Η πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ινδία

Οι Μακεδόνες είχαν πλέον εδώ και καιρό την επιθυμία να βαδίσουν προς την Ελλάδα και όχι σε νέα και άγνωστα εδάφη. 
Ο Μεγάλος Αλέξανδρος όμως δεν ήταν ακόμη ικανοποιημένος απο τις κατακτήσεις του και το 327 π.Χ. ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει στην Ινδία..  
Ο στρατός του όμως ήταν φορτωμένος με λάφυρα, και ο σπουδαίος βασιλιάς ήξερε, ότι αν δεν τα άφηναν πίσω, δεν θα ήταν σε θέση να προχωρήσουν. Δεν ήταν εύκολο να κάνει τους στρατιώτες να εγκαταλείψουν τα  λάφυρά τους, αλλά ο Αλέξανδρος γνώριζε καλά πώς να τους διαχειριστεί. 
Διέταξε όλο το δικό του μερίδιο, όλα τα περιττά ρούχα του, σχεδόν όλα τα κοσμήματά του, να καούν. Οι αυλικοί του, έκαναν το ίδιο, και όταν οι στρατιώτες διατάχθηκαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του, το έκαναν με άνεση και κάποιοι ακόμη ζητοκραύγαυσαν. Χωρίς να τα λάφυρα βάδισαν εύκολα, και σύντομα έφτασαν στο Πουντζάμπ, όπου εκεί ο βασιλιάς της περιοχής πρόσφερε για βοήθεια πέντε χιλιάδες άνδρες στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Μακεδόνες έφτασαν μέχρι και τον Υδάσπη ποταμό. Εδώ ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να σταματήσει την πορεια γιατί στην απέναντι όχθη ήταν ένας ισχυρός Ινδός βασιλιάς με μεγάλο στρατό, που ονομάζονταν Πώρος. Ο Πώρος είχε μαζί του μια σειρά από ελέφαντες όπου όταν άρχισαν να φωνάζουν, τα άλογα των Ελλήνων τρέπονταν σε φυγή. Οι όχθες του ποταμού ήταν απότομες, και ο εχθρός ήταν έτοιμος με βέλη. Ο Αλέξανδρος ήταν αποφασισμένος να διασχίσει τον Υδάσπη, αλλά πρώτα ήθελε να βγάλει τον Πώρο από τη μέση.


Έτσι, κάθε νύχτα διέταζε το ιππικό του με πολεμικά εμβατήρια να κάνει επίθεση. Ο Πώρος κάθε φορά ετοίμαζε το στρατό του και, διέταζε τους ελέφαντες του να μετακινηθούν στην άκρη του ποταμού έτοιμοι για μάχη. Ώρα με την ώρα οι Ινδοί περίμεναν, αλλά οι Μακεδόνες ποτέ δεν προσπαθούσαν να περάσουν, και έτσι έγινε απαθής και κάθε βράδυ λιγότερο προσεκτικος. Ο Πώρος άρχισε να σκέφτεται ότι οι Μακεδόνες πρέπει να είναι δειλοί, άλλα αυτό ήταν ότι ο Αλέξανδρος περίμενε να συμβεί. Μια θυελλώδη νύχτα,όταν οι Ινδοί ήταν κουρασμένοι, ο Μακεδόνας βασιλιάς μαζί με ένα μέρος του στρατού του πέρασε στη μέση του ποταμού πάνω σε μια τεχνητή εξέδρα. Οταν έφτασαν στην απένατι όχθη αρκετοί από τους άνδρες του Αλεξάνδρου σκοτώθηκαν καθώς αγωνίστηκαν σκληρά αποκρούοντας χιλιούς ιππείς και εξήντα άρματα. Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε τα άρματα και θανάτωσε τετρακόσιους ιππείς μέχρι οτου όλος ο Μακεδονικός στρατός να ενωθεί μαζί του.

Ο Πώρος είδε τους ελέφαντές του να πέφτουν νεκροί μαζί με τους αναβάτες. Ωστόσο,αντί να φύγει κάθησε να αγωνιστεί πανω σε έναν ελέφαντα τεράστιου μεγέθους. Μόνο όταν τραυματίστηκε στον ώμο σταμάτησε την μάχη. Οταν το ζώο είδε ότι ο βασιλιάς του ήταν εξασθενημένος από τις πληγές, γονάτισε προσεκτικά και στη συνέχεια, με την προβοσκίδα του, τράβηξε έξω τα βέλη που είχαν απομείνει στο σώμα του Ινδού βασιλιά.

Ο Αλέξανδρος θαύμασε το πόσο γενναία ο εχθρός του είχε πολεμήσει και ζήτησε από τον Πώρο πως ήθελε να τον αντιμετωπίσουν, εκείνος απάντησε, «Ως βασιλιά."Ετσι και Μέγας Αλέξανδρος του έδωσε πίσω το βασίλειό του και με θρίαμβο πρόσθεσε και αυτη την περιοχή στα νέα του εδάφη.Δύο πόλεις χτίστικαν κοντά στο πεδίο της μάχης. Η μια πόλη ονομάσθηκε Νικαία και η άλλη Βουκεφάλας μετά από το διάσημο άλογο του, που μερικοί λένε ότι τραυματίστηκε και πέθανε μετά από τη μάχη. Αυτή η φοβερή μάχη όμως έκανε τους Μακεδόνες ακόμα περισσότερο απρόθυμους να προχωρήσουν στα βαθη της Ινδίας.

 Μπροστά τους είχαν μια έρημο με έντεκα ημέρες πορεία. Οι στρατιώτες δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν άλλη μια μάχη σε μια ξένη χώρα, χωρίς νερό και έμπιστους οδηγούς.

 Όταν ο Αλέξανδρος διέταξε τον στρατό να προχωρήσει, οι Μακεδόνες, που τον είχαν ακολουθήσει πιστά  σε κάθε δυσκολία, αρνήθηκαν να υπακούσουν. Την επόμενη τους είπε ότι επρόκειτο να προχωρήσει και οτι μπορούσαν να επιλέξουν όσοι ήθελαν να έρθουν. Την τρίτη ημέρα ο Αλέξανδρος πρόσφερε θυσίες στους θεούς, όπως έκανε πάντα πριν ξεκινήσει μια νέα περιπέτεια. Όμως, τα σημάδια ήταν δυσμενής  και ο βασιλιάς αποφασισε να αρχισουν την επιστροφή προς την Ελλάδα και να αρχίση η οργάνωση της νέας Ελληνικής Αυτοκρατορίας.

 
theseus-aegean.blogspot.com