Ένας από τους πιο διάσημους «κακούς» της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας, ο Αλ Καπόνε συνεχίζει να συναρπάζει το κοινό και να αποτελεί μια φιγούρα γεμάτη αντιφάσεις: γκάγκστερ και καλός Σαμαρείτης, μαφιόζος που γάζωνε αντιπάλους μέσα από το αυτοκίνητό του και βοηθούσε τους φτωχούς του Σικάγο την ώρα που οργάνωνε φόνους.
Παρότι ήταν επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης μόνο 6 χρόνια, θεωρείται ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες των ΗΠΑ. Η συγγραφέας Ντέιντρ Μπάιρ προσπαθεί να διερευνήσει την περίπλοκη μυθολογία του Καπόνε στο τελευταίο βιβλίο «Καπόνε: Η ζωή και ο μύθος», μιλώντας για πρώτη φορά με τους επιζώντες συγγενείς του. Εξετάζει τη σχέση του με τη μητέρα του, τη σύζυγο και το γιο του καθώς και τα τελευταία χρόνια της ζωής του κατά τα οποία είχε παρουσιάσει σοβαρά διανοητικά προβλήματα – κάτι που σπανίως αναφέρεται.
Ο Αλφόνσο «Αλ» Καπόνε γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης το 1899, γιος Ιταλών μεταναστών. Από το σχολείο τον απέβαλαν στην έκτη δημοτικού.
Τότε έγινε μέλος σε μια από τις πιο σκληρές συμμορίες εφήβων. Στα 15 ο Καπόνε άρχισε να δουλεύει για τον Τζόνι Τόριο, έναν από τους πιο γνωστούς μαφιόζους της Νέας Υόρκης που ήλεγχε πολλά μπαρ και οίκους ανοχής.
Αντίθετα με τα 8 αδέλφια του (6 αγόρια και 2 κορίτσια), ο Αλ αγκάλιασε τον πολιτιστικό μύθο του αμερικάνικου ονείρου και θεωρούσε τον εαυτό του εντελώς Αμερικανό.
‘Όταν κάποιος τον αποκαλούσε «Ιταλό», γράφει η Μπάιρ εκείνος αντιδρούσε: «Δεν είμαι Ιταλός. Γεννήθηκα στο Μπρούκλιν».
Η σύφιλη
Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Καπόνε ήταν 21 ετών και ο Αλ έπρεπε να φροντίσει την οικογένειά του.
‘Ήταν πολύ δεμένος με την μητέρα του, την οποία έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο μέχρι το τέλος της ζωής της.
Μετά τον γάμο του με την Μέι το 1918 και τη γέννηση του μοναδικού παιδιού του, του Σόνι, ο Καπόνε δεν σταμάτησε να έχει σχέσεις με άλλες γυναίκες.
Λόγω αυτού έπαθε σύφιλη.
Οι συγγενείς του περιγράφουν ότι δεν ήθελε να υποβληθεί σε θεραπεία παρότι πονούσε πολύ και είχε μεγάλες πληγές στο σώμα του, επειδή έτσι θα παραδεχόταν στη γυναίκα του ότι είχε εξωσυζυγικές σχέσεις. Στην ασθένεια αυτή οφείλονται και τα διανοητικά προβλήματα που απέκτησε προς το τέλος της ζωής του. Αφότου ο Τόριο του έδωσε το τιμόνι του οργανωμένου εγκλήματος στο Σικάγο το 1929, ο Καπόνε έφτιαξε ένα δίκτυο πορνείων και παράνομων μπαρ (μην ξεχνάμε ότι ίσχυε ποτοαπαγόρευση) που τον κρατούσαν ενημερωμένο για ό,τι συνέβαινε στην πόλη.
Το 1929 είχε ήδη περιουσία 40 εκατομμυρίων δολαρίων – περίπου 550 εκατομ. σήμερα – και είχε εμπλακεί σε τουλάχιστον 700 δολοφονίες. Έλεγχε την ροή του αλκοόλ σε περισσότερα από 10.000 παράνομα μπαρ. «Βγάζω λεφτά ικανοποιώντας μια δημόσια ανάγκη», είχε δηλώσει τότε σε δημοσιογράφο. «Εάν παραβαίνω τον νόμο, τότε και οι πελάτες μου, οι πιο λαμπροί πολίτες του Σικάγο, είναι το ίδιο ένοχοι με μένα».
Ο Καπόνε λάδωνε πολλούς αξιωματούχους, έκανε νοθεία στις τοπικές εκλογές και κάποιες φορές απήγαγε και αντιπάλους.
Η ημερομηνία λήξης στα γάλατα είναι ιδέα του Καπόνε
Η συγγραφέας διερευνά τη φήμη ότι στον Καπόνε οφείλεται η αναγραφή ημερομηνίας λήξης στα κουτιά με το γάλα και αποδεικνύει ότι ήταν αλήθεια.
Μαζί με τον αδελφό του ο Αλ απέκτησε μια κτηνοτροφική μονάδα με αγελάδες για την παραγωγή γάλακτος. Στα μπουκάλια με το γάλα που πωλούσε έβαλε ημερομηνία λήξης.
Οι φήμες λένε ότι το είχε κάνει επειδή κάποιοι συγγενείς του είχαν αρρωστήσει πίνοντας ληγμένο γάλα, όμως η Μπλάιρ αποδεικνύει από συνεντεύξεις με απογόνους συνεργατών του, ότι αυτό αποτελούσε ένα βήμα στην προσπάθεια να γίνει έντιμος επιχειρηματίας.
Παρ’ ότι στην συνείδηση του κόσμου είναι γνωστός για την περίφημη Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου, το 1929 – όπου οργάνωσε στη δολοφονία επτά μελών αντίπαλης συμμορίας – η συγγραφέας επιμένει ότι εκείνο που τον χαρακτήριζε ήταν το δέσιμο με την οικογένειά του. Του άρεσε να πηγαίνουν όλοι για ψάρεμα, τραγουδούσε πάντα στις οικογενειακές συγκεντρώσεις και προσπαθούσε με πάθος να γράψει μουσική.
Η καταδίκη του σε κάθειρξη 11 ετών για φοροδιαφυγή και όχι για τους εκατοντάδες φόνους που είχε οργανώσει, τον βρήκε σε άσχημη διανοητική κατάσταση, λόγω της εξέλιξης της σύφιλης. Όταν βγήκε από τη φυλακή το 1939 είχε τις γνωσιακές ικανότητες ενός 12χρονου. Πλέον περνούσε τη μέρα του με τις πυτζάμες, κάνοντας φανταστικές συνομιλίες με συνεργάτες του που είχαν πεθάνει προ πολλού. Πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 1947 από εγκεφαλικό, σε ηλικία 48 ετών.
mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου