ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

  ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Τα συγγράμματα που ξεσκεπάζουν την ψυχολογία των δούλων και την αυτοκαταστροφικής φύσης αυτών, σπάνια διαβάζονται από την μάζα. Ακόμη πιο σπάνια κατανοούνται. Και σπάνια αυτή τα αποδέχεται.

Διαβάζονται και μελετούνται όμως από τους εξουσιαστές σου και τους σωτήρες σου.

Πρώην ανθρωπακια σαν εσένα που ο φόβος σου τους ψήλωσε.

Όλοι φωνάζουν για την αλήθεια και την δικαιοσύνη, όμως κανείς δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη που επιφέρουν οι έννοιες αυτές.

Ακόμη πιο συχνό φαινόμενο είναι πως, όλοι έχουν δίκιο και πως ανήκουν στο σωστό στρατόπεδο.

Όμως αν ανήκεις σε στρατόπεδο να είσαι έτοιμος για πόλεμο.

Και δεν είσαι.

Μη διαβάσεις αυτό το βιβλίο ποτέ.

Γι'αυτό σου λέω: «Εσύ μονάχα μπορείς να γίνεις ελευθερωτής του εαυτού σου!»

Σ' αυτό το σημείο ΔΙΣΤΆΖΩ. 

ΙΣΧΥΡΊΖΟΜΑΙ πως αγωνίζομαι για την αλήθεια και την αγνότητα.

Όμως, ενώ αποφάσισα να σου πω την αλήθεια για τον εαυτό σου, τώρα διστάζω.

ΣΕ ΦΟΒΆΜΑΙ, ΕΣΈΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΆΣΗ ΣΟΥ  ΑΠΈΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ.

Όταν η αλήθεια σε ΑΦΟΡΆ, γίνεται επικίνδυνη.

Μπορεί να είναι ευεργετική, μα μπορεί επίσης να γίνει λάβαρο στα χέρια της ΚΆΘΕ ΣΥΜΜΟΡΊΑΣ.

Αν δεν ήταν έτσι, δε θα ήσουν στη θέση που βρίσκεσαι σήμερα.

Ο νους μου υπαγορεύει: 

«Πες την αλήθεια, ανεξάρτητα απ' το τίμημα». 

Ο ανθρωπάκος μέσα μου λέει: 

«Θα ήταν ΒΛΑΚΕΊΑ να ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΊΣ τον εαυτό σου στο έλεος του ΑΝΘΡΩΠΆΚΟΥ. Ο ανθρωπάκος ΔΕ ΘΈΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΎΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΤΟΥ. Δε θέλει να σηκώσει το φορτίο της μεγάλης ευθύνης που τον βαρύνει, είτε του αρέσει, είτε όχι. Θέλει να ΠΑΡΑΜΕΊΝΕΙ ανθρωπάκος, ή να γίνει μεγάλος ανθρωπάκος». 

Για πολλά χρόνια ήμουν σε στενή επαφή μαζί σου. Μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες γνώριζα τη ζωή σου και ήθελα να σε βοηθήσω.

Διατηρούσα τούτη την επαφή, επειδή έβλεπα ότι σε βοηθούσα πραγματικά κι ότι δεχόσουν πρόθυμα τη  βοήθεια  μου, συχνά με δάκρυα στα  μάτια.

Λίγο-λίγο, όμως, άρχισα να καταλαβαίνω ότι ενώ ήσουν πρόθυμος να δεχτείς τη βοήθεια μου, ήσουν ΑΝΊΚΑΝΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΊΣ.

Την υπερασπίστηκα εγώ για σένα και πάλεψα σκληρά για λογαριασμό σου.

Μα ήρθαν οι ηγέτες σου και κατέστρεψαν το έργο μου· κι εσύ τους ΑΚΟΛΟΎΘΗΣΕΣ, δίχως να βγάλεις άχνα. 

Μετά απ' αυτό διατήρησα την επαφή μαζί σου, ελπίζοντας να ανακαλύψω τον ΤΡΌΠΟ που θα μπορούσε κανείς να σε βοηθήσει ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΊ, είτε ως ηγέτης, είτε ως θύμα σου.

Δεν καταλαβαίνεις τι  εννοώ. 

Αντιλαμβάνομαι ότι η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΣΚΛΆΒΟΣ ΤΟΥ  ΚΑΘΕΝΌΣ» δεν είναι ευκολονόητη ιδέα.

Προκειμένου να ξεφύγεις  από  την  κατάσταση  του σκλάβου  που είναι αφοσιωμένος σε έναν και μοναδικό αφέντη και να γίνεις σκλάβος του καθενός, πρέπει πρώτα να σκοτώσεις το συγκεκριμένο δυνάστη, τον τσάρο ας πούμε.

ΈΤΣΙ, ΕΣΎ ο ΊΔΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΊΣ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟ ΑΦΈΝΤΗ  ΣΟΥ. 

Είσαι ικανοποιημένος με την ΨΕΥΔΑΊΣΘΗΣΗ πως έχεις ΔΎΝΑΜΗ...

Μέχρι τον επόμενο πόλεμο και την ΠΤΏΣΗ των ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΩΝ ΑΦΕΝΤΆΔΩΝ.

Σε θυσίασαν σ' ένα σύμβολο κι ΕΣΎ τους έδωσες τη δύναμη να σ' εξουσιάζουν. 

Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που ΠΈΤΑΞΑΝ τις ΜΆΣΚΕΣ τους. 

Στο 'παν κατάμουτρα: 

«Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη». 

Κι  εσύ  τους  αποκαλείς ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΈΣ και ΣΩΤΉΡΕΣ και φωνάζεις «ζήτω, ζήτω».

ΣΕ ΦΟΒΆΜΑΙ, ΑΝΘΡΩΠΆΚΟ. 

Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. 

Σε φοβάμαι, επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. 

ΕΣΑΙ ΆΡΡΩΣΤΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΆΚΟ, ΆΡΡΩΣΤΟΣ ΒΑΡΙΆ.

"Άκου ανθρωπάκο" Β.ΡΆΙΧ