Η (αποξηραμένη) ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΑΧΙΝΟΥ ΣΕΡΡΩΝ

  Στα μέσα του 15^ου αιώνα η "λίμνη των Σερρών" (δηλαδή η λίμνη Αχινού) ήταν κατά το πλείστον φέουδο της Μάρως, της χριστιανής Ελληνοσερβίδας μητριάς του Μωάμεθ του Πορθητή, της Δέσποινας Χατούν, όπως την αποκαλούσε ο ίδιος ο Μωάμεθ, που τιμητικά την είχε εγκαταστήσει στην Έζιοβα, τη σημερινή Δάφνη Σερρών, όπου και ο ομώνυμος "Πύργος". 

Προφανώς, κατά τα χρόνια εκείνα η λίμνη καταλάμβανε έκταση μεγαλύτερη και από αυτήν που εμφανίζεται στον Αυστριακό χάρτη του 19ου αιώνα, οπότε κάλυπτε ολόκληρη την νοτιοανατολική πεδιάδα των Σερρών (περίπου 250.000 στρ.), από την Αμφίπολη έως το χωριό Κάτω Καμήλα, όπου οι εκβολές του ποταμού Στρυμόνα.

Σε χάρτη του 1927, η λίμνη "Ταχινού" περιορίζεται μέχρι τον σημερινό οικισμό Αχινού, όπου και οι εκβολές του Στρυμόνα. Η κοίτη του ποταμού μετατοπίζεται δυτικότερα, περνώντας έξω από το χωριό Φυτόκι (Ανθή), όπου μέχρι και σήμερα υπάρχουν κάποια ίχνη του. Εκτεταμένα έλη και τέλματα καλύπτουν την περιοχή από Αχινό μέχρι Κουμαριά. 
Η τέως λίμνη του Αχινού ταυτίζεται με την Κερκινίτιδα λίμνη που αναφέρει ο Αρριανός στο έργο του "Αλεξάνδρου Ανάβασις".
Στην περιοχή αυτή βρίσκεται σήμερα το αρδευτικό δίκτυο.

Άποψη της λίμνης από τα υψώματα της Ν. Ζίχνης,
σε χαλκογραφία του 1831.

Σε χάρτη του 1910, η κυρίως λίμνη περιορίζεται μέχρι τον σημερινό οικισμό Πεπονιάς, όπου ήταν οι εκβολές του Στρυμόνα. 

Από την Πεπονιά μέχρι την Κουμαριά ο Στρυμόνας ακολουθούσε περίπου τη σημερινή του κοίτη, διαμέσου εκτεταμένων ελωδών εκτάσεων.
Με την καθέλκυση της βυθοκόρου "AHINOS" στις 23/8 του 1931 στο λιμάνι του Πεθελινού που είχε κατασκευάσει η Monks-Ulen για τις ανάγκες των έργων, η αποξήρανση της λίμνης του Αχινού είχε αρχίσει. Άλλες δύο βυθοκόροι ("STRYMON" και "KERKINI") χρησιμοποιήθηκαν για τον ίδιο σκοπό.
Η λίμνη ήταν αβαθής, με ποικίλη βλάστηση, ένας θαυμάσιος υγροβιότοπος.

Πηγή: Δήμος Αχινού