1. **Μετάβαση μεταξύ πραγματικοτήτων **: Η ενσάρκωση της Σφίγγας τόσο ως ανθρώπου όσο και ως ζώου, αντιπροσωπεύει ενδιάμεσους χώρους και μεταβάσεις. Εδώ, οι Σφίγγες με την διπλή κατεύθυνση θα μπορούσαν να συμβολίζουν την κίνηση των ψυχών μεταξύ των κόσμων, με τη Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα έξω να λειτουργεί ως Φάρος, καθοδηγώντας τα πνεύματα προς τη μετά θάνατον ζωή, ενώ η Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα μέσα να καλωσορίζει αυτά τα πνεύματα.
2. **Φύλαξη και προστασία**: Οι Σφίγγες θεωρούνταν συχνά φύλακες στην αρχαία μυθολογία. Η στραμμένη προς τα έξω Σφίγγα, με θέα τον κόσμο, στέκεται ως τρομερός φρουρός ενάντια στις γήινες οχλήσεις. Αντίθετα, η Σφίγγα που κοιτάζει προς τα μέσα μπορεί να προστατεύει την πνευματική ιερότητα του τάφου και να εξασφαλίζει την ηρεμία για την ψυχή που αναπαύεται μέσα σε αυτόν.
3. **Γρίφοι και αινίγματα**: Η Σφίγγα είναι γνωστή για το ότι θέτει αινίγματα, που συχνά επισφραγίζουν τα μυστήρια της ζωής. Η Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα έξω θα μπορούσε να συμβολίζει τα αινίγματα του ζωντανού κόσμου, ενώ η Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα μέσα θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το μεγάλο άγνωστο του θανάτου και της μεταθανάτιας ζωής.
4. **Διττότητα**: Η διπλή φύση της Σφίγγας, εν μέρει άνθρωπος και εν μέρει θηρίο, αντανακλά τις εγγενείς δυαδικότητες της ζωής. Αυτή η έννοια επαναλαμβάνεται στους αντίθετους προσανατολισμούς των Σφιγγών - η Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα έξω αντιπροσωπεύει την εποπτεία της Ύλης ενώ η Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα μέσα συμβολίζει την εποπτεία του Πνεύματος.
5. **Σοφία και Άγνοια **: Στην ελληνική μυθολογία, η Σφίγγα συνδέεται με τη σοφία και τη γνώση. Σε αυτό το πλαίσιο, η Σφίγγα που βλέπει προς τα έξω μπορεί να αντιπροσωπεύει την επιδίωξη της εξωτερικής γνώσης, ενώ η Σφίγγα που βλέπει προς τα μέσα μπορεί να συμβολίζει τη σημασία της εσωτερικής σοφίας και της αυτοκριτικής.
6. **Παρελθόν και μέλλον**: Η στραμμένη προς τα έξω Σφίγγα, που επιθεωρεί ό,τι έχει συμβεί, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει το παρελθόν. Η στραμμένη προς τα μέσα Σφίγγα, που ατενίζει τον ανεξερεύνητο τάφο, θα μπορούσε να υποδηλώνει το μέλλον, συμβολίζοντας το άγνωστο που βρίσκεται μπροστά μας. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση το Μνημείο θα μπορούσε να έχει και χαρακτήρα Μαντείου.
7. **Η πορεία του ήλιου και οι τελετουργίες του ηλιοστασίου**: Αναγνωρίζοντας το γεγονός της ευθυγράμμισης του χειμερινού ηλιοστασίου με το Μνημείο, οι Σφίγγες θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν το καθημερινό και ετήσιο ταξίδι του ήλιου. Η προς τα έξω στραμμένη Σφίγγα θα μπορούσε να συμβολίζει την αυγή ή την αρχή του έτους, ενσαρκώνοντας την ανανέωση και την αφύπνιση. Η στραμμένη προς τα μέσα Σφίγγα θα μπορούσε να συμβολίζει την νύχτα ή το τέλος του έτους, συμβολίζοντας το τέλος και την αιώνια ανάπαυση. Ο άμεσος φωτισμός του τάφου κατά το ηλιοστάσιο θα μπορούσε να συμβολίζει μια θεία ευλογία ή μια σύνδεση μεταξύ του γήινου και του ουράνιου.
8. **Αίνιγμα της ύπαρξης**: Λαμβάνοντας υπόψη τον ρόλο της Σφίγγας ως δημιουργό αινιγμάτων, η Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα έξω θα μπορούσε να συμβολίζει τους γρίφους, τα μυστήρια και τις πολυπλοκότητες της ζωής, ενώ η Σφίγγα που είναι στραμμένη προς τα μέσα θα μπορούσε να ενσαρκώσει το αίνιγμα του θανάτου και του μεταφυσικού κόσμου.
9. **Δύναμη και εξουσία**: Η Σφίγγα συχνά συνδεόταν με τη βασιλική εξουσία. Η Σφίγγα που βλέπει προς τα έξω μπορεί να συμβολίζει την εξωτερική έκφραση της εξουσίας, ενώ η Σφίγγα που βλέπει προς τα μέσα μπορεί να αντιπροσωπεύει την εσωτερική δύναμη και τη σοφία που είναι απαραίτητες για την αποτελεσματική ηγεσία.
10. **Αρμονία του Κόσμου**: Η ευθυγράμμιση των Σφιγγών με τις ακτίνες του ήλιου του χειμερινού ηλιοστασίου που αγγίζουν το ταφικό όρυγμα υποδηλώνει μια βαθιά σύνδεση με τα ουράνια γεγονότα, υποδηλώνοντας μια κοσμική αρμονία. Η στραμμένη προς τα έξω Σφίγγα, που υποδέχεται τον ήλιο, μπορεί να αντιπροσωπεύει τη σύνδεση του υλικού κόσμου με το σύμπαν. Εν τω μεταξύ, η στραμμένη προς τα μέσα Σφίγγα, που δέχεται την ηλιακή ακτίνα στον τάφο, θα μπορούσε να συμβολίζει την ευθυγράμμιση του πνευματικού κόσμου με τις ουράνιες δυνάμεις.
Τι θα μπορούσαν να συμβολίζουν οι Κόρες;
1. **Κήρυκες του ταξιδιού της Περσεφόνης**:Η Περσεφόνη, κόρη της θεάς της συγκομιδής Δήμητρας, απήχθη από τον Άδη για να γίνει βασίλισσα του κάτω κόσμου. Η επιστροφή της στην επιφάνεια κάθε χρόνο σηματοδοτούσε την έλευση της άνοιξης. Η ευθυγράμμιση των Καρυάτιδων με το χειμερινό ηλιοστάσιο θα μπορούσε να συμβολίζει το πιο σκοτεινό σημείο του χρόνου της Περσεφόνης στον Κάτω Κόσμο και τα υψωμένα χέρια τους θα μπορούσαν να προδικάζουν την μελλοντική επιστροφή της.
2. **Τιμητική αναφορά στον Ήλιο και τη Σελήνη**: Εάν οι Καρυάτιδες κρατούσαν κάποια ιερά αντικείμενα, αυτά θα μπορούσαν να αποτίουν φόρο τιμής στον Ήλιο (θεό του ήλιου) και την αδελφή του Σελήνη (θεά της σελήνης). Το χειμερινό ηλιοστάσιο, που σηματοδοτεί τη μικρότερη ημέρα και τη μεγαλύτερη νύχτα, θα μπορούσε να είναι μια αναπαράσταση της ευαίσθητης ισορροπίας μεταξύ αυτών των δύο ουράνιων θεοτήτων.
3. **Αναπαραστάσεις της Εκάτης**: Η Εκάτη, η ελληνική θεά της μαγείας, της μαγείας και των σταυροδρομιών, απεικονιζόταν συχνά με δύο δάδες. Οι Καρυάτιδες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως αναπαραστάσεις της Εκάτης, με τα υψωμένα χέρια τους να κρατούν ενδεχομένως πυρσούς που φωτίζουν το μονοπάτι μεταξύ ζωής και θανάτου, σε ευθυγράμμιση με την πορεία του ήλιου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο.
4 **Συμβολίζοντας τις Ώρες**: Στην ελληνική μυθολογία, οι Ωρες ήταν οι θεές των εποχών και των φυσικών τμημάτων του χρόνου. Οι Καρυάτιδες θα μπορούσαν να συμβολίζουν τις Ωρες, με τα υψωμένα χέρια τους να υποδηλώνουν το πέρασμα του χρόνου και των εποχών, ευθυγραμμιζόμενες με την πορεία του ήλιου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο.
5. **Φύλακες του τάφου**: Οι Καρυάτιδες θα μπορούσαν να συμβολίζουν τους προστάτες ή τους φύλακες του τάφου. Σε ορισμένους μύθους όπως στου Ερεχθείου, οι Καρυάτιδες ήταν καταραμένες γυναίκες που μετατράπηκαν σε πέτρα και αναγκάστηκαν να σηκώνουν βαριά φορτία για την αιωνιότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως αιώνιοι φύλακες του τάφου, κρατώντας την ουράνια ενέργεια του χειμερινού ηλιοστασίου ως προστατευτική ευλογία.
6. **Συμβολισμός των στύλων του Ηρακλή**: Οι υψωμένοι βραχίονες των Καρυάτιδων θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως υπαινιγμός στους Στύλους του Ηρακλή, τα ακρωτήρια που πλαισιώνουν την είσοδο του Στενού του Γιβραλτάρ. Οι Στύλοι του Ηρακλή θεωρούνταν το όριο του γνωστού κόσμου, όπως ο θάνατος θεωρείται το όριο της θνητής ζωής.
7. **Πύλες προς το Θείο**: Οι Καρυάτιδες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως πύλες προς το θείο, καθώς οι βραχίονές τους πλαισιώνουν την πορεία του ήλιου του ηλιοστασίου μέσα στον τάφο-ναό. Αυτό υποδηλώνει την παρουσία θεϊκής δύναμης, που καθοδηγεί την ψυχή του αποθανόντος από το γήινο βασίλειο στη μετά θάνατον ζωή.
8. **Φάροι του Φωτός του Απόλλωνα**: Ο Απόλλων, ο θεός του φωτός και του ήλιου, ήταν μια σημαντική μορφή της ελληνικής μυθολογίας. Οι Καρυάτιδες, λουσμένες στο φως του ήλιου του χειμερινού ηλιοστασίου, θα μπορούσαν να εκληφθούν ως φύλακες ή φάροι του θεϊκού φωτός του Απόλλωνα, που φυλάνε την είσοδο του τάφου. Τα αντικείμενα που ενδεχομένως κρατούσαν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως σύμβολα που σχετίζονται με τον Απόλλωνα, όπως η λύρα ή το δάφνινο στεφάνι, τονίζοντας περαιτέρω αυτή τη σύνδεση.
Τα Ἀπόῤῥητα του Τύμβου Καστά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου