Στην καρδιά της ελληνικής ψυχής, δύο μύθοι στέκουν αιώνιοι φρουροί της μνήμης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υφαίνοντας την ιστορία του με την αρχέγονη άρνηση του ανθρώπου να δεχτεί τον θάνατο. Ο ένας μας μιλά για την τραγική Γοργόνα, την αδερφή του, καταδικασμένη να πλέει στις θάλασσες και να ρωτά με αγωνία κάθε ναυτικό: "Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;". Μόνο η απάντηση "Ζει και βασιλεύει!" φέρνει γαλήνη, μια εύθραυστη νίκη απέναντι στην αλήθεια της φθοράς. Ο άλλος μύθος αφηγείται την απεγνωσμένη αναζήτηση του ίδιου του Αλεξάνδρου για το "αθάνατο νερό", την πηγή της αιώνιας ζωής, μια αναζήτηση που, αν και απέτυχε, τον μετέτρεψε σε σύμβολο της υπέρτατης ανθρώπινης φιλοδοξίας: την κατάκτηση του ίδιου του θανάτου.
Αυτή η άρνηση, αυτή η βαθιά ριζωμένη ελπίδα για αθανασία, έμοιαζε για αιώνες να ανήκει αποκλειστικά στη σφαίρα του μύθου. Μέχρι που η γη της Αμφίπολης άνοιξε και αποκάλυψε το Μνημείο Καστά. Και τότε, με τρόπο σχεδόν μαγικό, ο μύθος άρχισε να συναντά την ιστορία, και η παράδοση να βρίσκει απρόσμενη αντανάκλαση στα ίδια τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Η πρόσφατη μελέτη μας, χρησιμοποιώντας προηγμένα υπολογιστικά εργαλεία και τρισδιάστατη μοντελοποίηση , αποκαλύπτει μια εκπληκτική πραγματικότητα. ότι ολόκληρο το Μνημείο Καστά μοιάζει να είναι μια αρχιτεκτονική σπουδή πάνω στην αθανασία, μια υλική έκφραση της άρνησης του θανάτου και μια κραυγή ελπίδας προς την αιώνια ζωή.
Τα ευρήματα είναι συγκλονιστικά στην ομοιότητά τους με τα μοτίβα των μύθων:
1. Ηλιακή Σκηνοθεσία Ανανέωσης:Το μνημείο είναι σκόπιμα σχεδιασμένο για να αλληλεπιδρά με τον ήλιο όλο τον χρόνο, με αποκορύφωμα το χειμερινό ηλιοστάσιο. Το φως, την πιο σκοτεινή μέρα, εισχωρεί βαθιά, φτάνοντας μέχρι τον ταφικό θάλαμο, συμβολίζοντας την αναγέννηση, την επιστροφή της ζωής, την νίκη επί του σκότους – ακριβώς την υπόσχεση που αναζητούσε ο Αλέξανδρος και που η Γοργόνα αρνείται να εγκαταλείψει
2. Λατρείες Ζωής και Ανάστασης:Τα διακοσμητικά στοιχεία και οι πιθανές συνδέσεις με λατρείες όπως της Κυβέλης του Διονύσου και της Περσεφόνης δεν είναι τυχαία. Όλες αυτές οι λατρείες περιστρέφονται γύρω από τους κύκλους της ζωής, του θανάτου και της ανάστασης, την αιώνια επιστροφή που λαχταρά ο μύθος. Το φως που λούζει τη λάρνακα μοιάζει να υπόσχεται αυτή ακριβώς την αναγέννηση
3. Ηρωοποίηση και Θεοποίηση: Η υπόθεση ενός αγάλματος που "στεφανώνεται" συμβολικά από τις Καρυάτιδες με το φως του ηλιοστασίου είναι η απόλυτη θεατρική αναπαράσταση της ηρωοποίησης, της μετάβασης του θνητού στη σφαίρα του θεϊκού – ο τελικός στόχος της αναζήτησης του αθάνατου νερού.
Είναι εκπληκτικό πώς ο μύθος, που για αιώνες θεωρούνταν απλή λαϊκή φαντασία, βρίσκει τόσο ισχυρή αντιστοιχία στην ίδια τη δομή και τον προσανατολισμό ενός απτού, ιστορικού μνημείου. Είναι σαν οι αρχαίοι αρχιτέκτονες, γνωρίζοντας ίσως την ίδια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη, να προσπάθησαν να την ενσωματώσουν στην πέτρα, να της δώσουν μορφή, να την κάνουν αιώνια.
Και το πιο εντυπωσιακό; Αυτές οι βαθύτερες αλήθειες, αυτοί οι ψίθυροι της ιστορίας και του μύθου, δεν αποκαλύπτονται μόνο με τη σκαπάνη, αλλά με εργαλεία της σύγχρονης τεχνολογίας. Η τρισδιάστατη μοντελοποίηση και οι πολύπλοκοι αλγόριθμοι μας επιτρέπουν να δούμε το μνημείο όπως το έβλεπαν οι δημιουργοί του, να κατανοήσουμε τις προθέσεις τους και να επιβεβαιώσουμε ότι η αλληλεπίδραση με τον ουρανό δεν ήταν σύμπτωση, αλλά ένας βαθύς, σκόπιμος σχεδιασμό. Η επιστήμη, αντί να απομυθοποιεί, έρχεται να επιβεβαιώσει την βαθιά αλήθεια που κρύβεται πίσω από τον μύθο.
Η ερώτηση της Γοργόνας και η αναζήτηση του αθάνατου νερού διαποτίζουν, ίσως περισσότερο από όσο νομίζουμε, την ελληνική κοινωνία σήμερα. Αρνούμαστε να αντικρίσουμε τα δεδομένα, ελπίζοντας σε μια μαγική λύση, σε έναν "ζωντανό βασιλιά" που θα έρθει να μας σώσει.
Ίσως η Αμφίπολη, και η συνάντηση του μύθου με την πραγματικότητα που μας προσφέρει, να κρύβει ένα βαθύτερο δίδαγμα. Ίσως η αληθινή αθανασία δεν βρίσκεται στην άρνηση της φθοράς, αλλά στην κατανόηση και την αποδοχή του κύκλου. Ίσως αν αντιληφθούμε την προσωπική ευθύνη του καθενός από εμάς αποκτήσουμε τη συλλογική συνείδηση ώστε να αποτινάξουμε την κατάρα της αναζήτησης σωτήρων ή επιβουλευτών και επιτέλους καταλάβουμε την δύναμη που έχει καθένας από εμάς ξεχωριστά και στη συνέχεια ως σύνολο να πάρουμε την μοίρα μας στα χέρια μας.
Τότε, και μόνο τότε, ίσως μπορέσουμε να απαντήσουμε στην Γοργόνα με μια νέα σιγουριά: "Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος. Όχι γιατί δεν πέθανε, αλλά γιατί η κληρονομιά του, τα διδάγματά του, και η ελπίδα που ενσαρκώνει, συνεχίζουν να μας εμπνέουν και να μας οδηγούν προς τη δική μας αναγέννηση."
ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου