Όταν έγινε γνωστή η ιστορία για την επίθεση με βιτριόλι στην Καλλιθέα, το μυαλό κάποιων από εμάς πήγε κατευθείαν στην ιστορία της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Κάποιων από εμάς. Όχι των περισσότερων. Ούτε καν πολλών.
Εκείνο το θέμα άλλωστε δεν είχε πουλήσει και πάρα πολύ, δεν υπήρξε κεντρικό θέμα της επικαιρότητας, δεν πήραν τα ΜΜΕ ρόλο ντετέκτιβ για να μάθουν την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από το γεγονός. Ακόμα και η αστυνομία δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα: σε αντίθεση με την τωρινή υπόθεση επίθεσης με βιτριόλι, δεν έκανε ούτε μια σύλληψη.
Η επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα με βιτριόλι υπήρξε ένα σοκαριστικό γεγονός, μια πρακτική βγαλμένη από παλιότερες εποχές της παρακμιακής και φτωχής Ελλάδας, τότε που η βία ανάμεσα στους ανθρώπους ήταν καθημερινό φαινόμενο, απόρροια της ανέχειας και της κακής ζωής.
Εκείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του ’50 και του ’60, όταν κάποιος ήθελε να κάνει κακό σε κάποιον άλλο χρησιμοποιούσε βιτριόλι διότι ήταν εύκολα προσβάσιμο. Αυτή η τόσο έντονη ενδοκοινωνική βία στέρεψε με τα χρόνια και τέτοιου τύπου πρακτικές μπήκαν στο χρονοντούλαπο των αναμνήσεων. Τον Δεκέμβρη του 2008 ωστόσο ξαναβγήκαν από αυτό.
Μόνο που αυτή τη φορά φάνηκε να είναι ξεκάθαρο πως η επίθεση στην Βουλγάρα καθαρίστρια με το όνομα Κωνσταντίνα Κούνεβα φάνηκε να είναι αποτέλεσμα μιας μαφιόζικης επίθεσης, η κατάληξη μιας υπόθεσης ηρωισμού. Η Κούνεβα άλλωστε υπήρξε πρωτοστάτρια στον αγώνα των καθαριστριών του ΗΣΑΠ για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Οι συγκρούσεις της με την ΟΙΚΟΜΕΤ, την εταιρία ενοικίασης εργαζομένων στην οποία ήταν ενταγμένη εκείνη και οι συναδέλφισσές της, την έκαναν ένα αληθινό σύμβολο μέσα στον κλάδο της.
Ποτέ κανείς δεν έμαθε ποιος βρισκόταν πίσω από την αποτρόπαια αυτή επίθεση που δέχθηκε έξω από το σπίτι της.
Η Κούνεβα έμεινε για ένα χρόνο στο νοσοκομείο, υποβλήθηκε σε πολλές εγχειρήσεις, η όψη του προσώπου της δεν σταμάτησε και δεν θα σταματήσει ποτέ να κουβαλάει τα σημάδια της επίθεσης. Αρχικά, το δικαστήριο αποφάσισε πως η ΟΙΚΟΜΕΤ πρέπει να της καταβάλει 250.000 ευρώ, καταλογίζοντας στην εταιρία ευθύνες για την επίθεση. Αυτό ωστόσο αναιρέθηκε τρία χρόνια αργότερα: το Εφετείο έκρινε ότι δεν αποδεικνύεται ευθύνη της εργοδοσίας για την επίθεση που δέχτηκε η Κούνεβα και ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση. Η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε την έρευνα της Ελληνικής Αστυνομίας μη λεπτομερή και μη αντικειμενική.
12 χρόνια αργότερα μια αντίστοιχη επίθεση για λόγους ζηλοτυπίας έχει προκαλέσει την μαζική ενασχόληση της ελληνικής κοινωνίας. Της ίδιας κοινωνίας που δεν ασχολήθηκε ποτέ ιδιαίτερα με την Κούνεβα.
Τι και αν το ζήτημα της υπήρξε με ξεκάθαρο τρόπο μια κοινωνική υπόθεση; Τα μεσημεριανάδικα και η κουλτούρα κουτσομπολιού είναι εδώ και χρόνια μια υπερβολικά δυνατή κοινωνική τάση και στο θέμα της επίθεσης στην Καλλιθέα το γήπεδο ήταν όλο δικό της: ξεδιπλώθηκε, μετέτρεψε μια προσωπική αντιζηλία με ποινικά και τραγικά χαρακτηριστικά σε δημόσιο θέαμα, έφτιαξε κλίμα που πίεσε την αστυνομία να προβεί άμεσα σε έρευνες και συλλήψεις.
Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι που επιτέθηκαν στην Κούνεβα, που με δολοφονική μανία την ανάγκασαν να καταπιεί (!) βιτριόλι, είναι ελεύθεροι. Για τα ΜΜΕ και τα κουτσουμπολίστικα αντανακλαστικά τους δεν υπήρξε λόγος να παρθεί ξεκάθαρη θέση. Φυσικά και η έλλειψη θέσης αποτελεί θέση…
menshouse.gr
menshouse.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου