Ο παρακρατικός μηχανισμός της ΔΑΠ καταποντίζεται και η Πανσπουδαστική παίρνει μετά από πολλά χρόνια την πρώτη θέση στους φοιτητές, που διάλεξαν τη σωστή πλευρά της ιστορίας!
Σχεδόν 40 χρόνια ήταν πάρα πολλά, αδικαιολόγητα πολλά και βάραιναν πολύ. Αλλά 2 χρόνια ήταν αρκετά για να φέρουν την ανατροπή.
Ξέρεις τι είναι δύο χρόνια τώρα ως κυβερνητικό μαγαζί και παρακράτος να μην μπορείς να ψαρέψεις πελάτες, να μην μπουκώνεις φοιτητές με πάρτι, εκδρομές και σημειώσεις; Άτιμη κορόνα…
Ξέρεις τι είναι δυο χρόνια τώρα να είσαι μια ανύπαρκτη παράταξη-φάντασμα και να λες μονότονα πως όλα είναι καλώς καμωμένα; Να μένουν κλειστές οι σχολές, να θέλουν τα παιδιά να γίνουν ξανά φοιτητές, να τους αφήνει σημάδια για πάντα όλη αυτή η κατάσταση (όχι η πανδημία, η διαχείρισή της) και εσύ να μην κουνάς ούτε βλέφαρο και να είσαι ο κλακαδόρος της κυβέρνησης;
Ξέρεις τι είναι, δυο χρόνια τώρα, να αλωνίζουν τα ΜΑΤ στο Πανεπιστήμιο, η κρατική βία και ο ωμός αυταρχισμός, και εσύ ως ΔΑΠ να παίρνεις γραμμή να μιλάς για το “δροσερό αεράκι της δημοκρατίας”, που βρωμοκοπάει χημικά και δακρυγόνα; Να πλακώνουν φοιτητές στο ξύλο, μπροστά στις κάμερες, οι Πραιτωριανοί και εσύ να κλείνεις τα μάτια και να λες για μπαχαλάκηδες; Να σιχτιρίζουν ακόμα και φοιτητές από την Ουκρανία για τον ωμό, κρατικό αυταρχισμό;
Ξέρεις τι είναι να βλέπεις σχολές να μένουν χωρίς εισακτέους, με τη βάση εισαγωγής, και εσύ να πανηγυρίζεις για τη “μεταρρύθμιση” που αλλάζει το τοπίο στα Πανεπιστήμια -και τα κάνει κρανίου τόπο;
Ε, κάπου αρχίζουν να σε σιχαίνονται οι δικοί σου. Και το απόστημα έσπασε…
Τα μηνύματα έρχονταν από νωρίς, πριν καν ανοίξουν οι κάλπες. Η ΔΑΠ έμοιαζε να εξαϋλώνεται σε κάποιες σχολές -όπως στη ΣΘΕ του ΑΠΘ. Σε κάποια τμήματα δεν κατέβαινε καν, σε άλλα τα ψηφοδέλτιά της ήταν μειωμένα στο μισό και το ίδιο συνέβαινε ακόμα και σε παραδοσιακά “κάστρα” της -πχ 600 υποψήφιοι λιγότεροι στο ΠΑΜΑΚ.
Όταν έκλεισαν οι κάλπες και άρχισαν να βγαίνουν τα αποτελέσματα, το χαστούκι ήταν τόσο δυνατό, που δεν μπορούσαν να το κρύψουν με τίποτα. Ούτε καν με νοθείες, εκλογικά μαγειρέματα και την παράλληλη πραγματικότητα που πάνε να στήσουν.
Η επίσημη ιστοσελίδα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πανηγύριζε γιατί με βάση τα αποτελέσματα που έδινε, ήταν κοντά στην αυτοδυναμία!
Τους ξανάρχονται ένα-ένα, χρόνια δοξασμένα, να ‘τανε το ’61…
Αυτή η ανάρτηση έγινε στο Twitter περίπου στη μία μετά τα μεσάνυχτα, αλλά επτά ώρες μετά δεν υπήρχε καμία νεότερη ενημέρωση. Η “ενσωμάτωση” είχε κολλήσει στο 50%, η… “αυτοδυναμία” της ΔΑΠ επίσης, και τα νεότερα αγνοούνταν.
(Update: Τελικά η ΔΑΠ έβγαλε πριν από λίγο νεότερη ανακοίνωση, με βάση την οποία έχασε μεν την… αυτοδυναμία, αλλά πανηγυρίζει για ένα κατά φαντασίαν ποσοστό που αγγίζει το 47%!)
Στο ίδιο Δελτίο Τύπου, η ΔΑΠ ισχυριζόταν τα εξής…
Αναφορικά με την ψευδή εικόνα που προσπαθεί να δημιουργήσει η παράταξη της Πανσπουδαστικής μέσω των αποτελεσμάτων που δημοσιεύει, διευκρινίζεται ότι η πλειονότητα των Συλλόγων που ενσωματώνονται στα αποτελέσματα αυτά αποτελούν Συλλόγους- «φαντάσματα», τους οποίους έχει συστήσει και στους οποίους συμμετέχει μόνο η ίδια. Ως εκ τούτου καμία άλλη παράταξη δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα αυτά. Επιπλέον, η Πανσπουδαστική δεν αναγνωρίζει αποτελέσματα ΦΣ στους οποίους δεν συμμετέχει, προκειμένου να αποκρύψει την ανυπαρξία της και το αληθινό αποτέλεσμα.
Βέβαια καμία άλλη παράταξη δε δίνει ούτε κατά προσέγγιση αποτελέσματα που να πλησιάζουν τις φαντασιοπληξίες της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ περί αυτοδυναμίας. Αλλά δεν έχει καμία σημασία. Μόνοι τους και όλοι μας…
Βέβαια η ΔΑΠ δεν αναφέρει πουθενά τον αριθμό των Συλλόγων στους οποίους αναφέρεται η δική της, μοναδική ενσωμάτωση και έτσι κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την εγκυρότητά της. Ούτε ανά Σύλλογο, ούτε ανά Πανεπιστημιακό Ίδρυμα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Βέβαια η Πανσπουδαστική δίνει αποτελέσματα ακόμα και από Συλλόγους στους οποίους η ίδια δεν έχει καν συμμετοχή με δικό της ψηφοδέλτιο. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Βέβαια η Πανσπουδαστική εξηγεί σε ποιους συλλόγους και με ποιο σκεπτικό δεν καταμετρά τα αποτελέσματα -ενιαίο ψηφοδέλτιο, μη διεξαγωγή εκλογών ή νοθεία. Και πάλι δίνει την πληρέστερη και πιο αντικειμενική εικόνα από κάθε άλλη παράταξη, χωρίς μαγειρέματα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία για τους ΔΑΠίτες…
Το μόνο που έχει σημασία είναι να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται, βάζοντας τρολ στο διαδίκτυο να προσπαθούν απεγνωσμένα να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, και τα φίλα προσκείμενα ΜΜΕ (όπως το “Πρώτο Θέμα”, το “Iefimerida” και άλλα) να αναπαράγουν τα… “έγκυρα αποτελέσματα της ΔΑΠάρας, όπως κάνουν με τα non paper του κόμματος. Και αν αυτά δε συμφωνούν πολύ με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την τελευταία. Πες-πες, κάτι θα έχει μείνει στους αδαείς, που βλέπουν απλώς τους τίτλους…
Και αν η κατάρρευση της ΔΑΠ είναι το κυρίαρχο στοιχείο των εκλογών, σε δεύτερο πλάνο έρχονται να μπουν όσοι πανηγυρίζουν με δανεικά κόλλυβα, ενώ βρίσκονται στο όριο της ανυπαρξίας -όπως η ΠΑΣΠ, το “Μπλόκο” του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαρουφάκης που δήλωσε τελευταία στιγμή τη στήριξη του ΜέΡΑ25 στα ΕΑΑΚ κοκ… Και αύριο-μεθαύριο όλοι αυτοί θα έρθουν να διαφημιστούν ως… “το κόμμα της νεολαίας”!
Σημασία όμως έχει το ιστορικό αποτέλεσμα και η ερμηνεία του.
Το απόστημα της ΔΑΠ έσπασε -και κατά μία έννοια, “ο δρόμος χαράχτηκε…”! Το παρακράτος της, που στέριωνε τόσα χρόνια στον βούρκο της ακινησίας και της αδράνειας, δέχτηκε πολύ ισχυρές ρωγμές -σχεδόν αποκαθηλώθηκε. Η παράταξη που ήταν (παρα)κράτος εν κράτει, που εκφράζει ό,τι πιο σάπιο και βρώμικο, που φέρνει μπράβους και τον υπόκοσμο μες στις σχολές, που βγάζει τα αυριανά γκεσέμια της εξουσίας, που κολυμπά στη διαφθορά και τις συναλλαγές, που νιώθει πως κάνει παντού κουμάντο και έπαιρνε θάρρος από τη δική μας αδυναμία, καταποντίστηκε! Έφτασε στα όρια της εξαφάνισης σε κάποιες σχολές και το ζητούμενο είναι να πάει ακόμα παρακάτω, πριν προλάβει να επανακάμψει.
Βέβαια το παρακράτος -όπως ακριβώς και το κράτος- έχει συνέχεια. Και δεν έχει απαραίτητα ανάγκη τις φοιτητικές εκλογές, ούτε τις παρατάξεις για να νομιμοποιηθεί. Πόσο μάλλον όταν βλέπει πως ένας αυτόνομος μηχανισμός μπορεί να λειτουργεί καλύτερα, χωρίς συνελεύσεις, ΔΣ και λοιπές διαδικασίες που τις βλέπει σαν βαρίδια. Πόσο μάλλον όταν βάζει ολοένα και πιο εμφατική στην ημερήσια διάταξη το θέμα να καταργηθούν συνολικά οι παρατάξεις στα Πανεπιστήμια -για να δρουν ανενόχλητοι οι ιδιώτες εργολάβοι και τα τσιράκια τους.
Αν η κυβέρνηση απαξιώνει συνολικά και μεθοδευμένα το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, γιατί να μην κάνει το ίδιο ακριβώς και το κυβερνητικό της μαγαζάκι με τις φοιτητικές εκλογές και τις μαζικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος; Πόσο μάλλον όταν μπορεί να συνεχίσει να αναπαράγει τον δικό του μηχανισμό με άλλους, υπόγειους τρόπους…
Όλα αυτά είναι ζητήματα που θα μας απασχολήσουν την επόμενη μέρα. Σήμερα αυτό που προέχει είναι να χωνέψουμε το ιστορικό αποτέλεσμα των χτεσινών εκλογών! Τη μεγάλη νίκη της Πανσπουδαστικής, που κέρδισε δεκάδες πρωτιές, γκρέμισε τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ από την κορυφή στα ΑΕΙ και γίνεται πάλι πρώτη δύναμη μετά από πολλά χρόνια -η τελευταία φορά ήταν τη δεκαετία του ’80.
Χιλιάδες παιδιά, μικρά και μεγαλύτερα, ξενύχτησαν και δάκρυσαν από χαρά, βλέποντας την Πανσπουδαστική να αλώνει γαλάζια κάστρα, όπως η Πάντειος και το Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Να βγαίνει πρώτη δύναμη σε μια σειρά πόλεις: Από τα Γιάννενα -όπου οι σύντροφοι φώναζαν πάνω στον ενθουσιασμό τους “αλλάξτε πόλη, κόκκινη είναι όλη…”, ως την Πάτρα, που εκτός από τον κόκκινο δήμο, έχει κόκκινο Εργατικό Κέντρο και την ΠΚΣ πρώτη δύναμη στα Πανεπιστήμια!
Να παίρνει την πρώτη θέση στα μεγαλύτερα Ιδρύματα, όπως το Αριστοτέλειο και το Καποδιστριακό!
Και στο τέλος τα μέλη της να βγαίνουν στον δρόμο να πανηγυρίσουν, με μεταμεσονύχτια πορεία!
Γιατί επιτέλους… φλεβάρισε και έκανε ξαστεριά!
Και όχι, αυτό δεν είναι ένα είδος “κομματικού πατριωτισμού”. Είναι ο ενθουσιασμός γιατί “κάτι κινείται”, τα πράγματα αλλάζουν, γιατί ο νόμος της αδράνειας ανατράπηκε πανηγυρικά. Δεν είναι μόνο δάκρυα χαράς για τους αγώνες τόσων χρόνων που δικαιώθηκαν, αλλά ο ενθουσιασμός στον οποίον θα πατήσουν οι σύντροφοι για τους αγώνες που έρχονται. Για να κάνουν αυτά και ακόμα περισσότερα. Για να διαλυθεί οριστικά ο μηχανισμός της ΔΑΠ και να πάρει τη θέση που του αξίζει.
Για να γίνει πράξη, όπως έγινε και χτες, το σύνθημα “Μόνοι τους και Όλοι μας”!
katiousa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου