ασσυρίας, εμφανίστηκαν τα «μυστηριώδη σύμβολα» των χρόνων της βασιλείας του (721-704 π.Χ.).

Η σειρά των πέντε συμβόλων (λιοντάρι, αετός, ταύρος, συκιά και άροτρο) αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον σύγχρονο κόσμο μέσω σχεδίων που δημοσιεύθηκαν από Γάλλους ανασκαφείς στα τέλη του 19ου αιώνα. Έκτοτε, έχουν προκύψει πολλές ιδέες για το τι μπορεί να σημαίνουν τα σύμβολα.

Μάλιστα, συγκρίθηκαν με αιγυπτιακά ιερογλυφικά, τα οποία κατανοήθηκαν ως αντανακλάσεις της αυτοκρατορικής εξουσίας και υποπτευόταν ότι αντιπροσώπευαν το όνομα του βασιλιά.

Ο Ασσυριολόγος Δρ. Ο Martin Worthington προτείνει μια νέα λύση σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Bulletin of the American Schools of Oriental Studies στις 26 Απριλίου.

 Ο Worthington προτείνει ότι οι ασσυριακές λέξεις για τα πέντε σύμβολα (λιοντάρι, αετός, ταύρος, συκιά και άροτρο) περιέχουν τους ήχους στη σωστή σειρά που υποδεικνύουν την ασσυριακή μορφή του ονόματος «Sargon» (šargīnu).

Μερικές φορές ο ίδιος αρχαιολογικός χώρος περιέχει μόνο τρία από τα σύμβολα (λιοντάρι, δέντρο, άροτρο) και ο Δρ. Worthington ισχυρίζεται ότι έγραψε ξανά το όνομα «Sargon», ακολουθώντας παρόμοιες αρχές.

 «Η μελέτη των αρχαίων γλωσσών και πολιτισμών είναι γεμάτη παζλ όλων των σχημάτων και μεγεθών, αλλά δεν είναι ασυνήθιστο να συναντάμε μυστηριώδη σύμβολα σε τοίχους ναών στην Αρχαία Εγγύς Ανατολή», λέει ο Worthington.

Σχέδια που δημοσιεύθηκαν στο τέλος του 19ου αιώνα από τον Γάλλο ανασκαφέα Victor Place με σύμβολα δέντρων και αλέτρι,. C: New York Public Library

Σύμφωνα με τον  Δρ. Worthington, καθένα από τα πέντε σύμβολα μπορεί επίσης να γίνει κατανοητό ως αστερισμός. Επομένως, το λιοντάρι αντιπροσωπεύει το ζώδιο Λέων, και ο αετός αντιπροσωπεύει τον αστερισμό του αετού. (Οι αστερισμοί μας κληρονομήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη Μεσοποταμία μέσω των Ελλήνων, επομένως οι περισσότεροι από αυτούς είναι ίδιοι).

 «Ο σκοπός των πέντε συμβόλων ήταν να τοποθετήσουν το όνομα του Σαργκόν στους ουρανούς για πάντα», είπε ο Worthington.

 Αυτός ήταν ένας έξυπνος τρόπος για να απαθανατιστεί το όνομα του βασιλιά. Και φυσικά, η ιδέα των επιδεικτικών ατόμων να γράφουν τα ονόματά τους σε κτίρια δεν είναι μοναδική στην αρχαία Ασσυρία».

Η Αρχαία Μεσοποταμία, ή το σύγχρονο Ιράκ και οι γειτονικές περιοχές, ήταν η πατρίδα των Βαβυλώνιων, των Ασσυρίων, των Σουμερίων και άλλων, και μελετάται σήμερα μέσω άφθονων σωζόμενων σφηνοειδών κειμένων.

Η γραφή πιθανότατα εφευρέθηκε εκεί γύρω στο 3.400 π.Χ.

 Έτσι, αν και οι αξιωματούχοι του Σαργκόν δεν το συνειδητοποίησαν, αντανακλούσαν την ιστορία της Μεσοποταμίας χίλια χρόνια νωρίτερα όταν σχεδίασαν νέα γραπτά σύμβολα.

 «Δεν μπορώ να αποδείξω τη θεωρία μου, αλλά είναι πολύ λογικό για μένα ότι λειτουργεί τόσο για τις σειρές πέντε συμβόλων όσο και για τις σειρές τριών συμβόλων, και ότι τα σύμβολα μπορούν επίσης να γίνουν κατανοητά ως πολιτισμικά σχετικοί αστερισμοί,» είπε Worthington. «Οι πιθανότητες όλα αυτά να είναι σύμπτωση είναι – συγχωρέστε το λογοπαίγνιο – αστρονομικές», λέει.

Σχέδια του συμβόλου του λιονταριού που δημοσιεύθηκαν από τον Γάλλο ανασκαφέα Victor Place στα τέλη του 19ου αιώνα . C: New York Public Library

Ο Δρ. Ο Worthington είναι ειδικός στις γλώσσες και τους πολιτισμούς της αρχαίας Μεσοποταμίας, συμπεριλαμβανομένων των Βαβυλωνίων, των Ασσυρίων και των Σουμερίων.

«Αυτή η περιοχή, η οποία περιλαμβάνει το σύγχρονο Ιράκ και τμήματα του Ιράν, της Τουρκίας και της Συρίας, αναφέρεται συχνά ως το «λίκνο του πολιτισμού». Είναι η γενέτειρα πόλεων και αυτοκρατοριών και η ιστορία του αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας».

«Λόγω της συνήθειας της Μεσοποταμίας να κατανέμει στα εξήντα, έχουμε 60 λεπτά την ώρα και ο Αβραάμ (η κεντρική φιγούρα των τριών μεγάλων θρησκειών του κόσμου) λέγεται ότι καταγόταν από την Ουρ της Μεσοποταμίας».

«Η επίλυση (ή η προσπάθεια επίλυσης) γρίφων είναι ιδιαίτερα διασκεδαστική, αλλά οι μελέτες της Μεσοποταμίας γενικά έχουν τον ευρύτερο στόχο να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία των ανθρώπινων κοινωνιών και των πολιτιστικών επιτευγμάτων γενικότερα».

Trinity College Dublin. 3 Mayıs 2024.

Worthington, M. (2024). Solving the Starry Symbols of Sargon II. Bulletin of the American Society of Overseas Research, 391(1)

—

The Hellenic Information Team

Διαβάστε Περισσότερα...

Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ ΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

 Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ ΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία ο Ήλιος λαμβάνει ποικίλες ονομασίες καθώς ενεργεί με διαφορετικό τρόπο σε κάθε εποχή του έτους. Οι προσφωνήσεις Γεώργιος και Δημήτριος δηλώνουν την επιρροή του Ήλιου σε όλα τα έμβια όντα κατά την εαρινή και φθινοπωρινή εποχή αντίστοιχα.

Ο Γεώργιος Ήλιος είναι ένας εαρινός λαμπερός ήλιος που συνιστά την δύναμη της ζωής και της καρποφορίας. Ενεργεί την άνοιξη καθώς η θερμότητά του είναι ευεργετική και ήπια και ευνοεί την αύξηση των καλλιεργειών και γενικότερα την γεωργία.

Ο Ήλιος ως Γεώργιος αλληλεπιδρά με πλήθος θεοτήτων και δρα σε διάφορα πεδία, συμβάλλοντας στην ευφορία της γης και την ευημερία των ανθρώπων. Σχετίζεται στενά με την θεά Δήμητρα, την κατεξοχήν προστάτιδα θεότητα της γεωργικής καλλιέργειας και συγκεκριμένα του σίτου. Ο Γεώργιος Ήλιος τροφοδοτεί με θερμότητα και φως τα φυτά, απαραίτητο ζωογόνο στοιχείο για την φωτοσύνθεσή τους ενώ η Δήμητρα είναι εκείνη που εμψυχώνει την γη και άρα την καθιστά ικανή να δίνει από μέσα της.

Επίσης σχετίζεται με την Γαία, καθώς με την γονιμοποιητική δύναμή της και την δική του επιρροή φύεται η νέα βλάστηση.

Ο Ήλιος συνδέεται και με τις Ώρες, οι οποίες φροντίζουν για την αρμονική εναλλαγή των εποχών και εξασφαλίζουν τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη των φυτών και την ωρίμανση των καρπών. Η αλλαγή των εποχών σηματοδοτεί την έναρξη των καλλιεργητικών περιόδων υποδεικνύοντας την κατάλληλη στιγμή για σπορά, όργωμα και συγκομιδή. Ο Γεώργιος Ήλιος δρα προστατευτικά στα στάδια της αύξησης, της ανθοφορίας και της καρποδοσίας. Με την ευεργετική δύναμη που ασκεί στα φυτά ενισχύει τα αποτελέσματα για πλούσια σοδειά. Αυτό έχει ως επακόλουθο την επάρκεια και την αφθονία των αγαθών που ευνοούν την κοινωνική συνοχή και την πρόοδο στις πόλεις. Γι’ αυτό στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία υμνείται ιδιαίτερα ο Ήλιος μαζί με τις Ώρες κατά την έναρξη της άνοιξης και του φθινοπώρου στις γιορτές των Θαργηλίων και Πυανεψίων αντίστοιχα.

Στην εαρινή περίοδο, που χαρακτηρίζεται από την αυξημένη ηλιακή ενέργεια, η δημιουργικότητα και η διαύγεια του ανθρώπου σημειώνουν πρόοδο ακολουθώντας τους στόχους και τις επιθυμίες. Είναι επίσης η περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος αρχίζει να αποκομίζει τα οφέλη από όλο τον κόπο που έχει καταβάλει από την αρχή του ενιαυτού μέχρι τώρα. Με τον ίδιο τρόπο που το φως του Γεώργιου Ηλίου τροφοδοτεί την φύση, έτσι βοηθά και τους στόχους μας να ωριμάσουν και να τελεσφορήσουν.

Ο Γεώργιος Ήλιος απεικονίζεται έφιππος (όπως ο ιππέας της θρακικής παράδοσης, θεός θεραπευτής, προστάτης της γεωργίας και του χθόνιου κόσμου ) να θανατώνει έναν δράκοντα που σύμφωνα με τον Β. Ρασσιά «σπάζει τη σφραγίδα της γης», αφού το ερπετό συμβολίζει την χθόνα. Ο Γεώργιος Ήλιος που φέρνει την άνοιξη σπάζοντας την σφραγίδα συμβολίζει την νίκη του ηλιακού φωτός έναντι του σκότους. Την ίδια νίκη συμβολίζει και ο μύθος που θέλει τον Απόλλωνα στην ηλιακή του πλευρά να νικά τον Πύθωνα, δηλαδή ο θεός της άνοιξης νικά τον χειμώνα σπάζοντας την παγωμένη σφραγίδα του. Το φως και η ζεστασιά του εαρινού ήλιου προκαλεί την άνθιση και την αναγέννηση της φύσης, καθώς και την ψυχική ανάταση και πνευματική αφύπνιση των ανθρώπων.

Ο Κ. Σάθας τον ερμηνεύει ως τον εαρινό ήλιο που ελευθερώνει την Ελένη, την ελληνική ψυχή. Κατά μια ερμηνεία είναι η ψυχή που χρειάζεται να απελευθερωθεί από τα σκοτεινά δεσμά που την έχουν φυλακίσει, να αναγεννηθεί, να ανθίσει και να καρποφορήσει και με την στροφή στα ανώτερα πράγματα και το μεγαλείο του Ελληνισμού να επέλθει ο θρίαμβος του φωτός και του πολιτισμού έναντι του σκότους και της μονοθεϊστικής βαρβαρότητας.

Με το πέρασμα στην φθινοπωρινή περίοδο, ο ήλιος φαινομενικά απομακρύνεται σταδιακά από την γη και στρέφεται σε άλλη κατεύθυνση προκαλώντας τη φθορά και το μαρασμό της φύσης. Προκειμένου, όμως να διατηρηθεί η ζωή και οι προϋποθέσεις της αναβλάστησης, ο ήλιος διεισδύει στα μύχια της γης για να ζεστάνει τον σπόρο και να τον κάνει να βλαστήσει ξανά. Είναι ο Δημήτριος ‘Ηλιος, αυτός που αξιοποιεί με την συνδρομή της Δήμητρας, το θεϊκό σώμα της Μητέρας Γαίας, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για την νέα παραγωγή του φυτικού βασιλείου.

Δημήτριοι ονομάζονταν και οι νεκροί. Η νεκρή οργανική ύλη, που θάβεται στην γη, "κατεβαίνει" στον υποχθόνιο κόσμο ακολουθώντας την ίδια πορεία με την Περσεφόνη, η οποία στην φθινοπωρινή ισημερία αποσύρεται στο αθέατο βασίλειο προκειμένου να εμψυχώσει με την ζωοποιό της δύναμη την άψυχη ύλη και να την μεταμορφώσει σε ζώσα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο γενικός επόπτης του βασιλείου από το οποίο πηγάζει ο πλούτος και η ευμάρεια είναι ο Πλούτων, η θεϊκή δημιουργική δύναμη που ως άλλος Ήλιος κυβερνά τον νεκρό κόσμο μέσα από τον οποίο αναδύεται η ζωή.

Παρομοίως, στο ανθρώπινο, δημιουργικό επίπεδο, κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ο Δημήτριος Ήλιος καθοδηγεί τους ανθρώπους στην μετατόπιση της προσοχής τους από την δημιουργία στην ενδοσκόπηση, ώστε να μπορέσουν να αξιολογήσουν το μέχρι τώρα ταξίδι τους. Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να εκτιμήσουν όλα όσα έχουν ζήσει και πετύχει στην παρούσα χρονιά και να αποκομίσουν τα μέχρι τώρα οφέλη της εργασίας τους. Από αυτήν την περίοδο ξεκινά σταδιακά και η διαδικασία αξιολόγησης και επαναπροσδιορισμού των στόχων που θα κορυφωθεί με την έλευση του Χειμερινού Ηλιοστασίου.

Ο Ήλιος ως πηγή φωτός και τόσο ως Γεώργιος όσο και ως Δημήτριος επεκτείνονται στο ανθρώπινο επίπεδο φροντίζοντας για την πνευματική καλλιέργεια, την ανάπτυξη των ανθρώπων και την συνειδητοποίηση της αιώνιας κυκλικής ροής του σύμπαντος. Σε αυτήν την κυκλική ροή, η ζωή φέρνει τον θάνατο και ο θάνατος τροφοδοτεί την νέα ζωή υπό το όμμα του φωσφόρου και φερέσβιου Ηλίου.

Έλενα Πετρή | Ελένη Αντιγόνη Ξάνθη | Γιώργος Λίζος

Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών

Διαβάστε Περισσότερα...