Σπουδαίο πράγμα η εκπαίδευση. Από τις μεγαλύτερες αξίες. Από τα μεγαλύτερα εφόδια στην ζωή του ανθρώπου. Και ακόμα πιο αξιοθαύμαστο το επάγγελμα του εκπαιδευτικού.
Αυτού του καθημερινού ανθρώπου που από την μια φαντάζει ξένος στα μάτια των μαθητών και από την άλλη ένας σοφός αγωνιστής της ύπαρξής μας. Ίσως γιατί δεν ξέρουν τη ζωή του. Και δεν έχουν μάθει ακόμα τον κόσμο του.
Υπάρχουν λοιπόν και αυτοί οι εκπαιδευτικοί που δεν βλέπουν την διδασκαλία ως επάγγελμα αλλά ως λειτούργημα. Σαν μια γνώση που αγγίζει πρώτα την ψυχή και μετά το πνεύμα. Που προσφέρει ισορροπία, χαρά και ψυχική ικανοποίηση. Αυτός ουσιαστικά οφείλει να είναι και ο στόχος της εκπαίδευσης. Να βρίσκει την ουσία στην καρδιά και μετά να οδεύει στο μυαλό.
Αυτοί οι καθηγητές λοιπόν, σε σταυρώνουν με το βλέμμα. Σε εκείνη τη φάση της ζωής σου που έχεις ανάγκη να πιστέψεις κάπου. Όχι απαραίτητα σε κάποια θρησκεία ή ιδέα αλλά σε εσένα. Σε βοηθούν να ανακαλύψεις το μέσα σου και να το βγάλεις στο φως. Να δεις πού μπορείς να φτάσεις, τι αξίζεις και με τι θα πορευτείς.
Είναι αυτοί που ξεδιπλώνουν τα ταλέντα σου και σου φανερώνουν ένα κομμάτι που δεν ήξερες ότι υπάρχει. Αυτοί που σε κάνουν να ελπίζεις και να πορεύεσαι με εσένα. Να μην το βάζεις κάτω ό,τι και να γίνει. Να μην απογοητευτείς από τις φουρτούνες τις ζωής.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, δεν διστάζουν να μιλήσουν για εσένα. Δεν φοβούνται να φωνάξουν το όνομά σου, μήτε να απαγγείλουν τον κόσμο σου. Και αυτό γιατί επιδιώκουν να προχωρήσεις.
Για σκέψου. Πόσο εύκολο είναι να ξεχωρίσεις όταν η κοινωνία η ίδια δεν προλαβαίνει καν να σε αποδεχτεί; Θα πουν λοιπόν, το “Μπράβο” εκεί που ταιριάζει αλλά θα βάλουν και τη φωνή εκεί που βλέπουν δισταγμό.
Δεν είναι απρόσιτη η μορφή τους. Μονάχα η ιστορία τους. Η ζωή που κουβαλούν. Είναι και ένας λόγος που δεν προλαβαίνουν να σε μάθουν. Διότι, αναζητούν και αυτοί μέσα από εσένα την αλήθειά τους.
Μακάρι να τους συναντήσεις. Και θα τους ξεχωρίσεις από τα μάτια. Από τη ζωντάνια τους και τη διάθεσή τους για προσφορά. Γιατί αυτό είναι η εκπαίδευση. Εθελοντισμός και Αγάπη. Που θα αντιμετωπίσει και θα αξιολογήσει τον κάθε μαθητή πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως αναγνώστη. Και θα τον κάνει να νιώθει μοναδικός.
Ψάξε τους λοιπόν να τους βρεις. Αν τα καταφέρεις, πλησίασέ τους, Μίλησέ τους και μην φοβηθείς. Μονάχα χαμογέλασέ τους. Αν όμως δεν σου τύχει, γίνε ένας από αυτούς.
Δύσκολο αρκετά για να το φτάσεις. Αλλά αν στοχεύσεις απευθείας στην καρδιά, δεν μπορεί. Θα γίνεις. Δες λοιπόν, την εκπαίδευση σαν μια πράξη αγάπης και δημιουργίας, γιατί μόνο έτσι μπορείς πραγματικά να πετύχεις.
Αφιερωμένο με πολλή αγάπη και ευγνωμοσύνη σε δύο ανθρώπους που στιγμάτισαν τη ζωή μου:
Στον Φιλόλογο, Άγγελο Ράλλη
Στην Καθηγήτρια Γαλλικών, Δήμητρα Μανιάτη.
enallaktikidrasi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου