Το 1516, σε ηλικία 64 ετών, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, διασχίζει την Ιταλία φέρνοντας μαζί του τις δερμάτινες τσάντες του με τα σχέδια και τρεις διάσημους πίνακες.
Την Τζοκόντα, τον πίνακα «Η παρθένος Μαρία, ο Ιησούς και η Αγία Αννα» και τον πίνακα «Ιωάννης ο Βαπτιστής». Γι’ αυτό το λόγο οι τρεις πίνακες βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου και όχι στην πατρίδα του Ιταλία.
Την Τζοκόντα, τον πίνακα «Η παρθένος Μαρία, ο Ιησούς και η Αγία Αννα» και τον πίνακα «Ιωάννης ο Βαπτιστής». Γι’ αυτό το λόγο οι τρεις πίνακες βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου και όχι στην πατρίδα του Ιταλία.
Μαζί του, ο ντα Βίντσι έφερε δύο από τους πιστούς μαθητές του και τον υπηρέτη του, Batista de Vilanis. Ήρθε στη Γαλλία προσκεκλημένος του βασιλιά François Iου, ο οποίος τον πλήρωνε 700 χρυσά νομίσματα και του προσέφερε τον Πύργο Clos Lucé για να μένει.
Ο ντα Βίντσι στη Γαλλία ονομάστηκε «Πρώτος ζωγράφος, μηχανικός και αρχιτέκτονας» του βασιλιά και στρώθηκε στη δουλειά: διοργανώνει γιορτές στην αυλή της διπλανής πόλης Αμπουάζ, εμπνέεται τα σχέδια της ιδεώδους πόλης του Romorantin και τη σκάλα του Chambord.
Σχεδιάζει επίσης να συνδέσει την περιοχή όπου βρίσκεται ο πύργος του με την διπλανή, μέσα από ένα σύστημα υπόγειων καναλιών.
Το 1517 ο ντα Βίντσι δέχεται την επίσκεψη του καρδινάλιου Louis d’Aragon του οποίου ο γραμματέας Antonio de Beatis, περιγράφει ως εξής έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών:
«Ο κύριος Λεονάρντο ντα Βίντσι, άνω των 70 ετών, υπέροχος ζωγράφος της εποχής μας, έδειξε τρεις πίνακες στον Υψηλότατο, έναν με μια κυρία της Φλωρεντίας, έναν άλλο με τον Ιωάννη Βαπτιστή νέο και μια Παρθένο με το Άγιο Τέκνο. Και οι τρεις είναι πίνακες σπάνιας τελειότητας. Είναι αλήθεια ότι εξαιτίας μιας παράλυσης στο δεξί του χέρι, δεν πρέπει πια να περιμένουμε άλλα αριστουργήματα εκ μέρους του».
Το «εργαστήριο» του ντα Βίντσι:
Τον Ιούνιο του 1518, ο ντα Βίντσι διοργανώνει μια γιορτή στον πύργο όπου διέμενε για να ευχαριστήσει τον βασιλιά για την γενναιοδωρία του. Ηταν μια γιορτή με τον δικό του τρόπο. Ένα μηχάνημα είχε κατασκευαστεί για να αναπαραστήσει την κίνηση των άστρων.Ο πρέσβης Galeazzo Visconti έγραψε σε ένα γράμμα ότι «ο Βασιλιάς συμμετείχε σε μια εξαίρετη γιορτή…στο πολύ μεγάλο και υπέροχο παλάτι Cloux.
Η αυλή ήταν στρωμένη με σεντόνια μπλε στο χρώμα του ουρανού, και μετά είχε τους βασικούς πλανήτες, τον ήλιο από τη μια πλευρά και τη σελήνη από την άλλη… Είχε 400 κηροπήγια για να φωτίζονται και υπήρχε τόσο φως, σαν να ήταν μέρα».
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πέθανε στο δωμάτιό του στον πύργο Clos Lucé, στις 2 Μαίου 1519, αφήνοντας κληρονομιά τα χειρόγραφά του και τα σχέδιά του στον πολυαγαπημένο του μαθητή Francesco Melzi.
Αυτή η σκηνή του θανάτου υπήρξε θέμα πολλών ζωγράφων, με γνωστότερο τον J.A. d’Ingres, που δημιούργησε το έργο «Ο θάνατος του Λεονάρντο ντα Βίντσι».
Ο πύργος είναι σήμερα επισκέψιμος και έχουν πλήρως ανακαινιστεί οι χώροι όπου έζησε ο μεγάλος ζωγράφος.
Ο πύργος είναι σήμερα επισκέψιμος και έχουν πλήρως ανακαινιστεί οι χώροι όπου έζησε ο μεγάλος ζωγράφος.
Χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο επισκέπτονται την περιοχή για να δουν από κοντά την τελευταία κατοικία του ντα Βίντσι αλλά και τον υπέροχο κήπο που διατηρεί το ύφος του. Μεγάλα ποσά δαπανήθηκαν για να κατασκευαστούν έργα, αντικείμενα και έπιπλα από το «εργαστήριο» του Ιταλού ζωγράφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου