Ποιο είναι το «καταραμένο» Διαμάντι της Ελπίδας που σκότωσε όποιον το κράτησε στα χέρια του [video]

0

  File Photo Λέγεται ότι εκείνος που έκλεψε, το πολύτιμο πετράδι, από το μέτωπο ενός αγάλματος της ινδουιστικής θεάς Sita. Ο θρύλος λέει ότι ο Ταβερνιέ τιμωρήθηκε γι’ αυτή του την ιεροσυλία: κατασπαράχτηκε από άγρια σκυλιά σε ένα ταξίδι του στη Ρωσία Screenshot via YouTube video L’ÉCOLE School of Jewelry Arts

Η καταιγίδα Ελπίς πέρασε πια και τ’ απόνερά της ίσως να μας απασχολούν για καιρό, όμως σιγά σιγά φλεβαρίζει, καλοκαίρι κάποια στιγμή θ’ αρχίσει να μυρίζει και ας περάσουμε σε άλλα θέματα…

Μια μέρα σαν σήμερα 28 Ιανουαρίου του 1911 λοιπόν, πωλείται στη Νέα Υόρκη το φημισμένο Διαμάντι της Ελπίδας από τον Πιερ Καρτιέ στο Νεντ ΜακΛιν για 180.000 δολάρια, όπως αναφέρει το ethnos.gr  Ήταν ένα σκούρο μπλε διαμάντι, που φόρεσε στο λαιμό της η Μαρία Αντουανέτα πριν της τον κόψουν, που ήταν ινδικής προέλευσης και είχε μέγεθος καρυδιού και ήταν (μετά την τελευταία κοπή του) 44,5 καρατίων! Λέγεται ότι όποιος κατείχε αυτό το πολύτιμο πετράδι έχανε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του… Ας πιάσουμε την ιστορία από την αρχή της.

Ο πολύτιμος άνθρακας που ονομάστηκε Hope Diamond, εξορύχθηκε στη Γκολκόντα της Ινδίας, στο ορυχείο Κολούρ στα μέσα του 17ου αιώνα. Το 1642 ο γάλλος έμπορος και ταξιδευτής, Ζαν Μπαπτίστ Ταβερνιέ, αγόρασε το διαμάντι των 112 και 3/16 καρατίων τότε, που είχε κάπως τριγωνικό σχήμα και ήταν χοντροκομμένο. Το χρώμα του περιγράφηκε από τον Ταβερνιέ ως «Εντυπωσιακό βιολετί».

Ο Ταβερνιέ πούλησε το πολύτιμο πετράδι στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ‘ της Γαλλίας το 1668 με άλλα 14 μεγάλα διαμάντια. Το 1673, η πέτρα κόπηκε ξανά από τον Σιέρ Πιτό, τον κοσμηματοποιό της Αυλής, με αποτέλεσμα να παραχθεί μια πέτρα 67- 1/8 καρατίων. Στους βασιλικούς καταλόγους το χρώμα του διαμαντιού περιγραφόταν ως έντονο μπλε και η πέτρα έγινε γνωστή ως το «Μπλε Διαμάντι του Στέμματος» ή «French Blue»· ήταν «δεμένο» με χρυσό και κρεμασμένο σε ένα περιδέραιο που φορούσε ο βασιλιάς σε επίσημες περιστάσεις.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος XV, το 1749, έδωσε εντολή να κοπεί και πάλι το πετράδι. Το 1791, μετά από απόπειρα του Λουδοβίκου XVI και της Μαρίας Αντουανέτας να διαφύγουν από τη Γαλλία, τα κοσμήματα του Γαλλικού Στέμματος παραδόθηκαν στην κυβέρνηση. Το 1792, το Γαλλικό Μπλε Διαμάντι εκλάπη και η ιστορία του χάνεται μέχρι που…

Το 1812, ένα εντυπωσιακό μπλε διαμάντι βρέθηκε στην κατοχή του εμπόρου διαμαντιών από το Λονδίνο, Ντάνιελ Έλιασον. Οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η πέτρα ήταν το διάσημο «French Blue», το διαμάντι που είναι γνωστό σήμερα ως το Διαμάντι της Ελπίδας. Λέγεται ότι αποκτήθηκε από τον βασιλιά Γεώργιο Δ’ της Μεγάλης Βρετανίας. Μετά το θάνατό του, το 1830, τα χρέη του βασιλιά ήταν τόσο μεγάλα που το Μπλε Διαμάντι πουλήθηκε σε ιδιώτη.

Η πρώτη αναφορά στον επόμενο ιδιοκτήτη του διαμαντιού γίνεται με την καταχώρηση του 1839 στον κατάλογο συλλογής πολύτιμων λίθων του γνωστού Henry Philip Hope, του ανθρώπου από τον οποίο πήρε το σημερινό όνομά του το διαμάντι. Δυστυχώς, ο κατάλογος δεν αποκαλύπτει από πού και από ποιον ο Χόουπ απέκτησε τον πολύτιμο λίθο ή πόσα πλήρωσε για αυτόν.

Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά του χέρια…

Μετά τον θάνατο του Χένρι Φίλιπ Χόουπ το 1839, και μετά από πολλές αντιδικίες, το διαμάντι πέρασε στον ανιψιό του Χένρι Τόμας Χόουπ και τελικά στον εγγονό του Λόρδο Φράνσις Χόουπ. Το 1901 ο Λόρδος Φράνσις Χόουπ πούλησε το πετράδι για να βοηθήσει στην εξόφληση των χρεών του. Πουλήθηκε σε έναν αντιπρόσωπο από το Λονδίνο, ο οποίος το μεταπούλησε στους Joseph Frankels and Sons of New York City, οι οποίοι διατήρησαν την πέτρα στη Νέα Υόρκη έως ότου το διαμάντι πουλήθηκε στον Selim Habib, ο οποίος το έβγαλε σε δημοπρασία στο Παρίσι το 1909. Δεν πουλήθηκε στη δημοπρασία, αλλά πουλήθηκε αμέσως μετά στην CH Rosenau και στη συνέχεια μεταπωλήθηκε στον Pierre Cartier την ίδια χρονιά.

Το 1911 το Διαμάντι της Ελπίδας πουλήθηκε στην κυρία Evalyn Walsh McLean, από την Ουάσιγκτον και το 1947 η Harry Winston Inc. της Νέας Υόρκης αγόρασε ολόκληρη τη συλλογή κοσμημάτων της κυρίας ΜακΛιν, συμπεριλαμβανομένου του Hope Diamond.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Στις 10 Νοεμβρίου του 1958, δωρήθηκε το Διαμάντι της Ελπίδας στο Ίδρυμα Smithsonian και η Μεγάλη Μπλε πέτρα είναι από τότε το κορυφαίο αξιοθέατο του.

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο

Αυτή ήταν η ιστορία του Διαμαντιού της Ελπίδας, διαβάστε τώρα και τον θρύλο που την περιβάλει: Λέγεται ότι ο Ταβερνιέ το έκλεψε, το πολύτιμο πετράδι, από το μέτωπο ενός αγάλματος της ινδουιστικής θεάς Sita. Ο θρύλος λέει ότι ο Ταβερνιέ τιμωρήθηκε γι’ αυτή του την ιεροσυλία: κατασπαράχτηκε από άγρια σκυλιά σε ένα ταξίδι του στη Ρωσία, αφού είχε πουλήσει το διαμάντι στον βασιλιά της Γαλλίας, που πέθανε από γάγγραινα… Οι βασιλιάς Λουδοβίκος και η Μαρία Αντουανέτα επίσης κάτοχοι του θρυλικού πετραδιού πέθαναν στη γκιλοτίνα! Ο επόμενος βασιλιάς που κράτησε στα χέρια του την πολύτιμη πέτρα, ο βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος Δ’ πέθανε βουτηγμένος στα χρέη από τις καταχρήσεις και βαριάς μορφής αρτηριοσκλήρυνση. Και ο κατάλογος των θυμάτων της λάμψης του διαμαντιού δεν έχει τέλος. Ας τον δούμε επιγραμματικά:

-Ζαν Μπατιστ Ταβερνιέ: Έκλεψε το διαμάντι από ένα Ινδουϊστικό ναό και τον κατασπάραξαν άγριοι σκύλοι.
-Λουδοβίκος XIV: Αγόρασε το διαμάντι από τον Ταβερνιέ και πέθανε από γάγγραινα.
-Μαρκησία του Μοντεσπάν, ερωμένη του Λουδοβίκου XIV: Φόρεσε το διαμάντι και σύντομα ο βασιλιάς την έδιωξε και την φυλάκισε!
-Νικολά Φουκέ, φυλακας των κοσμημάτων του στέμματος: Φόρεσε το διαμάντι για μια γιορτινή περίσταση, και αργότερα αφορίστηκε, φυλακίστηκε και εκτελέστηκε.
-Λουδοβίκος XVI: Κληρονόμησε το διαμάντι και αποκεφαλίστηκε κατά την Γαλλική Επανάσταση.
-Μαρία Αντουανέτα, βασίλισσα της Γαλλίας: Φόρεσε το διαμάντι και αποκεφαλίστηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση.
-Πριγκίπισσα ντε Λαμπάλ, μέλος της βασιλικής αυλής: Φόρεσε το διαμάντι και διαμελίστηκε από εξαγριωμένο όχλο

-Βίλχελμ Φαλς: Ξαναέκοψε το διαμάντι και τον λήστεψε και τον σκότωσε ο ίδιος του ο γιος, ο Χέντρικ Φαλς που αυτοκτόνησε.
-Φρανσίς Μπολιό, έμπορος διαμαντιών: Πούλησε το διαμάντι και πέθανε πάμπτωχος μέσα στην εξαθλίωση.
-Γεώργιος IV, βασιλιάς της Αγγλίας: Ήταν κάτοχος του διαμαντιού και πέθανε σε άθλια κατάσταση μέσα σε βαθιά χρέη.
-Χένρι Φιλίπ Χόουπ, εύπορος Άγγλος τραπεζίτης: Ήταν κάτοχος του διαμαντιού και πέρασε από πολλές δυστυχίες, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου του μοναχογιού του.
-Λόρδος Φράνσις Χόουπ: Κληρονόμησε το διαμάντι και υπέστη ένα σκάνδαλο, έκανε έναν δυστυχισμένο γάμο, και γνώρισε πριν πεθάνει την οικονομική καταστροφή.
-Ζακ Κολό: Τρελάθηκε και αυτοκτόνησε
-Πρίγκιπας Ιβάν Κανιτόφσκι: Δολοφονήθηκε από Ρώσους επαναστάτες.
Λορένς Λαντού: Δανείστηκε το διαμάντι από τον εραστή της, Ιβάν, και δολοφονήθηκε από τον ίδιο.
Σίμος Μοναχαρίδης, Έλληνας έμποροςδιαμαντιών: Αγόρασε το διαμάντι και έπεσε με την άμαξά του σε ένα γκρεμό Σκοτώθηκε ο ίδιος, η γυναίκα του και το παιδί τους.
-Χαμπίμπ Μπέι, Πέρσης έμπορος διαμαντιών: Κάτοχος του διαμαντιού για σύντομο χρονικό διάστημα. Πνίγηκε σε ναυάγιο γαλλικού ατμόπλοιου το 1909.
-Αβδούλ Χαμίτ II, σουλτάνος της Τουρκίας: Πλήρωσε 400.000 δολάρια για το διαμάντι, αλλά έχασε το θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορία από εξέγερση.
-Αμπού Σαμπίρ, υπηρέτης του σουλτάνου: Ήταν αυτός που γυάλισε το διαμάντι του σουλτάνου. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε και πέθανε στη φυλακή.
-Ζουμπαγιάντα, η αγαπημένη παλλακίδα του σουλτάνου: Φόρεσε το διαμάντι και δολοφονήθηκε.
-Κουλούμπ Μπέι, φύλακας του διαμαντιού του σουλτάνου: Κρεμάστηκε.
-Γιεβέρ Αγά, υπεύθυνος του θησαυροφυλακίου του σουλτάνου: Επιχείρησε να κλέψει το διαμάντι και τον κρέμασαν.

-Evalyn Walsh McLean: Αγόρασε το διαμάντι από τον Pierre Cartier. Η πεθερά της πέθανε αμέσως την ίδια ημέρα, ο πρωτότοκός γιος της σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα 9 χρονών, ο άντρας της την παράτησε για μιαν άλλη, σπατάλησε την περιουσία τους, έπαθε ατροφία εγκεφάλου από τον αλκοολισμό και πέθανε σε ψυχιατρική κλινική, ενώ η κόρη της πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών στα 25 της.
-Τζέιμς Τοντ, ταχυδρόμος: Παρέδωσε το διαμάντι στο Smithsonian Museum και την επόμενη ημέρα συνέθλιψε το πόδι του σε ατύχημα με φορτηγό, αργότερα τραυματίστηκε στο κεφάλι πάλι από αυτοκινητιστικό ατύχημα, και τέλος κάηκε ολοσχερώς το σπίτι του.

Θέλετε κι άλλους; Δεν έχει. Ελπίζουμε ότι κι εμείς που γράφουμε για το Διαμάντι της Ελπίδας αύριο να αντικρίσουμε την ανατολή…

Mε πληροφορίες από ethnos.gr