Covid-19 – μια υπόθεση για ιατρικούς ντετέκτιβς

Επιμέλεια από τους Stefan Korinth, Paul Schreyer και Ulrich Teusch

Οι πολυάριθμοι και δυσανάλογα συχνοί θάνατοι ασθενών Covid-19 με σκούρο χρώμα δέρματος και από νότιες χώρες είναι προφανώς επίσης αποτέλεσμα λάθους αντιμετώπισης που σχετίζεται με τη φαρμακευτική αγωγή. Επηρεάζονται άτομα με συγκεκριμένη ανεπάρκεια ενζύμου, η οποία εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες των οποίων οι οικογένειες προέρχονται από περιοχές όπου η ελονοσία ήταν ή εξακολουθεί να είναι ενδημική. Επί του παρόντος αντιμετωπίζονται με υδροξυχλωροκίνη, ένα φάρμακο που δεν είναι ανεκτό σε αυτά τα άτομα, χρησιμοποιείται τώρα σε όλο τον κόσμο για την καταπολέμηση της Covid-19. Εάν αυτή η πρακτική δεν σταματήσει σύντομα, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος εκτεταμένων θανάτων, ειδικά στην Αφρική.

WOLFGANG WODARG,  2 Μαΐου 2020,
Σημείωση: Αυτό το άρθρο είναι επίσης διαθέσιμο στα γερμανικά και στα γαλλικά.
Πριν περιγράψω την έρευνά μου για αυτά τα ευρήματα που με ενοχλούν πολύ, θα ήθελα να πω λίγα λόγια σχετικά με την αξιολόγηση της κρίσης της κορώνας, την αξιοπιστία του τεστ SARS-CoV-2 PCR, καθώς και τον πανταχού παρόν φόβο και πώς χρησιμοποιείται πολιτικά.

Στις έρευνές μου για τα γεγονότα μετά τη Wuhan, τα οποία έχουν αλλάξει εντελώς τον κόσμο από τις αρχές του 2020, συνειδητοποίησα γρήγορα ότι παρόλο που βιώνουμε μια νέα παραλλαγή του ιού Corona, δεν διαφέρει – με βάση των γερμανικών δεδομένων στη θνητότητα και τη νοσηρότητα – δεν διαφέρει σημαντικά από αυτό που είχε, ή θα μπορούσε να έχει παρατηρηθεί, τα τελευταία χρόνια.

Οι ιοί της κορώνας δεν ήταν το επίκεντρο της επιδημιολογικής παρακολούθησης παγκοσμίως, καθώς δεν έχουν συμβάλει σημαντικά στις παγκοσμιοποιημένες εποχιακές ιογενής λοιμώξεις του αναπνευστικού, εκτός από βραχυπρόθεσμα στην Κίνα (SARS 2002/2003) και στις αραβικές χώρες (MERS από το 2012)
Δεν υπήρχαν επίσης υπάρχοντα εμβόλια που θα μπορούσαν να ανασυνδυαστούν και να διατίθενται στην αγορά ετησίως, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της γρίπης.

Όπως είναι γνωστό, τακτικά παγκόσμια επεισόδια γρίπης έχουν αναφερθεί ως «πανδημίες» από τη γρίπη των χοίρων του 2009, με ένα πληθωριστικό τρόπο και εστιάζοντας σε μεμονωμένα παθογόνα.

Με αυτό το πλαίσιο, απαιτείται από καιρό επαγρύπνηση και ιστορικά δικαιολογημένη δυσπιστία. Γιατί εάν οι φυσιολογικοί, μεταβαλλόμενοι και παγκοσμίως κυκλοφορούμενοι ιογενείς επισκέπτες του χειμώνα, όπως οι ιοί H1N1 το 2009, πληρούν ήδη τα κριτήρια μιας πανδημίας, τότε ο όρος έχει καταστεί άνευ σημασίας. Πριν από το 2009, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εκείνη την εποχή, τα απαραίτητα χαρακτηριστικά μιας πανδημίας περιελάμβαναν πάρα πολλές σοβαρές ασθένειες και πολλούς θανάτους, με μια παγκόσμια καταστροφική υπερφόρτωση της υγειονομικής περίθαλψης.

Για μένα, οι μόνες επιδημιολογικές πτυχές της μόλυνσης του φαινομένου Wuhan παρουσιάζονται σαφώς με υπερβολικό βαθμό. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία των γερμανικών δικτύων για την παρακολούθηση των οξέων αναπνευστικών λοιμώξεων (ARI), της Influenza consortium και του Flu Web, και σύμφωνα με τα νοσοκομειακά δεδομένα για τις ARI, καθώς και δεδομένα σχετικά με τη χρήση μονάδων εντατικής θεραπείας στη χώρα , το κύμα γρίπης 2019/2020 με το ποικίλο φάσμα παθογόνων έχει περάσει χωρίς καμία ιδιαιτερότητα.

Όσον αφορά τις οξείες εποχιακές αναπνευστικές παθήσεις, δεν υπάρχει επί του παρόντος κανένας λόγος να φοβόμαστε αυξημένες οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις. Από ιατρική άποψη και λαμβάνοντας υπόψη τα διαθέσιμα δεδομένα, οι ειδικές προφυλάξεις είναι πλέον περιττές – ακόμα κι αν η κυβέρνηση δηλώνει διαφορετικά.

Η διαγνωστική εξέταση SARS-CoV-2 PCR: μη ειδική, ιατρικά άχρηστη, αλλά προκαλεί άγχος

Συνεχίστε ΕΔΩ