Απολλώνιος ο Τυανεύς. Ο μυστηριώδης φιλόσοφος που πολλοί συσχετίζουν με τον Ιησού

 

Τον 1ο αιώνα μ.Χ., μια ασιατική πόλη, τα Τύανα της Καππαδοκίας, έδωσαν στον κόσμο έναν τρανό και πανίσχυρο Μάγο, που, επειδή ήταν σύγχρονος του Ιησού, συχνά οι Χριστιανοί τον σύγκριναν μαζί Του.

Ο Μάγος αυτός ήταν ο Απολλώνιος. Καταγόμενος από ευγενή και αρχαιότατη οικογένεια, μαθήτευσε στις Πλατωνικές Σχολές. Το εκ φύσεως παρατηρητικό του πνεύμα στράφηκε πρώιμα στις ανώτερες μελέτες.

Ανήσυχος και περίεργος για τα όσα συνέβαιναν γύρω του, περιηγήθηκε στις Ινδίες, στην Αίγυπτο, την Περσία και ενδιαφέρθηκε να μυηθεί στα μυστικά και στα μυστήρια διάφορων θρησκειών. Ο μοναδικός σκοπός του ήταν να αποκομίσει γνώσεις. Στην ηλικία περίπου των 63 ετών, κίνησε για τη Ρώμη, επί βασιλείας του Νέρωνα, επειδή, όπως έλεγε, επιθυμούσε να γνωρίσει έναν τύραννο.

Όταν πλησίασε στη Ρώμη, συνοδευόμενος από 72 μαθητές του, συνάντησε στο δάσος της Αρικίας τον συμπατριώτη του Φιλόλαο, άνθρωπο σοφό, αλλά άτολμο.

-ΧΑΘΗΚΕΣ, ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ ΜΟΥ; ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΣΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΕΝΔΕΔΥΜΕΝΟΣ, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΝΕΡΩΝΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΣΟΥ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΕΙ; ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ Ο ΦΙΛΟΛΑΟΣ Ο ΚΙΤΙΕΥΣ.

-ΠΩΣ ΠΕΡΝΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ Ο ΝΕΡΩΝ; ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΤΑΡΑΞΙΑ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ.

-ΑΡΜΑΤΟΔΡΟΜΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ, ΑΠΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΡΕΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΜΕΝΗ ΖΩΗ, ΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ Ο ΦΙΛΟΛΑΟΣ.

-ΚΑΛΑ, ΛΟΙΠΟΝ. ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΕΝΟΣ ΗΓΕΜΟΝΑ, ΠΟΥ ΑΤΙΜΑΖΕΙ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ, ΠΑΡΕΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΥΨΗΛΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΣΠΟΥΔΑΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΥΣΟΥΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ, ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ. ΕΓΩ ΘΑ ΤΡΑΒΗΞΩ ΙΣΙΑ ΣΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΣΟΦΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, ΠΡΟΣΘΕΣΕ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ.

Τότε, εξήντα από τους μαθητές του τον εγκατέλειψαν για να ακολουθήσουν τον Φιλόλαο. Οι υπόλοιποι δώδεκα, οι πιο πιστοί και αφοσιωμένοι στον πανίσχυρο Μάγο, που μπορούσε να προφητεύει τα μελλούμενα και να πραγματοποιεί θαύματα αδιανόητα, αποφάσισαν να τον συνοδεύσουν μέσα στην Αιώνια Πόλη.

Οι φύλακες των πυλών της Ρώμης δεν εμπόδισαν καθόλου τους ταξιδιώτες. Ο Απολλώνιος, αφού περιπλανήθηκε σ’ ολόκληρη την πόλη ήρεμα, χωρίς να δείχνει καμία περιέργεια, βγήκε από αυτήν με την ίδια αταραξία, ακολουθούμενος πάντα από τους δώδεκα μαθητές του. Τότε, στράφηκε και τους είπε:

-ΕΠΙΔΕΙΞΑΜΕ ΑΡΚΕΤΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΨΗΦΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ. ΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ: ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΘΩΡΕΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ.

Η τελευταία αυτή φράση του Απολλώνιου θεωρήθηκε ως προφητεία για την πτώση του Νέρωνα, η οποία υλοποιήθηκε με τον γνωστό τραγικό τρόπο.

Μα και άλλες προφητείες του αλήθεψαν. Έτυχε κάποτε να βρίσκεται στην Έφεσο και να ομιλεί δημόσια για την Πλατωνική Φιλοσοφία. Ήταν η μέρα – και μάλιστα ακριβώς η στιγμή – που ο τύραννος Τίτος Φλάβιος Δομιτιανός δολοφονήθηκε στη Ρώμη με εφτά μαχαιριές. Έξαφνα, λοιπόν, ο Απολλώνιος εξαπέλυσε μια κραυγή, έγειρε το κορμί του στα πλάγια σαν να προσπαθεί να ακούσει κάτι ερχόμενο από μακριά κι έπειτα, όρμηξε προς τα εμπρός κάνοντας τρία-τέσσερα βήματα και με κυριαρχικό τόνο, έσυρε τη φωνή:

-ΧΤΥΠΑ! ΧΤΥΠΑ! ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΖΟΥΝ!

Οι παριστάμενοι έκπληκτοι νόμιζαν ότι ο Μάγος Απολλώνιος είχε περιπέσει σε ιερή μανία. Αλλά αυτός, μεγαλειώδης και επιβλητικός, ανέκραξε με φωνή βροντώδη:

-ΕΦΕΣΙΟΙ! ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ! ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΔΟΜΙΤΙΑΝΟΣ ΚΑΤΕΒΛΗΘΗ! ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΤΑΚΕΙΤΑΙ! Η ΡΩΜΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ!

Πράγματι, ύστερα από λίγες μέρες διαδόθηκε σε ολόκληρη την Έφεσο η είδηση της δολοφονίας του Αυτοκράτορα Τίτου Φλάβιου Δομιτιανού και όλοι παραδέχτηκαν πια πως ο Απολλώνιος ο Τυανεύς ήταν μέγας προφήτης. Από τότε, η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη τη Γη. Συγγραφείς, σοφοί, ιερείς, όλοι τον ανέφεραν με άφατο σεβασμό.

Ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος κατέτασσε τον Απολλώνιο με τα μεγαλύτερα μυαλά: τον Πυθαγόρα, τον Σωκράτη και τον Νουμά Πομπίλιο, δηλαδή τους προνομιούχους εκείνους άντρες, που είχαν θεία δύναμη και προστατεύονταν από κάποιο Δαιμόνιο.

Ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος Σεβήρος κατέτασσε τον Απολλώνιο με τον Ορφέα, τον Αβραάμ και τον Ιησού Χριστό. Η γυναίκα του Αυτοκράτορα, η Ιουλία, εκτιμούσε τόσο τον φιλόσοφο από τα Τύανα, ώστε ζήτησε από έναν διάσημο συγγραφέα της εποχής, τον Φλάβιο Φιλόστρατο, να γράψει τον βίο του Απολλώνιου.

Η βιογραφία αυτή ανέφερε πλήθος προφητείες και θαύματα, για τα οποία μάλιστα οι ιερείς τον φθόνησαν. Εκείνοι πραγματοποιούσαν τα δικά τους “θαύματα” επί χρήμασι, ενώ ο τρανός Μάγος ποιούσε θαύματα δωρεάν. Επίσης, ήταν αγανακτισμένοι μαζί του, γιατί κήρυττε τις αναίμακτες θυσίες, ενώ οι ίδιοι απαιτούσαν σφαχτά, τα οποία στη συνέχεια τα καταβρόχθιζαν.

Για τούτο, όταν ο Απολλώνιος ήθελε να επισκεφτεί την Αθήνα και να παραστεί στα Ελευσίνια Μυστήρια, ο Ιεροφάντης του Ναού της Δήμητρας δήλωσε ότι ποτέ δε θα δεχόταν εκεί άνθρωπο, ο οποίος περιφρονούσε τις θρησκευτικές τελετές.

Η προσβολή αυτή δεν προβλημάτισε καθόλου τον Τυανέα, ο οποίος, με στωικότητα και φιλοσοφική αταραξία, απάντησε:

-ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ: ΠΩΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΓΩ, Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΥΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΠΗΓΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΥΦΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΓΩΙΣΤΙΚΗ ΣΟΥ ΑΜΑΘΕΙΑ!

Οι Έφοροι της Ελευσίνας, που άκουσαν την απάντηση αυτή, κατάλαβαν ότι ο φημισμένος σε όλον τον κόσμο Απολλώνιος ήταν επικίνδυνος για την ιερατική βιομηχανία, την οποία θα μπορούσε να καταστρέψει, κατηγορώντας την, στις διάφορες εξωτικές περιηγήσεις του.

Υποχρέωσαν, λοιπόν, τον Ιεροφάντη να διορθώσει το σφάλμα του, αλλά ο Τυανεύς περιφρόνησε τις δικαιολογίες και τα παρακάλια τους και δεν πήγε τελικά στην Ελευσίνα.

Στη βιογραφία του, μεταξύ των άλλων θαυμάτων, αναφέρεται κι ετούτο:

Μια φορά, που ο Απολλώνιος περνούσε από μια θρακική πόλη και οι κάτοικοι έτρεχαν να ακούσουν τη διδασκαλία του, ήρθε κλαίγοντας ο Άρχων της πόλης να τον παρακαλέσει να μεταβεί στο σπίτι του, για να αναστήσει τη μονάκριβη κόρη του που είχε πεθάνει. Εκείνος πήγε, βρήκε την κόρη στην κλίνη της, κατάψυχρη κι ακίνητη.

Κατάλαβε, λένε οι γραφές, ότι επρόκειτο περί νεκροφάνειας και με τη βοήθεια της Επιστήμης, την επανέφερε στη ζωή. Αυτό θεωρήθηκε το απόλυτο θαύμα και η φήμη του “Τυανέως του θαυματουργού” γιγαντώθηκε. Το επεισόδιο αυτό έγινε η αιτία στους μεταγενέστερους χρόνους να συγχισθεί το πρόσωπο του Απολλώνιου με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο οποίος ανέστησε εκ νεκρών την κόρη του Ιαείρου. Μα, η νεότερη θεολογία ξεκαθάρισε το ζήτημα, που είχε γίνει, άλλωστε, η αφορμή άγριων θεολογικών καυγάδων.

Οι προφητείες του Απολλώνιου για τη μοίρα των διάφορων ηγεμόνων της εποχής του (από τον Νέρωνα, ο οποίος δολοφονήθηκε το 68 μ.Χ. ως και τον Νέρβα, του οποίου η βασιλεία ξεκίνησε το 96 μ.Χ.), τον δόξασαν.

Κατά το διάστημα των 28 αυτών χρόνων, επτά Αυτοκράτορες ο ένας μετά τον άλλον φόρεσαν την τραγική πορφύρα: ο Γάλβας σφάχτηκε από στρατιωτικούς συνωμότες. Ο Όθων, νικημένος από τους εχθρούς της Ρώμης, αυτοκτόνησε. Ο Βιτέλλιος κατακομματιάστηκε από τον λαό. Ο Δομιτιανός δολοφονήθηκε από τους υπηρέτες της γυναίκας του.

Ο Απολλώνιος είχε προμηνύσει δημόσια την τραγική κατάληξη όλων αυτών των επιφανών αντρών. Ο Δομιτιανός, όμως, πριν το απρόσμενο τέλος του, είχε συλλάβει τον Τυανέα και τον είχε κλείσει στη φυλακή ως άτομο εξαιρετικά επικίνδυνο. Είχε ορίσει, μάλιστα, και την ημέρα που θα τον δίκαζε.

Η κατηγορία εναντίον του ήταν διττή. Πρώτον, διότι ο Απολλώνιος είχε μιλήσει δημόσια για τον θάνατο του Δομιτιανού και δεύτερον, επειδή είχε προφητεύσει ότι θα τον διαδεχόταν στον θρόνο ο Νέρβας. Η ποινή, κατά τον ρωμαϊκό νόμο, ήταν ο θάνατος. Κι όμως, ο Μάγος των Τυάνων παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο με τόση ψυχραιμία και αδιαφορία, ώστε ο τύραννος Δομιτιανός εξοργίστηκε. Του είπε, λοιπόν:

“ΒΑΣΙΛΙΑ, ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΙ ΓΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ, ΤΟΥ ΒΕΣΠΑΣΙΑΝΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΠΡΙΝ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ. ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΟΜΗΝΥΣΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΕΝΑ, ΑΦΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.

ΔΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΟΥΤΕ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΗΤΕΙΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΥΧΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Ή ΤΗ ΡΟΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΑ, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΠΙΝΑΚΕΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΙΔΑΣ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟΥ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΗΚΑ ΜΟΝΑΧΑ ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΠΡΗΝΕΣΤΙΝΗΣ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΕΛΕΤΗ, ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΕΙΠΑ. ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΒΓΗΚΑ ΑΛΗΘΙΝΟΣ; ΜΗΠΩΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ, Ο ΤΙΤΟΣ ΦΛΑΒΙΟΣ ΒΕΣΠΑΣΙΑΝΟΣ, ΑΠΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ, ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ; ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ; ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΓΥΡΙΣΕ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ, ΕΠΕΥΦΗΜΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΡΩΜΑΪΚΕΣ ΛΕΓΕΩΝΕΣ;

ΜΗ ΔΙΝΕΙΣ, Ω ΒΑΣΙΛΙΑ, ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ, ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΟΤΙ ΣΥΝΩΜΟΤΩ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΡΒΑ Ή ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ. Ο ΝΕΡΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΟΤΙ, ΑΝ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ, ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΕΙΤΕ ΟΧΙ

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΘΕΩΝ. ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΜΕ, ΑΝ ΤΟΥΤΟ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΜΑΘΕ ΠΩΣ Η ΠΡΑΞΗ ΣΟΥ ΑΥΤΗ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΣΟΥ, ΘΑ ΕΞΟΡΓΙΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΟΥ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟ!”

Ποτέ ο παντοδύναμος Δομιτιανός δεν είχε ακούσει να του απευθύνονται με τέτοια γλώσσα. Κατάχλομος, έμοιαζε αποναρκωμένος από το έντονο, διεισδυτικό βλέμμα του Μάγου Απολλώνιου. Σε μια στιγμή, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, διέταξε να αφήσουν τον κατηγορούμενο ελεύθερο.

Ο Τυανεύς φιλόσοφος βάδισε νηφάλια προς την έξοδο του φοβερού Πραιτωρίου και κατόπιν, μετέβη στην Ελλάδα. Οι Αθηναίοι φιλόσοφοι τον δέχτηκαν με τιμές και όλοι οι θαυμαστές και οι φίλοι του χάρηκαν, γιατί νόμιζαν ότι είχε γλιτώσει από την εκδικητική μανία του τυράννου Δομιτιανού. Μάλιστα, οργανώθηκαν γιορτές προς τιμήν του.

Μετά την αναχώρηση του Απολλώνιου από τη Ρώμη, ο τρομοκρατημένος Αυτοκράτορας συμβουλεύτηκε το ιερό Προγνωστικό της Μοίρας Πρηνεστίνης, αλλά ταράχτηκε ακόμη περισσότερο. Τότε, κάλεσε τον αστρολόγο Ασκληταρίονα, ο οποίος επιβεβαίωσε την αλήθεια των προφητειών με τη χρήση του λεγόμενου Ερμητικού Ωροσκοπίου.

-ΚΡΑΤΑΙΟΤΑΤΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ, ΔΕ ΓΛΙΤΩΝΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ! ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ, ΤΟΥ ΕΙΠΕ.

-ΑΝΟΗΤΕ! ΜΗΠΩΣ ΕΣΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ; ΟΥΡΛΙΑΞΕ Ο ΔΟΜΙΤΙΑΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟ.

-ΕΓΩ; ΒΕΒΑΙΩΣ! ΘΑ ΜΕ ΦΑΝΕ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ, ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΑΠΑΘΕΣΤΑΤΑ Ο ΑΣΚΛΗΤΑΡΙΟΝΑΣ.

-ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΠΟΣΟ ΜΩΡΕΣ ΚΑΙ ΒΛΑΚΩΔΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΣΟΥ, ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΩ. ΕΠΕΙΤΑ, ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΑΧΤΕΣ ΣΟΥ ΘΑ ΣΚΟΡΠΙΣΤΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΙΒΕΡΗ, ΣΤΡΙΓΚΛΙΣΕ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ.

Η αυτοκρατορική διαταγή εκτελέστηκε αμέσως. Ο αστρολόγος αποκεφαλίστηκε, αλλά όταν επρόκειτο να καεί το πτώμα του, ο ουρανός άστραψε και βρόντηξε. Μια τρομερή καταιγίδα με βροχή σφοδρότατη έσβησε τις φλόγες και διεσκόρπισε τους δημίους.

Όταν κόπασε η θύελλα και οι δήμιοι επέστρεψαν να ολοκληρώσουν το μακάβριο έργο τους, είδαν ότι το πτώμα του αυθάδη αστρολόγου είχε καταφαγωθεί από τα αδέσποτα σκυλιά.

Η προφητεία του είχε εκπληρωθεί!

Για τον θάνατο του ίδιου του Απολλώνιου λέγονται πολλά και διάφορα. Οι μαθητές του διέδωσαν ότι τα πλανητικά Δαιμόνια δεν ήταν δυνατόν να επιτρέψουν σε έναν τέτοιο άνθρωπο να πεθάνει ως κοινός θνητός και τελικά, τον άρπαξαν στον ουρανό, για να βιώσει την τέρψη της αθανασίας.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, στις 27/06/1929

strangepress.gr