Η πρωτοπόρος φεμινίστρια στην Ελλάδα Καλλιρρόη Παρρέν. Αγωνίσθηκε για να μπορούν οι γυναίκες να μορφώνονται και να εργάζονται. Η έκδοση της «Εφημερίδας των Κυριών»

Η Καλλιρρόη Παρρέν ήταν μία από τις πρώτες Ελληνίδες φεμινίστριες. Διεκδίκησε μάλιστα και τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας δημοσιογράφου. Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1861 και πέθανε το 1940 στην Αθήνα. 

Επηρεασμένη από τον αγώνα των Σουφραζέτων, δημιούργησε ένα έντυπο αποκλειστικά για κυρίες. Μαζί με γυναίκες του πνεύματος διεκδικούσαν μέσα από τα κείμενα τους ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα στην εκπαίδευση και την εργασία. 
Η Παρρέν, ως επικεφαλής του φεμινιστικού κινήματος και εκδότρια της Εφημερίδας των Κυριών, ανέπτυξε μεγάλη κοινωνική δραστηριότητα, δημιουργώντας ένα κύκλο γύρω της και ιδίως από τη στιγμή που ιδρύθηκε το «Λύκειο των Ελληνίδων».  

Μέσω της εφημερίδας των Κυριών η συγγραφική ομάδα διεκδικούσε ευκαιρίες και ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση και στην εργασία 

Λογοτέχνες, δημοσιογράφοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες συγκεντρώνονταν στο σαλόνι της και δημιουργούσαν έναν ευρύ κύκλο. Το σαλόνι της Καλιρρόης Παρρέν είχε φιλολογικό, αλλά και κοσμικό χαρακτήρα. 
Στις συγκεντρώσεις γινόταν ανάγνωση ποιημάτων και πεζών, συζητήσεις γύρω από τις νέες εκδόσεις και τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα, όπως το γλωσσικό και φεμινιστικό κίνημα. 
Συχνά, ακολουθούσε δείπνο και χορός. Και αυτά κάθε άλλο παρά αυτονόητα ήταν σε μια εποχή που οι περισσότερες γυναίκες δεν γνώριζαν γραφή και ανάγνωση ή παρακολουθούσαν δύο ή τρεις τάξεις του δημοτικού πριν αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το σχολείο. 

Ποιοι σύχναζαν στο σπίτι της Παρρέν 
Στο φιλολογικό της σαλόνι σύχναζαν κυρίως ο Παλαμάς με τη γυναίκα του, ο Άλεξ Φιλαδελφεύς, ο Μαλακάσης, ο Γρυπάρης, ο Βλαχογιάννης, ο Κ. Χατζόπουλος, ο Καρκαβίτσας, ο Καμπύσης, ο Χρηστομάνος, ο Άδωνις Κύρου και άλλοι. 
Αναφέρεται ακόμη και το όνομα του νεαρού τότε φοιτητή Αλέξανδρου Δελμούζου. Το σαλόνι της Παρρέν συνδέθηκε επίσης και με το όνομα της Κωνσταντινοπολίτισσας πεζογράφου Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, για την οποία σχετικές πληροφορίες παρέχει κι ο Γρηγόρης Ξενόπουλος. 
«Στο σπίτι της Παρρέν», γράφει, «είδα για πρώτη φορά και τελευταία την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, την πολίτισσα διηγηματογράφο και συνεργάτιδα του Γρυπάρη». 
Η συνάντηση καταλήγει ο Ξενόπουλος ήταν συγκινητική, γιατί ανάμεσα στους δύο συγγραφείς είχε προηγηθεί ερωτική αλληλογραφία. Στις συναναστροφές αυτές οφείλεται και η στροφή της Παρρέν προς τον δημοτικισμό, παρότι τότε ήταν υπέρμαχος της καθαρεύουσας. Η στροφή εκδηλώθηκε και μέσα από τις στήλες της «Εφημερίδος των Κυριών», κάτι που προκάλεσε την προσοχή των δημοτικιστικών κύκλων, οι οποίοι μάλιστα για αυτό τον λόγο προχώρησαν στην οικονομική ενίσχυση του φύλλου. 

Εξάλλου η συμμετοχή της Παρρέν σε συζητήσεις άλλων ανάλογων σαλονιών όπου η αναφορά στην παράδοση «επήρε μεγάλην ορμήν», δεν αποκλείεται να συνέβαλε στη σύλληψη της «εκλάμπρου εμπνεύσεως της αναστάσεως των εθνικών χορών», που εκείνη συστηματικά κατόπιν, στα πλαίσια του Λυκείου των Ελληνίδων καλλιέργησε. 
Πηγή: Φιλολογικά σαλόνια και καφενεία της Αθήνας, του Γιάννη Παπακώστα, εκδόσεις Πατάκη.

mixanitouxronou.gr