Η μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων βρίσκεται σε ένα από τα πιο όμορφα ελληνικά νησιά!

  Η μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας και των Βαλκανίων βρίσκεται σε ένα από τα ωραιότερα και πολυαγαπημένα νησιά. Στην “αρχοντική” Κέρκυρα σίγουρα θα έχετε δει ή περπατήσει στην όμορφη Σπιανάδα, που αποτελεί σημείο συνάντησης των ντόπιων αλλά και των ξένων επισκεπτών του νησιού.

Η Σπιανάδα έχει εμβαδόν 84.000 τετραγωνικά μέτρα –πράγμα που την κατατάσσει στην 27η θέση της λίστας με τις μεγαλύτερες πλατείες του κόσμου και πρώτη στη σειρά στα Βαλκάνια αλλά και μεγαλύτερη στην Ελλάδα.

Κέρκυρα: Τα κορυφαία σημεία του νησιού έτσι όπως δεν τα έχετε ξαναδεί!

Η ιστορία της Σπιανάδας

Μοναδική στην Ελλάδα για το μέγεθος και την ομορφιά της είναι η αγαπημένη πλατεία των Κερκυραίων,η οποία διαδραμάτισε πάντοτε μεγάλο ρόλο στην ιστορία της Κέρκυρας. Η δημιουργία της δεν οφείλεται σε λόγους αισθητικής ή πολεοδομικούς, άλλα αμυντικούς και πολεμικής τακτικής των Ενετών. Η διαμόρφωσή της έγινε για να υπάρχει ευρύ πεδίο δράσης και ορατότητας για τους αμυνόμενους στην ακρόπολη (Παλαιό Φρούριο) και ικανή απόσταση ανάμεσα ανάμεσα στο Φρούριο και στην πόλη.

Ο χώρος αυτός άρχισε να διαμορφώνεται από τους Ενετούς το 1516 και να δημιουργείται η πλατεία με την πρώτη της μορφή. Πρώτος όμως που καθιέρωσε τα ακριβέστερα όρια,επεκτείνοντας τον ελεύθερο χώρο που προϋπήρχε και απαγορεύοντας την ανοικοδόμηση,ήταν ο Michele Sam-micheli το 1537. Η τελική διαμόρφωση της πλατείας, με την επέκταση και πάλι των ορίων και την κατεδάφιση όλων των οικοδομών που υπήρχαν στο χώρο αυτό, έγινε το 1628. Σε διάφορα χαρακτικά του 16ου και 17ου αιώνα διακρίνεται πολύ χαρακτηριστικά ο ακάλυπτος χώρος της πλατείας.

Οι κανόνες της τότε οχυρωματιής τέχνης,για να εξασφαλίσουν την άμυνα του φρουρίου, δεν επέτρεπαν να οικοδομηθεί ο χώρος εμπρός απ’αυτό σε απόσταση βολής τυφεκίου. Επιπλέον τα καντούνια (στενοί δρόμοι) που οδηγούν στην Πλατεία, από το κτίριο της Ιονίου Ακαδημίας μέχρι τα Ανάκτορα, να είναι κάθετοι προς αυτήν. Για τους αμυντικούς αυτούς λόγους απέκτησε η Κέρκυρα την υπέροχη αυτή πλατεία, διαφορετικά θα καλυπτόταν ο χώρος αυτός από το λαβύρινθο των καντουνιών της παλιάς πόλης.

Η μικρή λεωφόρος Στρατηγού Βίκτορος Δουσμάνη , που οδηγεί στην είσοδο του φρουρίου, χωρίζει την Σπιανάδα σε δύο μέρη. Το βόρειο που ονομάζεται Κάτω Σπιανάδα ή Πλατεία Γεωργίου Α’ και το νότιο Άνω Σπιανάδα ή Πλατεία Ενώσεως που είναι και η μεγαλύτερη. Η έκταση και των δύο πλατειών είναι 42000 τετρ.μέτρα και η περίμετρος 950 μ. Περίπου.

Η ιταλική ονομασία της πλατείας

Το όνομα Σπιανάδα προήλθε από το Ιταλικό spianare,που σημαίνει επιπεδώνω και επειδή για τους αμυντικούς λόγους που προαναφέραμε κατεδαφίστηκαν όλες οι οικοδομές που υπήρχαν εκεί και ισοπεδώθηκε κάθε λόφος ή ανώμαλη επιφάνεια, έγινε η πλατεία επίπεδη (spianata), με τον καιρό όμως οι κάτοικοι με παραφθορά καθιέρωσαν την ονομασία Σπιανάδα.

Την οριστική της μορφή άρχισε να παίρνει η Πλατεία στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ την τελική στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ανακατασκευάστηκε με δαπάνη του κληροδοτήματος Ναπολέοντος Ζαμπέλη, τότε κατασκευάστηκε και το κιόσκι των συναυλιών το γνωστό μας Πάλκο της Μουσικής, στο οποίο τελείτε το βράδυ του Μ. Σαββάτου η Αναστάσιμη Ακολουθία, ένα θέαμα μοναδικό, φαντασμαγορικό και δίχως άλλο ανεπανάληπτο.

Η ασύγκριτη και πασίγνωστη αυτή πλατεία είναι σήμερα η ψυχή και η καρδιά της πόλης. Είναι ο χώρος που έχουν απεικονίσει αιώνες τώρα διάσημοι ζωγράφοι και χαράκτες. Έλληνες και ξένοι, και έχουν γραφτεί τόσα πολλά από ιστορικούς, περιηγητές και απλούς ταξιδιώτες. Χαρακτηριστικό είναι το ανέκδοτο που που πολλοί αποδίδουν στο Σολωμό, ο οποίος περπατούσε ένα πρωί στη Σπιανάδα και συνάντησε έναν αποκρουστικά άσχημο άνθρωπο. Τότε χωρίς λόγο γύρισε και τον χαστούκισε γιατί όπως είπε με την ασχήμια του κατέστρεψε την ωραιότητα του περιβάλλοντος… Σ’αυτή τη μοναδική πλατεία γίνονται όλες οι δημόσιες εκδηλώσεις και συγκεντρώνει την καθημερινή κίνηση των κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού.

* Οι πληροφορίες του άρθρου είναι από το βιβλίο του Γιώργου Χ. Σουρτζίνου “ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ, Γλωσσικές Μαρτυρίες στην Ιστορική Διαδρομή της Κέρκυρας” , από την Ιστορική -Λαογραφική Εταιρία Κέρκυρας

Με όνομα ιταλιάνικο και αέρα νότιας Ιταλίας, το Καμπιέλο είναι η παλαιότερη συνοικία της Κέρκυρας και μια βόλτα εδώ μας μεταφέρει εύκολα σε άλλες εποχές. Απλωμένες πολύχρωμες μπουγάδες, αρχοντόσπιτα, εντυπωσιακές καμάρες και λαβυρινθώδη σοκάκια κρύβουν μέσα τους την ψυχή αυτού του τόπου.

Η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας είναι σίγουρα από τις ομορφότερες –αν όχι η ομορφότερη– των ελληνικών νησιών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι έχει ανακηρυχτεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.

Το Καμπιέλο, η παλαιότερη συνοικία της πόλης, παρασέρνει τους επισκέπτες σε έναν λαβύρινθο εικόνων και αισθήσεων μιας άλλης εποχής, μέσα από τα αρχοντόσπιτα, τις εντυπωσιακές καμάρες και τα λαβυρινθώδη σοκάκια, που συνθέτουν ένα σκηνικό βγαλμένο από τη νότια Ιταλία. Από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά της περιοχής τα παλιά και πολύ ψηλά κτίρια, που διατηρούν μέχρι σήμερα ανέγγιχτη την αρχική αρχιτεκτονική τους όπως τα βενετσιάνικα σχέδια, τόσο στις πόρτες, όσο και στα παράθυρα.

Το “ιταλιάνικο” Καμπιέλο

Το Καμπιέλο (ή Καμπιέλλο) είναι μία από τις πρώτες περιοχές του «ξωπόλι» που ξεκίνησαν να κατοικούνται, όταν η μεσαιωνική Κορυφώ (δηλαδή η μεσαιωνική πόλη της Κέρκυρας που περικλειόταν από τις οχυρώσεις του Παλαιού Φρουρίου) λόγω έλλειψης πλέον χώρου, δεν μπορούσε να φιλοξενήσει άλλους κατοίκους.

Η περιοχή του Καμπιέλο επιλέχθηκε καθώς προφανώς το ανυψωμένο της έδαφος ενέπνεε ένα αίσθημα ασφαλείας για το χτίσιμο κατοικιών σε μία κατά τα άλλα ανοχύρωτη περιοχή. Προκειμένου ωστόσο να μπορέσει να οικοδομηθεί ο λόφος του Καμπιέλο, έπρεπε πρώτα να διαμορφωθούν πολλές μικρές επιμέρους επίπεδες επιφάνειες. Οι ανοιχτοί αυτοί χώροι, μικρές πλατείες στην ουσία που γύρω τους ανεγέρθησαν οι οικίες και τα λοιπά χτίσματα, στα λατινικά ονομάζονται “campi”, ενώ και στη βενετσιάνικη διάλεκτο η λέξη “campiello” σημαίνει πλατειούλα, οπότε εξού και το όνομα της περίφημης και αγαπημένης μας συνοικίας της Κέρκυρας.

Στα όσα αξίζει κανείς να παρατηρήσει από κοντά εδώ ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου των Γερόντων, San Nicolo dei Vecchi, το Βόλτο του Κοκκίνη, ένα γραφικό, τοξοειδές πέρασμα, καθώς και την Πλατεία Ταξιαρχών, όπου συναντάται ο Ιερός Ναός Παντοκράτορος.

travelstyle.gr