Πετιμέζι

 

Γλυκαντικό με μεγάλη αξία! 

Πολύτιμο, δυσεύρετο, άλλο ένα φάρμακο που παρασκευάζεται στο σπίτι με υλικά από τη φύση. Στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού μου όπως και σε πολλά άλλα σπίτια στη γειτονιά μου, υπήρχαν πατητήρια. Τέτοια εποχή θυμάμαι τα κρασοστάφυλα να τρέπονται σε μούστο κάτω από τα πόδια των ανθρώπων που με σηκωμένα παντελόνια «χόρευαν» στο πατητήρι και μάλλον το διασκέδαζαν. Σαν πανηγύρι μου φαίνονταν εκείνες οι μέρες. Ο παππούς μου είχε ένα μεγάλο βαρέλι που χωρούσε 800 οκάδες μούστο και έφτιαχνε κρασί για το οποίο πολύ καμάρωνε, και με τα στράφυλα (στέμφυλα) ρακή πρώτης ποιότητας. Πάντα όμως περίσσευε μούστος για να φτιάξει η γιαγιά μου πετιμέζι και κιοφτέρια (μουσταλευριά).Αρκετά απ’ αυτά τα ξέραινε στον ήλιο κομμένα σε ρομβοειδή κομμάτια. Έτσι διατηρούνταν για αρκετό καιρό.

Αργότερα το βαρέλι αυτό έμεινε στον πατέρα μου που επίσης καμάρωνε για το κρασί του. Και η μητέρα μου έφτιαχνε πετιμέζι και μουσταλευριά αλλά σε πολύ περιορισμένες ποσότητες. Όσο για το πατητήρι…Καταργήθηκε. Τη δουλειά αυτή την έκαναν πλέον εκτός σπιτιών με μηχανήματα που αλέθουν τα σταφύλια και μάλλον αγγαρεία μου έμοιαζε γιατί έπρεπε να περιμένεις στη σειρά σου να έλθει η ώρα των δικών σου σταφυλιών. Έτσι γίνεται ακόμη για τους τυχερούς που διατηρούν τα κρασάμπελα τους.

Τα σταφύλια που μου έφεραν την προηγούμενη βδομάδα ήταν αρκετά ώστε να γεμίσουν συρτάρια ψυγείου και φρουτιέρες. Έστειλα κι εγώ με τη σειρά μου σε άλλους που δεν παράγουν, έφτιαξα γλυκό δύο ειδών παρακαλώ, φάγαμε σκέτα , φάγαμε με φέτα κι ακόμη είχα. Τάρτες και γλυκά άμεσης κατανάλωσης δεν ήθελα να φτιάξω γιατί αν δεν έχεις παιδιά στο σπίτι καταλήγουν σε στομάχια που … δεν πρέπει!

Έτσι τα έστυψα. Ήθελα να δείξω στο blog πώς φτιάχνουμε πετιμέζι και παρόλο που η ποσότητα ήταν μικρή για τέτοια δουλειά, το τόλμησα.

Αφού λοιπόν έβγαλα τις σάπιες ρόγες, έπλυνα τα σταφύλια μου καλά και προσπάθησα να τα κοπανίζω λίγα λίγα μέσα στο μεγάλο μου τρυπητό με το πίσω μέρος ενός μπουκαλιού. Δεν ήθελα βλέπετε να σπάσουν τα κουκούτσια τους. Η προσπάθεια αποδείχτηκε επίπονη κι έτσι δεν απέφυγα το multi.

Στην πρώτη σκάλα και με κοφτά πατήματα, τα κατάφερα μια χαρά. Τα πίεσα όσο γινόταν στο τρυπητό και έτσι προέκυψε 1,7 λίτρα μούστος στη λεκανίτσα μου.

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Υλικά

1,7 λίτρα μούστος

1 κουταλιά κοφτή στάχτη από ξύλα

Επί το έργον

Διέλυσα τη στάχτη στο μούστο- όσο γινόταν- και τον έβαλα να βράσει.

Όταν άρχισε να φουσκώνει τον ξάφρισα όσο καλύτερα μπορούσα και μετά έκλεισα το μάτι της κουζίνα και τον άφησα να κατασταλάξει περίπου 20 ώρες. Έβαλα στο σουρωτήρι ένα τούλι και πάνω από το τούλι μια μεγάλη ποσότητα βαμβάκι. Με πολύ προσοχή σούρωσα τον μούστο μου σε καθαρή κατσαρόλα προσέχοντας να μην περάσει το κατακάθι από το σουρωτήρι. Αυτή η διαδικασία λέγεται κόψιμο του μούστου και είναι απαραίτητη πριν την παρασκευή πετιμεζιού ή μουσταλευριάς.

Έβαλα την κατσαρόλα με τον «κομμένο» μούστο να βράσει και να δέσει και έμειναν γύρω στα 400 ml υπέροχο πετιμέζι με πυκνότητα μελιού, υπέροχο χρώμα και θαυμάσιο άρωμα.

Παραπονέθηκα στη μάνα μου που μου είπε τη συνταγή για τη μικρή ποσότητα και η άμεση αντίδρασή της ήταν:

-Και πόσο ήθελες να φτιάξεις; Η γιαγιά έβραζε ένα καζάνι μούστο κι έφτιαχνε 2-3 μπουκάλια πετιμέζι.

Δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό κι έφαγα μια-δυό κουταλιές με λίγο γιαούρτι. 2% βεβαίως βεβαίως.
Το εγχείρημα ήταν τόσο επιτυχημένο που την επόμενη εβδομάδα θα αγοράσω μούστο και θα φτιάξω περισσότερο.

Παρατηρήσεις

1)Ο κομμένος μούστος μπορεί να διατηρηθεί στην κατάψυξη για μήνες

2)Αντί στάχτη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασπρόχωμα

Και η σημερινή μου εφαρμογή: Στο ντρέσινγκ της πράσινης σαλάτας μου

cretangastronomy.gr