Πως και γιατί επέβαλλε η Ουάσιγκτον την παραμονή μας στην ευρωζώνη και το μνημόνιο και τι μπορεί να γίνει στο μέλλον

Θεόδωρος Κατσανέβας
Με άρθρα, βιβλία και δημόσιες παρεμβάσεις μας, έχουμε επανειλημμένα στο παρελθόν επισημάνει κάτι που τώρα πλέον έχει επιβεβαιωθεί από τις  αποκαλύψει των Wikileaks, αλλά και άλλες δηλώσεις και δημοσιεύσεις. Το γεγονός ότι, η Ουάσιγκτον για δικούς της λόγους, επέμενε και πέτυχε την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη το καλοκαίρι του 2015, σε αντίθεση με το Βερολίνο, που επίσης για δικούς  του  λόγους, ήθελε το προσωρινό ή και μόνιμο Grexit. Οι ΗΠΑ και κατά δεύτερο λόγο η Γαλλία, θέλουν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι πανίσχυρη, σε βαθμό που θα αμφισβητήσει τη διεθνή πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον.

Γιατί πρότεινε το Grexit ο Σόϊμπλε

Ο κύριος στόχος του Βερολίνου των Μέρκελ-Σόϊμπλε ήταν και είναι η δημιουργία μιας πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και ισχυρό νόμισμα, με στόχο την κυριαρχία και επεκτατική δυναμική του Βερολίνου.Στα σχέδιά τους αυτά, δεν χωράει η Ελλάδα γιατί αποτελεί τον ποιο αδύναμο κρίκο της αλυσίδας. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα και κουρευτεί μέρος των χρεών της που είναι απολύτως αναγκαίο, τότε ανατρέπονται οι υφιστάμενοι κανόνες της ευρωζώνης και θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και τα σχέδιά της για τη γερμανική υπερκυριαρχία θα ανατραπούν.

Ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε πρότεινε το Grexit για αυτούς τους λόγους που συντάσσονται με τη γερμανοποίηση της βορειοκεντρικής Ευρώπης, κάτι που σε τελευταία ανάλυση δεν είμαστε εμείς που μπορούμε να ανατρέψουμε. Το τραγικό είναι  ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα μας, υπακούοντας στις βουλές και τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον του καθεστώτος Ομπάμα, η  οποία του προσέφερε αόριστες υποσχέσεις υποστήριξης.Γι΄αυτό και το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πίεσε και πιέζει τη Γερμανία για μερική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, κάτι δηλ. σαν τη χορήγηση ασπιρίνης στον άρρωστο. Φτάσαμε στο σημείο όπου το ΔΝΤ,το Πρυτανείο του νεοφιλελευθερισμού, να εγκαλεί το Βερολίνο από τα αριστερά !

Η έξοδος από την ευρωζώνη, προσωρινή ή μόνιμη, με στήριξη για το νέο εθνικό νόμισμα από τους δανειστές όπως προτάθηκε από το Βερολίνο, μπορεί να μην ήταν η άριστη λύση, αλλά ήταν αναμφίβολα μια πολύ καλύτερη εναλλακτική διέξοδος απ’ αυτήν που υποχρεώθηκε να επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας, πιεζόμενος σκληρά από την Ουάσιγκτον.Το τρισχειρότερο δηλ. τρίτο και τέταρτο και νιοστό μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ» που προδικάζει μια πορεία απόλυτης φτωχοποίησης και υποτέλειας της χώρας. Αποδεικνύεται δηλ. το παράδοξο γεγονός ότι, η Ουάσιγκτον και όχι το Βερολίνο μας οδήγησε στο αδιέξοδο.“Αλλά αφού θέλετε το ευρώ, τότε θα υποστείτε σε ακραίο βαθμό της συνέπειές του προς γνώσιν και συμόρφωσιν όλων”, μας μηνύουν οι Γερμανοί που αφού απέτυχαν να κατακτήσουν την Ευρώπη με τα όπλα, τώρα το πετυχαίνουν με την οικονομία, τις τράπεζες και το ευρώ.

Το μέλλον

Η ιστορία έχει και επόμενη στροφή. Ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου  σε αντίθεση με τον προηγούμενο, ακολουθεί μια έντονα συγκρουσιακή πολιτική απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και στην Ευρώπη της Γερμανίας και εχθρεύεται σε ακραίο βαθμό το Βερολίνο που έχει αναλάβει τα ηνία της παγκόσμιας Νέας Τάξης μετά την ήττα της Χίλαρυ Κλίντον στις εκλογές στις ΗΠΑ. Η πολιτική του Ντόναλντ Τράμπ, με όσα και αν του προσάψει κανείς, είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα η οποία υποφέρει κάτω από τη γερμανική μπότα της ευρωφυλακής. Ο ίδιος έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η “Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ και τα χρέη να τα πληρώσει η Γερμανία,αλλιώς θα τα πληρώσει η Ρωσία”.Η τελευταία αυτή αναφορά, υποδηλώνει ότι, αν συνεχιστεί το ανελέητο μαστίγωμα της Ελλάδας από τους Γερμανούς, είναι πιθανό η χώρα να πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας.

Με δεδομένη την ασταθή σχέση της Τουρκίας με τη δύση, η χώρα μας έχει αποκτήσει ειδική βαρύτητα στη νοτιανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον. Επί  πλέον, εδώ έχουν εισχωρήσει ισχυρά Αμερικανικά συμφέροντα με πρόσβαση στον Τράμπ, με εμπλοκή τους σε ελληνικές τράπεζες και στην προοπτική εκμετάλλευσης των υδρογοναθράκων. Αυτό σημαίνει ότι, με την πολύ πιθανή επανεκλογή του στις επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2020, σε συνάρτηση με το Brexit και τον αλματωδώς ανερχόμενο ευρωσκεπτικισμό στην Ευρώπη, πολλά ή και όλα μπορεί να αλλάξουν. Και αυτό για να επιβεβαιωθεί ο Hegel που έλεγε πως, συχνά η ιστορία παίζει άσκημα παιχνίδια σε αυτούς που την προγραμματίζουν.

odosdrachmis.gr