Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο για αυτό που γίνεσαι όταν είσαι μαζί του

 

Ο έρωτας, έχουν γράψει πολλοί, είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής. Η αλήθεια είναι πως είναι ένα ακατανίκητο συναίσθημα, που είτε σε ανεβάζει στα ουράνια είτε σε πετάει στα τάρταρα.

Παρόλα αυτά όμως, συνεχίζεις να ερωτεύεσαι κι ας μετά από κάθε πόνο χωρισμού δηλώνεις το αντίθετο.

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο για αυτό που γίνεσαι όταν είσαι μαζί του. Για αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι, την οικειότητα και την ασφάλεια. Για το πώς σε κάνει εσένα να νιώθεις στο σώμα σου.

Για το πόσο σε ωθεί να τολμάς πράγματα, να ξεπερνάς τα όρια και τις φοβίες σου, να ανεβάζεις τον πήχη, να κυνηγάς τα όνειρα και να πραγματοποιείς τους στόχους σου.

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο για το πώς διαβάζει το μυαλό σου πριν αρθρώσεις λέξη. Για το πώς καταλαγιάζει τη σκέψη σου πριν εκφράσεις ανησυχία. Για το πώς ερμηνεύει τις ματιές σου μες στη δική σου σιωπή. Για το πώς ολοκληρώνει τις προτάσεις σου πριν προλάβεις να συλλαβίσεις τις επόμενες λέξεις.

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο εξ ολοκλήρου. Απολαμβάνεις τα ελαττώματα του όπως κι εκείνος τα δικά σου και βρίσκετε τρόπους να αντλήσετε από αυτά δύναμη και όχι κριτική.

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο γιατί τον θαυμάζεις και σε σέβεται. Και αντιστρόφως. Για την αμοιβαιότητα των συναισθημάτων που αναπτύσσεις.

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο για αυτό που σου δείχνει και για όσο πιο κοντά είναι στο ιδεώδης που δημιουργείς στο μυαλό σου. Για τις μικρές του συμπεριφορές που όμως έχουν τεράστια σημασία.

Για τα λόγια που κάνει πράξεις, για τις κινήσεις που δεν χρειάζονται λέξεις.

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο για την αγάπη που σου δείχνει γιατί αντανακλά τη στοργή που έχεις ανάγκη να νιώσεις.

Ερωτεύεσαι το φως που αντικαθρεπτίζεται στην αύρα του, τη λάμψη στα μάτια του, την αλήθεια στο χαμόγελό του.

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο για τα ρίσκα που παίρνει για σένα χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα. Για τις υπερβολές που κάνεις εσύ για εκείνον, ασυλλόγιστα. Για την τρέλα στην οποία αφήνεστε να παρασυρθείτε μαζί, γιατί μερικές φορές χρειάζεται λίγη παράνοια να σπάει την υπερβολική σοβαρότητα της ζωής.

Αγαπάμε με τον τρόπο που θα θέλαμε να μας αγαπούν. Κι όταν ακόμη και στο ελάχιστο νιώσουμε πως λαμβάνουμε αυτό που αποζητάμε, ερωτευόμαστε. Πρώτα αργά, κι έπειτα ραγδαία, λες και το συναίσθημα μας κατακλύζει μέσα σε μονάχα μια στιγμή.

Η αλήθεια όμως είναι αυτή: ερωτεύεσαι το άτομο που σου βγάζει τον καλύτερο σου εαυτό. Που σου δείχνει την καλύτερη σου εκδοχή.

Γιατί στην τελική, δεν είναι τον άλλον που ερωτεύεσαι, αλλά το άτομο που διαμορφώνεις όταν είσαι πλάι του.

Μαρία – Χριστίνα Δουλάμη – enallaktikidrasi.com