Ένα ερυθρόμορφο αγγείο, τύπου situla (είδος κάδου), από την Απουλία της Μεγάλης Ελλάδος, με εικόνες του ζωγράφου Λυκούργου (360-350 π.Χ.) ξεπουλιέται από την γκαλερί Gorny & Mosh, στο Μόναχο, στην «χριστουγεννιάτικη» δημοπρασία της 18ης Δεκεμβρίου 2018…
Το ανεκτίμητον... εκτιμάται 30.000 ευρώ...
Στην πρώτη πλευρά στο κέντρο εικονίζεται καθισμένος ο θεός Διόνυσος, των Θρακών, νεαρός με κανθάρο και θύρσο, κάτω από άμπελο.
Δίπλα του δεξιά μια καθισμένη γυναίκα (μαινάς;) που παίζει 9χροδη άρπα.
Στην αριστερή πλευρά μια άλλη γυναίκα μπροστά σε ένα πολυσύνθετο θυμιατήριο. Θυμιάζει / καπνίζει προσφορές / προϊόντα. Προσφορές για ευκαρπία;
Κάτω ένας ασπρομάλλης γερο-Σειληνός, που γεμίζει κρασί εκ χοός (είδος κανάτας) σε κύλικα-κρατήρα.
Οπίσω του ο θεός Παν, των Αρκάδων, με έναν φανό / πυρσό (αναμμένη δάδα), δείχνει να ανυπομονεί και να τον μαλώνει…
Στην άλλη πλευρά, δύο γυναίκες με ένα μεγάλο στρογγυλό αγγείο (κέρνο;).
Στα δεξιά ένας νεαρός σάτυρος γυμνός με ένα ρυτόν (αγγείο) και ένα στεφάνι, έτοιμος να τα προσφέρει στην τιμώμενη καθιστή ημίγυμνη γυναίκα.
Ο κάδος έχει διαστάσεις 26,6 εκατ. (ύψος), και 23,5 εκατ. (διάμετρο).
Οι λεπτομέρειες του αγγείου τονίζονται με λευκό και κίτρινο.
Ανθέμια φοινίκων, αυγά, μαίανδροι, λουλούδια λωτού στολίζουν το αγγείο...
Μια μυστηριώδης τελετή, με όλες της τις λεπτομέρειες, σε μια ζωγραφιά…
Το όμορφο αγγείο θωρείται κορυφαία στιγμή του ζωγράφου Λυκούργου, και της αγγειοπλαστικής παραγωγής της Απουλίας! Γράφει ο John Boardman για τον ζωγράφο Λυκούργο: «Με το έργο του φθάνουμε στο αποκορύφωμα της δεύτερης φάσης των πλουσίων ρυθμών. Οι συνθέσεις είναι τώρα ακόμη πιο σαρωτικές, έχουν περισσότερες φιγούρες και προοπτική. Επικαλυπτόμενα επίπεδα στον χώρο δίνουν την ψευδαίσθηση ενός βαθύτερου διαστήματος» (στο έργο του «Ερυθρόμορφα αγγεία από την Ιταλία και την Σικελία», 1991, σελ. 94).
Το αγγείο δημοσιεύθηκε στο «Bilder der Hoffnung. Jenseitserwartung auf Prunkgefäßen Süditaliens» / «Εικόνες ελπίδας. Πέρα από την προσδοκία στα πομπώδη αγγεία της νότιας Ιταλίας» / Ausstellungskat. Αμβούργο, 1995, σελ. 70.
Η «προέλευσή» του, λένε οι ξεπουλητάδες, είναι από την Συλλογή του James Stirt (Vevey, Ελβετία), ο οποίος το απέκτησε το 1997 από την Heidi Vollmöller (Ζυρίχη, Ελβετία). Καταχωρημένο στο αρχείο του καταδικασθέντος για αρχαιοκαπηλία Becchina, μετά την διευκρίνιση του ζητήματος ιδιοκτησίας που εξέδωσαν οι γερμανικές Αρχές για την πώληση!
Το ερώτημα που τίθεται, είναι το εξής: αφού βρήκαν ότι προέρχεται από τον γνωστό αρχαιοκάπηλο Becchina, γιατί επιτρέπουν την πώληση;
Και δεν επιστρέφουν το αγγείο στην Ιταλία, από την οποία, μάλλον εκλάπη, όπως φαίνεται;
Του Γιώργου Λεκάκη
arxeion-politismou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου