Οι φετινοί απελπισμένοι των επενδύσεων και των οραμάτων στον ξενοδοχειακό τουρισμό, τα βλέπουν πιο μαύρα από το 2020
Έχει δίκιο ο Γιώργος Κράλογλου στο σημερινό του άρθρο στο Capital.gr.
Στο τέλος δεν θα μπορέσουμε να είμαστε ούτε καν τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Καθότι ο Κορόνας διώχνει μακριά τους τουρίστες.
Μάλιστα αυξάνονται οι φωνές που προβλέπουν ένα ακόμη πιο εφιαλτικό καλοκαίρι 2021 από το αντίστοιχο του 2020.
Ένα γραφειοκρατικό κράτος που έχει προσαρμοσθεί να τα κονομάει μόνο μέσα από τη φορομπηχτική του μανία (ο Ευάγγελος Βενιζέλος είδε τη πολιτική του καριέρα να καταστρέφεται εξαιτίας του ΕΝΦΙΑ) με τη κύρια πηγή εσόδου τον τουρισμό (τζάμπα ήλιο και θάλασσα μας έδωσε η φύση-τώρα περιμένουμε να γίνουμε και πετρελαιάδες ώστε να μην ξαναχρειαστεί να δουλέψουμε) δεν μπορεί να προσαρμοσθεί στην ψηφιακή εποχή.
Δοκιμάστε να κάνετε συμβόλαια πώλησης ενός σπιτιού και θα μας θυμηθείτε.
Ε, λοιπόν σ΄αυτό το κράτος έρχεται ο Κορόνας να του δώσει τη χαριστική βολή.
Γράφει ο Γιώργος Κράλογλου γι΄αυτά που μας περιμένουν>
Θα μας μείνουν τα κοντάρια με τα σημαιάκια που βαστάνε οι εργατοπατέρες και παιδάκια των κομμάτων. Ποιον να διώξουν. Το 2021 φεύγουν οι τελευταίοι.
Οι φετινοί απελπισμένοι των επενδύσεων και των οραμάτων… στον ξενοδοχειακό τουρισμό, τα βλέπουν πιο μαύρα από το 2020.
Και μπορεί να μετράει, πως είμαστε από τους πολύ καλούς της Ευρώπης στην πανδημία, αλλά δεν σημαίνει ότι η τουριστική κίνηση διεθνώς μας χρωστάει…, από το 2020. Και πως θα μας τα δώσει στο 2021. Οπότε, σωστά λένε και στον τουρισμό, “…καλό είναι να μαζεύουμε τα πολλά-πολλά…”
Οι επίσης φετινοί απελπισμένοι αγρότες και βιοτέχνες (της εθνικής μας παραγωγής), δεν θα ξεχάσουν τα περίπου 100.000 λουκέτα που έβγαλαν από το συρτάρι το 2019.
Τα παλαιά και γνωστά λουκέτα που βάσταξαν, άλλον ένα χρόνο, λόγω των επιδοτήσεων του 2020 και ψιλοκουρεμάτων στα χρέη.
Όταν και εις Παρισίους…, και Βερολίνο η κατανάλωση κάνει τους πάντες να φοράνε μαύρες πλερέζες…, δεν θα μείνουν ανοικτοί και το 2021, μπας και χάσουν την επιστρεπτέα προκαταβολή της πλατείας Συντάγματος…
Οι πολυεθνικοί “γαμπροί” (της δήθεν αποκρατικοποίησης στην Ελλάδα) δεν έχουν κανέναν λόγο να σπεύσουν σε εξαγορές των κρατικών μονοπωλίων και των σκουπιδότοπων της κρατικής βιομηχανίας.
Το 2022-2025 ο (εντελώς άδειος) ελληνικός κορβανάς, θα τα πουλάει για οικόπεδα και χωράφια για να έχει λεφτά σε επιδοτήσεις και άλλα χαρτζιλίκια.
Το 2021 ο κορονοϊός θα διαλύσει (όπως και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης) όλα εκείνα που εμείς στο Ελλαδιστάν δεν προκάναμε να κατεδαφίσουμε μετά το 1985. Και ας το πολεμήσαμε με κάθε μέσο και κάθε τρόπο. Από τον εργατοπατερισμό μέχρι τους Δήμους και τη δικαιοσύνη.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα “χαρούμενα” με τα εμβόλια. Τα ευχάριστα των άξιων επιστημόνων μας χρειάζονται τη συμπάθειά μας…, γιατί δεν έχουν βιώσει πως εμείς πολιτικοποιούμε τα πάντα. Ακόμη και τις λοιμώξεις…
Τα εμβόλια είναι μεν παρηγοριά, αλλά η κακή παρηγοριά στα όσα μας έρχονται όχι μόνο στην υγεία (που θα εξελιχθεί σε εμφύλιο, γιατί άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και άλλα κάνουμε) αλλά και στην οικονομία.
Και στην οικονομία είναι που θα έχουμε τον εμφύλιο στην τσέπη μας. Γιατί έτσι και αλλιώς σιγοπερπατάμε τον εμφύλιο, από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, μετά το 1985. Από τότε που φαινότανε πεντακάθαρα ότι ετοιμαζόμαστε για γκαρσόνια της Ευρώπης…
Τι μπορεί να αλλάξει λοιπόν στο περιτύλιγμα (από κόμματα, πολιτικές και δεκανίκια της πολιτικής) της οικονομίας μας. Ας πούμε, έτσι σαν υπόθεση, μέχρι το Πάσχα του 2021.
Θα έχουμε στήσει ή θα έχουμε σχεδιάσει την περιβόητη αναγέννηση της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας “τσοντάροντας” και κάποιες άμεσα χρειαζούμενες (λόγω Τουρκίας) ανάγκες της αμυντικής βιομηχανίας;
Θα ξαναμοντάρουμε τα λιμάνια μας στην Αλεξανδρούπολη, την Καβάλα, την Ηγουμενίτσα, τον Βόλο ή τον Πειραιά και το Πέραμα, για να τα συνδέσουμε δράσεις (εξαγωγικής ή ενεργειακής οικονομίας) ρίχνοντας στην ανάκαμψη αυτή τα πρώτα 32 δισ. από το Ταμείο της Ε.Ε.; Ούτε γι αστείο.
Εμείς θα συνεχίσουμε να σκοτωνόμαστε (μέσα και έξω στη Βουλή) και θα τραβολογιόμαστε στα δικαστήρια για εκκρεμότητες που έχουμε αφήσει (στα ίδια προγράμματα) από το 2014 που πήραν (για πρώτη φορά) σάρκα και οστά.
Αφήνουμε, με συγκεκριμένο σκεπτικό, στην άκρη τη βιοτεχνία, (τους μικρομεσαίους που λέμε –μιας και το μεσαίος ή μικρός μας έρχεται πιο ταιριαστό, πολιτικά–, επιλέγουμε, ως οικονομικό ορίζοντα το Πάσχα του 2021 και “φωτογραφίζουμε” τα σχέδια για τη ναυπηγική βιομηχανία, την αμυντική και τις λιμενικές υποδομές.
Το Πάσχα λοιπόν του 2021, όπως και να εξελιχθεί η πανδημία (αναστροφή είναι σχεδόν αδύνατη) αποκλείεται να δούμε ανάκαμψη της οικονομίας (με επενδύσεις ή επιθετική στάση μικρομεσαίων). Φθάνουμε έτσι στο καλοκαίρι του 2021, όπου η Ε.Ε. θα προωθήσει (αναγκαστικά, λόγω μεγάλης αναταραχής στις οικονομίες της Ευρώπης) κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Από τη στιγμή που κάποια λεφτά θα υπάρξουν…, κανείς, στην Ελλάδα, δεν θα βάλει το χέρι στην τσέπη. Δεν θα κινήσει καταθέσεις. Κάθε μορφής καταθέσεις… Γιατί να το κάνει και η (πάσης φύσεως και μορφής) βιομηχανία τουρισμού και υπηρεσιών; Μήπως χαθεί η διακεκριμένη θέση μας, ως γκαρσόνια της Ευρώπης;
kourdistoportocali.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου