ΣΕΡΡΕΣ: ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΟΔΟΙ,ΤΟ ΟΡΦΙΚΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ..

Πολλές από τις μεγάλες και μικρές ελληνικές κωμοπόλεις έχουν υποκύψει στη μάλλον ακαλαίσθητη αρχιτεκτονική ομοιομορφία και στο απρόσωπο του χαρακτήρα της σύγχρονης Ελλάδας.Οι σερραϊκες  πόλεις δεν εξαιρούνται του κανόνα.Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι.

Οι Σέρρες με το βυζαντινό τους κάστρο,τα χάνια και τους καταπράσινους κήπους ήταν κατα τον 16ο αιώνα ένα στολίδι της περιοχής. Από την παλιά πλατεία Κερβάνι ξεκινούσαν τα μεγάλα καραβάνια για την Ευρώπη. Εδώ έμενε μια δραστήρια κοινότητα Εβραίων,που ο Σουλεϊμαν ο Μεγαλοπρεπής είχε μεταφέρει από την Βούδα και την Πέστη της σημερινής Ουγγαρίας.Και τα μαντήλια που κατασκεύαζαν οι Σερραίες χριστιανές έφταναν κατά αποκλειστικότητα μέχρι την Αραβία και την Περσία.

Η Ζίχνα έχει την δική της Ιστορια.Το βαμβάκι της ήταν
φημισμένο και με μορφή νημάτων τροφοδοτούσε την αγορά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Εδώ,ο Ισμαήλ Μπέης των Σερρών νίκησε έναν πειρατή,ξακουστό σε όλη την Μακεδονία,το Νικοτσάρα που πολεμούσε με ένα τσεκούρι στο χέρι.Αλλά και μια άλλη πόλη,η Νιγρίτα,ξεχώριζε με το δικό της τρόπο.Τον 18ο και 19ο αιώνα ένα πολύχρωμο παζάρι με χρυσοχοεία,βαφεία και και χαλκουργία την έκανε εμπορικό κέντρο της περιοχής.

Για το όνομα της, η παράδοση αναφέρει ότι,πριν δημιουργηθεί η Νιγρίτα,υπήρχε ένας οικισμός,η Παλαιοχώρα,τα ερείπια της οποίας σώζονται μέχρι σήμερα.Οι πρώτοι κάτοικοι κατέβηκαν στους πρόποδες του βουνού και έκτισαν έναν συνοικισμό,στο σημείο που είναι η συνοικία Τσακαλάδες.Αυτός ο συνοικισμός ονομάστηκε από τους Παλαιοχωρίτες Νέοι Αγρότες,επειδή σε αυτόν εγκαταστάθηκαν νέοι καλλιεργητές των αγρών.Με την πάροδο του χρόνου,από την συγχώνευση  και παραφθορά των λέξεων προήλθε η σύγχρονη ονομασία Νιγρίτα.(ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΝΤΕΟ ΕΔΩ)

Στην Αλιστράτη,την αρχαία Ηδωνή,βρέθηκαν μερικές από τις πιο ονομαστές βραχογραφίες του Παγγαίου.Το σημερινό χωριό ήταν επί Τουρκοκρατίας μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας και έδρα ονομαστού ελληνικού σχολείου.Εκεί κοντά στην περιοχή Πετρωτό υπάρχει ένα τεράστιο άνοιγμα:το σπήλαιο της Αλιστράτης,μήκους τριών χιλιομέτρων,με πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο.

Κοντά στο χωριό Ν.Σούλι υπάρχει ένας λόφος με το όνομα Αγριάντα ή Αγριάνιστα που πήρε το όνομα του από ένα λαό περίφημων τοξοτών,των Αρχαίων Αγριάνων που κατοικούσαν στην περιοχή.Πολλοί από αυτούς είχαν υπηρετήσει στο στρατό του Μ.Αλεξάνδρου που,όπως αναφέρει ο Αρριανός,,εντυπωσιάσθηκε από τις μεγάλες τους ικανότητες και είπε την χαρακτηριστηκή φράση:"Στους μαλθακούς Πέρσες θα αντιτάξω τους ηρωικούς Αγριάνες μου".

Το πέτρινο λιοντάρι της Αμφίπολης,των Εννέα Οδών(!)και της "Αθήνας του Βορρά"όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα.,φαίνεται εδώ και αιώνες να φυλάει τα μυστικά του τάφου κάποιου ένδοξου νεκρού της αρχαιότητας.Όπως υποστηρίζουν κάποιοι,ίσως να πρόκειται για τον ναύαρχο του Μ.Αλεξάνδρου Νέαρχο,τον Ανδροσθένη ή τον Λαομέδοντα.Συνάμα φυλάει και την ιστορία της αρχαίας Αμφίπολης,που μαζί με την Χρυσούπολη και την Ηιόνα ήταν τα μεγάλα κέντρα της Ελλάδας.

Σε μια από τις περιοδείες του ο Αποστ.Παύλος, πέρασε από το,ονομαστό για την καλλιέργεια τριανταφυλλιών χωριό, Ροδολείβος(το όνομα του χωριού προέρχεται από τις λέξεις ρόδον και λείβω, που σημαίνει εκχέω,ραίνω,στάζω).Εκεί,καθώς οι κάτοικοι τον έραιναν με ροδοπέταλα,δίδαξε από έναν λόφο την πίστη του.Ο λόφος αυτός μέχρι σήμερα ονομάζεται Τουπόλος(από το λατινικό όνομα του Αποστόλου,Πάολο,που με τον καιρό έγινε "του Πάολο".)

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ορφέας χρησιμοποίησε το Ρόδο,που φύτρωνε άφθονα στο σημερινό Ροδολείβος,σαν σύμβολο της θρησκευτικής του λατρείας.Από παραστάσεις ελληνικών και ρωμαϊκών νομσμάτων είναι φανερό ότι τα εκατόφυλλα λουλούδια έπαιζαν  σημαντικό ρόλο στη λατρεία του Διονύσου του Θράκα,το Μαντείο του οποίου βρισκόταν στο Παγγαίο.

Το ρόδο,σύμβολο του Ήλιου και της ζωής έγινε πολλούς αιώνες αργότερα σύμβολο των Ροδόσταυρων αλλά και οικόσημο πολλών βασιλικών οίκων του Μεσσαίωνα...

Πληροφορίες: Εύα Αυλίδου -"Ποια είναι η Μακεδονία;"- Βιβλίο Μυστική Ελλάδα

Πηγή: Βισάλτης