Αρχαία Αίγυπτος: Oι πρώτοι Έλληνες Φαραώ

Μία απάντηση για τους αρχαίους θεούς μας δίνει ο Διογένης Λαέρτιος: «Αιγύπτιοι μεν γαρ Νείλον γενέσθαι παίδα Ήφαιστον, ον άρξαι φιλοσοφίας, της τους προεστώτας ιερέας είναι και προφήτας από δε τούτου εις Αλέξανδρον τον Μακεδόνα ετών είναι μυριάδας τέσσαρας και οκτακισχίλια οκτακόσια εξήκοντα τρία, εν οις ηλίου μεν εκλείψεις γενέσθαι τριακοσίας εβδομήκοντα τρεις, σελήνης δε οκτακοσίας τριάκοντα δύο». 
Δηλαδή, ο γιος του Νείλου ο Ήφαιστος εισήγαγε τη φιλοσοφία στην Αίγυπτο, και από την εποχή που έζησε μέχρι το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασαν τέσσερις δεκάδες χιλιάδων και οκτακόσιες χιλιάδες και οκτακόσια εξήντα τρία έτη. 
Δηλαδή 48.863 χρόνια πριν το Μ. Αλέξανδρο και 51.200 χρόνια περίπου πριν από σήμερα.

Όποιος έχει αστρονομικές γνώσεις μπορεί να επιβεβαιώσει τον Λαέρτιο, μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και κατάλληλου αστρονομικού προγράμματος, ώστε να εξακριβωθεί ο χρόνος που απαιτείται για να γίνουν 373 εκλείψεις (ολικές) Ηλίου και 832 Σελήνης στην Αίγυπτο. 
Ο Ήφαιστος, γιος της Ήρας και του Δία, είναι ένας από τους 12 θεούς των αρχαίων Ελλήνων.

Παρόλο που πρόκειται για συνωνυμία με το γιο του Νείλου, αυτό αποτελεί ένδειξη για το πότε έδρασαν οι θεοί στη Γη. 
Και αυτή είναι της τάξης των 50.000 ετών πριν από σήμερα. 
Ως επιβεβαίωση όλων αυτών έρχεται και ο αρχαίος ιστορικός Μανέθωνας που στα «Αιγυπτιακά» του αναφέρει τον Ήφαιστο ως πρώτο βασιλιά πριν από τον κατακλυσμό της πρώτης δυναστείας των Αιγυπτίων, ο οποίος βασίλευσε 727 και ¾ έτη!

Ο Ηρόδοτος,στο Β' βιβλίο του «Ιστορίας Απόδειξις»,μας πληροφορεί ότι, οι ιερείς των Θηβών της Αιγύπτου, κατά την εκεί επίσκεψή του, του έδειξαν 341 ξύλινα αγάλματα που αναπαράσταιναν διαδοχικά, από πατέρα σε γιό, τους προηγούμενους αρχιερείς μέχρι και πρίν από 11.000 χρόνια, πράγμα που αποδείχνει τη μακρά παράδοση του ιερατείου. 
Επίσης του ανέφεραν ότι, πρίν από τις 341 αυτές γενιές των ιερέων, οι θεοί ζούσαν μαζί με τους ανθρώπους, αλλά μετά δεν τους επισκέφθηκε πλέον κανένας θεός με ανθρώπινη μορφή. 
Και «Μανέθωνος Αιγυπτιακά»:«…Θεόν ανθρωποειδέα ουδένα γένεσθαι».

Η ιστορία μας πηγαίνει στην ελληνική Αίγυπτο. 
Την χώρα που βρίσκεται «υπτίως του Αιγαίου»! Τα Αιγυπτιακά του Μανέθωνα καλύπτουν την Ιστορία των Αιγυπτιακών Δυναστειών για 36.525 χρόνια εκ των οποίων 24.900 χρόνια προ του κατακλυσμού. 

Ο Μανέθων μας πληροφορεί ότι οι πρώτοι Βασιλείς της Αιγύπτου ήσαν οι Θεοί, ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ΗΛΙΟΣ, ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΩΝ, ΚΡΟΝΟΣ, ΟΣΙΡΙΣ-ΙΣΙΣ, και ΤΥΦΩΝ. Ακολούθησαν οι Ημίθεοι ως Βασιλείς της Αιγύπτου, ΩΡΟΣ, ΑΡΗΣ, ΑΝΟΥΒΙΣ, ΤΙΘΟΗΣ, ΣΩΘΟΣ και ΖΕΥΣ. Ο Όσιρις εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. 

Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών. Με την ιδιότητα αυτή αναρριχήθηκε μέχρι την πρώτη σειρά του αιγυπτιακού πανθέου.

Ωραιότερος και ψηλότερος από όλους ο μελαχρινός, όπως περιγράφεται, Όσιρις διαδέχθηκε τον πατέρα του Γκεμπ στον θρόνο της Αιγύπτου, όταν εκείνος αποσύρθηκε στον ουρανό, αναγορεύοντας ως βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. 

Πρώτο μέτρο του νέου θεϊκού φαραώ ήταν η κατάργηση της ανθρωποφαγίας, η μεταβολή του νομαδικού βίου και η μόνιμη εγκατάσταση, όπως και η εκπαίδευση των υπηκόων του στην τέχνη της κατασκευής γεωργικών εργαλείων για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή σιταριού και σταφυλιών. 
Με αυτά θα παρασκεύαζαν τα απαραίτητα για τη διατροφή των ανθρώπων, δηλαδή τον άρτο, τον οίνο και τον ζύθο.

Ο Όσιρις εισήγαγε τη λατρεία των θεών, ανήγειρε τους πρώτους ναούς, σμίλεψε τις πρώτες εικόνες των θεών, διατύπωσε την τελετουργική τάξη και επινόησε τα δύο είδη αυλών, που έμελλε να συνοδεύουν τα άσματα κατά τη διάρκεια των εορτασμών. 
Μετά από αυτό ίδρυσε πόλεις και νομοθέτησε για τον λαό του δίκαιους νόμους, προσλαμβάνοντας την επωνυμία Ούνοφρις (ο καλός), με την οποία και είναι γνωστός ως τέταρτος θεϊκός Φαραώ.

Κατεξοχήν εκπολιτιστής ο Όσιρις επιθύμησε εκτός της Αιγύπτου να εκπολιτίσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Αφήνοντας πίσω του την Ίσιδα, έφυγε για να κατακτήσει την Ασία, συνοδευόμενος από τον Θωθ τον Άνουβι και τον Οφόι. 

Εχθρός της βίας, προσεταιριζόταν υπό το σκήπτρο του, τη μία χώρα μετά την άλλη, με μοναδικό όπλο την πραότητα και τη μουσική. Λέγεται πως αφόπλιζε τους κατοίκους με άσματα και μουσική από διάφορα μουσικά όργανα.

Επέστρεψε στην Αίγυπτο, έχοντας διατρέξει ολόκληρη τη γη και διαδίδοντας παντού τον πολιτισμό. 
"Τον Διόνυσο προσκαλώ, τον θορυβώδη και ενθουσιώδη, τον πρωτογενή, πού έχει δύο φύσεις, και γεννήθηκε τρεις φορές, τον Βακχικό βασιλέα, τον ζώντα στους αγρούς, τον ανέκφραστον τον απόκρυφον, που έχει δύο κέρατα και δυο μορφές τον γεμάτο από κισσό, πού έχει πρόσωπο ταύρου, τον πολεμικό τον βακχικό, τον αγνό πού τρώει ωμά κρέατα, τον τριετή, πού τρέφει τα σταφύλια και έχει για πέπλο βλαστάρια. 

Ω Ευβουλέα, πολυμήχανε, πού γεννήθηκες στα απερίγραπτα κρεβάτια του Διός και της Περσεφόνης αθάνατε δαίμονα (θεέ) άκουσε, μακάριε, τη φωνή μου και σπεύσε με γλυκύτητα και με προσήνεια, έχων ευμενή διάθεση μαζί με τις συντρόφους σου (τις Μαινάδες και τις Βάκχες)" .(Ορφικός Ύμνος προς τον Διόνυσο).

Λίγα μέτρα πιο πέρα από την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (Χέοπος) βρίσκεται η περίφημη Σφίγγα της Αιγύπτου που έχει κεφάλι γυναίκας, σώμα ταύρου, πόδια λονταριού και φτερά αετού. Σφίγγες γενικά είναι κατά την μυθολογία διάφορα τέρατα που τα μέλη του σώματός των αποτελούνται από διάφορα του ενός όντα. Ήσαν άγρια τέρατα, σιωπηλά και αινιγματικά. 
Τέτοιες σγίγγες κατά την αρχαιότητα υπήρχαν σε διάφορα μέρη του τότε γνωστού κόσμου. 

Ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Έχει μήκος 73,5 μέτρα, πλάτος 6 και ύψος 20.22 μέτρα, και αποτελεί αρχαιότερο το μεγαλύτερο μονολιθικό άγαλμα στον κόσμο.

Οι αστρονομικές ευθυγραμμίσεις που υποδεικνύουν πως η Σφίγγα είναι προσανατολισμένη έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεται στον ορίζοντα στο σημείο που ανέτειλε ο Ήλιος κατά την εαρινή ισημερία. Ολα τα κτίσματα στην περιοχή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντιστοίχιση διαφόρων αστερισμών του ουράνιου θόλου στην Γη. Υπάρχει «αστρικής αντιστοιχίας» των Πυραμίδων της Γκίζας με τον αστερισμό του Ωρίωνα. 

Σύμφωνα με τον Graham Hancock, οι τρεις μεγάλες πυραμίδες αντιστοιχούν στα τρία άστρα της ζώνης του Ωρίωνα όπως αυτός ήταν το 10.500 πΧ. Την περίοδο δηλαδή που μειώνουν οι Παγετώνες, ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας παγκοσμίως και γίνεται η βύθιση της Ατλαντιδας. Κάποιες παρόμοιες σχέσεις με τον αστερισμό του Λέοντα και το αντίστοιχο κοσμικό ή Πλατωνικό έτος.

Η Σφίγγα βρίσκεται ακριβώς πάνω στον άξονα ανατολής - δύσης της νεκρόπολης της Γκίζα, με το βλέμμα στραμμένο ανατολικά. 
Με αυτό τον τρόπο αποτελεί το σηματοδότη της ανατολής του Ήλιου κατά την εαρινή ισημερία. Την εαρινή ισημερία του έτους 10.500 π.Χ. ο Ήλιος εκείνης της χρονιάς βρισκόταν 12 μοίρες κάτω από τον ορίζοντα, με το ζώδιο του Λέοντα να έχει ήδη αρχίσει να ανατέλλει, το βλέμμα της Σφίγγας ατένιζε το φαινόμενο και σημάδευε αυτή την ηλιακή ανατολή εκείνης της στιγμής. 

Η Σφίγγα λοιπόν ήταν το πανομοιότυπο της ουράνιας αστρολογικής εποχής του Λέοντα.

Ο Λέων είναι το πέμπτο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου και έχει κυβερνήτη τον Ήλιο. Ο Ήλιος είναι ο πλανήτης που δίνει ζωή, χωρίς το φως του Ήλιου δε γονιμοποιείται τίποτα και τίποτα δε γεννιέται. Γιά την ανθρωπότητα ήταν η εποχή που λατρεύεται ο Θεός Ήλιος. 

Το βασιλικό ζώδιο του Λέοντα, το ζώδιο της δημιουργίας, είχε σημάνει την έναρξη αυτής της εποχής, ήταν η χρυσή εποχή των ΖΕΠ ΤΕΠΙ, της «Πρώτης Φοράς». 
Η Σφίγγα είναι ένα μνημείο με σώμα λιονταριού και όπως λένε, με λιονταρίσιο ή γυναικείο αρχικά κεφάλι.

Το κεφάλι Φαραώ να ξανασκαλίστηκε πάνω στο προϊστορικό. Όταν η Σφίγγα επαναλαξεύτηκε, η λιονταρίσια κεφαλή αφαιρέθηκε και δόθηκε στο βράχο η μορφή του σημερινού στέρνου. 

Το κοσμικό ή Πλατωνικό έτος, το οποίο αφορά την αλλαγή του σημείου ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται περίπου κάθε 2.150 χρόνια. (Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της γης είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση. Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25.800 χρόνων). 
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι κάθε ζώδιο αφήνει την σφραγίδα του στην χρονική περίοδο που επιδρά. 

Την εποχή του Λέοντα αρχίζει η εποχή της πατριαρχίας και των μεγάλων Βασιλέων. Εποχή του Λέοντα 10.948 π.χ. Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι στη Σάιδα βρισκόταν ο τάφος του Όσιρι, και ότι γινόταν αναπαράσταση των παθών του θεού σε κοντινή λίμνη, σε μυστηριακές τελετές. 
Η προστάτιδα θεά της πόλης ήταν η Νηίθ , η λατρεία μαρτυρείται από την πρώτη δυναστεία, περ. 3100-3050 π.Χ..

Οι Έλληνες όπως ο Ηρόδοτος, ο Πλάτωνας, και ο Διόδωρος την ταύτιζαν με την θέα Αθηνά, υποδηλώνοντας σύνδεση με την Αθήνα. Ο Διόδωρος αφηγείται ότι η Αθηνά έχτισε τη Σάις πριν τον Κατακλυσμό που ότι αφάνισε την Αθήνα και την Ατλαντίδα.

 
Ενώ όλες οι ελληνικές πόλεις καταστράφηκαν κατά τον Κατακλυσμό, συνεχίζει, οι Αιγυπτιακές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Σάιδας, γλύτωσαν με Έλληνες πρόσφυγες που οδήγησε και προστάτευσε η θέα Αθηνά. 
Ο Πλάτωνας επίσης αναφέρει την πόλη ως γενέτειρα του Φαραώ Άμασι.

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι το ιερό στη Σάις της Αθηνάς, την οποία ταυτίζει με την Ίσιδα, έφερε επιγραφή "Είμαι όλα όσα υπήρξαν, και είναι, και θα είναι. Και κανένας θνητός δεν έχει σηκώσει μέχρι τώρα το πέπλο μου". 

Ο Ναός της Σάιδας, όπως πολύ αρχαίοι αιγυπτιακοί ναοί, είχε ιατρική σχολή που συνδεόταν με αυτόν. 

Η Σχολή είχε πολλές γυναίκες σπουδάστριες, και απ’ ό, τι φαίνεται και ειδικό γι’ αυτές τμήμα γυναικολογίας και μαιευτικής. Ο Βούσιρις ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου.

Ο Βούσιρις ήταν σκληρός και αφιλόξενος, αφού θανάτωνε κάθε ξένο που έφθανε στο βασίλειό του. Ο Κύπριος μάντης Φράσιος , που συμβούλεψε τον Βούσιρι να θυσιάζει κάθε χρόνο ένα ξένο στον Δία για να σταματήσει το κακό. 

Ο Αιγύπτιος βασιλιάς σκότωσε τότε πρώτο-πρώτο τον Φράσιο και έπειτα όλους τους ξένους που έρχονταν στην Αίγυπτο. Στη σκληρότητα του Βούσιρι έβαλε τέλος ο Ηρακλής όταν πέρασε από την Αίγυπτο στο ταξίδι του για τον άθλο των μήλων των Εσπερίδων ή των βοδιών του Γηρυόνη. 

Τον συνέλαβαν τότε και τον έδεσαν καλά με πέτσινα λουριά για να τον θυσιάσουν, αλλά ο Ηρακλής έσπασε τα δεσμά του, σκότωσε τον Βούσιρι, τον γιο του Αστυδάμαντα, και όλους τους ανθρώπους του βασιλιά. Ο Αιγύπτιος ιερέας και ιστορικός Μανέθωνας, γύρω στο 280 π.Χ.. συνέγραψε πρώτος "Τα Αιγυπτιακά", συσχετίζοντας τα ιστορικά γεγονότα και την πολιτισμική εξέλιξη με τις 30 βασιλικές οικογένειες (Δυναστείες).

Κατά την Προδυναστική περιόδο (περ. 5.400-3.000 π.Χ.), διάφορα αυτόνομα βασίλεια, με ξεχωριστές θεότητες, διαφορετικά σύμβολα, αλλά κοινή τη χρήση βασικών ιερογλυφικών στοιχείων και την πίστη στη μεταθάνατο ζωή, αναπτύχθηκαν στο νότιο και στο βόρειο τμήμα της Αιγύπτου. 
Τα κύρια χαρακτηριστικά δημιουργήματά τους, είναι λίθινα αγγεία, χρωματοτρίπτες (για τον καλλωπισμό), κεφαλοθραύστες τελετουργικά μαχαίρια, εμπεριέχουν τα βασικά στοιχεία του φαραωνικού πολιτισμού. 

Το 3000 π.Χ. επιτυγχάνεται η ενοποίηση της Αιγύπτου από τον Φαραώ Νάρμερ ή Άχα που, ταυτίζεται με τον βασιλιά Μήνη σύμφωνα με τον Μανέθωνα. Ακολουθεί η πρωτοδυναστική περίοδος (περ. 3000-2575 π.Χ.,.1η-3η Δυν.), η οποία σηματοδοτείται από την καθιέρωση της θεοκρατικής μοναρχίας, όπου ο Φαραώ, απόλυτος μονάρχης, ταυτίζεται με τον θεό Ώρο, και θεωρείται ενσάρκωσή του θεού στη γη. 

Εδραιώνεται η τάξη των ευγενών και εξελίσσονται τα ιερογλυφικά. Τα αγάλματα και ειδώλια των φαραώ, των κοινών ανθρώπων και των ιερών ζώων χαρακτηρίζονται από μετωπικότητα, μνημειακότητα και φυσιοκρατία, ενώ τα ανάγλυφα από τη στενή σχέση λόγου (ιερογλυφικών) και εικόνας. 

Ο Μήνης ή Ναρμέρ, ήταν, κατά την παράδοση, ο πρώτος βασιλιάς της Αρχαίας Αιγύπτου. Ένωσε τα βασίλεια της Άνω Αγύπτου και Κάτω Αιγύπτου, έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Αιγύπτου και ιδρυτής της 1ης Δυναστείας (γύρω στο τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ.).

Ο Ηρόδοτος τον αναφέρει ως Μήνα και ιδρυτή της Μέμφιδας που βρισκόταν στα παλιά σύνορα των δύο βασιλείων και έγινε η νέα πρωτεύουσα της Αιγύπτου. 
Του πιστώνεται η ίδρυση πολλών ναών και κατασκευές φραγμάτων. Λέγεται ότι βασίλευσε επί 28 ή 30 ή, κατά τον Ευσέβιο, 60 έτη. Ο Ευσέβιος, σε κείμενο που διασώζει από το έργο του Μανέθωνα , αναφέρει ότι έκανε εκστρατεία έξω από τα σύνορα της χώρας και δοξάστηκε για τα κατορθώματά του. 

Κατά το ίδιο έργο, ο θάνατός του προήλθε από επίθεση ιπποπόταμου και τον διαδέχτηκε ο γιος του Άθωθις. Σύμφωνα με τον Αιγύπτιο ιερέα και συγγραφέα Μανέθων ο Μίνωας βασίλεψε στην Αίγυπτο πριν τον κατακλυσμό. 

Ο Μίνωας μαζί με τους επτά επόμενους βασιλείς απογόνους του βασίλεψαν 253 έτη, η ηγεμονία τους ήταν μετά τη βασιλεία των θεών σε αυτή των ημίθεων.

Ο Μίνωας στην ελληνική μυθολογία ήταν βασιλιάς της Κρήτης. 
Το βασίλειο του Μίνωα περιελάμβανε ολόκληρη την Κρήτη, που είχε εκατό πόλεις, και τις Κυκλάδες, που λέγονταν Μινωίδες. Πρωτεύουσα του μινωικού βασιλείου ήταν η Κνωσός. 

Από το Μίνωα πήρε την ονομασία του ο Μινωικός πολιτισμός, που αναπτύχθηκε στην Κρήτη από το 3000 έως το 1450 π.Χ.. 
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ο Μίνωας ήταν πολύ σοφός και με αξιόλογο νομοθετικό έργο. Επιπλέον ο Όμηρος του πλέκει το εγκώμιο, κάτι που -σύμφωνα πάντα με τον Πλάτωνα- δεν συνήθιζε.

Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ο Μίνωας έπαιρνε τους νόμους από τον ίδιο τον Δία κάθε εννιά χρόνια σε σπηλιά της Δίκτης, στο περίφημο Δικταίον Άντρον. Η διοίκηση του Μίνωα θεωρήθηκε ανθρωπιστική και δίκαιη και γι' αυτό το λόγο, σύμφωνα με το μύθο, ορίστηκε ως ένας από τους κριτές του Άδη μαζί με τον αδερφό του Ραδάμανθυ και τον Αιακό. 

Ο Μίνωας όμως λάμβανε τις τελικές αποφάσεις. «Αυτό που σήμερα αποκαλείται Χριστιανική θρησκεία, υπήρχε ήδη ανάμεσα στους αρχαίους και δεν έλειπε και στις απαρχές της ανθρώπινης φυλής. Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε ένσαρκος, η αληθινή θρησκεία που ήδη υπήρχε, έλαβε την ονομασία Χριστιανική ». Άγιος Αυγουστίνος (300 μ.χ.).

Σύμφωνα με τον Εκαταίο (συνεπώς προηγείται του Μανέθωνα -) η Αίγυπτος υπέφερε από πανώλη, και οι αρχές το απέδιδαν στην παρουσία αλλότριων ατόμων ξένων προς τις παγιωμένες θρησκευτικές τελετές, γεγονός που έκανε τους Θεούς να εξοργιστούν. 

Για να επανέλθουν οι Αιγύπτιοι Θεοί, διώχθηκαν οι ξένοι αναφέρει ο Εκαταίος, κάτι που είχε ως συνέπεια ο Δανός και ο Κάδμος να πάνε στην Ελλάδα, και ο Μωυσής στην Ιερουσαλήμ. 
Η αναφορά αυτή συμπίπτει με τα γεγονότα της εποχής Ακενατόν, γεγονός που ενισχύεται από την αναφορά πως ο Δαναός έφυγε ταυτόχρονα με τον Μωυσή.

Ο Δαναός και ο Αίγυπτος ήσαν αδέλφια. Ο Αίγυπτος θεωρείται ιδρυτής της χώρας και εκπολιτιστής της, όπως και ο γιός του Νείλος! Ο θεός Όσιρις των Αιγυπτίων είναι ο Έλληνας Διόνυσος, αφού και οι δύο κόπτονται και ανασταίνονται! Οι Ολύμπιοι θεοί έδειξαν τον δρόμο της Γνώσης. 

Οι Έλληνες έκτισαν κυριολεκτικά την Αίγυπτο, αφού όλες οι πόλεις έχουν ελληνικά ονόματα. Η πόλη Σαίδ αν διαβαστεί ανάποδα σχηματίζει τη λέξη Δίας! 

Τα ιερογλυφικά των Αιγυπτίων είναι πρωτοελληνικά και οι τοιχογραφίες δείχνουν Μινωίτες ηγεμόνες που κυβερνούσαν που τους διαδέχτηκαν στη συνέχεια πολλοί λιγότεροι Αιγύπτιοι βασιλείς.

Διαβάστε Περισσότερα...

Ίππασος: Ο μαθητής του Πυθαγόρα που βρήκε τον πρώτο άρρητο αριθμό

 

Ο Ίππασος ήταν ίσως ο καλύτερος μαθητής που φοίτησε ποτέ στη σχολή του Πυθαγόρα. Την ίδια στιγμή όμως ήταν και αυτός που κατάφερε να καταρρίψει τους Πυθαγόρειους, ανοίγοντας ένα νέο, πολύ σημαντικό κεφάλαιο για τα μαθηματικά.

Η διάσημη σχολή του Πυθαγόρα – Οι «θεϊκοί» αριθμοί και ελλιπής εξήγηση του κόσμου

Οι Πυθαγόρειοι δεν ήταν μια αμιγώς επιστημονική ομάδα. Για την ακρίβεια, η βασικές ανησυχίες τους κυμαίνονταν γύρω από την φιλοσοφία και την θρησκεία. Τα μαθηματικά ωστόσο κατείχαν την ύψιστη θέση στην διαμόρφωση της ιδεολογίας τους. Οι αριθμοί για τον Πυθαγόρα και τους μαθητές του, ήταν κάτι το θεϊκό. Δεν ήταν απλοί συμβολισμοί που διευκολύνουν τον άνθρωπο να μετράει και να υπολογίζει. Ηταν κάτι ανώτερο από τον υλικό κόσμο, στον οποίο έβρισκαν εφαρμογή. Κάτι που άνηκε στη σφαίρα του ιδεατού και μόνο μέσα από την βαθύτατη νόηση γινόταν προσιτό.

Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους, ολόκληρο το σύμπαν ήταν αποτέλεσμα των αριθμών και της γεωμετρίας. Ωστόσο, από τον αρχαίο Ελληνα μαθηματικό και από όσους φοίτησαν στο Ομακοείον (το κτίριο ομαδικής διδασκαλίας των Πυθαγόρειων στην Κρότωνα της Ιταλίας) είχαν… ξεφύγει οι περισσότεροι αριθμοί. Στην σκέψη των μαθηματικών της εποχής, όλοι οι αριθμοί μπορούσαν να εκφραστούν ως κλάσματα δύο ακεραίων. Για τους Πυθαγόρειους δε, τα πάντα στον κόσμο ισοδυναμούσαν με έναν αντίστοιχο (ρητό) αριθμό. Αν αυτό ίσχυε όμως, ποιο ρόλο έχουν οι άρρητοι, που μάλιστα είναι και ασύγκριτα περισσότεροι.

Ο άνθρωπος που κατέρριψε όλα όσα πίστευαν οι Πυθαγόρειοι

Το μαθηματικό τμήμα της Πυθαγόρειας σχολής, ήταν ένα από τα πιο προηγμένα της εποχής. Το πασίγνωστο Πυθαγόρειο Θεώρημα είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αν και οι ιστορικοί κατά καιρούς έχουν εκφράσει αμφιβολίες για τον «πατέρα» του θεωρήματος, είναι αποδεδειγμένο πως ανακαλύφθηκε την εποχή που η σχολή του Πυθαγόρα άκμαζε. Μάλιστα, συγγραφείς όπως ο Ευκλείδης και ο Κικέρων αποδίδουν με σιγουριά το επίτευγμα στον σπουδαίο μαθηματικό.

Ιδρυτής του μαθηματικού τμήματος στο Ομακοείον ήταν ο Ιππασος, ένας από τους σημαντικότερους μαθητές του Πυθαγόρα και αυτός που έμελε να καταρρίψει συθέμελα όσες ιδέες είχαν «οικοδομηθεί» μέσα στην σχολή που διακρίθηκε. Το εργαλείο του; Το θεώρημα που έκανε πασίγνωστο τον Πυθαγόρα!

Σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο, το τετράγωνο των δύο κάθετων πλευρών ισούται με το τετράγωνο της υποτείνουσας. Αν οι δύο κάθετες πλευρές ισούνται με 1 όμως, τότε η υποτείνουσα έχει μήκος ίσο με την ρίζα του 2. Αυτός ο αριθμός είχε προβληματίσει τους Πυθαγόρειους, χωρίς όμως να κλονίσει την αμετάκλητη πεποίθηση τους, πως υπάρχει κάποιος ισοδύναμος ρητός που να ισούται με την ρίζα του 2. Αλλωστε, οι Πυθαγόρειοι αντιλαμβάνονταν πως υπάρχουν πάρα πολλοί ρητοί και ως εκ τούτου, η ρίζα που έψαχναν μπορεί να… κρυβόταν πίσω από κάποιους πολύ μεγάλους αριθμούς.

Ο Ιππασος όμως δεν μπορούσε να αφήσει μια ρίζα να τον… νικήσει. Προσπάθησε να αποδείξει πως ισούται με κάποιον αριθμό, αλλά κατάφερε να δείξει πως αυτός ο αριθμός δεν ήταν ρητός! Η Πυθαγόρεια φιλοσοφία δέχτηκε ένα αγιάτρευτο πλήγμα. Ενας αριθμός που δεν είναι ρητός, δεν μπορούσε να χωρέσει στην σκέψη των Πυθαγόρειων. Ολο τους το σύμπαν, ήταν φτιαγμένο από κλάσματα, μην αφήνοντας χώρο σε… παράλογους αριθμούς που τα δεκαδικά τους δεν έχουν σταματημό.

Ο ιδρυτής του μαθηματικού τμήματος της Πυθαγόρειας Σχολής, ήταν ο μεγαλύτερος προδότης που πάτησε ποτέ το πόδι του μέσα στους χώρους του επιβλητικού της κτιρίου. Παρόλα αυτά η απόδειξη του ήταν απόλυτα σωστή και αυτό έγινε άμεσα αντιληπτό από τον Πυθαγόρα. Η σχολή πλέον είχε δύο επιλογές. Να κλείσει ή θα «θάψει» την καταστροφική απόδειξη. Τελικά οι Πυθαγόρειοι επέλεξαν το δεύτερο, κατηγορώντας τον Ιππασο για μέγιστη προδοσία και πνίγοντας τον στην θάλασσα.

Ο Ιππασος έχασε την ζωή του, όμως η ρίζα του 2 διατηρήθηκε «ζωντανή», ως ο πρώτος άρρητος αριθμός στην ιστορία των μαθηματικών. Οπως οι ίδιοι οι Πυθαγόρειοι υποστήριζαν μάλιστα, οι αριθμοί υπάρχουν στην σφαίρα του ιδεατού, όχι μόνο εκεί που μας… χρησιμεύουν.

Κάπως έτσι, γράφτηκε η πρώτη σελίδα στο τεράστιο κεφάλαιο των αρρήτων αριθμών, οι οποίοι εκ των υστέρων αποδείχθηκαν πολύ περισσότεροι από τους ρητούς. Για την ακρίβεια, αν μπορούσαμε να επιλέξουμε έναν οποιοδήποτε αριθμό στην τύχη, τότε η πιθανότητα αυτός ο αριθμός να είναι ρητός είναι σχεδόν μηδενική!

Η απόδειξη που έμεινε στην ιστορία

Η απόδειξη του Ιππασου αναφέρεται από τον Αριστοτέλη ως χαρακτηριστικό παράδειγμα χρήσης της «προς άτομο απαγωγής». Ποιος όμως ήταν ο συλλογισμός του μαθηματικού;

Υπέθεσε ότι ο a/b είναι ρητός αριθμός με την ιδιότητα a2/b2 =2. Οι αριθμοί a και b είναι πρώτοι μεταξύ τους, γιατί πολύ απλά αν είχαν κοινό διαιρέτη τότε αυτός θα απλοποιούταν από το κλάσμα (πχ. Το 4/12 γράφεται ως 1/3) Οπότε καταλήγουμε στην σχέση a2=2b2. Συνεπώς το a, επειδή έχει άρτιο τετράγωνο, είναι άρτιος αριθμός. Αρα, a = 2m και από αυτό έπειται ότι 4m2 = b2. Αρα b2 = 2m2. Αρα ο b είναι άρτιος, όπως και ο a. Απο την στιγμή που ισχύει ότι a και b είναι άρτιοι όμως, έχουν κοινό διαιρέτη το 2. Αυτό είναι άτοπο, αφού η υπόθεση λέει το αντίθετο. Αρα το ρίζα 2 δεν μπορεί να είναι ρητός!

Πηγή: isamos.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Ασόκα: Ο άνθρωπος που κυβέρνησε την Ινδία μετά το Μέγα Αλέξανδρο (φωτό)

Μετά το θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη το 323 π.Χ., εξεγέρσεις ξεσπούν σε πολλές περιοχές της αυτοκρατορίας. Λίγα χρόνια αργότερα (308 π.Χ.), ο επίγονος του Αλεξάνδρου, Σέλευκος Α’, καθίσταται κυρίαρχος του ανατολικού Ιράν, με τη Δυναστεία των Σελευκιδών να απλώνεται στα ασιατικά τμήματα της πρώην Περσικής Αυτοκρατορίας. Κι ενώ η υπαγωγή της Κεντρικής Ασίας στην αυτοκρατορία των Σελευκιδών έμελλε να έχει σημαντική χρονική διάρκεια στις περισσότερες περιοχές, σε κάποιες άλλες θα αποδεικνυόταν εξαιρετικά εφήμερη.

Ο Σέλευκος θα αναγκαστεί γρήγορα να αντιμετωπίσει μια σοβαρή απειλή στις νοτιοανατολικές σατραπείες του. Ξεκινώντας από το βασίλειο της Μαγάδας στην κοιλάδα του Γάγγη, με πρωτεύουσα την Παταλιπούτρα (η σημερινή Πάντα στην ινδική πολιτεία Μπιχάρ), ο Σαντραγκούπτα (Σανδρακόττος στα ελληνικά), πρώτος ηγεμόνας της δυναστείας των Μαουρία, θα ιδρύσει το 322 π.Χ. μια ισχυρή αυτοκρατορία που θα κυριαρχήσει στο μεγαλύτερο τμήμα της Ινδίας και θα επεκταθεί προς τα βορειοδυτικά.

Λαμβάνοντας υπόψη τις δυσχέρειες που παρουσίαζε η προσπάθεια εδραίωσης της εξουσίας του στις παραμεθόριες περιοχές, αλλά και την απειλή ενδεχόμενης αντεπίθεσης του Αντίγονου στα δυτικά του κράτους του, ο Σέλευκος προτίμησε να συνάψει συνθήκη ειρήνης με τον ινδό ηγεμόνα (κατά το 305-303 π.Χ.), προβαίνοντας σε σημαντικές εδαφικές παραχωρήσεις: η Αραχωσία, μεγάλο τμήμα των Παροπαμισάδων, η περιοχή της Γκαντάρα, η Γεδρωσία και μέρος της Αρίας πέρασαν τώρα στη δικαιοδοσία του Σαντραγκούπτα.

Οι δυο ηγεμόνες διατηρούν ωστόσο αγαστές σχέσεις και ο Σέλευκος στέλνει ακόμα και πρεσβευτή στην αυλή του ινδού βασιλιά (τον Μεγασθένη, που έγραψε τα «Ινδικά»). Ο διάδοχος του Σαντραγκούπτα, ο Μπιντουσάρα, ζητά χρόνια αργότερα από τον σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο Β’ να του στείλει «κρασί, σύκα και έναν σοφιστή» (όπως μας παραδίδει ο Αθήναιος), αν και ο Αντίοχος του απαντά ότι θα του στείλει μετά χαράς το κρασί και τα σύκα, αλλά όχι και τον σοφιστή, μιας και το απαγορεύουν ρητά οι ελληνικοί νόμοι («Δειπνοσοφισταί»: ΙΔ, 652-653).

Τα πρώην ελληνικά εδάφη βρίσκονται πια σε ινδική κυριαρχία, αν και το ελληνικό στοιχείο δεν εξαφανίζεται από την περιοχή. Γιατί σύντομα θα έρθει ο τρίτος ηγεμόνας της Δυναστείας των Μαουρία, γιος του Μπιντουσάρα και εγγονός του Σαντραγκούπτα, ο Ασόκα ο Μέγας (και Πιοδάσσης για μας τους Έλληνες), που εντυπωσιασμένος από το ελληνικό πνεύμα θα επιφέρει ραγδαίες αλλαγές στο μεγαλύτερο βασίλειο που θα έβλεπε ποτέ το νότιο τμήμα της ασιατικής ηπείρου!

Αφού πέτυχε τη μέγιστη εδαφική επέκταση της αυτοκρατορίας του μέσω μιας σειράς αιματηρών πολέμων, ο Ασόκα ξαφνικά αλλάζει τόσο πλεύση όσο και χαρακτήρα! Αποκηρύσσει τον πόλεμο, απολογείται για τα δεινά που έφερε στους λαούς και ασπάζεται τον βουδισμό, βάζοντας πλέον σκοπό της ζωής του την ανακούφιση των υπηκόων του και τη διάδοση της ανεκτικής βουδιστικής διδασκαλίας.

Θέλοντας να διατηρήσει την εύθραυστη ειρήνη, στέλνει πρεσβευτές σε όλους τους ηγεμόνες των ελληνιστικών βασιλείων της εποχής (Αντίοχο Β’, Πτολεμαίο Β’, Αντίγονο Γονατά της Μακεδονίας, Μάγα της Κυρήνης και Αλέξανδρο Β’ της Ηπείρου), και επιδιώκοντας να αλλάξει τη μοίρα του λαού του, γράφει τα περιβόητα διατάγματά του «Έδικτα του Ασόκα», μια σειρά λαξευμένων σε βράχο επιγραφών που βρέθηκαν σε διάφορα σημεία της αυτοκρατορίας του.

Τα πρωτοποριακά βουδιστικά διατάγματα του Ασόκα είναι γραμμένα είτε στα ελληνικά είτε είναι δίγλωσσα (ελληνικά και αραμαϊκά), ακολουθώντας πιθανώς το μοντέλο διοίκησης των Αχαιμενιδών. Γιατί τα έγραψε όμως ο φωτισμένος ινδός ηγεμόνας στα ελληνικά; Και μάλιστα σε άπταιστα ελληνικά, κάτι που υποδεικνύει ότι ο Έλληνας που έκανε τη μετάφραση πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως μορφωμένος και καλός γνώστης του λεξιλογικού πλούτου της ελληνικής;

Ήθελε να τιμήσει απλώς την ελληνική παρουσία και ιστορία στην περιοχή ή μήπως διατηρούσε πολύ στενότερες σχέσεις με τα ελληνιστικά βασίλεια απ’ όσο οι σποραδικές ιστορικές και αρχαιολογικές αναφορές υποδεικνύουν;

Ο Ασόκα ο Μέγας άλλαξε το πρόσωπο της Ινδίας, καθιερώνοντας τον βουδισμό στην περιοχή και υιοθετώντας ένα μοντέλο διακυβέρνησης που θα μεταμόρφωνε τα πανάρχαια βασίλεια της νότιας Ασίας, δίνοντας στην Ινδία την εθνοτική ταυτότητά της…

Πρώτα χρόνια

Ο Ασόκα ο Μέγας γεννιέται περί το 304 π.Χ. ως άλλος ένας γιος του αυτοκράτορα Μπιντουσάρα με μια από τις κατώτερης τάξης συζύγους του. Ο Μπιντουσάρα ανέλαβε τα σκήπτρα του βασιλείου του το 298 π.Χ. από τον περίφημο πατέρα του Σαντραγκούπτα Μαουρία (340- 298 π.Χ.), τον Σανδροκόττο (ή ακόμα και Ανδροκόττο) της αρχαιοελληνικής γραμματείας.

Ο παππούς είχε ιδρύσει την ινδική αυτοκρατορία των Μαουρία (Μοριαίων για τους Έλληνες), συνενώνοντας τα βασίλεια της περιοχής σε ένα ενιαίο κράτος, κατά τα πρότυπα του ανθρώπου που τόσο θαύμαζε, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όταν ο μακεδόνας βασιλιάς έφτασε στην περιοχή του Ινδού, φαίνεται ότι συναντήθηκε με τον Σαντραγκούπτα Μαουρία, που ήταν τότε γιος ενός μικροηγεμόνα της περιοχής.

Ο Σανδροκόττος επηρεάστηκε από το μεγαλείο των κατακτήσεων του Αλεξάνδρου και θέλησε να τον μιμηθεί, καταλαμβάνοντας τα γειτονικά βασίλεια του Γάγγη και κατόπιν, εκμεταλλευόμενος το κενό εξουσίας που άφησε η αποχώρηση του Αλεξάνδρου και των ελληνικών δυνάμεων, άρχισε να κατακτά όλα τα εδάφη ανατολικά του Ινδού, πριν περάσει κατόπιν στα νότια της ινδικής χερσονήσου. Ο Ασόκα έμελλε να παραλάβει ένα μεγάλο και δυνατό βασίλειο, αν και εκείνος θα ήταν ο πρώτος ηγεμόνας που θα κατόρθωνε να ενώσει πολιτικά όλη την Ινδία σε μια αυτοκρατορία.

Επιστρέφοντας στον Ασόκα, η μητέρα του γύρισε κάποια στιγμή στο παλάτι, όταν αποκαλύφθηκε η πλεκτάνη που είχε στηθεί εναντίον της, και έφερε στον κόσμο άλλον έναν γιο του Μπιντουσάρα. «Τώρα δεν έχω θλίψη», είπε η γυναίκα από τη χαρά της, ονομάζοντας τον καρπό της «Ασόκα», «χωρίς θλίψη» δηλαδή στα σανσκριτικά.

Ο μικρός διακρίνεται από τα πρώτα του χρόνια τόσο για τη γενναιότητα όσο και τα αθλητικά του χαρίσματα και μεγαλώνοντας έλαβε την ανώτατη στρατιωτική εκπαίδευση των ινδών πριγκίπων. Τώρα όλοι τον ήξεραν ως ατρόμητο κυνηγό, ιδιαίτερα από το περιστατικό που ο βουδιστικός θρύλος τον θέλει να σκοτώνει ένα λιοντάρι με ένα ξύλινο παλούκι.

Μεγαλώνοντας ο Ασόκα, έγινε όπως ο πατέρας και ο παππούς του, ικανότατος στρατιώτης και ανηλεής στρατηγός. Γι’ αυτό και ο πατέρας του τον έστελνε να καταστείλει τις εξεγέρσεις στις επαρχίες της Αυτοκρατορίας των Μοριαίων, μιας και ήταν ιδιαιτέρως αποτελεσματικός στα καθήκοντά του…

Άνοδος στην εξουσία

Βουδιστικά κείμενα μάς πληροφορούν ότι ο Ασόκα κατέπνιξε στο αίμα διάφορες εξεγέρσεις στα πατρικά εδάφη, αλλά και εσωτερικά πραξικοπήματα που απειλούσαν την ηγεμονία του Μπιντουσάρα. Κάποια στιγμή τιμήθηκε με κυβερνητικά καθήκοντα σε κάποια από τις επαρχίες του βασιλείου, αν και μέχρι την άνοδό του στον θρόνο θα είχε ακόμα μακρύ δρόμο.

Ο Μπιντουσάρα πέθανε το 273 π.Χ., αφήνοντας ανοιχτό το θέμα της διαδοχής, που οδήγησε όπως ήταν φυσικό σε εμφύλιες συγκρούσεις. Ο πατέρας ήθελε άλλον γιο να τον διαδεχθεί, ο οποίος ήταν ωστόσο αλαζόνας και μισητός, γι’ αυτό και οι αξιωματούχοι του προτιμούσαν τον γενναίο και πιστό Ασόκα. Τα βουδιστικά έπη λένε ότι ο Ασόκα σκότωσε τα 99 αδέρφια του αφήνοντας στη ζωή μόλις έναν, αν και ενδέχεται να είναι υπερβολικός ο μύθος.

Τον βασικό διεκδικητή του στέμματος τον δολοφόνησε πάντως και ο δρόμος για τον θρόνο ήταν τώρα ανοιχτός: η αυτοκρατορική του στέψη έγινε το 269 π.Χ., κάπου τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη των ύπατων αξιωμάτων του (273 π.Χ.). Πρώτη δουλειά του μοχθηρού αυτοκράτορα, όπως μας λένε οι βουδιστικές γραφές, ήταν να φτιάξει έναν περίτεχνο θάλαμο βασανισμού (Κόλαση του Ασόκα), που θα τον κάνει σύντομα γνωστό ως «Ασόκα ο Άγριος».

Ενδέχεται πάντως τα βουδιστικά κείμενα να υπερτονίζουν το αιμοσταγές του χαρακτήρα του για να φανεί ακόμα πιο χτυπητή η μεταστροφή του στη θρησκεία και το καλοκάγαθο κατόπιν της προσωπικότητάς του. Όπως κι αν έχει, ο Ασόκα συνέχισε την επεκτατική πολιτική των προγόνων του και για τα επόμενα 8 χρόνια ο πόλεμος σταματημό δεν θα είχε.

Η πρώτη μεγάλη γηγενής αυτοκρατορία της αρχαίας Ινδίας που είχε φτιάξει ο παππούς του σύντομα θα μετατρεπόταν σε μια από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως αυτοκρατορίες του καιρού και αναμφίβολα η μεγαλύτερη που θα έβλεπε ποτέ η ινδική υποήπειρος αλλά και η Νότια Ασία τελικά. Το βασίλειο του Ασόκα του Μεγάλου είχε στο απόγειό του έκταση 5 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων, καλύπτοντας μια τεράστια έκταση: από τα Ιμαλάια στα βόρεια και το σύγχρονο Άσαμ στα ανατολικά, μέχρι και πέρα από το σημερινό Πακιστάν, το Αφγανιστάν και τα νότια του Ιράν.

Ο Ασόκα εισέβαλε στις κεντρικές και νότιες περιοχές της Ινδίας, διαφεντεύοντας πια περισσότερους από 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Το τέλος της κατακτητικής του μανίας θα άφηνε την αχανή αυτοκρατορία του να καλύπτει την Περσία, τη σημερινή Μιανμάρ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το παλιότερο Βελουχιστάν, αλλά και όλη την κεντρική και βόρεια Ινδία και το Μπαγκλαντές…

Η μεταστροφή και η φωτισμένη διακυβέρνηση

Ο Ασόκα κυβερνούσε τα εδάφη του όπως οι προκάτοχοί του, αποτελεσματικά μεν, σκληρά δε. Οι σαδιστικές τιμωρίες του κατά των αποστατών, των εξεγερμένων και των ποινικών τρόμαζαν τον πληθυσμό, καθώς οι διαβόητες φυλακές του πέρασαν ακόμα και στην ινδουιστική παράδοση ως ορόσημα φρίκης και τρόμου.

Άλλη μια τρανή επίδειξη της αιμοσταγούς φύσης του ήταν όταν επιχείρησε να καταλάβει ένα γειτονικό φέουδο (τη σημερινή Ορίσα της Ινδίας), εκεί που είχε αποτύχει παταγωδώς ο παππούς του. Η εισβολή σημειώθηκε το 261 π.Χ. και κατέληξε σε μια τέτοια σφαγή που λογίζεται ως ένας από τους πιο αιματοβαμμένους πολέμους των παγκόσμιων χρονικών: ο Ασόκα εξόντωσε κάπου 300.000 ανθρώπους, εξαφάνισε την πόλη από τον χάρτη και έδιωξε από τα εδάφη μερικές δεκάδες χιλιάδες που απέμειναν ζωντανοί.

Οι ιστορικοί τοποθετούν εδώ ακριβώς την περιβόητη ανθρωπιστική μεταστροφή του Ασόκα, καθώς μετά τον ανηλεή θρίαμβό του κατά των γειτόνων του εξέδωσε ένα διάταγμα που δήλωσε ευθαρσώς τη λύπη του για τον ανείπωτο πόνο που προκάλεσε, αποκηρύσσοντας ταυτοχρόνως τον πόλεμο ως δεινό!

Ο Ασόκα ξέκοψε με τον πόλεμο και αγκάλιαζε τώρα ολόψυχα ένα νέο μοντέλο ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, υιοθετώντας ένα δόγμα που θα έμενε γνωστό ως «Διάδοση του Ντάρμα» (Ευσέβειας). Παρά το γεγονός ότι ως «Ντάρμα» δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρο τι εννοούσε, ο βουδιστικής σύλληψης όρος αποκάλυπτε παράλληλα τη μεταστροφή του στη θρησκεία της Ανατολής.

Ηθικός πια και κοινωνικός μεταρρυθμιστής, ο Ασόκα κήρυττε τη θρησκευτική ανωτερότητα και επιδόθηκε σε ένα ραγδαίο πρόγραμμα κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής που απαθανατίστηκε στα περίφημα «33 Έδικτα του Ασόκα». Παρά το γεγονός ότι ήταν παντοδύναμος και θα μπορούσε εύκολα να καταπιεί τα γειτονικά βασίλεια που του στερούσαν την κατάκτηση όλης της Ινδίας, ο αυτοκράτορας ήταν τώρα αναγεννημένος.

Αηδιασμένος από τον πόλεμο και την ανθρώπινη τραγωδία, σταμάτησε την ιμπεριαλιστική του πολιτική και έστρεψε το βλέμμα του στο εσωτερικό του βασιλείου, προκειμένου να φέρει την ειρήνη και την ευημερία στα εδάφη του. Τα πρωτοποριακά διατάγματά του σκαλίζονταν τώρα σε βράχους και στήλες στα μήκη και τα πλάτη της αυτοκρατορίας για να μπορούν όλοι να γίνουν συμμέτοχοι.

Τα Έδικτα κήρυτταν τη θρησκευτική ελευθερία και την ανεκτικότητα σε κάθε πίστη και δόγμα, την ίδια ώρα που οι αξιωματούχοι του διατάσσονταν ευθέως να λαμβάνουν ειδική μέριμνα για τους φτωχούς, τους κατατρεγμένους και τους ηλικιωμένους. Μέσω των φωτισμένων διαταγμάτων, ο Ασόκα έφτιαξε κέντρα υγείας και ευεξίας για ανθρώπους και ζώα(!), καλούσε τα παιδιά να σέβονται τους γονείς τους, τους πολίτες να σέβονται τους ηλικιωμένους κ.ο.κ.

Οι στύλοι με τις επιγραφές στα ελληνικά και τα αραμαϊκά καλούσαν τον λαό να είναι γενναιόδωρος, την ίδια ώρα που προέβλεπαν τη φύτευση δέντρων με βρώσιμους καρπούς αλλά και τη διάνοιξη πηγαδιών κατά μήκος των δρόμων, ώστε να βρίσκουν σκιά, φαγητό και πόσιμο νερό οι ταξιδιώτες. Παρά τις καινοτόμες διακηρύξεις του, δεν έγιναν όλα τα διάταγμά του δεκτά με ενθουσιασμό, καθώς πολλοί ξεβολεύτηκαν με το μεταρρυθμιστικό όραμα του αυτοκράτορα.

Όπως οι βραχμάνοι μοναχοί, για παράδειγμα, που έβλεπαν ως απειλή στη θρησκεία τους την απαγόρευση των θυσιών ζώων. Κυνηγοί και ψαράδες ενοχλήθηκαν επίσης με τους όρους που τέθηκαν στο κυνήγι της άγριας ζωής, κάνοντας τον Ασόκα να συνειδητοποιήσει πως ό,τι κι αν έκανε, δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει όλο τον λαό του.

Ο αυτοκράτορας έκανε επίσης ό,τι περνούσε από το χέρι του για να προωθήσει τη διάδοση του βουδισμού στα αχανή του εδάφη, παραμένοντας ένας από τους μεγαλύτερους ιεραπόστολους της θρησκείας. Βουδιστικές αποστολές όργωναν τώρα το βασίλειο, ναοί στήνονταν στα μήκη και τα πλάτη του (κάπου 84.000 ναοί και προσκυνήματα) και οι διδασκαλίες του βουδισμού γίνονταν πράξη στα ανώτατα κλιμάκια.

Ο Ασόκα έκανε κάποια στιγμή τον βουδισμό επίσημη θρησκεία του τεράστιου βασιλείου του, παρά τη μικρή απήχηση που φαινόταν να έχουν οι διδασκαλίες του Βούδα στα πέρατα της Ινδίας. Κανείς δεν ξέρει αν η μεταστροφή του στον βουδισμό ήταν γνήσια ή αν αντιθέτως τον χρησιμοποίησε ως όχημα κοινωνικής αλλαγής και ειρηνικής συνύπαρξης, εγκαθιδρύοντας πάντως ένα ανεκτικό κεντρικό σύστημα που φαινόταν να έχει απήχηση στα τόσα διαφορετικά έθνη που αποτελούσαν το βασίλειό του.

Οι ιστορικοί λένε ότι ο Ασόκα έκανε για τον βουδισμό στην Ινδία ό,τι ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος για τον χριστιανισμό στην Ευρώπη και η Δυναστεία των Χαν για τον κομφουκιανισμό στην Κίνα: τον μετέτρεψε σε επίσημη θρησκεία των εδαφών του, βάζοντας τις βάσεις για την παγκόσμια κατόπιν εξάπλωσή του. Παρά το γεγονός ότι μετά το τέλος του (και το τέλος της δυναστείας του) ο βουδισμός πέθανε λίγο πολύ στην Ινδία, οι βάσεις είχαν τεθεί για την εξάπλωσή του έξω από τη χώρα και κυρίως στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία.

Οι εγχάρακτες με τις βουδιστικές γραφές στήλες του υπενθυμίζουν ακόμα και σήμερα τι έκανε ο Ασόκα για το πνευματικό κίνημα που αποτελεί πλέον μια από τις πολυπληθέστερες θρησκείες του κόσμου. Ταυτοχρόνως, ο Ασόκα ο Μέγας πέρασε στα ιστορικά κιτάπια ως ηγεμόνας που κατόρθωσε να ενώσει πολιτισμικά για πρώτη φορά ολόκληρη την Ινδία, δημιουργώντας αυτό που αποκαλούμε σήμερα ινδικό πολιτισμό. Τα πρώτα λίθινα μνημεία τον ινδικού πολιτισμού χρονολογούνται από τη βασιλεία του.

Ο πολυχρονεμένος Ασόκα παραμένει ένας από τους πιο ένδοξους βασιλείς της ιστορίας της Ινδίας, διαδραματίζοντας κεφαλαιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της εθνικής της ταυτότητας. Πέθανε πιθανότατα το 232 π.Χ., έχοντας κυβερνήσει την αχανή αυτοκρατορία του για 36 χρόνια, περνώντας από το μοχθηρό και το ανηλεές στο φωτισμένο και το καλοκάγαθο!

Ο βουδιστικός μύθος ισχυρίζεται ότι το σώμα του καιγόταν για εφτά μερόνυχτα, καθώς παραμένει η δεύτερη σημαντικότερη προσωπικότητα του βουδισμού, πίσω μόνο από τον ίδιο τον Βούδα. Μετά τον θάνατό του, η Δυναστεία των Μαουρία άντεξε άλλα πενήντα χρόνια, καλύπτοντας πια όλη την ινδική χερσόνησο. Ο Ασόκα ο Μέγας είχε επίσης πολλές γυναίκες και αναρίθμητα παιδιά, αν και τα ονόματά τους χάθηκαν στα βάθη του χρόνου.

O Τροχός του Ασόκα με τις 24 ακτίνες (Ασόκα Τσάκρα), που ο ίδιος ονόμαζε «Τροχό του Ντάρμα» και φιγούραρε τόσο στον περίφημο Στύλο του Ασόκα όσο και το Κιονόκρανο με Λιοντάρια του Ασόκα, υιοθετήθηκε ως σύμβολο από το ινδικό κράτος και φιγουράρει έκτοτε πάνω στη σημαία της χώρας, όντας το επίσημο εθνόσημο της Ινδίας μετά την ανεξαρτησία της…

Διαβάστε Περισσότερα...

Tο ξυπνητήρι του Πλάτωνα, το πρώτο ξυπνητήρι στην ιστορία - Δείτε το βίντεο

Ο Αριστόξενος, μαθητής του Αριστοτέλη, δηλώνει, κατά τα γραφόμενα του Αριστοκλή, μουσικολόγου του 2ου αιώνα π.Χ., ότι:«ο Πλάτων εφηύρε το νυκτερινόν ωρολόγιον και το κατασκεύασε με τη μορφή μιας μεγάλης κλεψύδρας».Το πρώτο αυτό αρχαίο ελληνικό υδραυλικό ωρολόγιο λειτουργούσε σαν ξυπνητήρι.

Η λειτουργία αυτού του νυκτερινού ωρολογίου ήταν ως εξής[1]: Από μια μεγάλη κλεψύδρα διάρκειας μεγαλύτερης των 6 ωρών ρέει, μέσω λεπτού ακροφύσιου, νερό πολύ χαμηλής ροής μέσα σε μικρότερο δοχείο που περιέχει αξονικό σιφώνιο.

Η στάθμη του νερού στο δοχείο ανεβαίνει αργά μέχρι να φθάσει το ανώτατο ύψος του σιφωνίου, μέσα σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα π.χ. 6 ωρών. Όταν πληρωθεί το σιφώνιο, το δοχείο αδειάζει απότομα το νερό του μέσω του σωλήνα στο υποκείμενο στεγανό δοχείο. Τότε ο εγκλωβισμένος στο δοχείο αυτό αέρας συμπιέζεται και διαφεύγει από τη σύριγγα, μια σωληνοειδή σφυρίχτρα που παράγει οξύ ήχο. 

Σε 6 ώρες λοιπόν, ή σε οποιοδήποτε άλλο εκ των προτέρων προκαθορισμένο χρονικό διάστημα από τη στιγμή της ενεργοποίησης του μηχανισμού, το νυκτερινό ωρολόγιο σφυρίζει. Ο μηχανισμός ελέγχου της στάθμης του υγρού στο δοχείο είναι και εδώ ένα κλειστό σύστημα ελέγχου.

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας (428-348 π.Χ.) το χρησιμοποιούσε τη νύχτα, ενδεχομένως για να σηματοδοτήσει την έναρξη των ομιλιών του που γίνονταν την αυγή.

Δείτε το βίντεο 

Βιβλιογραφία:

Η. Diels, Antike Technik, Berlin 1914, σελ. 199-200

πηγή

Διαβάστε Περισσότερα...

Η «θεία αναλογία» . Ο μυστηριώδης αριθμός που χρησιμοποίησε ο Φειδίας

  Κάθε οπαδός του Νταν Μπράουν έχει ακούσει γι’ αυτόν τον μυστηριώδη αριθμό που εμφανίζεται παντού- στο ανθρώπινο σώμα, στην αρχιτεκτονική της αρχαιότητας, τη φύση- και κανείς δεν είναι σε θέση να εξηγήσει τη γοητεία που ασκεί. 

Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που υποτίθεται ότι εμφανίζεται στην πραγματικότητα δεν εμφανίζεται, ενώ πολλοί σχετικοί ισχυρισμοί είναι λανθασμένοι.

Ο χρυσός λόγος είναι επίσης γνωστός ως «χρυσή τομή» ή «θεία αναλογία» και αποτελεί ένα μέσο συσχετισμού δύο ποσών.

Τον 19ο αιώνα σε αυτό τον λόγο δόθηκε το όνομα από τον μεγάλο αρχαίο γλύπτη Φειδία (490 π.Χ.), ο οποίος υποτίθεται πως τον χρησιμοποίησε στις αναλογίες των ανθρώπινων μορφών που δημιούργησε.

Η αιτία είναι πως ένας τόσο απλός τύπος δημιουργεί έναν τόσο περίπλοκο και μη αρμονικό αριθμό είναι ότι το φ, όπως και το π, δεν μπορεί να γραφτεί με τη μορφή απλού κλάσματος, γι’ αυτό αποκαλείται άρρητος αριθμός. Οι άρρητοι αριθμοί μπορούν να γραφτούν αποκλειστικά ως μια άπειρη διαδικασία δεκαδικών ψηφίων που δεν επαναλαμβάνονται ποτέ.

Χρυσή σπείρα
«Χρυσή σπείρα» ονομάζεται η σπείρα που απομακρύνεται από το κεντρικό σημείο με έναν παράγοντα του φ ανά τέταρτο της σπείρας. Ένα παράδειγμα που αναφέρεται συχνά είναι το όμορφο όστρακο του Nautilus pompilius (ναυτίλου), μέλους της οικογένειας των οχτάποδων.
Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για «λογαριθμική» σπείρα και όχι για χρυσή. Το 1999 ο αμερικανός μαθηματικός Κλέμεντ Φάλμπο μέτρησε αρκετές εκατοντάδες όστρακα και έδειξε μάλλον ξεκάθαρα ότι η μέση αναλογία ήταν 1 προς 1,33 πολύ μακριά από το 1,618.

Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τον χρυσό λόγο και ο Παρθενώνας είναι το συνηθισμένο παράδειγμα που αναφέρεται ως προς τη χρήση του στην αρχιτεκτονική.
Όμως, όσα διαγράμματα δείχνουν τις πλαϊνές ή μετωπικές όψεις να εμφανίζουν ένα χρυσό ορθογώνιο είτε περιλαμβάνουν ένα κομμάτι αέρα στην κορυφή είτε αφήνουν εκτός κάποια σκαλοπάτια στη βάση.

Ο χρυσός λόγος και ο Ντα Βίντσι
Ο χρυσός λόγος είχε ξεχαστεί για εκατοντάδες χρόνια μετά την πτώση της αρχαίας Ρώμης, ώσπου ο Λούκα Πακιόλι, ένας φραγκισκανός μοναχός και δάσκαλος του Λεονάρντο ντα Βίντσι τον ανέφερε στο De Divina Proportione.
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι εικονογράφησε το βιβλίο αλλά, παρά τα όσα αναφέρονται στον κώδικα Ντα Βίντσι, δεν χρησιμοποίησε τον χρυσό λόγο για να συνθέσει τη «Μόνα Λίζα» ούτε το διάσημο σχέδιο με τον άντρα σε έναν κύκλο και τα άκρα σε έκταση.

Ο τελευταίος ονομάζεται Βιτρούβιος Άνθρωπος από τον Ρωμαίο αρχιτέκτονα Βιτρούβιο, ο οποίος έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. και κατά καιρούς αναφέρεται ως ο «πρώτος μηχανικός στον κόσμο».
Βάσισε τα κτίρια του στις αναλογίες ιδανικού ανθρώπινου σώματος, όπου το ύψος ισούται με το άνοιγμα των χεριών και είναι οκτώ φορές μεγαλύτερο από το μέγεθος της κεφαλής.
Δεν χρησιμοποίησε καθόλου το φ, άσχετα αν ο Φειδίας το είχε χρησιμοποιήσει κάποτε για παρόμοιο τρόπο.

Πηγή: Το βιβλίο ολικής άγνοιας, Τζον Λόϋντ & Τζον Μίτσινσον, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Διαβάστε Περισσότερα...

Κέικ καρότου

 

Υλικά

6 φλιτζάνια καρότα τριμμένα
1 φλιτζάνι καστανή ζάχαρη
1 φλιτζάνι σταφίδες
4 αυγά
1 1/2 φλιτζάνι λευκή ζάχαρη
1 φλιτζάνι φυτικό λάδι
2 κουταλάκια του γλυκού εκχύλισμα
βανίλιας 

1 φλιτζάνι ανανά τριμμένο στραγγισμένο
3 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 

1 1/2 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα
αλάτι
4 κουταλάκια του γλυκού κανέλα τριμμένη
1 φλιτζάνι καρύδια ψιλοκομμένα

Οδηγίες
Σε ένα μεσαίο μπολ, ανακατέψτε τα τριμμένα καρότα και την καστανή ζάχαρη. Αφήστε στην άκρη για 60 λεπτά και στη συνέχεια ανακατέψτε τις σταφίδες.
Προθερμάνετε το φούρνο στους 350 βαθμούς F (175 βαθμούς C). Λαδώνουμε και αλευρώνουμε δύο ταψιά για κέικ 10 ιντσών.
Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε τα αυγά μέχρι να ελαφρύνουν. Χτυπάμε σταδιακά τη λευκή ζάχαρη, το λάδι και τη βανίλια. Ανακατεύουμε με τον ανανά. Ανακατεύουμε το αλεύρι, τη σόδα, το αλάτι και την κανέλα, ανακατεύουμε στο υγρό μείγμα μέχρι να απορροφηθεί. Τέλος ανακατεύουμε το μείγμα καρότου και τα καρύδια. Ρίξτε ομοιόμορφα στα προετοιμασμένα ταψιά.
Ψήνετε για 45 με 50 λεπτά στον προθερμασμένο φούρνο, μέχρι να γίνουν οι δοκιμές του κέικ με μια οδοντογλυφίδα. Ψύξτε για 10 λεπτά πριν το βγάλετε από το τηγάνι. Όταν κρυώσει τελείως, παγώνετε με κρέμα τυριού frosting.

https://easy-and-delicious-recipes.servi.tn

Διαβάστε Περισσότερα...

Συνταγή από τον Όμηρο για την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και χοληστερίνης

Μόνο 2 ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 

Κάντε ένα φάρμακο 6.000 ετών μια παλιά συνταγή για την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης

Έχετε ποτέ ακούσει για Παστέλι;

 Η συνταγή χρονολογείται από 6000 χρόνια πριν. Χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και στη Μέση Ανατολή. Η ειδικότητα αυτή είναι γνωστή ως παστέλ, και ορισμένοι αποκαλούν το ελληνικό πρωινό.

Αυτή η θεραπεία για επιδόρπιο αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου Είναι ίσως η πιο νόστιμη συνταγή που έχετε ποτέ φάει, με τέτοιες θεραπευτικές ιδιότητες.

Χρονολογικά: Στην Ιλιάδα του Ομήρου το παστέλι δόθηκε στους Έλληνες, πολεμιστές πριν από τη μάχη για να έχουν την ενέργεια και την δύναμη για τις σκληρές προσπάθειες και τον αγώνα … Παστέλι αναφέρεται στα αρχαία Αιγυπτιακά αρχεία, όπου οι γυναίκες πήραν να τονώσουν τους ορμονικους αδένες.

Το Παστέλι είναι Ελληνικό παραδοσιακό προϊόν με βάση το σουσάμι και το μέλι. Είναι γλύκισμα τονωτικό, πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, κάλιο, μαγνήσιο, σίδηρο. Οι ρίζες της συνταγής αυτής ξεκινούν από τον Όμηρο στην Ιλιάδα και συνδυάζουν τη γλυκιά γεύση με τις θεραπευτικές ιδιότητες.

Το παστέλι αναφέρεται στην Ιλιάδα ως τρόφιμο που δόθηκε στους στρατιώτες πριν από τις μάχες , για να ενισχύσουν την ενέργειά τους και να τους δώσει δύναμη . Επίσης αναφέρεται σε αρχαία Αιγυπτιακά αρχεία ως φάρμακο που καταναλώνονταν από τις γυναίκες επί το πλείστον, για τόνωση των ορμονών τους και αύξηση στη λίμπιντό τους.

Σύμφωνα με τους ειδικούς διατροφολόγους, το παστέλι περιέχει όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται το σώμα μας , επηρεάζει θετικά την ρύθμιση των λιπιδίων στο αίμα , ρυθμίζει τα επίπεδα της καλής (HDL) και της κακής (LDL) χοληστερίνης και βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος. Το παστέλι μπορεί να καταναλωθεί ως σνακ αλλά θέλει προσοχή στην κατανάλωσή του διότι περιέχει αρκετές θερμίδες.

Μπορείτε να δοκιμάσετε την παρακάτω νόστιμη και υγιεινή συνταγή που θα σας προσφέρει αρκετή ενέργεια για σωματική αλλά και πνευματική προσπάθεια και θα σας βοηθήσει να μειώσετε το άγχος, τη χρόνια κόπωση και την κατάθλιψη. Θα αυξήσει σημαντικά τη λίμπιντό σας και μέσα σε 3 εβδομάδες τακτικής κατανάλωσης θα παρατηρήσετε τα κατευναστικά του αποτελέσματα σε περιπτώσεις χρόνιου άγχους

Τι πραγματικά Παστέλ είναι; Πρόκειται για ένα μείγμα των δύο σούπερ-υγιεινές τροφές: σουσάμι (σησάμι) και μέλι.

Το λένε ακόμη και μια πίτα με σουσάμι (σησάμι) και μέλι.

Τα οφέλη και οι θεραπευτικές ιδιότητες του παστέλ!

Ο συνδυασμός αυτών των δύο συστατικών δίνει όλα χρήσιμα συστατικά όπως: ψευδάργυρος, σίδηρος, φυτικές ίνες, μαγνήσιο, ασβέστιο, χαλκό και μια σειρά από βιταμίνες, ειδικά της ομάδας Β, και σχεδόν όλα τα βασικά συστατικά της υγείας και της λειτουργίας του σώμα.

Σύμφωνα με την έρευνα, ένας συνδυασμός που δημιουργεί μια συνέργεια αυτών των με φυσικά συστατικά είναι αποτελεσματική στον έλεγχο των λιπιδίων στο αίμα, ιδίως της χοληστερόλης.

Παστέλ ιδανική ελέγχουν καρδιακή αρρυθμία, υψηλή πίεση του αίματος και καλύτερη κυκλοφορία.

Σας δίνει την απαραίτητη ενέργεια και δύναμη για βαριά εργασία και να συρρικνωθεί.

Η έρευνα δείχνει ότι η τακτική χρήση με Παστέλι λύνει χρόνια κόπωση, άγχος και κατάθλιψη.

Έχει μεγάλη επίδραση στην χρόνιο στρες, μετά από 3 εβδομάδες τακτικής χρήσης.

Επιβεβαιώθηκε είναι τα οφέλη του μελιού και στο σουσάμι σχετικά με τη μείωση της κατάθλιψης, αρτηριοσκλήρυνση, πολλαπλή σκλήρυνση και η υψηλή αρτηριακή πίεση.

Περιέχει ακόμη και 182 στοιχεία που είναι χρήσιμα για την υγεία του οργανισμού, ειδικά η μεγάλη συγκέντρωση αντιοξειδωτικών που εμποδίζουν την ανάπτυξη του καρκίνου και άλλες σοβαρές ασθένειες.

Η πρόσληψη μόνο ενός ή δύο μπάλες παστέλ πριν από ένα σημαντικό γεγονός, θα σας δώσει μια μακροχρόνια και ισχυρή ενέργεια και είναι μεγάλη «καύσιμο» για ολόκληρο τον οργανισμό.

Σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να δοκιμάσετε και να χρησιμοποιήσετε αυτή την πολύ καλός συνδυασμός.

Η αρχική συνταγή για Παστέλ

Συστατικά:

– 300 γραμμάρια πάστα φτιαγμένα από αγνά έδαφος σουσάμι – 300 γραμμάρια φυσικό μέλι

Για καλό σπιτικό πάστα του εδάφους σουσάμι χρειάζεστε σπόροι πρώτες κύτος σουσάμι και έλαιο της επιλογής σας (συνήθως 2 κουταλάκια του γλυκού λάδι που χρησιμοποιείται για ένα ή μισό φλιτζάνι σπόρους, ανάλογα με το πόσο παχύ θέλετε το μίγμα – που χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον σουσάμι, ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο ). Σε ένα τηγάνι τσιγαρίζουμε τους σπόρους σε ένα τηγάνι χωρίς την προσθήκη λίπους μέχρι να ροδίσουν (5-10 λεπτά, ανακατεύοντας συνεχώς). Να είστε προσεκτικοί ώστε να μην καίγονται όπως το σουσάμι θα γίνει πικρή γεύση. Μετά από αυτό τα βάζουμε σε ένα μπλέντερ μαζί με το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε μέχρι να έχετε μια πάστα η επιθυμητή συνοχή (μπορείτε να προσθέσετε περισσότερο λάδι αν είναι επιθυμητό).

Αναμειγνύονται τα δύο αυτά συστατικά σε ένα μπολ. Και τα δύο συστατικά είναι υγρό, αλλά αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, όταν τα ανακατεύουμε καλά, θα πρέπει να στερεοποιηθεί σε μάζα η οποία μπορεί να διαμορφωθεί σαν ζύμη.

Κατά τη διάρκεια της ανάμειξης, μπορείτε να προσθέσετε το βάρος και μια χούφτα συνθλίβονται κομμάτια καρύδια, αμύγδαλα, φιστίκια ή φουντούκια, αν θέλετε. Μην ψήνετε το μείγμα γιατί μπορεί να χάσουν πολλά χρήσιμα στοιχεία και το φίνο γούστο, πάρα πολύ.

Κάντε μερικές μπάλες ή κάποια άλλη μορφή. Roll τις μπάλες σε ολόκληρη σουσάμι. Βάλτε τις μπάλες Παστέλ σε μια πιατέλα και να τους κρατήσει στο ψυγείο. Μπορείτε να πάρετε 2-3 μπάλες Παστέλ την ημέρα.

Ωστόσο, θα είναι πολύ δύσκολο, όπως την προσπάθειά σας αυτό το νόστιμο γλυκό.

Είναι μέτρια γιατί όπως είναι μια ενέργεια “βόμβες”.

Πηγή: superfoodnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα...