Η Ιστορία του κρασιού στην Κρήτη.

 Κρήτη... «Η γη στη µέση της θάλασσας που έχει το χρώµα του κρασιού...  Όµηρος.

Όµως, η ιστορία του κρασιού στην Κρήτη και οι δεσµοί του µε το νησί έχουν τις ρίζες τους πολύ πιο παλιά, πριν ακόµη και από τα οµηρικά έπη.
Οι Μινωίτες καλλιεργούσαν τη γη τους και γεύονταν αυτά που απλόχερα τους πρόσφερε. Μεταξύ των προϊόντων που καλλιεργούσαν µε επιτυχία και εµπορεύονταν οι αρχαίοι Κρήτες ξεχωρίζουµε το λάδι, τα σιτηρά, αλλά και το κρασί.
Το αµπέλι καλλιεργείται συστηµατικά στην Κρήτη περίπου εδώ και 4.000 χρόνια. Το αρχαιότερο πατητήρι σταφυλιών, ηλικίας µεγαλύτερης των 3.500 ετών, έχει ανακαλυφθεί στην περιοχή του Βαθύπετρου.  

Όµως το κρητικό κρασί δεν µένει αυστηρά στο νησί. Ταξιδεύει... 
Οι Μινωίτες, µε τα πλοία τους γεµάτα µε τα προϊόντα της κρητικής γης, γυρίζουν όλη τη Μεσόγειο. Έτσι, φθάνουν μέχρι την Αίγυπτο. Σε αιγυπτιακές τοιχογραφίες βλέπουµε Κρήτες να καταφθάνουν µε τα πλοία τους στα αιγυπτιακά λιµάνια. Ανάµεσα στα εµπορεύµατα διακρίνονται και αµφορείς, που πιθανότατα ήταν γεµάτοι κρητικό κρασί. Στο ναυάγιο ενός τέτοιου πλοίου, που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι στα ανοιχτά της Τουρκίας, βρέθηκε ένας τέτοιος αµφορέας, ακόµη σφραγισµένος και γεµάτος µε κρασί, ηλικίας πάνω από 3.000 ετών.

Όταν µερικούς αιώνες αργότερα, η Κρήτη γίνεται επαρχία της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Ρωµαίοι συνειδητοποιούν ότι οι ανάγκες τους σε κρασί, το οποίο αγαπούν ιδιαίτερα, είναι τόσο µεγάλες, που δεν καλύπτονται από τα αµπέλια της ιταλικής χερσονήσου. Έτσι η Κρήτη με τις ατελείωτες πεδιάδες και λόφους της µετατρέπονται σταδιακά σε τεράστιους αµπελώνες, ενώ οι Κρήτες οινοποιοί βελτιώνουν όλο και περισσότερο τις µεθόδους οινοποίησης και παράγουν άριστα γλυκά κρασιά, τα οποία, µέσω της Ρώµης, κατακτούν όλο τον κόσµο.

Οι πολυάριθµοι κρητικοί αµφορείς που έχουν βρεθεί είναι αδιαµφισβήτητοι µάρτυρες αυτής της αρχαίας εµπορικής επιτυχίας. Ένας µάλιστα από αυτούς, που ανακαλύφθηκε στην Ποµπηία, γράφει ακόµη στο στόµιό του, στα Λατινικά, «CRET EXC», που, σύµφωνα µε τους ειδικούς, σηµαίνει «Εξαιρετικός Κρητικός Οίνος».

 Τα µεταχριστιανικά χρόνια,η Κρήτη εµπλέκεται σε µια σειρά από πολέµους και ταραχές που δεν ευνοούν την καλλιέργεια του αµπελιού και την οινοπαραγωγή. Τελικά κατακτάται από τους Βενετούς το 1204. Στη βυζαντινή Ελλάδα η παραγωγή και ιδιαίτερα η εξαγωγή του κρασιού γνωρίζουν κάμψη. Η Κρήτη όµως, εκμεταλλευόμενη τόσο την ασφάλεια, όσο και τα εµπορικά δίκτυα που προσφέρουν οι Βενετοί, ξεκινά τη δεύτερη και µεγαλύτερη στη µακραίωνη ιστορία της επέλαση στις αγορές κρασιού της Ευρώπης.

Η κρητική οινοποιία και οι εξαγωγές ανθούν υπό την κυριαρχία των Βενετών. Το 1415 εξάγονται περισσότερα από 20.000 βαρέλια οίνου εξαιρετικής ποιότητας κάθε χρόνο. Ενάμιση αιώνα αργότερα οι εξαγωγές φθάνουν τα 60.000 βαρέλια.

Το 1669 η Κρήτη κατακτάται από τους Οθωµανούς. Για τους επόµενους δύο αιώνες η εικόνα της παραγωγής κρασιού στην Κρήτη δεν είναι ξεκάθαρη, όµως η απαγόρευση της κατανάλωσης αλκοόλ από το Ισλάµ δεν µπορεί παρά να είχε αρνητικές συνέπειες. Η παραγωγή µειώνεται, ενώ η επαφή µε τις αγορές της ∆ύσης γνωρίζει φθίνουσα πορεία. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι λίγες οι φορές που ακόµη και οι ανώτατοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες των Οθωµανών, οι σουλτάνοι, υποκύπτουν στα θέλγητρα αυτού του εξαιρετικού ποτού.

Η Κρήτη απελευθερώνεται από τον οθωµανικό ζυγό στα τέλη του 19ου αιώνα. Η νέα και αρκετά προοδευτική, ανεξάρτητη διοίκηση του νησιού προωθεί µε όλες τις δυνάµεις της την αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισµό της αγροτικής παραγωγής. Έτσι, ξεκινά και η αναγέννηση της οινοπαραγωγής. Στη διεθνή έκθεση που οργανώνεται στα Χανιά στις αρχές του 20ού αιώνα για να προβάλει τα νέα κρητικά προϊόντα στις αγορές της ∆ύσης βραβεύονται για την ποιότητα των κρασιών τους 18 οινοποιοί.

Το 1913 η Κρήτη προσαρτάται στο ελληνικό κράτος. Όµως η ταραγµένη ιστορία της Ελλάδας τις επόµενες δεκαετίες, µε τους αλλεπάλληλους πολέµους, δεν ευνοεί τις εξαγωγές, γεγονός που επηρεάζει ιδιαίτερα το κρασί. Παρά τις δύσκολες συνθήκες όµως, η κρητική οινοποιητική παράδοση επιβιώνει στα δύσκολα αυτά χρόνια µέσα από τη βασική της µονάδα: την οικογένεια. 
Η παράδοση αυτή όµως δεν θα µπορούσε να αποδώσει καρπούς χωρίς τη γνώση και την τεχνολογία. Οι Κρήτες οινοπαραγωγοί έλαβαν σοβαρά υπόψη τους τις νέες εξελίξεις, αλλά και τις προτιµήσεις των καταναλωτών. Σε αυτό συνέβαλε πολύ η ύπαρξη µιας νέας γενιάς οινοπαραγωγών, οινολόγων, αµπελουργών κ.ά. Νέες ποικιλίες δοκιµάζονται, νέα αρώµατα και γεύσεις αναδεικνύονται, προσφέροντας στον καταναλωτή εκλεκτά κρασιά που µπορούν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα και όλες τις απαιτήσεις. Αξιοποιώντας τις παραδοσιακές ποικιλίες του σταφυλιού και τη συσσωρευµένη εδώ και αιώνες πείρα, οι σηµερινές οινοβιοµηχανίες της Κρήτης έχουν καταφέρει να ανεβάσουν το κρητικό κρασί στη θέση που δικαιωµατικά του ανήκει.


Μύθοι και Θρύλοι της Κρήτης