O Άρης Βελουχιώτης, γεννηθηκε 27 Αυγούστου 1905 - «Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε»

 “Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε”

«Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του». 

O Άρης Βελουχιώτης, γεννηθηκε  27 Αυγούστου 1905  

***

Ηταν στέλεχος του ΚΚΕ και ηγέτης του ΕΛΑΣ, της μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης κατά την περίοδο της Κατοχής. 

Αποφασιστικός, έξυπνος, θυμόσοφος και άμεσος ως χαρακτήρας, ο Βελουχιώτης είναι μια απο τις πλέον τραγικές φυσιογνωμίες της Νεοελληνικής Ιστορίας. 

Για κάποιους από τους συμπολεμιστές του ήταν ένας προδομένος ήρωας, αλλά για κάποιους αντιπάλους του ένας βίαιος εγκληματίας.

Γόνος εύπορης οικογένειας, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Λαμία. 

Σπούδασε γεωπόνος αλλά σύντομα εγκατέλειψε το επάγγελμά του και μετέβη στην Αθήνα. 

Εκεί μυήθηκε στην κομμουνιστική ιδεολογία και το 1924 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Αθήνας. 

Στην διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας τιμωρήθηκε για απειθαρχία και στάλθηκε στον Πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου. 

Στις γραμμές του ΚΚΕ ανέπτυξε έντονη δράση, ενώ στο τέλος του 1928 έγινε αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη. 

Φυλακίστηκε στου Συγγρού, στην Αίγινα και στη Γυάρο και ως στέλεχος του ΚΚΕ έδρασε στην Θράκη. 

Κατά την μεταξική δικτατορία φυλακίστηκε στην Αίγινα και στην Κέρκυρα, όπου υπέγραψε δήλωση μετάνοιας. 

Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο υπηρέτησε στο πυροβολικό και μετά την κατάρρευση του μετώπου ζήτησε από το ΚΚΕ την οργάνωση αντάρτικου κατά των κατακτητών. 

Μετά την ίδρυση του ΕΛΑΣ τον Φεβρουάριο του 1942, τέθηκε επικεφαλής μικρής ένοπλης ομάδας αλλάζοντας το όνομα τού σε Άρης Βελουχιώτης. 

Με δικές του ενέργειες το τμήμα του αναπτύχθηκε εντυπωσιακά και έγινε ο πυρήνας του ΕΛΑΣ στην κεντρική Ελλάδα.

Τον Νοέμβριο του 1942 συνεργάστηκε με τον Ναπολέοντα Ζέρβα και Βρετανούς σαμποτέρ στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, μιας επιχείρησης δολιοφθοράς από τις μεγαλύτερες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Έγινε Καπετάνιος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ τον Φεβρουάριο του 1943, όπου και παρέμεινε μέχρι την διάλυσή του. 

Με το ξέσπασμα των εμφυλίων συγκρούσεων με τον ΕΔΕΣ τον Οκτώβριο του 1943, ο Βελουχιώτης διοίκησε τα τμήματα του ΕΛΑΣ που επιτέθηκαν στην Ήπειρο κατά του Ζέρβα. 

Κατά το διάστημα Απριλίου - Σεπτεμβρίου 1944 στάλθηκε στην Πελοπόννησο όπου διεύθυνε τις επιχειρήσεις κατά των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας. 

Για την προσφορά του η Κυβέρνηση του Βουνού ΠΕΕΑ τον Μάιο του 1944 του απένειμε τον βαθμό του Υποστράτηγου. 

Στα Δεκεμβριανά στάλθηκε, μαζί με τον Στέφανο Σαράφη στην 'Ηπειρο, όπου διάλυσε με ευκολία τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ. 

Παρότι μετά την ήττα του ΚΚΕ και την Συμφωνία της Βάρκιζας υπέγραψε την διαταγή αποστράτευσης του ΕΛΑΣ, αντιτάχθηκε στην εντολή του κόμματος για αφοπλισμό και συγκρότησε ένοπλη ομάδα από πιστούς συντρόφους του. 

Διαγράφηκε και αποκηρύχθηκε από το ΚΚΕ και διωκόμενος από κυβερνητικές δυνάμεις αυτοκτόνησε στις 15 Ιουνίου 1945 στη Μεσούντα Άρτας.

Στις 16 Ιουνίου 2011 το ΚΚΕ απεκατέστησε πολιτικά τον Βελουχιώτη, χωρίς όμως να αποκαταστήσει την κομματική του ιδιότητα(?)