Το 1931 ο δέκα μηνών Ντόναλντ απέκτησε ένα αδερφάκι. Το όνομά της ήταν Γκούα. Ήταν 7 μηνών και πολύ τριχωτή.
Η Γκούα και ο Ντόναλντ μεγάλωσαν μαζί, έτρωγαν το ίδιο φαγητό, έπαιζαν με τα ίδια παιχνίδια και κοιμόντουσαν στο ίδιο κρεβάτι. Η μόνη διαφορά μεταξύ τους ήταν ότι η Γκούα ήταν χιμπατζής.
Όλα ξεκίνησαν με μια ιδέα του αμερικάνου ψυχολόγου, Γουίνθροπ Κέλογκ. Εργαζόταν ως ερευνητής στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνας, όπου και άρχισε να μελετά την εξέλιξη των παιδιών που είχαν μεγαλώσει στη ζούγκλα, χωρίς να έχουν καμία επαφή με άλλους ανθρώπους. Υποστήριζε πως, για να επιβιώσουν, τα παιδιά είχαν υψηλή νοημοσύνη και αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν τις συμπεριφορές των ζώων που τα περιτριγύριζαν.
Θεωρούσε ότι ο τρόπος θεραπείας τέτοιων άγριων παιδιών ήταν να ανατραπούν σταδιακά οι συνήθειες και οι συμπεριφορές που είχαν μάθει τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, οι οποίες τα επηρέαζαν.
Καθώς ήταν αδύνατο να τοποθετήσει ένα νεογέννητο στη ζούγκλα για να μελετήσει τη συμπεριφορά του, αποφάσισε να κάνει το ακριβώς αντίθετο. Να πάρει ένα νεογέννητο ζώο στη δική του οικογένεια και να το μεγαλώσει σαν άνθρωπο.
Μάλιστα θα συνέκρινε την ανάπτυξη του ζώου με αυτή του γιου του, Ντόναλντ.
Η Γκούα και ο Ντόναλντ
Ο Γουίνθροπ και η σύζυγός του συμπεριφέρονταν στη Γκούα, ακριβώς όπως και στον γιο τους.
Τους τάιζαν μαζί, έπαιζαν με τα ίδια παιχνίδια, τους έντυναν με τα ίδια ρούχα και τους μιλούσαν κανονικά.
Ταυτόχρονα, τους έκαναν συνεχόμενα τεστ για να συγκρίνουν την εξέλιξή τους.
Αρχικά, η Γκούα φάνηκε να αναπτύσσεται πολύ πιο γρήγορα απ’ τον Ντόναλντ.
Έμαθε αμέσως να χρησιμοποιεί κουτάλι για το φαγητό και σε κάθε τεστ, αντιδρούσε πιο γρήγορα από το ανθρώπινο μωρό.
Στο βίντεο που δημιούργησε το ζευγάρι με τα δύο μωρά, είναι εμφανές ότι ο μικρός χιμπατζής δεν υστερούσε σε τίποτα. Αντιθέτως, τα αντανακλαστικά του ήταν καλύτερα, όπως φαίνεται από το τεστ με τον δυνατό ήχο.
Η Γκούα τινάχτηκε και έτρεξε να προστατευτεί, ενώ ο Ντόναλντ έμεινε στη θέση του, χωρίς να αντιλαμβάνεται τι γίνεται.
Το ίδιο συνέβη και στα τεστ που εξέταζαν την ικανότητά τους να βρουν εναλλακτική οδό. Η μητέρα του Ντόναλντ κρυβόταν και ζητούσε απ’ τα μωρά να τη βρουν.
Και τα δύο κατάφεραν να την εντοπίσουν, παρά τις προσπάθειές της να τα μπερδέψει.
Διέφεραν μόνο στο ότι ο Ντόναλντ μπορούσε να κάτσει ήρεμος και ακίνητος για περισσότερη ώρα, ενώ η Γκούα συνεχώς κινούνταν. Επίσης, σύμφωνα με παρατηρήσεις του Κέλογκ, η Γκούα είχε περισσότερη ανάγκη για σωματική επαφή και υποστήριξη από ανθρώπους σε σχέση με τον Ντόναλντ.
Το πείραμα διήρκεσε εννιά μήνες.
Αρχικά, ο Κέλογκ σκόπευε να κρατήσει την Γκούα για χρόνια, αλλά σταδιακά, η κατάσταση τον ανησύχησε. Η συμπεριφορά της Γκούα είχε γίνει πολύ ανθρώπινη, δεν διέφερε σε τίποτα από ένα ανθρώπινο μωρό, εκτός από έναν τομέα: την ομιλία.
Δεν έκανε καμία προσπάθεια να επικοινωνήσει με λέξεις, ούτε φαινόταν να έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αντιθέτως, ο Ντόναλντ, που έτσι κι αλλιώς καθυστερούσε στην ανάπτυξή του σε σχέση με την Γκούα, είχε αρχίσει να μιμείται τις κραυγές της, ειδικά όταν ζητούσε φαγητό.
Ο Κέλογκ θεώρησε ότι το πείραμα έπρεπε να τελειώσει, καθώς υπήρχε κίνδυνος για την ανάπτυξη του γιου του.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Γκούα αναπτύχθηκε σε όλους τους τομείς σαν άνθρωπος, μέχρι το σημείο που της επέτρεπαν ο εγκέφαλος και το σώμα της.
Το πείραμα του Κέλογκ είχε λάβει μεγάλη δημοσιότητα τη δεκαετία του ’30 και πολλοί έκριναν ότι ήταν λάθος να πάρει την Γκούα απ’ τη μητέρα της, να της δώσει «ανθρώπινα» χαρακτηριστικά και μετά να την επιστρέψει στους χιμπατζήδες. Βέβαια, μετά τον Κέλογκ, ακολούθησαν πολλοί που θέλησαν μάθουν σε χιμπατζήδες να ζουν και να επικοινωνούν σαν άνθρωποι, με πιο διάσημη περίπτωση αυτή της Λούσι, τη δεκαετία του ’60, που έμαθε να επικοινωνεί με νοήματα.
mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου