Όχι δεν είναι εύκολη… Η ζωή με αγχώδη διαταραχή και κρίσεις πανικού δεν είναι εύκολη. Για τους άλλους ανθρώπους οι στιγμές είναι απολαυστικές, η καθημερινότητα δεν γίνεται απ’ τη μια στιγμή στην άλλη εφιάλτης. Οι ανθρώπινες σχέσεις τους δεν επηρεάζονται, η δουλειά, οι μετακινήσεις, τα καθημερινά απλά πράγματα γίνονται με ευκολία και πολλές φορές με ευχάριστη διάθεση.
Για τους ανθρώπους που νοσούν από αγχώδη διαταραχή και κρίσεις πανικού, η ζωή δεν είναι απολαυστική. Η καθημερινότητά τους δεν είναι εύκολη. Ένα απλό σενάριο για το πώς βιώνει το άτομο την αγχώδη διαταραχή, θα σας κάνει να κατανοήσετε πόσο δύσκολο είναι για αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν χωρίς φόβο.
«Είναι 7 το πρωί και ετοιμάζομαι για τη δουλειά μου. Εχθές το βράδυ βίωσα ακόμα μια έντονη κρίση πανικού που με εξάντλησε. Ήρθε ξαφνικά και δεν κατάφερα να την πολεμήσω. Οι σκέψεις ότι θα πάθω κάτι, την έκαναν ακόμα χειρότερη και τίποτα δεν μπορούσε να τη σταματήσει. Όταν πια πέρασε έπειτα από κάποια λεπτά, ψυχολογικά και σωματικά ήμουν κουρέλι. Ο ύπνος μου ήταν ανήσυχος μετά από αυτό το ξέσπασμα του οργανισμού μου.
Σε λίγο θα φύγω για τη δουλειά , θα οδηγήσω στο κέντρο της Αθήνας για περίπου 20 λεπτά μέχρι να φτάσω στη δουλειά. Αυτά τα 20 λεπτά μέσα στην κίνηση μου φαίνονται βουνό, είμαι ήδη εξαντλημένη και ο φόβος μήπως βιώσω πάλι τον ίδιο εφιάλτη με κάνει ακόμα πιο αδύναμη. Πώς θα καταφέρω να δουλέψω… δεν έχω κουράγιο… το μόνο που θέλω είναι να επιστρέψω στο σπίτι να κλειστώ εκεί και να μην με αναστατώσει τίποτα..»,
Ένα απλό παράδειγμα της αγχώδους διαταραχής στην καθημερινότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται ασφάλεια στο σπίτι τους, κι έτσι παραιτούνται από την ζωή, καθηλώνονται σε δραστηριότητες που δεν τους δημιουργούν άγχος και ζουν στην ασφάλεια που έχουν δημιουργήσει.
Όμως τα όνειρα; Οι στόχοι; Η ίδια η ζωή… τι θα γίνουν; Φυσικά και τα άτομα που βιώνουν άγχος και πανικό κάνουν όνειρα, έχουν στόχους και θέλουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή… όμως είναι πολύ δύσκολο.
«Βγήκα για καφέ με τις φίλες μου, ήμουν τόσο χαρούμενη που θα τις συναντούσα. Ξαφνικά, κι ενώ ήμουν κεφάτη και χαμογελαστή, ένα σφίξιμο στο στήθος, τα χάλασε όλα… Άρχισα να ιδρώνω, το σώμα μου άρχισε να μουδιάζει και η καρδιά μου έλεγες θα βγει από το στέρνο μου. Ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω. Βγήκα να πάρω αέρα αλλά το σκηνικό γινόταν χειρότερο… με τη βοήθεια των φιλενάδων μου επέστρεψα σπίτι. Μετά από αυτό όσο και να θέλω να βγω έξω, να χαρώ τη ζωή δεν το τολμώ… μετά από αυτό η χαρά μου έσβησε».
Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο δυσάρεστο είναι όλο αυτό. Το χειρότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η κακή κριτική των γύρων μας. «Είσαι τεμπέλης για αυτό δεν δουλεύεις», «έλα μωρέ στο μυαλό σου είναι όλα», «μα είναι δυνατόν ολόκληρος άντρας/γυναίκα να φοβάσαι να βγεις έξω από το σπίτι» κ.α τέτοια απαράδεκτα σχόλια που φυσικά σε αποδιοργανώνουν ακόμα πιο πολύ, καθώς σου προκαλούν αισθήματα αναξιότητας και αδυναμίας.
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική, έχεις δίκιο να αντιδράς με αποφευκτικές συμπεριφορές, σε καταλαβαίνω. Στην προσπάθειά σου να αποφύγεις την πιθανότητα να ξαναζήσεις τον εφιάλτη του πανικού, είναι λογικό να αισθάνεσαι φόβο και να επιλέγεις την ασφάλεια με κάθε κόστος. Δεν χρειάζεται να πείσει τους άλλους γι’ αυτό. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς γιατί δεν το έχουν ζήσει και δυστυχώς στην εποχή της ανθρωποφαγίας, οι ανόητοι συνάνθρωποι πατούν σε τέτοιες καταστάσεις για να αισθανθούν οι ίδιοι δυνατοί και δήθεν καλύτεροι.
Φυσικά τέτοιοι άνθρωποι δεν σου αξίζουν, και να ξέρεις είναι κατώτεροί σου! Ο ανώτερος άνθρωπος θα σε ακούσει, θα σε καταλάβει, θα σε βοηθήσει κατανοώντας το σταυρό που κουβαλάς. Δεν θα σε κρίνει. Κι αν είναι δυνατό θα σε κατευθύνει στη σωστή λύση.
Για τα άτομα με αγχώδη διαταραχή, η αποδοχή και η καλοσύνη των συνανθρώπων είναι πολύ σημαντική. Δεν είναι ανίκανα άτομα, αντιθέτως είναι πολύ ικανά, αλλά το πρόβλημα τους δεν τους αποτρέπει να είναι τόσο ενεργητικοί όσο θα ήθελαν… και πιστέψτε με, αυτό τους δημιουργεί θλίψη.
Οι ειδικοί θεραπευτές (ψυχίατροι, ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές), προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια σε αυτούς τους ανθρώπους. Η φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία, είναι πολλές φορές το εφαλτήριο λάκτισμα για την επανένταξη στη ζωή με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Για το λόγο αυτό, η ενθάρρυνση των ανθρώπων αυτών να επισκεφτούν κάποιον ειδικό είναι βασικής σημασίας.
Τίποτα δεν χάνεται, με τη βοήθεια των ειδικών η ζωή μπορεί να γίνει και πάλι απολαυστική και τα όνειρα να ξαναζωντανέψουν. Χρειάζεται δουλειά και προσπάθεια, αλλά πίστεψέ με θα τα καταφέρεις…
enallaktikidrasi
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου