Να κοιτάξουμε αυτά που μας ενώνουν και να πορευτούμε μπροστά χέρι χέρι

 

07.03.2021 ένας πολίτης χτυπήθηκε ανελέητα χωρίς λόγο την ώρα που βγήκε να περπατήσει.

09.03.2021 ένας αστυνομικός χτυπήθηκε ανελέητα για αντίποινα εν ώρα υπηρεσίας.

2 άτομα, φαινομενικά σε 2 στρατόπεδα. 

2 άνθρωποι που έχουν μανάδες, ανθρώπους που τους αγαπούν, που ανησυχούν, που τους περιμένουν στο σπίτι να επιστρέψουν σώοι και αβλαβείς. 

Να ελπίζουμε για την ανάρρωση και των δύο παλικαριών, όχι μόνο του ενός.

Όταν έγραφα τη φράση "να πάρουμε τις ζωές μας πίσω" δεν ήθελα καν να υποθέσω ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. 

Ακόμα και μία κοινωνική ανυπακοή μπορεί να γίνει με μέτρο, χωρίς να θρηνήσουμε θύματα. Και όμως με μεγάλη μου λύπη παρατηρώ ότι οδεύουμε προς τα εκεί.

Αυτές οι 2 ημέρες, είναι άκρως σημαντικές γιατί πραγματικά ξεδιπλώνεται άλλο ένα σχέδιο αποδεκατισμού του ελληνικού πληθυσμού. 

Να μας βάλουν στην κυριολεξία να σκοτωθούμε μεταξύ μας. Φανταστείτε να κλιμακωθούν οι εντάσεις (και δυστυχώς είναι σε εξέλιξη τη στιγμή που το γράφω) σε σημείο που να φτάσουμε μέσα σε μία βδομάδα σε άλλον έναν εμφύλιο ή σε επανάληψη των Δεκεμβριανών... μαζί με όλα τα υπόλοιπα μόνο αυτό μας έλειπε... Και όσο εμείς θα σφαζόμαστε για ένα κάρο ανούσιες ιδεολογίες, μίση και πάθη, οι ιθύνοντες θα το σκάσουν πίσω από την πλάτη μας, έχοντας κατακλέψει τα πάντα, αλλά και έχοντας καταστρέψει ότι έχει απομείνει από την Ελλάδα μας. 

Ο θυμός που έχει φωλιάσει μέσα σε όλες τις ελληνικές ψυχές, δε θα πρέπει να βρει διέξοδο ανάμεσα σε εμάς. Ήρθε καιρός εμείς ο λαός (απλοί πολίτες και όργανα της τάξης) να κάνουμε αυτοκριτική. 

Για την κυβέρνηση δεν έχω ελπίδα. Εμείς, όμως, πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε αυτά που μας ενώνουν και να πορευτούμε μπροστά χέρι χέρι. Πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε τις σάρκες μας. Όσο και να θεριεύει το μίσος μεταξύ σας, όσο και να θέλετε να ανταποδώσετε το κακό που σας συνέβη, ξαναλέω... δεν περισσεύει κανένας μας.

...Σας έχω στη σκέψη μου καθημερινά...

Μετά τιμής,

Δημήτριος Ποντίκας.