Στην ιστορία έχουν υπάρξει ηγέτες που τήρησαν αυτά που πίστευαν χωρίς να κάνουν πίσω.Συνήθως κατέληγαν νεκροί.Ένας απ΄ αυτούς τους λίγους ήταν ο Σαλβαδόρ Αλιέντε.Σαν σήμερα το 1973 με το όπλο που του είχε κάνει δώρο ο Φιντέλ Κάστρο πολέμησε τις δυνάμεις του Πινοσέτ που ο ίδιος είχε τοποθετήσει αρχηγό του στρατού της Χιλής.Πριν συλληφθεί το έστρεψε στον εαυτό του.
Οι ΗΠΑ είχαν δοκιμάσει τα πάντα για να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση του Αλιέντε.Η ιστορία της Χιλής εκείνη την εποχή είναι πολύ διδακτική για το πως αποσταθεροποιούνται κυβερνήσεις.
Ο Αλιέντε όμως δεν έπεφτε κι έτσι φθάσαμε στο πραξικόπημα κι από κει σε μια από τις σκληρότερες δικτατορίες.Στην χούντα του Πινοσέτ.
Τα 17 χρόνια που ακολούθησαν ήταν μαύρα για τους πολίτες της Χιλής.
Μαζικές εκτελέσεις, άγρια βασανιστήρια, συλλήψεις.
Οδηγούσαν τους… αντιφρονούντες σε στάδιο του Σαντιάγο. Είτε τους εκτελούσαν είτε τους βασάνιζαν.
Πολλούς τους έβαζαν σε αεροπλάνα και τους πετούσαν στη θάλασσα. Χιλιάδες δολοφονήθηκαν. Χιλιάδες εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.
Το κείμενο από το www.americalatina.gr περιλαμβάνει και το τελευταίο διάγγελμά του:
Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε έδωσε τη ζωή του για τη Χιλή, την πατρίδα του. Ιδρυτής του Χιλιανού Σοσιαλιστικού Κόμματος, βουλευτής από τα 28 του, ένας φωτισμένος νεαρός αστός που ακούραστος γύρισε ολόκληρη την χώρα του, για να ακούσει, να συζητήσει, να πείσει.
Στις 4 Νοεμβρίου του 1970 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με έναν σχεδόν εμμονοληπτικό σεβασμό στην Δημοκρατία και τους θεσμούς, αφιέρωσε την ίδια την ύπαρξη του στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της πατρίδας του.
Η αγάπη του για την Δημοκρατία
Η ανάληψη της εξουσίας από τον Αλιέντε ήταν ένα γεγονός πιο ανατρεπτικό και από το πρόσφατο “χαστούκι” της κουβανικής Επανάστασης.
Ένας ποταμός αμερικανικών δολαρίων ξοδεύτηκε για την αποσταθεροποίηση της χώρας, για την οργάνωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Για τον Αλιέντε οι δημοκρατικοί κανόνες ήταν απαραβίαστοι.
Έπρεπε να πολεμήσει τους αντιπάλους του με νόμιμα μέσα, να κερδίσει χρόνο για να πείσει τον κόσμο. Πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για τον σεβασμό του νόμου, γι ατην Δημοκρατία.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 το στρατιωτικό πραξικόπημα του Αουγούστο Πινοσέτ άλλαξε την ιστορία της χώρας. Ο Αλιέντε λίγες ώρες μετά το πραξικόπημα έκανε διάγγελμα προς τον χιλιανό λαό και αμέσως μετά αυτοκτόνησε. Η Χιλή μπήκε σε ένα βαθύ φασιστικό σκοτάδι που κράτησε πάνω από 17 χρόνια.
Ίσως αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σας μιλήσω.
Η Αεροπορία βομβάρδισε τους πύργους αναμετάδοσης του Ράδιο Πορτάλες και του Ράδιο Κορπορασιόν. Τα λόγια μου δεν εκφράζουν πίκρα αλλά απογοήτευση. Ας αποτελέσουν την ηθική καταδίκη για αυτούς που καταπάτησαν τον όρκο τους. Είναι στρατιώτες της Χιλής. Ηγήτορες. Ο Ναύαρχος Μερίνο, αυτοδιορισμένος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων και ο κύριος Μεντόζα,αυτοδιορισμένος Γενικός Διευθυντής της Αστυνομίας, ένας κόλακας ο οποίος μέχρι χθες υποκρινόταν πίστη και αφοσίωση στην κυβέρνηση.
Αντιμετωπίζοντας αυτά τα γεγονότα, δηλώνω στους εργάτες. Δεν θα παραιτηθώ!
Είναι μια ιστορική στιγμή και θα πληρώσω με τη ζωή μου για την αφοσίωση του λαού μου. Είμαι βέβαιος πως οι σπόροι που φυτεύθηκαν στις αξίες συνείδησης εκατομμυρίων Χιλιανών, θα καρπίσουν. Αυτοί έχουν την εξουσία, αυτοί είναι οι κατακτητές.
Όμως ούτε το έγκλημα, ούτε η βία μπορούν να διακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. Η ιστορία είναι δική μας, η ιστορία γράφεται από τους λαούς. Εργάτες της πατρίδας μου, επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την διαρκή σας αφοσίωση για την εμπιστοσύνη σας σε έναν άνθρωπο που απλώς εξέφρασε τη μακρόχρονη αναμονή σας για δικαιοσύνη.
Που υποσχέθηκε να τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους και έτσι έπραξε.
Αυτην την καθοριστική στιγμή, με αυτά τα τελευταία μου λόγια, σας καλώ να διδαχθείτε από αυτό το μάθημα. Το ξένο κεφάλαιο, η ιμπεριαλιστική εξουσία, μαζί με τη ντόπια αντίδραση, καλλιέργησαν το κατάλληλο κλίμα που επέτρεψε στις Ένοπλες Δυνάμεις να διαρρήξουν την παράδοση που δίδαξε ο Στρατηγός Σνάιτερ και συνέχισε ο διοικητής Αράγια, θύματα και οι δύο του ίδιου τμήματος της κοινωνίας που σήμερα περιμένει την ξένη χείρα βοηθείας να το οδηγήσει στην εξουσία και στην υπεράσπιση του πλούτου και των προνομίων του.
Απευθύνομαι ξεχωριστά στις ταπεινές γυναίκες της πατρίδας μας, στους αγρότες που μας πίστεψαν. Στους εργάτες που δούλεψαν παραπάνω, στις μητέρες που αισθάνθηκαν το ενδιαφέρον μας για τα παιδιά τους.
Στους επαγγελματίες πατριώτες, αυτούς που παρανομούσαν με την υποστήριξη των επαγγελματικών ενώσεων, των ταξικών ενώσεων, για να επωφεληθούν από τα προνόμια που παρέχει η καπιταλιστική κοινωνία.
Απευθύνομαι στους νέους της Χιλής, σε αυτούς που τραγουδούσαν, που μετέφεραν την χαρά τους και το αγωνιστικό πνεύμα. Μιλάω στους ανθρώπους, στους εργάτες, στους αγρότες, στους διανοούμενους.
Σε αυτούς που πρόκειται να διωχθούν, γιατί ο φασισμός εδώ και λίγες ώρες είναι παρών με τρομοκρατικές επιθέσεις, ανατινάζοντας γέφυρες, κόβοντας τις σιδηροδρομικές γραμμές, καταστρέφοντας αγωγούς πετρελαίου και αερίου, μπροστά στα μάτια αυτών που είχαν το καθήκον να επέμβουν, αλλά αποδείχθηκαν συνεργοί σιωπώντας.
Η ιστορία θα τους κρίνει. Ο Ραδιοσταθμός του Ράδιο Μαγκαλιάες θα σιγήσει, η ήρεμη φωνή μου δεν θα φτάνει στα αυτιά σας.
Δεν πειράζει, θα εξακολουθείτε να με ακούτε. Θα εξακολουθώ να βρίσκομαι κοντά σας, τουλάχιστον η ανάμνηση μου. Θα με θυμάστε ως έναν άξιο άνδρα, αφοσιωμένο στο έθνος του. Ο λαός πρέπει να αμυνθεί όχι να θυσιαστεί. Να αρνηθεί την υποταγή, την ταπείνωση, την απώλεια των ηθικών αξιών.
Εργάτες της πατρίδας μου. Πιστεύω στην Χιλή και το πεπρωμένο της. Ότι θα ξεπεράσουμε αυτές τις πικρές, γκρίζες ώρες της προδοσίας. Ότι όπως γνωρίζετε, αργά η γρήγορα οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ο ελεύθερος άνθρωπος θα τις διαβεί για να χτίσει μια καλύτερη κοινωνία.
Ζήτω η Χιλή! Ζήτω ο Λαός! Ζήτω οι εργάτες!
Αυτά είναι τα τελευταία μου λόγια. Είμαι σίγουρος πως η θυσία μου δεν είναι μάταια. Έχω την βεβαιότητα πως θα αποτελέσει τουλάχιστον ένα ηθικό μάθημα για την καταδίκη των κακούργων, των προδοτών, των επιόρκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου