Επί δύο ολόκληρους αιώνες κυνηγοί θησαυρών αναζητούν το χαμένο χρυσό του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Σύμφωνα με το θρύλο ο Γάλλος αυτοκράτορας διέταξε να καταχωνιαστούν 80 τόνοι κλεμμένου χρυσού σε μια μυστική τοποθεσία καθώς τα στρατεύματά του αποχωρούσαν από τη Μόσχα το 1812.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι που βρίσκεται ο θησαυρός αυτός. Ο Ρώσος ιστορικός Βιάτσεσλαβ Ρυζκόφ πιστεύει ότι η αναζήτηση στη λίμνη Σέμλεβο του Σμολένσκ θα πρέπει να σταματήσει γιατί πολύ απλά ο Ναπολέοντας δεν πόντισε στο βυθό της, όπως πιστευόταν μέχρι σήμερα, τον θησαυρό, αλλά πιθανότατα σε μια άλλη λίμνη, την Μπόλσαγια Ρουταβετς, κοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ρούντνια.
Ο Ρυζκόφ είπε σε τοπική εφημερίδα ότι κατά τη γνώμη του τις φήμες για τη λίμνη Σέμλεβο διέδωσαν άνθρωποι του Ναπολέοντα για να παραπλανήσουν τις δυνάμεις του τσάρου Αλεξάνδρου Α΄ και να αποκρύψουν την πραγματική τοποθεσία του θησαυρού, κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία.
«Ο Ναπολέοντας δεν πέταξε το χρυσό και τα διαμαντικά σε βαρέλια μέσα σε λίμνη, παραήταν εύκολο κάτι τέτοιο. Αντίθετα, διέταξε να τον θάψουν στο βυθό, κάτω από το ‘υδάτινο κάστρο’», δήλωσε.
Υποστηρίζει δε ότι ο Γάλλος αυτοκράτορας διέταξε τους ανθρώπους του να λιώσουν μεγάλο μέρος του θησαυρού σε ράβδους προτού το φορτώσουν σε 400 βαγόνια, που συνόδευαν 500 έφιπποι και 250 μέλη της επίλεκτης Παλιάς Φρουράς του.
Σύμφωνα με τον Ρυζκόφ ένας σωσίας του Ναπολέοντα «που έμοιαζε πάρα πολύ στον πραγματικό αυτοκράτορα» ανέλαβε να ξεγελάσει τις ρωσικές δυνάμεις, την ώρα που ο αληθινός Ναπολέοντας συνόδευε τον πραγματικό θησαυρό για να επιβλέψει την περίπλοκη απόκρυψή του. Όπως ισχυρίζεται, κατασκευάστηκε μια εξέδρα που έφθανε μέχρι το κέντρο της λίμνης κι ότι τα λάφυρα ετάφησαν στο βυθό της, λόγος για τον οποίο θα χρειαστεί να επιστρατευτούν ειδικοί εφοδιασμένοι με προηγμένα τεχνολογικά μέσα για να τον ανασύρουν στην επιφάνεια.
Εις επίρρωσιν των ισχυρισμών του ο Ρώσος ιστορικός αναφέρει ότι ανάλυση δειγμάτων νερού από τη λίμνη Μπόλσαγια Ρουταβετς τη δεκαετία του 1980 έδειξε υψηλή συγκέντρωση σωματιδίων αργύρου.
Ο χάρτης δείχνει την τοποθεσία της λίμνης Σέμλεβο του Σμολένσκ , όπου πιστευόταν ότι είχε κρύψει ο Ναπολέοντας τον χαμένο θησαυρό και εκείνη της νέας τοποθεσίας κοντά στην πόλη Ρούντια, όπως υποστηρίζει ο Ρώσος ιστορικός Ρυζκόφ
Ο θρύλος του κλεμμένου θησαυρού ανάγεται στην εποχή της ταπεινωτικής υποχώρησης της Μεγάλης Στρατιάς του Ναπολέοντα από τη Μόσχα μέσα στο πολικό ψύχος του Δεκεμβρίου, όταν πήραν, όπως λέγεται, μαζί τους χρυσό και κοσμήματα που λαφυραγώγησαν και τα έθαψαν για να τα κρύψουν από τα εχθρικά στρατεύματα που τους καταδίωκαν.
Σύμφωνα με έναν συνεργάτη του Ναπολέοντα, τον Φιλίπ Πωλ ντε Σεγκύρ, η λεία ποντίστηκε στη λίμνη Σέμλεβο στη δυτική Ρωσία. Φτερά στη φαντασία των χρυσοθήρων έδωσε και ο Σκοτσέζος συγγραφέας σερ Γουόλτερ Σκοτ στη βιογραφία του Βοναπάρτη που έγραψε το 1825, όπου ανέφερε την ύπαρξη του θησαυρού.
Έκτοτε ιστορικοί και αρχαιολόγοι πραγματοποιούν έρευνες στην περιοχή της λίμνης Σέμλεβο, όπου έχουν εντοπιστεί στο μεταξύ μεγάλα φορτία όπλων και πυρομαχικών. Στις έρευνες μετείχε και το σοβιετικό κράτος τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Ωστόσο, ένας από τους πλέον επίμονους κυνηγούς του θησαυρού, ο Βλαντίμιρ Ποριβάεφ, είπε στην εφημερίδα Μοσκόφσκι Κομσομόλετς ότι η θεωρία του Ρυζκόφ δεν στέκει, αφού δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη μια «μυστική» φάλαγγα 400 βαγονιών. Και αναρωτήθηκε τι είδους καταδυτικό εξοπλισμό θα έπρεπε να διέθεταν οι άνδρες του Ναπολέοντα για να μπορέσουν να θάψουν το θησαυρό στο βυθό μιας παγωμένης λίμνης καταμεσής του ρωσικού χειμώνα...
Πηγή: iefimerida.gr 
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου