Κοίρανος ήταν πολεμιστής από την Κρήτη, και συγκεκριμένα από την πόλη Λύκτο, που πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο ενάντια στους Τρώες, ως ένας από τους άνδρες του Μηριόνη.
Στην ελληνική μυθολογία ο Μηριόνης ήταν ήρωας από την Κρήτη, γιος του Μόλου, που έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Στην Ιλιάδα, ο Μηριόνης παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη ραψωδία Β, ως φίλος του αρχηγού των Κρητών Ιδομενέα, ενώ στις ραψωδίες Ν και Ψ ο Όμηρος περιγράφει τα κατορθώματά του: Ο Μηριόνης σκότωσε πολλούς εχθρούς, ανάμεσα στους οποίους οι Φέρεκλος, Αδάμας, Αθάμαντας, Ακάμαντας, Αρπαλίωνας, ο Λαόγονος και ο Ιπποτίωνας.
Ακόμα, τραυμάτισε τον Δηίφοβο και απέφυγε με ταχύτατες μετακινήσεις τα χτυπήματα του Αινεία ο οποίος τον αποκαλούσε σκωπτικά «ορχηστή», δηλαδή «χορευτή». Πήρε μέρος στη μάχη που έγινε γύρω από το σώμα του νεκρού Πατρόκλου και στους ταφικούς αγώνες προς τιμή του, όπου αγωνίσθηκε σε τρία αθλήματα και πρώτευσε στην τοξοβολία, καθώς η Κρήτη θεωρούταν πατρίδα δεινών τοξοτών στα ομηρικά χρόνια.
Η προσωπικότητα του Μηριόνη διαφαίνεται από τα αποδιδόμενα σε αυτόν επίθετα στην Ιλιάδα: «ήρως», «δουρικλυτός», «δαΐφρων», «πεπνυμένος», ενώ για τη γενναιότητά του παρομοιάζεται με τον ίδιο τον θεό του πολέμου Άρη.
Μετά την άλωση της Τροίας, ο Μηριόνης με τον Ιδομενέα επέστρεψαν σώοι στην Κρήτη, όπου μετά τον θάνατό τους τιμήθηκαν από τους κατοίκους ως ήρωες. Στους πίνακες των βασιλέων της Κρήτης ο Μηριόνης φέρεται 17ος κατά σειρά.
Σύμφωνα με μια μεταγενέστερη παράδοση, ο Μηριόνης ταξίδεψε μετά και στη Σικελία, όπου τον υποδέχθηκαν οι εκεί Κρητικοί άποικοι στη Μινώα και στο Εγγύιον. Στο Εγγύιο αναφέρεται και λατρεία του ήρωα σε σωζόμενο ιερό όπου αποκαλύφθηκε κράνος με την επιγραφή «ΜΗΡΙΟΝΟΥ». Στον Μηριόνη αποδόθηκε και η ίδρυση της πόλεως Κρήσσα στην Παφλαγονία.
Ο Μηριόνης έδωσε το όνομά του στον αστεροειδή 3596 Μηριόνη (3596 Meriones) της Τρωικής Ομάδας, που ανακαλύφθηκε το 1985.
O Κοίρανος σκοτώθηκε ως οδηγός πολεμικού άρματος από το ακόντιο του `Εκτορα που προοριζόταν για τον Ιδομενέα, όπως αναφέρει η Ιλιάδα (Ρ 612-620):
«Οτ' είχεν έλθει ο Ιδομενεύς πεζός απ' τα καράβια / και δόξης θα ήταν αφορμή μεγάλης εις τους Τρώας, / αν δεν έφθανε ο Κοίρανος των ίππων κυβερνήτης . / και σώστης του απ' τον όλεθρον προφύλαξεν εκείνον / και του ανδροφόνου `Εκτορος αυτόν επήρε η λόγχη, / κάτω απ' τ' αυτί τον κτύπησε, και του 'σπασεν η λόγχη / όλα τα δόντια κι έκοψε την γλώσσαν μες στην μέσην, / από το αμάξι εβρόντησε και απόλυσε απ' τα χέρια / τα χαλινάρια...»
Βιβλιογραφία:
Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την έκτη γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901, σελ. 488
Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τόμος 13ος, σελ. 502
Πηγή: el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου