Το «αισχύλειο τέλος», που δυστυχώς σήμερα το λέμε… happy end...

  Του Γιώργου Λεκάκη

Οι «Ευμενίδες» είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια» -  της μοναδικής σωζόμενης αρχαίας τριλογίας.

Σκηνή από τις Ευμενίδες, σε αγγείο του 4ου αι. π.Χ.

Στο έργο του αυτό, ο Αισχύλος μετατρέπει την φυσιογνωμία των φοβερών και τρομερών εκδικητικών Ερινύων, σε πιο… προσιτές θεότητες στις εγκλήσεις του λαού! Ο λαός μπορεί να απευθυνθεί σε αυτές και να τις παρακαλέσει για επιείκεια - έκτοτε ευμένεια!

Το έργο είναι ένας «αγώνας λόγων» (φιλοσοφικού, νομικού και κοινωνικού περιεχομένου). Είναι μια πολυσύνθετη δραματουργία.

Η λύση του κλείνει με την συμφιλίωση! Αυτό είναι το ιδιότυπο έκτοτε λεγόμενο «αισχύλειο τέλος», που έμεινε να σημαίνει «ευτυχές τέλος» (και που έχουμε συνηθίσει να το λέμε… happy end)…

Θυμίζω κάποιες σημαντικές αγγλικές μεταφράσεις των «Ευμενιδών», κατά τον 19ο αιώνα:

1832–1834 - Thomas Medwin και Percy Bysshe Shelley.

1886 - Anna Swanwick.

1889 - Robert Browning.

Θυμίζω τις ολλανδικές μεταφράσεις / εκδόσεις των «Ευμενιδών», κατά τον 19ο αιώνα:

1878 – De Eumenides of wraakgodinnen – Hendrik van Herwerden.

1882 – De Orestie van Eschylus – Allard Pierson.

1889 – Eumeniden – A.H.G.P. van den Es.

1899 – De Eumeniden – Willem Hecker.

Στο πρόγραμμα «Reading Greek Tragedy Online» / «Διαβάζοντας ελληνική τραγωδία στο Διαδίκτυο», που γίνεται κάθε Τετάρτη, «ζωντανά» (live stream), από το Center for Hellenic Studies, του Χάρβαρντ, ΕΔΩ, σήμερα 4 Νοεμβρίου 2020, η τραγωδία ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ του ΑΙΣΧΥΛΟΥ.

arxeion-politismou.gr