23 Ιουλίου 776 π.X., αρχίζουν στην Ολυμπία οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Η αναπαρασταση της Αρχαίας Ολυμπίας...

Αρχίζουν στην Ολυμπία οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πρωτάρχισαν το 776 π.Χ. στην Ολυμπία της Ήλιδας, με τη συμμετοχή αθλητών απ’ όλο τον ελληνικό κόσμο της αρχαιότητας. 

Κατά τη διάρκεια των Αγώνων κηρυσσόταν εκεχειρία και οι πολεμικές επιχειρήσεις διακόπτονταν. Κατείχαν τόσο σημαντική θέση στη ζωή των Ελλήνων, ώστε το μεταξύ τους διάστημα, η Ολυμπιάδα, χρησιμοποιήθηκε ως βάση του χρονολογικού συστήματός τους. 

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέρασαν από διάφορες φάσεις ακμής και παρακμής, έως ότου καταργήθηκαν από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεοδόσιο τον Μέγα το 393 μ.Χ. ως ειδωλολατρικοί. 1503 χρόνια αργότερα αναβίωσαν, χάρις στις ενέργειες δύο ανθρώπων, του γάλλου βαρώνου Πιερ Ντε Κουμπερτέν (1836-1937) και του έλληνα λόγιου και επιχειρηματία Δημητρίου Βικέλα (1835-1908). 

Το αρχαιολογικό ενδιαφέρον των Γάλλων αρχικά και των Γερμανών μετέπειτα για τους θησαυρούς της Αρχαίας Ολυμπίας, σε συνδυασμό με την ανάγκη των λαών για παγκόσμια άμιλλα και ει­ρήνη, αναθέρμαναν τον 19ο αιώνα την ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπια­κών Αγώνων. 

Το 1834 και το 1836, σουηδοί φίλαθλοι, εμπνεόμενοι από την αρχαία Ελλάδα, οργάνωσαν Ολυμπιακούς Αγώνες στην πόλη Χέλσινμποργκ. Τον Οκτώβριο του 1850 ο βρετανός χειρουργός Γουίλιαμ Μπρουκς διοργάνωσε τους ετήσιους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Γουένλοκ της κομητείας του Σροπσάιρ, με αγωνίσματα δρόμων, αρχαίο πένταθλο, ιππασία, κρίκετ κ.ά. Μεταξύ του Μπρουκς και της Ελλάδας υπήρξε στενός δεσμός, καθώς ο τότε βασιλιάς Γεώργιος Α’ έστειλε στον Μπρουκς ένα ασημένιο έπαθλο κι αυτός με τη σειρά του προσέφερε ειδικό έπαθλο σε έλληνα αθλητή που διακρίθηκε στο δρόμο, κατά την Α’ Ζάππεια Ολυμπιάδα του 1859. 

Το 1833 ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος αναφέρεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες και δύο χρόνια αργότερα παροτρύνει τις ελληνικές κυβερνήσεις να αναβιώσουν τα αρχαία Ολύμπια. 

Το 1838 γίνεται η πρώτη προσπάθεια τέλεσης Ολυμπιακών Αγώνων από τον γειτονικό στην Ολυμπία Δήμο Λετρίνων (σημερινός Πύργος Ηλείας) από μία ομάδα φωτισμένων αρχαιολατρών. Το 1859, ο Ηπειρώτης εθνικός ευεργέτης Ευαγγέλης Ζάππας αναλαμβάνει με δικές του δαπάνες την ανα­βίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Στις 18 Οκτωβρίου, με την παρουσία της βασιλικής οικογένειας, γίνεται η έναρξη των Α' Ολυμπίων. 

Ο διε­θνής Τύπος χαιρέτισε την πρωτοβουλία, αλλά οι ελληνικές εφη­μερίδες τη σχολίασαν αρνητικά, λόγω της απειρίας των διοργα­νωτών, αλλά και της απόφασής τους να μην διεξαχθούν οι Αγώ­νες στο Παναθηναϊκό Στάδιο. 

Η πλατεία Λουδοβίκου (σημερινή πλατεία Εθνικής Αντίστασης, γνωστότερη ως Πλατεία Κοτζιά) δεν μπόρεσε να καλύψει τις ανάγκες μιας τέτοιας διοργάνωσης. Παρά την αποτυχία των Αγώνων, η προσπάθεια δεν πήγε χαμένη. 

Διεξήχθησαν ακόμη τρεις Ζάππειες Ολυμπιάδες ή «Ολύμπια» (1870, 1875, 1889), που ενίσχυσαν σημαντικά το αίτημα για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Η ιδέα για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων κέρδιζε ολοένα και περισσότε­ρο έδαφος στην Ευρώπη. 

Την 25η Νοεμβρίου 1892 ο 29χρονος τότε βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν, μιλώντας στη Σορβόννη κατά τη διάρκεια του συ­νεδρίου της Ένωσης Αθλητικών Σωματείων της Γαλλίας, πρότεινε την ανασύσταση του θεσμού, σε διεθνές επίπεδο, αλλά συνάντησε γενική αδιαφορία. 

Ο Κουμπερτέν δεν απογοητεύτηκε. Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 1894, έθεσε εκ νέου την πρότασή του στο Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο, που διοργάνωσε ο ίδιος στη Σορβόννη. 

Την Ελλάδα εκ­προσώπησε ο λόγιος Δημήτρης Βικέλας, ο οποίος αποδέχτηκε τη σχετική πρόταση του ιδρυτή του Πανελλήνιου Γυ­μναστικού Συλλόγου, Ιωάννη Φωκιανού. 

Ο Βικέλας, σε συνεργασία με τον Κουμπερτέν, παρουσίασε στο συνέδριο υπόμνημα, με μοναδικό θέμα την αναβίωση των Αγώνων. 

Στις 23 Ιουνίου 1894 οι σύνεδροι ψήφισαν ομόφωνα την ανασύσταση του αρχαίου θεσμού, εκφράζοντας την ευχή για τον εορτασμό στην Αθήνα των πρώτων Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων το 1896. 

Ο Βικέλας ορίστηκε πρόεδρος της νεοσυσταθείσας Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και ο Κουμπερτέν γραμματέας της.

Πρώτος Ολυμπιονίκης (ως ημίθεος), θεωρείται ο Ιδαίος Ηρακλής. 

Προς τιμήν τού πατέρα του Δία, νίκησε στο αγώνισμα τού δρόμου τα αδέλφια του, Παιωναίο, Επιμήδη, Ιάσιο και Ίδα και στεφανώθηκε με κλαδί αγριελιάς. 

Ο Ηρακλής ονόμασε τούς αγώνες Ολύμπια και όρισε την τέλεσή τους κάθε πέντε έτη. 

Σύμφωνα με τον Παυσανία, τα Ολύμπια ετελούντο μέχρι την εποχή τής βασιλείας τού Οξύλου αλλά γιά άγνωστους λόγους διακόπτονται. 

Την εποχή τού νομοθέτη των Σπαρτιατών Λυκούργου, στην Ηλεία βασίλευε ο Ίφιτος, απόγονος τού Οξύλου. 

Αυτός διοργάνωσε και καθιέρωσε πάλι τούς αγώνες στην Ολυμπία καθώς και την πολεμική ανακωχή, εκεχειρία, μετά από χρησμό που τού έδωσε η Πυθία. 

Ως εναρκτήριο έτος των Ολυμπιάδων θεωρείται το 776 π.Χ. επειδή τότε βρέθηκε η πρώτη επίσημη καταγραφή τους, με πρώτο Ολυμπιονίκη τον Κόροιβο. */

Ο κατάλογος των Ολυμπιονικών και το χρονολογικό σύστημα των μετρήσεων ανά Ολυμπιάδες είναι έργο τού Ιππία τού Ηλείου και εκδόθηκε τον 5ο αιώνα π..Χ. Κατόπιν συνέχισε το έργο του ο Αριστοτέλης. 

Ολυμπιάδα λοιπόν ονομάζεται το χρονικό διάστημα των τεσσάρων ετών μεταξύ δύο διοργανώσεων Ολυμπιακών Αγώνων. 

Έκτοτε η καταγραφή των ιστορικών γεγονότων συνδυαζόταν με την αρίθμηση των Ολυμπιάδων. Οι τιμές που αποδίδονταν στους Ολυμπιονίκες ήταν μέγιστες. 

Η υποδοχή τους σύμφωνα με τον Πίνδαρο, ήταν ανάλογη με την υποδοχή ενός στρατηγού που γυρίζει από νικηφόρα εκστρατεία. Η Ολυμπιακή νίκη είχε για τούς Έλληνες την ίδια αξία που είχε η νίκη σε μάχη.

Πηγή: sansimera.gr