Οι Πανδίες και η βασιλεία που κατέβηκε από τον Ουρανό, σε μια ήπειρο γιγάντων, που συνέδεε Αφρική-Ινδία-Αυστραλία – Βυθίστηκε πριν 18.000 χρόνια – Οι τρεις Ακαδημίες και τα χαμένα βιβλία

  Του Γιώργου Λεκάκη

Οι Πανδίες θεωρούνταν η αρχαιότερη από τις δυναστείες των Ταμίλ, με υψηλό πολιτισμό. Οι 89 βασιλιάδες των Pandyan, ίδρυσαν τρεις ακαδημίες (sangam / cankam):

• η πρώτη Ακαδημία, η Μητέρα / mutarcankam, άκμασε για 4.400 χρόνια, στην προκατακλυσμιαία πόλη Tenmadurai (Νότιο Μαντουράι), στην οποία συμμετείχαν 549 ποιητές (συμπεριλαμβανομένης της Αγαστίας και της Kubera / Κυβέλης και της οποίας προήδρευαν θεοί, όπως οι Murugaa / Murugan, Kuuanber. Ιδρύθηκε από τον ηγεμόνα Kalcina Valuti. Σε αυτήν εκπαιδεύτηκαν 4.449 ποιητές, υπό την πνευματική καθοδήγηση του θεού Shiva.
• η δεύτερη διήρκεσε για 3.700 χρόνια (59 γενεές βασιλιάδων Pandya), στις Αλαβές / Alavai (Kapatapuram), όπου συμμετείχαν 59 ποιητές (συμπεριλαμβανομένου του Tolkappiyar και μιας άλλη Αγαστίας). (Και οι δύο παραπάνω πόλεις «καταλήφθηκαν από τον ωκεανό», με αποτέλεσμα να χαθούν[1] όλα τα έργα που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια των δύο πρώτων ακαδημιών). Ιδρύθηκε από τον ηγεμόνα Venterceliyan. Φοίτησαν 3.700 ποιητές. Μόνο λίγα έργα επέζησαν από τις καταστροφές: το Akattiyam και το Tolkappiyam, και τα ποιήματα Ettutokai και Pattupattu.
• η τρίτη ιδρύθηκε στην Uttara (Βόρειο Madurai[2]), και διήρκεσε για 1.850 χρόνια!

Σύμφωνα με τους Δραβίδες ιερείς, η περιοχή Kumari Kandam κατοικήθηκε πριν από 500.000 χρόνια από ένα (υποτιθέμενο) υποείδος του ανθρώπου, που ονόμασαν Homo Dravida. Αυτό εδημιούργησε έναν σπουδαίο πολιτισμό, γνωστό ως Λεμούριο[3].

Η Ινδία ήταν ενωμένη με το νυν νησί Σρι Λάνκα (Κεϋλάνη), το νησί της Μαδαγασκάρης (και ίσως και με την ΝΑ. Αφρική[4]) και την ήπειρο-νησί της Αυστραλίας… Πριν από 50.000 χρόνια[5] (άλλοι λένε πριν 30.000 χρόνια) υπήρχε εκεί ένας ακμαιότατος («εξαιρετικά προηγμένος») πολιτισμός, εκεί που σήμερα βλέπουμε μόνο θάλασσα (τον Ινδικό Ωκεανό), ο οποίος με τον παγκόσμιο Κατακλυσμό (του Δευκαλίωνος), πριν από 18.000 χρόνια[6], καταβυθίσθηκε… «Συμπτωματικά» τον κατακλυσμό τον λένε… kadatkol!!! – αυτός «που καταβροχθίζει την γη»… Αναφέρεται ότι δεν ήταν ένας ο κατακλυσμός, αλλά τρεις (όπως και στην ελληνική μυθολογία). Και οι μελετητές λένε πως έγιναν:

• ο πρωτος πριν από 18.000,
• ο δεύτερος πριν 16.058 και
• ο τρίτος πριν 11.564 χρόνια.[7]

Αλλά σύμφωνα δε με τους γεωλόγους, ο διαμελισμός της ηπείρου Λεμούριας πρέπει να έγινε προς το τέλος της Μεσοζωικής εποχής[8] (δηλ. πριν 65.000.000 χρόνια)… Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να διατήρησε στους θρύλους του μια τόσο παλιά γεωλογική ιστορία; Μάλλον όχι. Άρα τα κείμενα θα αναφέρονται σε νεώτερους κατακλυσμούς…

Σύμφωνα με επιστημονικές ανακοινώσεις:

• Η στάθμη της θάλασσας ήταν περίπου 100 μ. χαμηλότερη από σήμερα πριν από περίπου 14.500 χρόνια.
• πριν από περίπου 14.500 χρόνια, ο σημερινός κόλπος του Mannar ήταν μια χερσαία μάζα, συνδεδεμένη με την νήσο Σρι Λάνκα και την χερσόνησο της Ινδίας. Η Σρι Λάνκα άρχισε να γίνεται νησί πριν 6.500 χρόνια.
• Η στάθμη της θάλασσας ήταν περίπου 60 μ. χαμηλότερη πριν από περίπου 10.000 χρόνια.
• Τα τελευταία 10.000 χρόνια, υπήρξαν τρεις μεγάλες διακυμάνσεις στην στάθμη της θάλασσας, που επηρέασαν τους ανθρώπινους οικισμούς.[9]

Το βασίλειο του Kumari Kandam[10], ήταν η «Αγαπημένη Γη της παρθενου Θεάς»[11]…

Τον 19ο αιώνα, ορισμένοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί μελετητές υπέθεσαν την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου, της Ilemuria > Λεμουρίας, ή Gondvana, για να εξηγήσουν τις γεωλογικές κ.ά. ομοιότητες μεταξύ Αφρικής – Αυστραλίας – Ινδικής υποηπείρου – Μαδαγασκάρης.[12]

Αυτά λένε οι Ταμίλ, στα παλαιά (δηλ. κυρίως μεσαιωνικά) κείμενά τους, παραφράζοντας μύθους της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, που ταξίδεψαν έως εκεί με τις εκστρατείες του Διονύσου, του Ηρακλή, του Μ. Αλεξάνδρου, κ.ά.

Οι Ταμίλ μιλούν για εδάφη που χάθηκαν στον ωκεανό, όπως περιγράφεται στην σανσκριτική βιβλιογραφία. Η χαμένη γη εκτεινόταν από τον ποταμό Pahruli (στα βόρεια) έως τον ποταμό Kumari στον νότο. Υπολογίζεται σε 7.000 μίλια γης των Ταμίλ ότι έχουν χαθεί από πλημμύρες. Βρισκόταν στα νότια του Kanya-kumari και εκάλυπτε μια περιοχή 700 kavatam[13]. Χωρίστηκε σε 7 Χ 7 = 49 εδάφη (natu):

• Επτά εδάφη καρύδας
• Επτά εδάφη μάνγκο
• Επτά εμπρός αμμώδη εδάφη
• Επτά πίσω αμμώδη εδάφη
• Επτά λοφώδη εδάφη
• Επτά παράκτιες χώρες
• Επτά εδάφη με νανοφοίνικες.

Υπάρχουν πολλοί κόσμοι, λένε, ο καθ’ ένας από τους οποίους έχει πολλές ηπείρους, οι οποίες με την σειρά τους έχουν πολλά βασίλεια. Ο Bharatan, ο ηγεμόνας ενός τέτοιου βασιλείου, είχε 8 γιους και μία κόρη. Διαίρεσε περαιτέρω το βασίλειό του σε 9 μέρη και το τμήμα που κυβερνούσε η κόρη του, η παρθένος Kumari[14], έγινε γνωστό ως Kumari Kandam, η γη όπου κατοικούν οι Βραχμάνοι, όπου λατρεύεται ο Shiva και όπου απαγγέλλονται οι Βέδες. Τα υπόλοιπα βασίλεια περιγράφονται ως επικράτεια των mlecchas / μλέκας.[15]

Στα κείμενα των Ταμίλ αναφέρεται ότι σε αυτήν την γη ετηρείτο η «γνώση» με πολύ υψηλό σεβασμό. Οι πόλεις αυτού του πολιτισμού δημιουργήθηκαν από γίγαντες («άνδρες υψηλού σωματικού, ψυχικού και ηθικού αναστήματος»), οι οποίοι διέθεταν τόσο τεράστιες γνώσεις, που θεωρούνταν θεοί.

Πολλά κείμενα των Ταμίλ δεν ορίζουν καμμία χρονολογία για την βύθιση του Kumari Kandam. Απλώς αναφέρουν «μια φορά κι έναν καιρό» ή «πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια». Αυτό ήταν αρκετό από μερικούς να τα κατατάξουν στα… παραμύθια, αλλά…

Οι περισσότεροι μελετητές συγκλίνουν ότι η γη αυτή όντως χάθηκε σταδιακά στην θάλασσα, σε μια περίοδο χιλιάδων ετών, έως και τον 3ο αι. π.Χ.

Οι παραδόσεις των Ταμίλ περιγράφουν αυτή την εποχή ως «εποχή της βασιλείας η οποία κατέβηκε (από τον Ουρανό) στην Γη», και είχε ως έδρα-κέντρο της τον ιερό λόφο Arunachala. Αυτός ο λόφος αναφέρεται στην αρχαία τους ιερή βιβλιογραφία, το έργο «Tolkappiyam», το οποίο με την σειρά του αναφέρεται σε ένα ακόμη αρχαιότερο έργο, βασισμένο σε αρχαϊκά κείμενα, το οποίο αναφέρει ότι συντάχθηκε πάνω από 10.000 χρόνια ενωρίτερα…

Την περίοδο αυτή, που ονομάζεται «Χρυσή Εποχή», ζούσαν οι πρώτοι άνδρες, που ήταν προικισμένοι με ευφυΐα, διόραση και μπορούσαν να δουν κρυμμένα ή μακρινά πράγματα, χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθούν!

Τα κείμενα των Ταμίλ Πουράνα λένε ότι αυτή η όμορφη περίοδος της Γης έφτασε στο τέλος της μετά από μια μεγάλη πλημμύρα / κατακλυσμό, που βύθισε τεράστιες εκτάσεις της Γης.

Μετά τον κατακλυσμό, έκτισαν ναό στην θεά Kanya Kumari «από εκείνους που επέζησαν από την πλημμύρα»

Ο βασιλιάς των Πανδίων αποζημίωσε την απώλεια της γης του με την κατάσχεση ισοδύναμης έκτασης από τα γειτονικά βασίλεια της Cheras και του Cholas.[16]

Ο πολιτισμός της Κοιλάδας του Ινδού ιδρύθηκε από τους Ταμίλ, που επέζησαν από τις πλημμύρες[17]…

Στα ανοικτά των ακτών της Ινδίας, έχουν ανακαλυφθεί 5 τοποθεσίες πόλεων πριν από αυτόν τον κατακλυσμό:

• Mahabalipuram, κοντά στο Chennai. Ανακαλύφθηκαν βυθισμένα ερείπια ναού ή ναών (από τους έξι που πιστεύεται ότι είναι βυθισμένοι). Σε βάθος 5 – 8 μ., και σε απόσταση 500 – 700 μ. από τον αρχικό ναό βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, λίθινα υπολείμματα, τοίχοι, ορθογώνιοι λιθόπλινθοι και εξέδρα, αλλά οι περισσότερες κατασκευές είναι κατεστραμμένες. Η περιοχή είναι 100 x 50 μ. και υπολογίζεται ότι χρονολογείται από την δυναστεία Pallava.[18]

Οι περισσότεροι βλέπουν μια βραχονησίδα δεν είναι όμως παρά αυτό που απέμεινε από έναν αρχαίο ναό μετά από έναν αρχαίο κατακλυσμό στην Ινδία

• Kashasthali – βυθισμένη 15 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας,
• Στο Tarangambadi-Poompuhar στο Ταμίλ Ναντού, κοντά στο Nagapattinam, ερευνητικό σκάφος με πλάγια σάρωση ανακάλυψε «μια δομή σε σχήμα πετάλου». Το 1993, η δομή σε σχήμα U διερευνήθηκε ξανά. Βρέθηκε σε βάθος 23 μ. και 5 χλμ. από την ακτή. Η δομή είναι 6.000 χρόνια αρχαιότερη από την αρχαιότερη αρχιτεκτονική στην Αίγυπτο ή την αρχαία Σουμερία ή την Μεσοποταμία δηλ. 9.000 χρόνων![19]
• Dwarka – η ιερή πόλη και το σπίτι του θεού Krishna, μια εξαιρετική πόλη φτιαγμένη από παλλάτια από χρυσό, ασήμι και πολύτιμα πετράδια! Και αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι από τον μύθο της Ατλαντίδας, δεν έχετε και πολύ άδικο…. Και
• η βυθισμένη πόλη Puhar.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης «Λεξικο παραδοσεων». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.5.2019.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Έπη Silappatikaram, Manimekhalai, Purananuru, Kalittokai, Cilappatikaram, Iraiyanar, Akapporul.
• Studies, Madurai, Tamil Nadu, Ινδία, Ιαν. 1981, International Association of Tamil Research, Madras.
• The Secret Doctrine.
• Joel Levy «The Atlas of Atlantis, and Other Lost Civilizations», εκδ. Ankh Hermes, 2007.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Ποια ήταν αυτά τα χαμένα βιβλία:

• Το 1902, ο Chidambaranar δημοσίευσε ένα βιβλίο με το όνομα Cenkonraraiccelavu. Είχε, είπε, «ανακαλύψει» το χειρόγραφο από «κάποια παλιά φύλλα cudgan». Παρουσιάστηκε ως ένα χαμένο έργο της πρώτης Ακαδημίας /  Sangam στο Tenmadurai. Συγγραφέας ο Mutaluli Centan Taniyur («Ο Τσεντάν που έζησε στο Τανγιούρ πριν από τον πρώτο κατακλυσμό»). Το έργο μιλούσε για τα κατορθώματα ενός προκατακλυσμιαίου βασιλιά Ταμίλ, του Σενγκόν, ο οποίος κυβερνούσε το βυθισμένο βασίλειο του Περουβαλανατού, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Κουμάρι και Παρούλι. Ο Sengon ήταν εντόπιος από το Olinadu, το οποίο βρισκόταν νότια του Ισημερινού. Κατέκτησε εδάφη μέχρι το Θιβέτ. Αλλά την δεκαετία του 1950, δηλώθηκε ως πλαστό έργο από τον S. Vaiyapuri Pillai. Ωστόσο, το ντοκυμανταίρ που χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση του Ταμίλ Ναντού το 1991 το ανακήρυξε ως το «πρώτο ταξιδειωτικό του κόσμου»!!!
• Το 1903, η Suryanarayana Sastri ονόμασε μερικά από αυτά: Mutunarai, Mutukuruku, Mapuranam και Putupuranam.
• Το 1917, ο Abraham Pandithar απαρίθμησε τρία από αυτά, ως τις πρώτες μουσικές πραγματείες στον κόσμο: Naratiyam, Perunarai και Perunkuruku. Επίσης απαρίθμησε αρκετά σπάνια μουσικά όργανα, όπως το χιλιόχορδο λαούτο, που είχε χαθεί στην θάλασσα!
• Ο Devaneya Pavanar ετύπωσε έναν ολόκληρο κατάλογο!
• Άλλοι απαρίθμησαν βιβλία από ένα ευρύ φάσμα θεμάτων: ιατρική, πολεμικές τέχνες, λογική, ζωγραφική, γλυπτική, γιόγκα, φιλοσοφία, μουσική, μαθηματικά, αλχημεία, μαγεία, αρχιτεκτονική, ποίηση και οικονομία…

[2] Με πρωτεύουσα το Manalur πριν από το Madurai, το οποίο επιλέχθηκε ως νέα πρωτεύουσα από τον Tirumaran (Mudatirumaran), τον βασιλιά που επέζησε από την καταστροφική πλημμύρα.

[3] Η Λεμουρία εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ινδουιστικά κείμενα το 1876 – βλ. Sumathi Ramaswamy 1999, 2000, 2004.

[4] Εντύπωση προκαλεί η ονοματική σχέση Kenya και Kanya.

[5] Βλ. R. Mathivanan, αρχισυντάκτης του Tamil Etymological Dictionary Project, της κυβέρνησης του Tamil Nadu, 1991.

[6] Βλ. R. Mathivanan, αρχισυντάκτης του Tamil Etymological Dictionary Project, της κυβέρνησης του Tamil Nadu, 1991.

[7] Βλ. N. Mahalingam «Kumari Kandam – The Lost Continent», Proceedings of the 5th International Conference / Seminar of Tamil Studies, Madurai, Tamil Nadu, Ινδία, Ιαν. 1981, International Association of Tamil Research, Madras, σελ. 2 – 54.

[8] Βλ. Pillay K. K. «South India and Ceylon», έκδ. University of Madras, 1963.

[9] Βλ. Rajiv Nigam και Hashimi / Εθνικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας, οι οποίοι ανέλυσαν ιζήματα στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής της Ινδίας. Και μοντέλα Nigam και Henriques για την Αραβική Θάλασσα.

[10] Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως Kumarinatu / Kumari Nadu = Επικράτεια Kumari το 1903, από τον V.G. Suryanarayana Sastri στο έργο του «Tamil Mozhiyin Varalaru» («Ιστορία της γλώσσας Ταμίλ»). Ο όρος Kumari Kandam (= ήπειρος Kumari) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για να περιγράψει την Λεμουρία την δεκαετία, το 1930.

Άλλοι δίνουν ετυμολογία από την ινδουιστική θεά Kanya Kumari, παρθένα, που κατάκτησε τους δαίμονες, μητέρα θεά και γυναίκα του Shiva.

Οι λέξεις “Kumari Kandam” εμφανίζονται για πρώτη φορά στο Kanda Puranam, μια Ταμίλ έκδοση του 15ου αιώνα του Skanda Purana, που γράφτηκε από τον Kachiappa Sivacharyara (1350 – 1420). Από τις σανσκριτικές λέξεις “Kumarika Khanda” – αν και οι Ταμίλ ισχυρίζονται ότι είναι δικό τους τοπωνύμιο.

Το 1912, ο Somasundara Bharati χρησιμοποίησε για πρώτη φορά γι’ αυτήν την γη, την λέξη Tamilakam. Άλλοι την λένε Navalan Tivu (= το νησί Navalam).

[11] Παραδόξως παρόμοιο με το αρχαίο αιγυπτιακό Ta-Meri = Η αγαπημένη γη.

[12] Κατ’ άλλους, η ήπειρος εκτεινόταν μέχρι το Νότιο Πόλο (Ανταρκτική) – βλ. Maraimalai Adigal, 1948. Και στα ανατολικά μέχρι τα νησιά τα Sunda / Σουντα / Σούδα!

[13] μονάδα άγνωστης μέτρησης.

[14] Την γη την κυβερνούσαν γυναίκες ηγεμόνες (οι Kumaris). Οι γυναίκες αυτής της γης είχαν το δικαίωμα να επιλέγουν τους συζύγους τους και να κατέχουν όλην την περιουσία – βλ. M. Arunachalam, 1944. D. Savariroyan Pillai.

[15] Βλ. Andakosappadalam του Kanda Puranam.

[16] Βλ. Purananuru, 1ος αιώνας π.Χ.

[17] Βλ. M. S. Purnalingam Pillai, 1927.

[18] έρευνα της Εταιρείας Επιστημονικής Εξερεύνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, Απρίλιος 2002. Και Εθνικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας της Ινδίας (NIO).

[19] Βλ. Εθνικό Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Ινδίας, Μάρτιος, 1991. Και Gr. Hancock.

arxeion-politismou.gr