Η κοροϊδία με τα πόθεν έσχες

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια σαν επαγγελματίας και σαν πολίτης τη φαρσοκωμωδία που παίζεται σχεδόν κάθε χρόνο με τα πόθεν έσχες των βουλευτών. Και λέω σχεδόν, γιατί τα δύο τελευταία χρόνια, συμπτωματικά με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν δημοσιεύτηκαν κάτι εκατομμύρια σε καταθέσεις, ομόλογα,μετοχές και ακίνητα!

Και μιλάω για φαρσοκωμωδία γιατί το πόθεν έσχες έχει δύο σκέλη,από τα οποία μαθαίνουμε μονίμως μόνο το ένα και αυτό λειψό: Το έσχες.

Το πόθεν, δηλαδή το πού τα βρήκες, είναι πάντα μυστικό και καλά κρυμμένο στη συνενοχή των κομματικών δυνάμεων. Οι οποίες είναι διαρκώς μιά άρρηκτη συντεχνία. Ένας θίασος, που παίζει το ίδιο πάντα έργο: Συγκρουόμαστε στήν αίθουσα της Βουλής να μας βλέπει το πόπολο, μέχρι εκεί που δεν βλάπτονται τα συμφέροντα του Σώματος. Για τα οποία ομονούμε πάντα. Είτε αποτελείται από την Ένωση Κέντρου, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΚΚΕ, τη Χρυσή Αυγή, την ΕΡΕ, το ΚΚΕες ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στη Βουλή είναι ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Ομονοούμε για τα μισθολογικά, τα ασφαλιστικά, τα συνταξιοδοτικά, τις άλλες αμοιβές μας. Καμιά διαφωνία!

Η έννοια του πόθεν έσχες ήταν να αποκαλύπτει όχι μόνο πόσα εισοδήματα και πόση περιουσία έχει κάθε βουλευτής. Αλλά, κυρίως, πώς την απέκτησε και πότε. Πώς μπήκε στη Βουλή και πώς εξελίσσεται και πώς βγαίνει. Τι αγοραπωλησίες έχει κάνει και από ποιές πηγές. Αν η οικονομική του επιφάνεια δικαιολογεί τις οικονομικές του κινήσεις. Τη ζωή του.

Για να το πω μπακάλικα, αν μπορεί να ζει με 37.000 ευρώ το χρόνο ή με 19.000 ευρώ το χρόνο, όπως εμφανίζεται σε πολλούς πολιτικούς. Και πώς το ένα έτος είχε εισοδήματα 70.000 ενώ το επόμενο έπεσε στα 30.000 χωρίς να διαταράσσεται η ποιότητα της ζωής του. Η οποία εκξακολουθεί να είναι ίδια! Σε πολλούς.

Να ρωτήσουμε ένα πολίτη αν μπορεί να ζήσει με 19.000 ευρώ το χρόνο και με τις υποχρεώσεις ενός βουλευτή σε μετακινήσεις, επικοινωνίες, νοίκια, γραφεία, υπαλλήλους κλπ. Πού είναι αυτά τα λεφτά κρυμμένα γι αυτά τα έξοδα; Και γιά άλλα πολλά έξοδα;

Τα πόθεν έσχες είναι ένα συντεχνιακό καραγκιοζιλίκι, που αποδείχτηκε περίτρανα και πρόπερσι, όταν ο υπουργός κ Σταθάκης "ξέχασε" να δηλώσει περί το ένα εκατομμύριο ευρώ, αλλά τελικώς δεν υπέστη καμιά επίπτωση. Διότι η Βουλή δέχτηκε ότι τα "ξέχασε"! Και όταν ο κ Φλαμπουράρης ξέχασε κάτι συμμετοχές που είχε σε εταιρίες. Αλλά, την έβγαλε λάδι. Έτσι απλά! Για να πω τα πιο φρέσκα. Όπως κατά καιρούς δέχεται η Βουλή πολλές τέτοιες "αμνησίες" από βουλευτές κατά τους σπάνιους ΣΟΒΑΡΟΥΣ ελέγχους που γίνονται στα στοιχεία των πόθεν έσχες.

Αντιστοίχως, αν ένας πολίτης ξεχάσει ή "ξεχάσει" να δηλώσει 1000 ευρώ πέφτει σκληρός ο πέλεκυς της εφορίας. Διότι άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται και η απόκρυψη δεν έχει ελαφρυντικά. Ο δε έλεγχος είναι έλεγχος. Δεν είναι η φαρσοκωμωδία που παίζεται με τον "έλεγχο" των πόθεν έσχες από τους ίδιους τους ελεγχόμενους.

Η ειδησεογραφία ρίχνει κάθε χρόνο τα φώτα της στό πόσα δηλώνουν οι βουλευτές και οι αρχηγοί τους, σε ένα βαρετό και επαναλαμβανόμενο μοτίβο "αυτοί έχουν λεφτά κι αυτοί δεν έχουν", που αναπαράγει το μοντέλο βλαχοεπαρχιωτισμού του 19ου αιώνα, δίνοντας τροφή στα πιο πρωτόγονα αντανακλαστικά ανοϊκών, που δεν είναι ικανοί να σκεφτούν πέρα από τον Όλιβερ Τουίστ.

Από το 2015 ξέρουμε ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκατομμυριούχοι. Απο τα πόθεν έσχες τους. Αλλά, πάλι χάσκει η δημοσιογραφία και το πόπολο λες και τ ακούει για πρώτη φορά! Και κανείς δεν αναρωτιέται πώς γίνεται ο κ Τσίπρας να μειώνει το εισόδημά του από 70.000 στίς κοντά 30.000 σε ένα χρόνο και να συγκεντρώνει με τη σύζυγό του άλλες 19.000 το χρόνο, πληρώνοντας δίδακτρα στα ιδιωτικά σχολεία των παιδιών, που το ύψος τους είναι σχεδόν ίσο με το ένα εισόδημα; Πώς ζει; Τί τρώνε; Πώς κινούνται; Όλα είναι πληρωμένα; Από πού; Δεδομένου ότι δεν δηλώνουν καταθέσεις ή εισοδήματα από άλλες πηγές.

Τα ίδια ερωτηματικά εγείρονται και για τους άλλους βουλευτές και πολιτικούς αρχηγούς, με εξαίρεση τον κ Καμμένο, που είναι εμφανώς- και στο πόθεν έσχες- εύπορος, αν και είναι ερευνητέο αν δηλώνει όλη του την περιουσία ή τα εισοδήματά του και για τον Γιάνη, ο οποίος είναι ένας εύπορος γαμπρός πλούσιας νύφης της οικογένειας βιομηχάνων Στράτου, παριστάνων τον επαναστάτη. Αλλά, και για τον Δ Κουτσούμπα, που ζει λιτά από το υπόλοιπο της βουλευτικής αποζημίωσης που δεν δίνει στο κόμμα.

Και τα ερωτηματικά εγείρονται πρώτον γιατί το σύστημα της Βουλής είναι διάτρητο και επιτρέπει αποκρύψεις και δεύτερον γιατί η λογιστική έχει προχωρήσει τόσο ώστε να εξαφανίζει περιουσίες και εισοδήματα με νόμιμο τρόπο ή να τα εμφανίζει αλλιώς με νόμιμο τρόπο.

Το πόθεν έσχες των βουλευτών μπορεί να γίνει καθρέφτης της οικονομικής τους ζωής για τους πολίτες- αυτό που πρέπει να είναι δηλαδή- μόνο αν ελέγχεται και το πόθεν και το έσχες από πραγματικά Ανεξάρτητη Δικαστική Αρχή, σαν τον αρμόδιο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,που ελέγχει και τα αντίστοιχα των πολιτών ή σαν τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης (αρκεί να μην είναι εγκάθετος), ή σαν το Ελεγκτικό Συνέδριο, που ασχολείται με τα οικονομικά του δημοσίου. Γιατί επί της ουσίας, μέχρι σήμερα οι βουλευτές αυτοελέγχονται. Δήθεν από ανεξάρτητο ελεγκτή! Ο οποίος τους κλείνει το μάτι.

Οι βουλευτές είναι υπηρέτες του δημοσίου. Δεν είναι η προνομιούχος κάστα που νομίζουν ότι είναι. Και θρέφονται με τα λεφτά του ελληνικού λαού. Και μάλιστα από το υστέρημά του. Δεν τους τα χρωστάει ο λαός. Αυτοί χρωστάνε. Να κάνουν το χρέος τους. Κυρίως, να βγαίνουν από τη Βουλή φτωχότεροι από όταν μπήκαν. Και όχι πλουσιότεροι όπως συμβαίνει τα τελευταία πολλά χρόνια. Αυτό το καραγκιοζιλίκι πρέπει επιτέλους να κοπεί. ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ.

Γιώργος Παπαδόπουλος - Τετράδης

freepen.gr