ΣΤΑ ...ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΦΑΣΕΛΙΔΑ

του συγγραφέα και σύγχρονου ιστορικού ερευνητή, Κωνσταντίνου Ν. Θώδη

Η Φασελίδα, πόλη της αρχαίας Λυκίας στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία, ιδρύθηκε τον 5^ο αι. π.Χ. Σε διαφορετικές περιόδους η πόλη βρέθηκε κάτω από την ηγεμονία διαφορετικών κρατών και αυτοκρατοριών. Εδώ, μπορεί κανείς να θαυμάσει την ιστορία και την πορεία ίδρυσης και πτώσης των μεγάλων αρχαίων πολιτισμών. Στη Μικρά Ασία, την οποία σήμερα κατέχει η Τουρκία, διασώθηκαν τα ερείπια πλήθους αρχαίων πόλεων, όπως η Έφεσος, η αρχαιότερη λουτρόπολη στη γη, η Ιεράπολις, η Αφροδισιάδα, η βυθισμένη κάτω από το νερό αρχαία πόλη Σιμένα, η αινιγματική πόλη Σίδη και βέβαια η Φασελίδα στην αρχαία περιοχή της Λυκίας.

Γράφει ο Στράβων – Γεωγραφικά ΙΔ΄- « ... η Φάσηλις με τρία λιμάνια, πόλη αξιόλογη και λίμνη κοντά της. Πάνω της είναι τα Σόλυμα, το βουνό, και η Τερμησσός, πόλη της Πισιδίας που βρίσκεται πάνω από τα στενά απ’ όπου οδηγούμαστε στη Μιλυάδα. Ο Αλέξανδρος κατέστρεψε τη Μιλυάδα θέλοντας να έχει ελεύθερα τα στενά. Κοντά στη Φασήλιδα, παραθαλάσσια είναι τα στενά, απ’ όπου ο Αλέξανδρος πέρασε το στρατό του. Υπάρχει ένα βουνό, ο Κλίμαξ, που βρίσκεται πάνω από τη θάλασσα της Παμφυλίας κι αφήνει πολύ στενό διάδρομο προς το γιαλό που είναι προσπελάσιμος όταν έχει μπουνάτσα, και οι οδοιπόροι περνάνε, ενώ, όταν το πέλαγος φουρτουνάζει, η διάβαση καλύπτεται σχεδόν από τα κύματα. Το πέρασμα πάνω από το βουνό είναι πολύ μακρύ κι απότομο, ενώ χρησιμοποιούν το θαλάσσιο πέρασμα κατά την καλοκαιρία. Ο Αλέξανδρος έτυχε σε κακοκαιρία κι αφήνοντας την υπόθεση στην τύχη, όρμησε να περάσει προτού σηκωθεί το κύμα. Αποτέλεσμα, όλη μέρα η πορεία του στρατού έγινε μέσα στο νερό, ως τον αφαλό. Και αυτή η πόλη ανήκει στη Λυκία, χτισμένη πάνω στα σύνορα προς την Παμφυλία. Δεν συμμετέχει στο Κοινό των Λυκίων. Έχει δική της διοίκηση ...» Με τη Λυκία συνδέεται και ο μύθος της Χίμαιρας. Η Χίμαιρα ήταν μυθικό τέρας που ζούσε στα Πάταρα. Ο Όμηρος στην «Ιλιάδα» έγραψε ότι η Χίμαιρα ήταν τέρας με κεφαλή και λαιμό λέοντα, σώμα κατσίκας και ουρά δράκοντα. Ήταν γέννημα του Τυφώνα και της Έχιδνας και αποτελούσε το φόβητρο όλων των εμβίων όντων της περιοχής.

 Ο βασιλιάς της Λυκίας Ιοβάτης διέταξε τον Βελλεροφόντη να τη σκοτώσει, επειδή η Χίμαιρα λεηλατούσε τα εδάφη του. Ο Βελλεροφόντης το κατόρθωσε με τη βοήθεια του φτερωτού αλόγου Πήγασου. Διηγούνται, πως ο ήρωας είχε προσθέσει στην αιχμή του δόρατός του ένα κομμάτι μολύβι. Το μολύβι έλιωσε από τη ζέστη της φλόγας που εκτόξευε η Χίμαιρα και σκότωσε το θηρίο.

Και συνεχίζει ο Στράβων : « ... Άλλοι θεωρούν ότι το πρώτο όνομα των Λυκίων ήταν Σόλυμοι, κι έπειτα Τέρμιλοι, από αυτούς που ήρθαν από την Κρήτη, με τον Σαρπηδόνα. Λύκιοι ονομάστηκαν από τον Λύκο, το γιο του Πανδίονα, που έχασε την εξουσία και τον διαδέχθηκε ο Σαρπηδών ...  θεωρούν τους σημερινούς Μιλύες ως τους Ομηρικούς Σολύμους.» Ο Μόψος ήταν γιος της Μαντώς, κόρης του μάντη Τειρεσία. Σε αυτόν αποδίδουν την ίδρυση της Κολοφώνας. Ο Μόψος κατ’ εντολή της μητέρας του έστειλε το Λάκιο, τον ιδρυτή της Φασελίδας, και τη συνοδεία του στη Λυκία. Ωστόσο, σχετικά με τους λόγους που κίνησαν τον Λάκιο να έρθει εδώ, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη για την κτίση αποικίας την περίοδο του Τρωϊκού πολέμου, γεγονός το οποίο καθιέρωσε τον Λάκιο ως έναν από τους δορυφόρους του Μόψου εξουσιάζοντας τη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας. 

Συνεχίστε την ανάγνωση ΕΔΩ