Όταν μία χώρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές, όπως η Γερμανία, τότε δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις – αφού η πτώση της ξένης ζήτησης δεν αντικαθίσταται ούτε από το κράτος, ούτε από τα εγχώρια νοικοκυριά. Εν προκειμένω, το επιχειρηματικό μοντέλο της χώρας με τα τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, μετατρέπεται αυτόματα στο ακριβώς αντίθετο του: στο ικρίωμα της όπως ασφαλώς γνωρίζει, ενώ επεξηγεί την προθυμία της για τη σύσταση του «Ταμείου Ανασυγκρότησης» που στην ουσία θα στηρίξει την κατανάλωση των εταίρων της, οπότε τις δικές της εξαγωγές.
Εν τούτοις, τα ποσά του Ταμείου Ανασυγκρότησης είναι τόσο χαμηλά που δεν πρόκειται να στηρίξουν τη ζήτηση-κατανάλωση των χωρών της ΕΕ – οπότε, εάν δεν συμβεί κάποιο θαύμα που θα επέτρεπε στους εισαγωγείς ολόκληρου του πλανήτη να αγοράσουν τα αγαθά που προσέφερε η Γερμανία πριν από την εμφάνιση του COVID 19, η οικονομία της θα καταρρεύσει. Θαύμα όμως δεν πρόκειται να συμβεί, επειδή είναι πλέον σαφές πως το σοκ του κλειδώματος προκάλεσε τεράστιες στρεβλώσεις στις οικονομίες των άλλων χωρών και θα συνεχίσει να το κάνει – κάτι που σημαίνει πως εκατομμύρια θέσεις εργασίας στη Γερμανία, ιδίως στον εξαγωγικό τομέα, θα καταστραφούν εντελώς.
Ως εκ τούτου, η μοναδική της λύση είναι η στήριξη της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ – γεγονός που αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου να προωθήσουν τη δημοσιονομική ένωση της Ευρωζώνης. Κυρίως όμως να επιλύσουν τα προβλήματα τους με ριζικό τρόπο – όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία πρέπει να απαιτήσει μία μεγάλη διαγραφή (=πάγωμα μέσω της ΕΚΤ) των υπέρογκων δημοσίων χρεών της, έτσι ώστε να καταστεί εφικτή η αντίστοιχη των ιδιωτικών.
Συνεχίστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου