Του Γιώργου Λεκάκη
Απολιθώματα του Homo erectus, είδος αρχαϊκού ανθρώπου, συγγενή των Homo Sapiens / σύγχρονων ανθρώπων, τα οποία ευρέθησαν στο νησί της Ιάβας Ινδονησίας, στην Νοτιοανατολική Ασία, χρονολογούνται πριν από 1.800.000 χρόνια… Το νησί είναι γνωστό για τις θέσεις απολιθωμάτων σπονδυλωτών και ανθρώπων του Πλειστόκαινου.
ΤΩΡΑ, οι αρχαιολόγοι που εργάζονται εκεί, απέκτησαν προσφάτως νέες γνώσεις για τον τρόπο που ζούσαν αυτοί οι πρωτάνθρωποι: Οι εργασίες βυθοκόρησης (εξόρυξης θαλάσσιας άμμου) στον Πορθμό της Μαδούρα[1] των ακτών μεταξύ Σουραμπάγια – Gresik, έπεσαν επάνω σε ψαμμίτες, πλούσιους σε απολιθώματα σπονδυλωτών. Ανέκτησαν δύο θραύσματα κρανίου Homo erectus ηλικίας 190.000 χρόνων[2], ανάμεσα στα απολιθωμένα υπολείμματα 36 ειδών σπονδυλωτών ζώων.
Αυτή η (πλέον βυθισμένη) περιοχή ήταν κάποτε μέρος μιας χερσαίας γης, που ονομάζεται Σούνταλαντ, η οποία συνέδεε το ινδονησιακό αρχιπέλαγος με την ασιατική ηπειρωτική χώρα, κατά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων, το Μέσο και Ύστερο Πλειστόκαινο.
Αυτά τα απολιθώματα – τα πρώτα που έχουν ανακτηθεί ποτέ από τον πυθμένα της θάλασσας – έχουν παράσχει στους ερευνητές σημαντικές νέες πληροφορίες σχετικά με την συμπεριφορά του H. erectus. Για παράδειγμα, τα ευρήματα δείχνουν πώς το είδος H. erectus της Ιάβας εξαπλώθηκε από τα υψίπεδα στις γύρω πεδιάδες, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη. Εκείνην την εποχή, η Σούνταλαντ θα παρείχε άφθονο γλυκό νερό, οστρακοειδή, ψάρια, βρώσιμα φυτά, σπόρους και φρούτα καθ’ όλον τον χρόνο.
Η μελέτη απεκάλυψε επίσης στοιχεία για προηγουμένως άγνωστες συμπεριφορές, όπως η ικανότητα να κυνηγούν εντατικά και υγιή βοοειδή, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο πληθυσμός που ζούσε εκεί μπορεί να είχε επαφή ακόμη και με άλλους εξαδέλφους του ανθρώπου.
«Δεν το βρήκαμε αυτό στον αρχαιότερο πληθυσμό Homo erectus στην Ιάβα, αλλά το γνωρίζουμε από πιο σύγχρονα ανθρώπινα είδη της ασιατικής ηπειρωτικής χώρας», εδήλωσε ο αρχαιολόγος Harold Berghuis. «Ο Homo erectus μπορεί να έχει αντιγράψει αυτήν την πρακτική από αυτούς τους πληθυσμούς. Αυτό υποδηλώνει ότι μπορεί να υπήρξε επαφή μεταξύ αυτών των ομάδων πρωτανθρώπων ή ακόμα και γενετική ανταλλαγή».
ΠΗΓΗ: H.W.K. Berghuis «A late Middle Pleistocene lowstand valley of the Solo River on the Madura Strait seabed, geology and age of the first hominin locality of submerged Sundaland», Quaternary Environments and Humans, Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.5.2025.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Η Μαντούρα είναι ένα ινδονησιακό νησί στα ΒΑ. της Ιάβας στον 7ο παράλληλο [07°03′36″S 113°24′00″E]. Σχετίζεται με το Μαντουράι, πατρίδα της ινδουιστικής θεότητας Αζάγκαρ. Φημίζεται για τους αγώνες ταυροδρομιών (εδώ ονομάζονται καραπάν σάπι), με αναβάτες, νεαρά αγόρια, επί απλού ξύλινου έλκηθρου, που σέρνεται από ένα ζευγάρι ταύρων, σε μια διαδρομή περίπου 100 μ. σε 10 – 15’΄! Μοιάζουν με τις «ασκήσεις εφηβείας» των μινωιτών Κρητών! Οι κάτοικοί της έχουν αρκετές μορφές μουσικής και θεάτρου. Το θέατρο topeng, περιλαμβάνει παραστάσεις κλασσικών ιστοριών, όπως η Ραμαγιάνα και η Μαχαμπαράτα με προσωπεία / μάσκες. Στο θέατρο loddrok, οι ηθοποιοί δεν φορούν μάσκες και ερμηνεύουν ένα ευρύτερο φάσμα θεμάτων. Το παραδοσιακό κλασσικό μουσικό όργανο της Ιάβας, είναι το γκαμελάν, το οποίο παίζεται επίσης στην Μαντούρα, και στις πρώην βασιλικές αυλές (Μπανγκαλάν και Σουμενέπ). Η μουσική tongtong, είναι αποκλειστική της Μαντούρας, και παίζεται από διάφορα ξύλινα ή μπαμπού τύμπανα και συχνάκις συνοδεύει αγώνες ταυροδρομιών.
[2] Το υλικό χρονολογήθηκε με OSL στα 162.000 +/- 31,000 και 119.000 +/- 27,000 χρόνια, γεγονός που συνδέει την κοιλάδα με τις χαμηλές συστάδες του MIS6.
arxeion-politismou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου