Amfipoli News
Σάββατο 27 Ιουλίου 2024
Ραμσής Β’: Ο Φαραώ με τις χίλιες γυναίκες!
Αργώ… Χρυσόμαλλον Δέρας και μυστικά που δεν εξηγεί κανείς…
Ετυμολογικά η "Αργώ" είναι η στίλβουσα, η "αργυρολαμπής" αλλά και η ταχεία.
Ιάσων, ο αρχηγός της εκστρατείας, Αγκαίος ο Μέγας της Τεγέας, Αγκαίος ο Μικρός, Άδμητος, Αιθαλίδης, Άκαστος, Άκτωρ, Άμυρος, Αμφιάραος ο μάντης από το Άργος, Αμφιδάμας, Άργος των Θεσπιών γιος του Φρίξου (ο κατασκευαστής της Αργούς), Ασκάλαφος , Αστερίων γιος του Κομήτη, Αταλάντη η παρθένος κυνηγός, Αυγείας, Εργίνος Ευρύαλος, Ευρυδάμας, Εύφημος, Εχίων, Ηρακλής, Θησέας, Ίδας, Λυγκέας, Ίδμων, Ιφικλής, Ιφιτός, Καινέας, Καλάις ο φτερωτός γιος του Βορέα, Ζήτης, Κάνθος, Κάστωρ, Πολυδεύκης, Κηφέας, Κορωνός, Λαέρτης, Μελαμπός της Πύλου, Μελέαγρος, Μόψος, Μπούτης, Ναύπλιος, Ορφέας, Παλαίμων, Περικλύμενος ο Τελαμών, Περικλυμένος, Πηλέας, Πηνέλεως, Ποίας, Πολύφημος, Τελαμώνας, Τίφυς (ο τιμονιέρης της Αργούς) , Ύλας των Δρυόπων, Φαληρεύς, Φανός ο Κρητικός, και ο Στάφυλος.
«ώκα δ΄ αρ αρτήσαντο πολυστρέπτοισι κάλωσιν» (Ορφικά) μετφρ. Και ταχέως έδεσαν (το πλοίο) με πολύστρεπτα καλώδια! δηλ. με συρματόσχοινα!
«Αγκαίος, ξεστοίσι πιθήσας πηδαλοίησιν ή δ΄ έθορεν δισσήσι βιαζομένη παλάμησιν». Ορφικά μεταφρ. ….εκείνο (το πλοίο) αναπήδησε στην θάλασσα πιεζόμενο από τα χέρια του Αγκαίου= αγγίζω= χειριστής (πίεσε κουμπιά;)
Χρύσειον κώας (ορφικά)= χρυσόμαλλο δέρας και νήσος Κως= δέρας ; τι κάνει το δέρμα; Λόγω του ότι το δέρμα έρχεται σε άμεση επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, διαθέτει ορισμένες ιδιότητες, απαραίτητες για την επιβίωση του ατόμου. Το δέρμα αποτελεί έναν εξωτερικό μηχανισμό άμυνας. Κως λοιπόν= προστασία (ασπίδα). Από τι; ποιο είναι το αποτρεπτικό όπλο και που βρίσκεται; και γιατί οι κάτοικοι του νησιού ονομάζονταν «Μέροπες», δηλαδή θνητοί, και η ίδια η νήσος «Μεροπίς»;
Υπάρχουν πολλά ακόμη μέσα στα Αργοναυτικά που στοιχειοθετούν, ότι η Αργώ δεν ήταν απλό σκάφος, αλλά κάτι περισσότερο.
ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ
diogeneis.blogspot.gr
Αποκαλυπτική έρευνα: τι κρύβεται πίσω από το αινιγματικό χαμόγελο της «Τζοκόντα»
Είχαν οι Δρυΐδες ελληνική καταγωγή; Οι ομοιότητες με τον δρυ, το ιερό δέντρο των βασιλικών οίκων της Μακεδονίας και το μυστηριώδες ταξίδι του Έλληνα ευγενή στην Ιρλανδία...
Οι Δρυΐδες αποτελούσαν την ιερατική τάξη στη Βρετανία, την Ιρλανδία και τη Γαλατία.
Αναφορές κάνουν λόγο ότι υπήρξαν και σε άλλα μέρη της κελτικής δυτικής Ευρώπης κατά την Εποχή του Σιδήρου.
Τα έθιμα των Δρυίδων αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδων που ονομάζονταν Κέλτες και Γαλάτες από τους Έλληνες – Celtae και Galli από τους Ρωμαίους.
Οι Δρυίδες δεν άφησαν κάποιο μνημείο ή κάποιο άλλο στοιχείο της ύπαρξής τους. Εκτενείς αναφορές γίνονται από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.
Μεταγενέστερα αναφέρθηκαν σε αυτούς και Ιρλανδοί συγγραφείς του Μεσαίωνα.
Ενώ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα σχετικά με τις θρησκευτικές πρακτικές των ανθρώπων από την Εποχή του Σιδήρου, για τους Δρυίδες δεν υπάρχει κάτι απτό. Διάφορες επαναλαμβανόμενες αναφορές στους Δρυΐδες τους εμφανίζουν να πραγματοποιούν ανθρωποθυσίες.
Πίστευαν σε ένα είδος μετεμψύχωσης και είχαν υψηλή θέση στη γαλατική κοινωνία.
Οι δρυΐδες έγιναν γνωστοί μέσα από το κόμικς Αστερίξ των Γκοσινί και Ουντερζό, στο οποίο ένας από τους κύριους χαρακτήρες είναι ο δρυΐδης Πανοραμίξπου έφτιαχνε το μυστικό ζωμό.
Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό σχετικά με την άσκηση της θρησκευτικής λατρείας τους, εκτός από την ιεροτελεστία της βελανιδιάς και του γκι, όπως περιγράφει ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος.
Η πρώτη γνωστή αναφορά στους Δρυίδες χρονολογείται στο 200 π.Χ. Ενδιαφέρον έχει και η περιγραφή που προέρχεται από το Ρωμαίο στρατηγό Ιούλιο Καίσαρα στο Commentarii de Bello Gallico (δεκαετία του 50 π.Χ.).
Μεταγενέστεροι Ελληνορωμαίοι συγγραφείς επίσης ανέφεραν τους Δρυίδες. Μεταξύ αυτών ο Κικέρωνας, ο Τάκιτος, ο Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, ο Λουκανό, ο Πομπόνιος Μελάς, ο Ιππόλυτος της Ρώμης, ο Δίωνα του Χρυσόστομου, ο Στράβωνας, ο Διονύσιος του Αλικαρνασσέως, ο Τιμαγένης και ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος.
Μετά την εισβολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Γαλατία, ο δρυϊδισμός καταστάλθηκε από τη ρωμαϊκή κυβέρνηση των αυτοκρατόρων του πρώτου αιώνα Τιβέριο και Κλαύδιο και εξαφανίστηκε από τα γραπτά μνημεία μέχρι το δεύτερο αιώνα.
Ο Τάκιτος αναφέρει ότι περί το 61 π.Χ. είχε ήδη αρχίσει η καταστολή του δρυϊδισμού και στα βρετανικά νησιά.
Οι Δρυίδες εμφανίζονται επίσης σε ορισμένα μεσαιωνικά παραμύθια της εκχριστιανισμένης Ιρλανδίας όπως το “Táin Bó Cúailnge”, όπου περιγράφονται ως μάγοι.
Η σχέση των Δρυΐδων με τους Έλληνες
Οι δρυΐδες αποτελούσαν την ιερατική τάξη στη Βρετανία, Ιρλανδία και Γαλατία και πιθανόν σε άλλα μέρη της Κελτικής δυτικής Ευρώπης κατά την Εποχή του Σιδήρου.
Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από την βελανιδιά (δρυς) και ήταν ιερείς και φιλόσοφοι ενώ νομοθετούσαν και απένειμαν δικαιοσύνη. Η βελανιδιά υπήρξε επίσης το ιερό δέντρο των ελληνικών βασιλικών οίκων της Μακεδονίας, γεγονός ιστορικά και αρχαιολογικά αποδεδειγμένο λόγω τους πλήθους ευρημάτων στους βασιλικούς μακεδονικούς τάφους με τα περίφημα βασιλικά διαδήματα. Μάλλον, δεν είναι τυχαίο το ότι οι Δρυίδες πήραν το όνομα τους από το δέντρο δρυς (βελανιδιά), μια που το δέντρο αυτό ήταν ιερό για τους Έλληνες από τα βάθη της αρχαιότητας.
Ας μην ξεχνάμε την προφητική ιερή βελανιδιά στο μαντείο της Δωδώνης, το αρχαιότερο μαντείο στον κόσμο, το ιερό δέντρο της Γαίας και αργότερα του Δία.
Οι σημαντικότερες αναφορές στους Δρυΐδες περιγράφονται σε αρχαία έγγραφα, κυρίως της λατινικής γλώσσας.
Τα σπουδαιότερα βιβλία, λόγω και του προσωπικού κύρους του συγγραφέως αλλά και της πρόσβασης του τελευταίου στη γνώση καθώς και στην ιδία αντίληψη των γεγονότων, είναι τα συγγράμματα του Ιουλίου Καίσαρος που έχουν ως τίτλο «De Bello Gallico». Μία σειρά βιβλίων στα οποία γράφει για την γεωγραφία και την κοινωνία των Γαλατών ή Κελτών, ο ίδιος ο αυτοκράτωρ της Ρώμης. (Gaius Julius Caesar, 13 Ιουλίου 100 π.Χ. – 15 Μαρτίου 44 π.Χ.).
Η ελληνική καταγωγή των Δρυΐδων
Στο βιβλίο μυθιστορίας Lebor Gabála Érenn [Book of Invasions-Βιβλίο των Εισβολών] διαβάζουμε για τον Έλληνα Παρθολώνα, ο οποίος έφθασε στην Ιρλανδία μετά τον κατακλυσμό.
Λέγεται ότι ξεκίνησε από τη Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα, με τη γυναίκα του, τους τρεις γιους του με τις γυναίκες τους και τρεις Δρυίδες, αδέλφια μεταξύ τους, τους Φίο, Αίολο και Φομόρη, (Fios, Eólas, Fochmarc), ονόματα που ετυμολογικά σημαίνουν, «Νόηση, Γνώση και Έρευνα».
Κάτοχοι αυτής της σοφίας ήταν οι Δρυίδες, Έλληνες μύστες, όπως συμπεραίνουμε από τα αρχαία κείμενα.
Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε πως ο Παρθολών ήταν Έλληνας πρίγκηπας, ο οποίος σκότωσε τους γονείς του ελπίζοντας να κληρονομήσει το βασίλειο.
Το επεισόδιο αυτό του στοίχισε το ένα του μάτι και τον σημάδεψε με κακοτυχία.
Παρόλα αυτά ήταν κύριος κάθε τέχνης. Απέκτησε συνολικά 7 γιους. Έπειτα από 30 χρόνια παραμονής στην Ιρλανδία πέθανε κοντά στην πόλη που σήμερα ονομάζεται Tallaght, όπου 120 χρόνια αργότερα, οι απόγονοι του χάθηκαν από πανώλη....
από τη Μαρίσσα Παππά
apodyoptes ,mixanitouxronou.gr
Μεγάλο ιερό στην αρχαία Ηφαιστία Λήμνου
Μεγάλο ιερό με ευρήματα σε δυο φάσεις, μια κυρίως του 7ου-6ου π.Χ. και άλλη του 3ου-2ου αιώνα π.Χ. ήρθε στο φως με την πρώτη, έπειτα από 20 χρόνια, αρχαιολογική ανασκαφική έρευνα που πραγματοποιείται στο χώρο της αρχαίας Ηφαιστίας στη Λήμνο, πολύ κοντά στο αρχαίο θέατρο της πόλης.
Όπως σημείωσε μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Αιγαίου της ΕΡΤ ο έφορος Αρχαιοτήτων Λέσβου Παύλος Τριανταφυλλίδης, η ανασκαφή, που χρηματοδοτείται από τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, θα συνεχιστεί.
Ανασκαφικές εργασίες, όπως είπε ο κ. Τριανταφυλλίδης, θα πραγματοποιηθούν και στο ιερό των
- ΑΠΕ-ΜΠΕ
- Cd rom Επαρχείου Λήμνου: «Λήμνος αγαπημένη».
- «ΛΗΜΝΟΣ: Ιστορική & Πολιτιστική Κληρονομιά», εκδ. Γ. Κωνσταντέλλης, 2010.
- Αγλαία Αρχοντίδου και Λεωνίδας Σουχλερής, Αρχαίο Θέατρο Ηφαιστίας (Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, Κ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Λήμνος 2011).
Μια «Ατλαντίδα» στην Αργολίδα: Η βυθισμένη πόλη στα ανοιχτά της αρχαίας Επιδαύρου
Στο βυθό των Κυθήρων οι θησαυροί του Παρθενώνα που ο Λόρδος Έλγιν δεν πήρε ποτέ μαζί του
Ο Ήλιος της Βεργίνας – Η Ιστορία του αρχαίου Ελληνικού συμβόλου!
Βλέπουμε χαρακτηριστικά, τον Ήλιο της Βεργίνας, πάνω στην ασπίδα της θεάς Αθηνάς.)
![](https://hellasforce.files.wordpress.com/2017/03/2127.jpg?w=750)
(Δείτε την χαρακτηριστική εικόνα αριστερά, που επεξηγεί τις ονομασίες των 16 ακτίνων.)
Ο Ήλιος της Βεργίνας, κατά κυριότητα συμβολίζει κάτι το παρθένο. Γι’αυτό και συνήθως βλέπουμε το αρχαίο αυτό Ελληνικό σύμβολο, στην παρθένο θεά Αθηνά. Αλλα και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, μπορεί να ταυτοποιηστεί και με τον θεό Απόλλωνα
Ο Ήλιος της Βεργίνας αποτέλεσε ενα κοινό σύμβολο της αρχαίας Ελλάδας και το βρίσκουμε σε κέρματα, αγγεία, τοιχογραφίες και αγάλματα, πολύ πριν το Μακεδονικό βασίλειο και την δυναστεία των Αργεάδων.
Δεκαεξάστεροι και Οχτάστεροι Ήλιοι παρουσιαζονται συχνα σε Μακεδονικά και Ελληνιστικά νομίσματα και ασπίδες της Περιόδου. Επίσης υπαρχει και αριθμός απεικονίσεων Αθηναίων Οπλιτών να φέρουν ενα πανομοιότυπο δεκαεξάκτινο σύμβολο στη πανοπλία τους, απο τον 6ο π.Χ. αιώνα ,καθώς και σε νομίσματα, απο τη νησιωτική μεχρι την ηπειρωτική Ελλάδα, όπως στη Κέρκυρα, εύρημα 5ου π.Χ. αιώνα, Λοκρίδα, 4ο π.Χ. αιώνα.
Μετά την ένωση των Ελλήνων υπο την αρχηγεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Ήλιος της Βεργίνας αποτέλεσε το κύριο σύμβολο της Ελληνικής εθνογέννεσης.
Παρακάτω σας παραθέτουμε μερικά στοιχεία με εικόνες, που δείχνουν οτι στο σύμβολο του Ήλιου της Βεργίνας αποτέλεσε ένα απο τα αρχαία σύμβολα της Ελλάδος, πολύ πριν την άνοδο του Ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας. Δεκάδες νομίσματα, αγγεία κ.α που φέρουν το σύμβολο, βρέθηκαν σε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδος, εκτός της Μακεδονίας. Επιπλέον, θα κάνουμε και μια μικρή ιστορική αναδρομή, για να δούμε την εξέλιξη αυτού του συμβόλου μέσα στον χρόνο:
2000 π.Χ.: Αυτή είναι η στιγμή όπου οι αρχαίοι Έλληνες, άρχισαν πρώτοι να χρησιμοποιούν αυτο το σύμβολο του Ηλίου. To σύμβολο δεν είχε τυποποιηθεί ακόμα με την πρώιμη μορφή του.
780 π.Χ.: .Έχει αρχίσει πλέον η χρήση του συμβόλου. Το ακόλουθο έργο τέχνης δείχνει την μάχη της Τροίας. Μπορούμε να δούμε καθαρά το σύμβολο πάνω στον πολεμιστή, όπως βρέθηκε στο νησί της Μυκόνου.
780 π.Χ.: Βλέπουμε ανασκαφές που απεικονίζουν μεταξύ άλλων και Σπαρτιάτες οπλίτες, οι οποίοι φέρουν στις ασπίδες τους, το σύμβολο του Ήλιου της Βεργίνας .
6ος αιωνας π.Χ.: .Αμφορέας της αρχαίας Λακωνίας (Σπάρτη) που δείχνει καθαρά στο κέντρο του, τον Ήλιο της Βεργίνας στην σημερινή του μορφή. Ο αμφορέας, σήμερα βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
6ος αιώνας π.Χ.: Ο Αχιλλέας και ο Αίας ξεκουράζονται κατα την διάρκεια του Τρωικού πολέμου, με ένα παιχνίδι ζαριών. Στις ενδυμασίες τους υπάρχουν πολλά σύμβολα του Ηλίου με 8 ακτίνες.
560 π.Χ.: Απεικόνιση της επιστροφής του Ηφαίστου σε αρχαίο Ελληνικό αμφορέα. Το σύμβολο του Ήλιου της Βεργίνας με 16 ακτίνες.
525 π.Χ.: Ηρακλής και Λερναία Ύδρα.
500 π.Χ.: Αρχαίος Ελληνικός αμφορέας.
520 π.Χ.: Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Κύκλωπα.
4ος αιωνας π.Χ.: Έλληνας οπλίτης εναντίων Πέρση στρατιώτη.
480 π.Χ.: Η θεά Αθηνά με το σύμβολο στον ώμο.
4ος αιωνας π.Χ.: Έλληνας οπλίτης εναντίων Πέρση στρατιώτη.
Επιμέλεια Κυκλοφορίας
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΡΥΠΑΙΟΣ
Διεθνολόγος/Αναλυτής Γεωπολιτικής
ΠΗΓΗ: hellasforce.com