Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι; / Μην είναι τ' άπαρτα ψηλά βουνά; / Μην είναι ο ήλιος της που χρυσολάμπει; / Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;....... Όλα πατρίδα μας!.. Κι αυτά κι εκείνα, και κάτι που 'χουμε μες στην καρδιά και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!..
Της Κρινιώς Καλογερίδου
Ψελλίζω ταραγμένη τους στίχους του Ιωάννη Πολέμη, με το βλέμμα μου καρφωμένο στην τελευταία δήλωση του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος υπερβαίνει κατά πολύ τον διπλωματικό ρόλο του και λειτουργεί ως ''μικρός πλανητάρχης'' στη χώρα μας,ελέγχοντας ουσιαστικά το πολιτικό μας σύστημα καιπροωθώντας εκ του πονηρού την αμερικανική νομική ανάλυση για το καθεστώς των ελληνικών νησιών, που διαφοροποιείται από εκείνην της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
- Η νομική άποψη των ΗΠΑ είναι ότι τα κατοικημένα νησιά ως ζήτημα του εθιμικού διεθνούς δικαίου δικαιούνται την ίδια μεταχείριση με τα ηπειρωτικά εδάφη!.., λέει μεταξύ άλλων, υπονοώντας ότι τα κατοικημένα νησιά μας έχουν υφαλοκρηπίδα ενώ τα μη κατοικημένα (που είναι εκατοντάδες στο Αιγαίο) δεν έχουν...
Τα μάτια μου διατρέχουν τις σελίδες του διαδικτύου και εστιάζουν σε κάτι παρόμοιο που είχε λεχθεί προκλητικά απ' τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πριν λίγο καιρό, με αφορμή την οργισμένη αντίδραση της Τουρκίας στον αγωγόEastMed, που θα μεταφέρει το αέριο της Κύπρου και του Ισραήλ στην Ευρώπη χωρίς την άδειά της:
- ... Υπάρχουν νησιά των οποίων η κυριαρχία δεν έχει καθοριστεί ούτε στη Συνθήκη της Λωζάνης, ούτε στη Συνθήκη Ειρήνης του 1948 (εννοεί των Βρυξελλών, αν και έτσι ονομαζόταν αυτή της Λωζάνης γιατί τερμάτιζε τις εχθροπραξίες του Β' Παγκόσμιου Πολέμου)... Αυτός είναι ο λόγος που ζητάμε διερευνητικές επαφές για να λύσουμε τα ζητήματα αυτά. Για να μη συμβεί πάλι κάποια κρίση όπως στο Καρντάκ (Ίμια,1996)...''
Η καρδιά μου τρεμουλιάζει σαν προαιώνιο φύλλο που θροΐζει με παλμό εθνικό στο λαφροφύσημα του αέρα. Σχεδόν ασυναίσθητα ο νους μου ταξιδεύει στα πολύτιμα κληροδοτήματα των προγόνων μας στην μεγάλη απλωσιά του Αιγαίου: στους βράχους, τις βραχονησίδες και τις νησίδες της άγονης γραμμής με τους ελάχιστους κατοίκους ή τον έναν μόλις κάτοικο, σαν την κυρά της Κινάρου που φυλάει Θερμοπύλες στο ακριτικό νησί δυτικά της Καλύμνου.
'' Οφείλουμε να τα κρατήσουμε δικά μας για λόγους καρδιακούς, εθνικούς, προαιώνιους...'', ψιθυρίζω με λυγισμένη φωνή και αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί νοερά μαζί με τα χειμωνιάτικα φύλλα στο φως και τη σκιά των ελληνικών κεκτημένων στο Αρχιπέλαγος, που εύχομαι να μην έρθει η στιγμή να τα αποχωριστώ σαν ''τάματα του αέρα μάταια και προδομένα''...
- ... Δύο πράγματα από όλα περισσότερον μου φαίνεται και είναι ο άνθρωπος χρεώστης εις την ζωήν του, να αγαπά και να διαφενδεύει ήγουν την πίστιν του και την πατρίδα του... Την πατρίδα χρεωστεί κάθε εις να την αγαπά και να πολεμά δια εκείνην..., έγραφε ο σοφός ''Ρωμηός της Κύπρου'' Νεόφυτος Ροδινός (17ος αι.)...
Μα εμάς, τους Νεοέλληνες της εποχής μας, δε φαίνεται να μας συγκινούν όλα αυτά και - σαν αλωμένοι από αύρα εθνομηδενιστική - είμαστε έτοιμοι να ξεπουλήσουμε τα αιγαιοπελαγίτικα χρυσάφια της, αφού ξεμπερδέψαμε ήδη με τα μακεδονίτικα ασημικά της...
Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς η αφωνία της ελληνικής πολιτικής σκηνής και δη της κυβέρνησης στην εκπεφρασμένη απ' τον Αμερικανό πρέσβη νομική άποψη των ΗΠΑ, που δίνει σινιάλο για μελλοντική στάση τους στο ενδεχόμενο παραπομπής των ελληνοτουρκικών διενέξεων στη Χάγη ή με αφορμή ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο και συνακόλουθες τις τουρκικές διεκδικήσεις επί των χαρακτηρισθέντων μονομερώς ως ''γκρίζων'' ζωνών του (νησίδων και υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας)...
Δεν εξηγείται η συνεχιζόμενη πειθήνια στάση μας, στάση υποτακτικού, στην Εξωτερική πολιτική μας έναντι των ισχυρών και επικυρίαρχων της Ελλάδας ''συμμάχων'' - απαύγασμα της οποίας ήταν η μη κλήση μας στη διάσκεψη για τη Λιβύη, που δεν απασχόλησε - ως φαίνεται - ποτέ την οικοδέσποινα Γερμανία.
Κάτι που επιβεβαιώθηκε αρμοδίως κι απ' τον εκπρόσωπο της γερμανικής κυβέρνησης Στέφαν Ζαίμπερτ, ο οποίος είπε απαντώντας σε σχετική ερώτηση ότι οι προσκλήσεις που έγιναν στη χώρα μας από την Καγκελάριο Μέρκελ δεν μπορούσαν να την περιλάβουν, γιατί ''ποτέ δεν τέθηκε θέμα συμμετοχής της στη διάσκεψη της Λιβύης''...
Κάποιος λοιπόν από το ΥΠΕΞ μας ή απ' το όλον αυτής της κυβέρνησης θα 'πρεπε να έχει φιλοτιμηθεί μέχρι τώρα και να υπενθυμίσει στον ''αγαπητό Αμερικανό φίλο μας'', που μιλά για ελληνική υφαλοκρηπίδα μόνο στα κατοικημένα νησιά μας - μεταφέροντας, προφανώς, τις αμερικανικές θέσεις του Πλανητάρχη εν είδει εντολών - πως και τα ακατοίκητα νησιά του Αιγαίου έχουν υφαλοκρηπίδα σύμφωνα με τη ''Συνθήκη της Λωζάνης'', την οποία φαίνεται να αγνοεί εσκεμμένα ή από άγνοια η κυβέρνηση της χώρας του.
Η άποψη όμως που υποστήριξε για το καθεστώς των ελληνικών νησιών, ότι δηλαδή''τα κατοικημένα νησιά (μόνο) - ως ζήτημα του εθιμικού διεθνούς δικαίου - δικαιούνται την ίδια μεταχείριση με τα ηπειρωτικά εδάφη''είναι ανθελληνική. Και είναι ανθελληνική γιατί ταυτίζεται με τη θέση της Τουρκίας που έχει ''γκριζάρει'' με την αυθαίρετη αυτή λογική τις ελληνικές βραχονησίδες και τις ακατοίκητες νησίδες (και όχι μόνο) του μισού Αιγαίου.
Κατά τα άλλα, ανεξάρτητα απ' την αποφυγή του Αμερικανού πρέσβη να ''καλύψει'' με υφαλοκρηπίδα τα ακατοίκητα νησιά μας, η θέση των ΗΠΑ - την οποία μετέφερε με παρέμβασή του ο ίδιος - ήταν τη σαφέστατα καταδικαστική για την παράνομη ενέργεια του Ερντογάν να υπογράψει ''Μνημόνιο Συνεργασίας'' από κοινού με την κυβέρνηση της Λιβύης του Φάγεζ αλ Σάρατζ, προκειμένου να ανακηρύξει την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα των νησιών μας σύμφωνα με τα συμφέροντα της χώρας του.
Ωστόσο αυτό δεν μας καλύπτει για ν' ανοίξουμε πανιά για τη Χάγη, δεδομένου ότι εκεί θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις, που θα συνταχθούν με την ''νομική άποψη των ΗΠΑ'' για την ΑΟΖ των ακατοίκητων νησιών μας ή - ακόμα χειρότερα - με την τουρκική θέση, που αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα κατοικημένων ελληνικών νησιών, μεταξύ των οποίων και η Κρήτη.
Οι παράτολμοι ωστόσο αυτής της κυβέρνησης, με πρώτο τον πρωθυπουργό, θέλουν να το διακινδυνεύσουν κι ας ξέρουν πως το παρόν Δικαστήριο κρύβει πολλές ''παγίδες''. Και κρύβει ''παγίδες'' γιατί - πέρα απ' το γεγονός ότι οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις θα νομιμοποιηθούν πολιτικά ως διμερείς διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης (που αγνοεί τα της ''Συνθήκης της Λωζάνης'') - θα αναγκαστούμε να υπογράψουμε συνυποσχετικό με την Τουρκία για την παραπομπή των διαφορών μας στη Χάγη.
Αν το υπογράψουμε όμως, θα είναι σαν να αποδεχόμαστε την τουρκική θεωρία περί ''γκρίζων'' ζωνών που η Άγκυρα έχει σκοπό να διεθνοποιήσει. Αν αποδεχτούμε όμως αυτήν, θα υπονομεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, αφού με βάση αυτήν η Τουρκία διεκδικεί έναν απροσδιόριστο αριθμό κατοικημένων νησίδων και ακατοίκητων βραχονησίδων, όπως λ.χ το Αγαθονήσι, η Κίναρος κλπ.
Ασφαλώς η Ελλάδα, από την μεριά της, έχει το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος της, πέραν του ότι έχει διασφαλισμένα και τα θαλάσσια σύνορά της με τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923). Ως εκ τούτου, η νομική θέση της είναι πολύ ισχυρή, αλλά και μόνο το ότι με την καταφυγή της στη Χάγη διακινδυνεύει να θέσει την εδαφική της ακεραιότητα στην κρίση των τρίτων, αρκεί για να δώσει την εντύπωση της ευάλωτης χώρας στις έξωθεν ισχυρές παρεμβάσεις.
Αφήστε που θα πάψει αυτομάτως να ισχύει το βασικό επιχείρημα της Αθήνας ότι προσφεύγει στη Χάγη για επίλυση μόνο μιας νομικής διαφοράς που σχετίζεται με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Κι ότι τα άλλα προβλήματα στο Αιγαίο τα θεωρεί πολιτικές διαφορές που έχουν προκύψει από μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις...
Τις θέσεις Τουρκίας-Ελλάδας τις γνωρίζει ασφαλώς η αμερικανική ηγεσία και ο εκπρόσωπός της στην Ελλάδα κ. Πάίατ. Ωστόσο αμφιβάλλω αν γνωρίζουν αμφότεροι (Τραμπ και Πάιατ) την ιστορική βάση επί της οποίας χαράχτηκε η ελληνική θέση.
Αμφιβάλλω, λχ, αν υπενθύμισε κάποιος στον ''μικρό πλανητάρχη'' εν Ελλάδι ότι τα σύνορά της, στα σημερινά τους όρια, είχαν χαραχτεί το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης, εναντίον της οποίας βάλλουν έμμεσα σήμερα ΗΠΑ και Γερμανία με το να στηρίζουν τις προσπάθειες της Τουρκίας για την αναθεώρησή της (εισβολή στη Συρία, αίτημα για ''συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Ελλάδα);
Του ξεκαθάρισε κανείς, άραγε, ότι είναι απαράδεκτη η προσπάθειά των τριών τους να ''παραχαράξουν'' την εθνοτική σύνθεση των νησιών μας υποχρεώνοντάς τα να δέχονται χιλιάδες λαθρομετανάστες στο έδαφός τους, με συνυπεύθυνη ενοχή του πρώην πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, του νυν κ. Μητσοτάκη και του Επιτρόπου Μεταναστευτικής Πολιτικής της ΕΕ, που εξυπηρετούν θαυμάσια τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν και την μεταναστευτική πολιτική του;
Του υπενθύμισε κανείς πωςτο ζήτημα της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο από τα 6 στα 12 ν.μ. αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδος και εκθέτει στην διεθνή κοινή γνώμη τόσο τις ΗΠΑ, όσο και την Τουρκία, αφού με συμπαιγνία τους επέβαλαν απ' το 1995 το “casus belli” (αιτία πολέμου), αν η χώρα μας εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο και επεκτείνει τηναιγιαλίτιδα ζώνη της στο Αιγαίο από 6 σε 12 ναυτικά μίλια;
Ενημέρωσε κανείς τον Αμερικανό πρέσβη ότι, πλην της Ίμβρου και της Τενέδου (που παρέμειναν υπό τουρκική κυριαρχία με τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία διαδέχθηκε την θνησιγενή των Σεβρών), η Τουρκία - η οποία αμφισβητεί τώρα την ελληνικότητα των νησιών του ΒΑ Αιγαίου - αναγνώριζε τότε ρητά την ελληνική κυριαρχία τους;
Και την αναγνώριζε με δεδομένη την υποχρέωση της Ελλάδας να μην προβεί σε οχυρωματικά έργα επί των συγκεκριμένων νησιών (Χίου, Λέσβου, Λήμνου, Σάμου και Ικαρίας), κάτι που ίσχυε φυσικά και για εκείνην, ενώ της είχε επιβληθεί απαγόρευση, επιπλέον, να διαθέτει εκεί ένοπλη στρατιωτική δύναμη.
Φευ!.. Όλα αυτά, δυστυχώς, φαίνεται πως ξεχάστηκαν σαρωμένα απ' την αχλή του χρόνου, όπως ξεχάστηκε από τον πρέσβη των ΗΠΑ ότι με τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία είχε παραιτηθεί απ' την κυριαρχία της επί των Δωδεκανήσων υπέρ της Ιταλίας, η οποία τα παρέδωσε τελικά για ενσωμάτωση στην Ελλάδα το 1948.
Με δεδομένο λοιπόν ότι η Τουρκία δεν έχει απ' το 1912 (έτος παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ιταλία) κανένα δικαίωμα επ' αυτών, δε δικαιούται να μιλά για υφαλοκρηπίδα και υποθαλάσσιες έρευνες στο Καστελόριζο. Γι' αυτό ας το χωνέψει επιτέλους η ίδια και ο παρατρεχάμενος ''θίασος'' αλληλέγγυων ημεδαπών και αλλοδαπών που συναινεί δια της αφωνίας του στην επεκτατική πολιτική της πως δεν τίθεται θέμα διευθέτησης των διαφορών μας στη Χάγη επί της κυριαρχίας των νήσων και των βραχονησίδων μας.
Αυτό ας το ακούσει και ο Πρωθυπουργός με τους συμβούλους του, που παίρνει αψήφιστα ριψοκίνδυνες αποφάσεις για θέματα εθνικής κυριαρχίας, ξεχνώντας ότι ''Χάγη σημαίνει συνθηκολόγηση της Ελλάδας'', όπως είπε ο Αντώνης Σαμαράς, δηλαδή εκ των προτέρων συνθηκολόγηση της Ελλάδας σε "συνυποσχετικό" που παρακάμπτει το Δίκαιο της Θάλασσας όπως ζητάει η Τουρκία (η οποία δεν το έχει υπογράψει)...''
Κι αυτό, ας το γνωρίζουν καλά Μητσοτάκης και Πάιατ, δε θα κατευνάσει τα πνεύματα στην περιοχή μας. Αντίθετα θα πυροδοτήσει νέα σενάρια τουρκικών αξιώσεων στο μυαλό του Ταγίπ Ερντογάν για επίσπευση των σχεδίων του στο όνομα της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' και του Ιερού Όρκου του 1920.
Σενάρια για ''θερμό επεισόδιο'' που θα φέρει τα πάνω κάτω διαμορφώνοντας νέα τετελεσμένα στο Αιγαίο, τα οποία θα αναθεωρήσουν στην πράξη τη Συνθήκη της Λωζάνης και θα στρώσουν το χαλί στο μεγαλοϊδεατικό όνειρο του ''νεο-σουλτάνου'' για επανα-σύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά... παράβαση της δήλωσης του Κεμάλ Ατατούρκ στο Εσκί Σεχίρ το 1921: ''Στο εξής η πολιτική της Τουρκίας θα συνίσταται στο να ζούμε μέσα στα εθνικά μας σύνορα''!..
Και κατά... παράβαση της βαρυσήμαντης υπόσχεσης του ''Πατέρα των Τούρκων'' κατά την ομιλία του στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1923 (ένα χρόνο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή), όπου προσπάθησε να καταλαγιάσει τις ιαχές του θριάμβου των παρευρισκομένων λέγοντας ότι ''η πολιτική δραστηριότητα της Τουρκίας πρέπει να έχει όριο την τουρκική δημοκρατία''!..
Όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν υπόψη τους ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι Αμερικανοί ''φίλοι'' και ''σύμμαχοί'' μας, πριν να ωθήσουν την Ελλάδα στη Χάγη με δίλημμα να επιλέξει ή αυτήν ή τον πόλεμο, στο παιχνίδι που έχει στηθεί από ΗΠΑ και Τουρκία για να επιλυθούν οι αβάσιμες διαφορές μας με μια ακόμα διπλωματική ήττα μας (μετά τις Πρέσπες).
Μια ήττα ''δεδομένη'' - λίγο πολύ - κι από την ελληνική πλευρά, που τονίζει με έμφαση και καθόλου τυχαία τον στόχο της για ''διατήρηση της μακράς παράδοσης της ειρήνης στη χώρα με κάθε τρόπο'' και... μέσο, να μου επιτρέψετε. Γιατί όλα κατατείνουν προς τα εκεί, στη ''συνεκμετάλλευση'' δηλαδή με τους Τούρκους των κοιτασμάτων πετρελαίου, φυσικού αερίου και άλλων σπάνιων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου του Αιγαίου.
Όλα αυτά καλοστημένα και ενορχηστρωμένα - με τη σφραγίδα της Χάγης - θα ρίξουν ''σφαγμένη'' την Ελλάδα στο καναβάτσο, έτοιμη για συνθηκολόγηση, ώστε να κλείσουν μια και καλή το στόμα του Ερντογάν, που ζητά επιτακτικά - με το ''χαρτί'' της ένοπλης ισχύος - την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (ΑΟΖ) του Αιγαίου και του εύρους των χωρικών του υδάτων προσαρμοσμένων στις απαιτήσεις των εδαφικών διεκδικήσεων της χώρας του...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου)
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου