Τι πραγματικά κρατούσε η Αφροδίτη της Μήλου στα χέρια της; Η θεωρία καθηγήτριας ότι έκλωθε και ήταν εταίρα, έγινε 3D αναπαράσταση

Κανένα άγαλμα στον κόσμο δεν έχει ξεσηκώσει τόσο αντιφατικές θεωρίες για το πώς πραγματικά ήταν όταν δημιουργήθηκε, όσο η Αφροδίτη της Μήλου. Το υπέρλαμπρο αυτό δείγμα ελληνικής γλυπτικής, που κλάπηκε από τους Γάλλους από τον ελληνικό χώρο και που το θαυμάζουν εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο στο μουσείο του Λούβρου, είναι ένα πραγματικό αίνιγμα για τους αρχαιολόγους. Έχουν διατυπωθεί εδώ και αιώνες άπειρες θεωρίες για το τι πραγματικά κρατούσε στα κομμένα χέρια της η θεά Αφροδίτη.

Το διαδικτυακό περιοδικό Slate έκανε ένα πείραμα. Απευθύνθηκε σε έναν ειδικό στις 3D -τριδιάστατες-αποτυπώσεις, συμβουλεύτηκε την πιο πειστική θεωρία που δεν έχει καταρριφθεί ακόμη και τον έβαλε να αναπαραστήσει το άγαλμα σε αυτή τη στάση.

Τα πλήθη των τουριστών που επισκέπτονται το Μουσείο του Λούβρου προσεγγίζουν τη θεά Αφροδίτη ως αγνή ομορφιά της κλασικής αρχαίας Ελλάδας. Το ερώτημα τι θα μπορούσε να κρατάει στα χέρια δεν μειώνει την προσοχή τους από το υπέροχο έγο τέχνης. Αυτό είναι δουλειά των ειδικών

 Η Αφροδίτη της Μήλου είναι η ενσάρκωση της ομορφιάς, αλλά και σπαζοκεφαλιά, καθώς ατενίζει ήρεμα σε κάτι που δεν μπορούμε να δούμε, κάτι που κάποτε κρατούσε – όπως υποθέτουμε – με τα χέρια της που λείπουν. «Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα μυστήριο» είχε υποστηρίξει ο Γάλλος αρχαιολόγος Salomon Reinach σε ένα δοκίμιο του 1890.

Κατά καιρούς η φημολογία σχετικά με την αυθεντική στάση του αγάλματος είχε γίνει έντονη και απασχόλησε
Την φαντάστηκαν να στέκεται δίπλα σε ένα πολεμιστή, τον Άρη ή τον Θησέα, με το αριστερό χέρι να ακουμπά στον ώμο του.
Ή να κρατάει ένα καθρέφτη, ένα μήλο, ή στεφάνια δάφνης, ενίοτε και να ακουμπά σε βάθρο το αριστερό της χέρι.
Υπήρξαν εικασίες ακόμη ότι απεικονίζεται ως μητέρα που κρατά το μωρό της.
Μια δημοφιλής θεωρία στην καμπή του αιώνα θέλει το άγαλμα να μην απεικονίζει την Αφροδίτη, αλλά τη θεά Νίκη, που κρατά μια ασπίδα στον αριστερό μηρό της και μια πλάκα επάνω στην οποία καταγράφονται ονόματα ηρώων στο δεξί της χέρι.
Άλλες εκδοχές την ήθελαν να χρησιμοποιεί την ασπίδα ως καθρέφτη: Η θεά της ομορφιάς θαυμάζει την αντανάκλασή της.

Το σενάριο που έγινε ψηφιακή αναπαράσταση. Η Θεά Αφροδίτη γνέθει κρατώντας μια ρόκα με μαλλί στο υψωμένο αριστερό της ώμο, ενώ με το δεξί της χέρι οδηγούσε το νήμα στο αδράχτι που κρέμονταν μπροστά της

«Δεν υπάρχει άγαλμα ή έργο τέχνης που να έχει δώσει ποτέ αφορμή για τέτοια διαμάχη» υποστήριξε το 1902 ο δοκιμιογράφος. Ωστόσο, όπως είπε, «παρά το τεράστιο και συνεχές ενδιαφέρον που εκδηλώνεται για το θέμα, παρά τις πικρές διαμάχες που έχουν λάβει χώρα από το πλανώμενο ερώτημα, η αναδόμηση της Αφροδίτης της Μήλου, η οποία θα ικανοποιεί τους πάντες, ή έστω την πλειοψηφία των κριτικών, φαίνεται τόσο μακριά όσο ποτέ».

 

Ο Cosmo Wenman, ο τεχνικός που προσέλαβε το περιοδικό, είχε την τεχνογνωσία και το ψηφιακή πρώτη ύλη για να αναπαραστήσει την Αφροδίτη της Μήλου.

Τα πλήθη των τουριστών που επισκέπτονται το Μουσείο του Λούβρου προσεγγίζουν τη θεά Αφροδίτη ως αγνή ομορφιά της κλασικής αρχαίας Ελλάδας. Το ερώτημα τι θα μπορούσε να κρατάει στα χέρια δεν μειώνει την προσοχή τους από το υπέροχο έργο τέχνης. Αυτό είναι δουλειά των ειδικών.
Η Elizabeth Wayland Barber υπήρξε ομότιμη καθηγήτρια στο Occidental College και ειδική στις κλωστουφαντουργικές τέχνες της αρχαιότητας, το 1994 είχε κάνει μια διατριβή με τίτλο «Η γυναικεία εργασία: Τα πρώτα 20.000 χρόνια», η οποία ποτέ δεν αμφισβητήθηκε.
Φαντάστηκε την Αφροδίτη να κάνει κάτι που κρατούσε ατελείωτες ώρες απασχολημένες της γυναίκες, στην προβιομηχανική εποχή. Εκλωθε.
Υποστηρίζει ότι το άγαλμα, κρατούσε μια ρόκα με μαλλί στο υψωμένο αριστερό της ώμο, ενώ με το δεξί της χέρι οδηγούσε το νήμα στο αδράχτι που κρέμονταν μπροστά της.
«Αυτή ήταν μια στάση γνωστή και επώδυνη στις γυναίκες που ζούσαν στην αρχαία Ελλάδα» υποστηρίζει η Barber.
Ταιριάζει όμως με τη θεά του έρωτα και της αναπαραγωγής;
Για τους αρχαίους Έλληνες, το κλώσιμο είχε συνάφεια με το σεξ.
Πολλά ελληνικά αγγεία απεικονίζουν πόρνες να κλώθουν.
Ήταν μια παραγωγική απασχόληση, ενώ περιμένουν για τους πελάτες.
Έτσι, η κλώθουσα Αφροδίτη φαίνεται θεωρητικά πειστική  θεωρία. Αλλά πως θα μπορούσε να ήταν στην πράξη αυτή η εκδοχή;
Παλαιότερα ένας γλύπτης θα μπορούσε να δοκιμάσει την ιδέα με γύψο. Στις ημέρες μας, υπάρχει μια φθηνότερη, απλούστερη και πιο ευέλικτη επιλογή. Ο Cosmo Wenman είναι ένας σχεδιαστής και καλλιτέχνης του Σαν Ντιέγκο ο οποίος κάνει καμπάνια για να αναγκάσει τα μουσεία να δημοσιοποιήσουν τη 3-D ψηφιακή σάρωση των γλυπτών που εκθέτουν δημόσια.

Με την μέθοδό του ο Cosmo Wenman είχε αποκαταστήσει τη χαμένη μύτη του Ινωπού στο Λούβρο, την προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Επίσης, ήξερα ότι είχε κάνει μια 3-D απεικόνιση της Αφροδίτης από υλικό υψηλής ακρίβειας

Συμβουλεύτηκε το σκίτσο της Barber, με εικόνες της νηματουργίας από την αρχαιότητα που βρήκαμε στο διαδίκτυο, και ένα βίντεο από το YouTube για το πως να χρησιμοποιήσει ένα απλό αδράχτι και συνεργάστηκε με έναν ειδικό ανατόμο στα ψηφιακά, προκειμένου να αναπτυχθεί  μια 3-D απόδοση που θα διατηρούσε άθικτη την πόζα του αγάλματος.

Μετά από μερικές επαναλήψεις, το αποτέλεσμα ήταν ένα πειστικό ψηφιακό μοντέλο. Στη συνέχεια πήγε σε εκτυπωτική εταιρεία 3D για να δημιουργήσει μια επιτραπέζια ρεπλίκα από το λευκό πλαστικό.

Η ψηφιακή Αφροδίτη

Για την ψηφιακή Αφροδίτη, ο Cosmo αποτύπωσε τα εργαλεία να είναι φτιαγμένα από ελαφρύ ξύλο και βαμμένα με χρυσό χρώμα.
Αντί νήμα από μαλλί, χρησιμοποίησε μια χρυσή αλυσίδα, αντάξια για μια θεά. Τίποτα από αυτά δεν αποδεικνύει βέβαια ότι η Αφροδίτη της Μήλου έκλωθε. Αλλά η ρεπλίκα είναι αληθοφανής.

mixanitouxronou.gr