Το χαμένο τρίτο νησί των Αργινουσών, όπου είχε γίνει η περίφημη ομώνυμη ναυμαχία του Πελοποννησιακού Πολέμου, ανακαλύφθηκε κοντά στη Σμύρνη και απέναντι από τη Λέσβο από ομάδα γεωαρχαιολόγων του Πανεπιστημίου της Κολονίας, υπό την καθοδήγηση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.
Ή μάλλον αναγνωρίστηκε, καθώς η εξέταση δειγμάτων από το έδαφος και το υπέδαφος της περιοχής Δεκελί (Ντικιλί) έδειξε πως μια από τις χερσονήσους της κατά την αρχαιότητα ήταν νησί, το οποίο ωστόσο ενώθηκε σταδιακά με την ξηρά μέσω αλλουβιακών αποθέσεων, δηλαδή προσχώσεων.
Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης αρχαιολόγοι από τα πανεπιστήμια της Σμύρνης, της τουρκικής Μαγνησίας, της Καρλσρούης, του Μονάχου, του Κιέλου, του Ρόστοκ και του Σαουθάμπτον, προϊστοριολόγοι, γεωγράφοι, τοπογράφοι και γεωφυσικοί.
Οι επιστήμονες εντόπισαν την Κάνη, αρχαία πόλη των Αργινουσών, στο χωριό Μπαντεμλί εξετάζοντας αρχιτεκτονικά και κεραμικά ευρήματα, και σε συνδυασμό με τα γεωλογικά δείγματα προσδιόρισαν τη θέση της χαμένης νησίδας, για την οποία έκαναν λόγο οι αρχαίες πηγές. Οι άλλες δύο νησίδες, νοτιοανατολικά της Λέσβου, είναι σήμερα ακατοίκητες και ονομάζονται Άγανο και Μακρονήσι.
Οι ερευνητές κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι η Κάνη κατά την αρχαιότητα αποτελούσε σταθμό σε σημαντικές θαλάσσιες οδούς, όπως εκείνες μεταξύ Λέσβου, Αδραμυττίου (Εντρεμίτ) και Περγάμου.
Η περίφημη Ναυμαχία των Αργινουσών διεξήχθη ανάμεσα στην Αθήνα και στη Σπάρτη το 406 π.Χ. και ήταν μια από τις τελευταίες μεγάλες αναμετρήσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου. Παρά τη νίκη των Αθηναίων, 6 από τους 8 διοικητές του αθηναϊκού στόλου εκτελέστηκαν, καθώς δεν κατάφεραν να σώσουν τους τραυματίες και να θάψουν τους νεκρούς. Οι Αργινούσες είναι επίσης γνωστές ως η ναυτική βάση που χρησιμοποίησαν οι Ρωμαίοι κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον του Αντιόχου Γ΄ το 191-190 π.Χ.
Στο φως οι τάφοι των μονομάχων
Νέα ευρήματα περιμένουν και όποιον επισκεφθεί την αρχαία Στρατονίκεια, την αλλοτινή «πόλη του έρωτα και των μονομάχων», στην επαρχία των Μούγλων της νοτιοδυτικής Τουρκίας.
Ο λόγος για 12 τάφους μονομάχων, που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών και, όπως ανακοινώθηκε σήμερα Κυριακή, πλέον εκτίθενται στην είσοδο της αρχαίας πόλης.
Η Στρατονίκεια φιλοξενεί ευρήματα διαφόρων περιόδων, καθώς κι έναν οικισμό ηλικίας 3.500 ετών.
Εκεί άλλωστε διατηρούσαν οικισμούς οι Λέλεγες και οι Κάρες, ενώ η πόλη διατήρησε τη σημασία της κατά τους ελληνιστικούς, ρωμαϊκούς, βυζαντινούς, οθωμανικούς και νεότερους χρόνους.
Στην αρχαιότερη υπόγεια πόλη του κόσμου
Μακριά από τις ακτές του Αιγαίου, στο Νεβσεχίρ της Καππαδοκίας, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τυχαία ανακάλυψη της μεγαλύτερης υπόγειας πόλης του κόσμου, που έχει ηλικία 5.000 ετών και καλύπτει έκταση 785.000 μέτρων.
Η Καππαδοκία είναι περίφημη για τους υπόγειους οικισμούς της. Η τελευταία ανακάλυψη όμως, στις παρυφές του Νεβσεχίρ (ή της Νεάπολης στα ελληνικά) και κοντά στην Καισάρεια, δείχνει να επισκιάζει όλες τις προηγούμενες. Ο τοπικός δήμαρχος Hasan Ünver υποστήριξε μάλιστα ότι οι άλλοι υπόγειοι οικισμοί μοιάζουν με… κουζίνες μπροστά σε αυτόν που ήρθε πρόσφατα στο φως.
Από την πλευρά του, ο Mehmet Ergün Turan, επικεφαλής της τουρκικής υπηρεσίας ανοικοδόμησης, εξήγησε ότι η ανακάλυψη έγινε κατά τις προκαταρκτικές εργασίες ενός προγράμματος οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής. «Δεν πρόκειται για γνωστή υπόγεια πόλη. Γίνεται λόγος για σήραγγες 7 χιλιομέτρων. Σταματήσαμε τα προγραμματισμένα κατασκευαστικά έργα σε αυτές τις περιοχές» δήλωσε ο Τuran στη «Hürriyet».
Μπορεί η υπηρεσία του Τuran να έχει δαπανήσει ήδη 90 εκατ. τουρκικές λίρες (σχεδόν 32 εκατ. ευρώ) για το εν λόγω έργο, ο ίδιος ωστόσο δεν θεωρεί τα χρήματα χαμένα, μπροστά στη σημασία της αρχαιολογικής ανακάλυψης.
Τα ανώτερα στρώματα του οικισμού εντοπίστηκαν για πρώτη φορά το 2013, μόλις το 2014 όμως αποκαλύφθηκε το μέγεθός του. Μέχρι στιγμής έχουν απομακρυνθεί δεκάδες ευρήματα από το σημείο, τα οποία και εστάλησαν για συντήρηση.
Επιπλέον, καθώς η περιοχή τελεί πλέον υπό την προστασία του εθνικού Συμβουλίου Προστασίας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς, σταμάτησε οριστικά η οικοδομική δραστηριότητα.
Στην Καππαδοκία, που αποτέλεσε σημαντικό κέντρο πολλών αυτοκρατοριών από την αρχαιότητα μέχρι τους νεότερους χρόνους και έφερε έντονη την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, άνθισαν οι υπόγειοι οικισμοί λόγω του μαλακού ηφαιστειογενούς εδάφους της.
Το Νεβσεχίρ
Ο πιο φημισμένος υπόγειος οικισμός στην επαρχία της Νεάπολης είναι εκείνος της Μαλακοπής (Ντερινκουγιού στα τουρκικά): μια πολυεπίπεδη πόλη που φιλοξενούσε πολλές χιλιάδες κατοίκους μαζί με τα ζώα τους. Βρίσκεται νοτιότερα του οικισμού που ανακαλύφθηκε τώρα και απέχει μισή ώρα με το αυτοκίνητο από αυτόν.
Η υπόγεια πόλη της Μαλακοπής, που χρονολογείται από τον 8ο αιώνα π.Χ., κατοικούνταν από χριστιανούς μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Έκτοτε παραμένει ακατοίκητη, προσελκύοντας όμως πλήθη επισκεπτών από όλον τον κόσμο.
Πηγές: Hürriyet, Archaeology News Network, Anadolou, The Independent, zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου