Ποια ήταν η εγκράτεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

Μια απάντηση από το παρελθόν, τον καιρό που εμείς ως μαθητές Δημοτικού Σχολείου διαβάζαμε για την εγκράτεια και όχι την … ανηθικότητα του θρυλικού στρατηλάτη, του Έλληνα βασιλιά της Μακεδονίας, Μεγάλου Αλεξάνδρου!..

Μεταξύ των πολλών προτερημάτων, τα οποία ανέδειξαν μέγαν τον βασιλέα της Μακεδονίας Αλέξανδρον, ήτο και η εγκράτεια. Πολύ βασιλικώτερον εθεώρει ο Μέγας Αλέξανδρος το να νικά τα πάθη του, παρά τους εχθρούς του. Με την εγκράτειαν σωζόμεθα από πλήθος κινδύνων και δυστυχιών και ζώμεν τω όντι βασιλικώς ελεύθεροι και ευτυχείς.

Είναι πολύ χειρότερον, έλεγεν ο φιλόσοφος Πυθαγόρας, να είμεθα δούλοι των παθών, παρά δούλοι των τυράννων. Είναι δε αδύνατον να είναι κανείς ελεύθερος, εάν είναι δούλος των παθών του και κυριεύεται υπ’ αυτών.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος, αφού εκυρίευσε την Μικράν Ασίαν, διώρισε βασίλισσαν της Καρίας την Άδαν, αύτη, ως δείγμα της ευγνωμοσύνης της, έστελλε προς αυτόν καθ’ ημέραν διάφορα φαγητά και ζυμαρικά. Εις το τέλος του έστειλε και τους καλυτέρους μαγείρους και αρτοποιούς της, επειδή ενόμιζεν, ότι τοιουτοτρόπως ήθελεν ευχαριστήσει τον ευεργέτην της.
Αλλ’ ο Μέγας Αλέξανδρος ούτε τα ωραία φαγητά της Άδας εγεύετο ούτε τους περιφήμους αυτής μαγείρους εδέχθη. Είπεν, ότι πολύ καλυτέρους μαγείρους έδωκε προς αυτόν ο παιδαγωγός του Λεωνίδας. Αυτοί δε ήσαν ο πρωϊνός του περίπατος δια το νοστιμώτατον γεύμα του και η περί το γεύμα του ολιγοφαγία δια ο ορεκτικώτατον δείπνον του.

Ενώ δε διήρχετο κάποτε μετά του ιππικού του δια μέσου ξηρών και ανύδρων τόπων, προς καταδίωξιν του Δαρείου, βασιλέως της Περσίας, υπέφερε και αυτός και οι ιππείς του από δίψαν μεγίστην. Κατά καλήν τύχην συνήντησαν μερικούς Μακεδόνας, οι οποίοι έφερον μακρόθεν ολίγον ύδωρ.

Οι Μακεδόνες, όταν είδον τον Μεγαν Αλέξανδρον να υποφέρη από την δίψαν, προθύμως του έδωκαν να πίη. Ο Αλέξανδρος λαμβάνει ανά χείρας το ύδωρ, αλλά όταν έστρεψε τους οφθαλμούς προς τους ιππείς του και παρετήρησεν, ότι το ύδωρ δεν εξαρκεί δι’ όλους, χωρίς να το εγγίση εις τα διψώντα χείλη του, το επέστρεψεν εις τους Μακεδόνας. Είπεν, ότι δεν ανέχεται αυτός μεν να πίνη, οι δε Μακεδόνες του να διψούν.

Την εγκράτειαν αυτήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου εθαύμασαν οι στρατιώταί του και, ενθουσιασθέντες δια την προς αυτούς αγάπην του, ελησμόνησαν αμέσως και την δίψαν και τους κόπους και, αφού εμαστίγωσαν τους ίππους των, εφώναξαν:
—Εμπρός. Υπό τοιούτον αρχηγόν ούτε δίψαν ούτε κόπους αισθανόμεθα. Αλλ’ ούτε ότι είμεθα θνητοί πιστεύομεν.

Κατά Λέοντα Μελάν

Γ. ΜΕΓΑ, Κ. ΡΩΜΑΙΟΥ Σ. ΔΟΥΦΕΞΗ, Θ. ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Δ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΑΘΗΝΑΙ, 1959

ΠΗΓΗ: sakketosaggelos.gr