Περί βιβλιοθηκών...και θλίψης

-Τ᾿ ἀγάλματα εἶναι στὸ μουσεῖο.

Καληνύχτα.

-... γιατὶ τ᾿ ἀγάλματα δὲν εἶναι πιὰ συντρίμμια,

εἴμαστε ἐμεῖς. Τ᾿ ἀγάλματα λυγίζουν ἀλαφριὰ ... καλή-

νύχτα.

Ὁ Ἡδονικὸς Ἐλπήνωρ

Γιῶργος Σεφέρης - Κίχλη

Η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη στην ιστορία του αρχαίου κόσμου, η θαυμαστή βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, καταστράφηκε! Όχι μόνο μια φορά όμως. Πολλές. Οι σύγχρονοι μελετητές διαφωνούν. Ο αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος σε εφαρμογή των διαταγμάτων του αυτοκράτορα Θεοδοσίου; Από τον χαλίφη Ομάρ και την περιβόητη φράση του: «Αν περιέχουν αυτά τα χειρόγραφα ό,τι και το Κοράνιο είναι περιττά. Αν περιέχουν πράγματα αντίθετα, τότε είναι επιζήμια»; Η ιστορική έρευνα δεν έχει καταλήξει. Ίσως η οπτική του κάθε ερευνητή επηρεάζει το επιστημονικό του συμπέρασμα. Ένα συμπέρασμα όμως κυλάει αβίαστο. Στο όνομα του θεού, του όποιου θεού, στο όνομα της αλήθειας, της όποιας αλήθειας, βιβλία καίγονται, βιβλιοθήκες καταστρέφονται, αγάλματα γκρεμίζονται. Ο φανατικός και ο μισαλλόδοξος δεν έχουν μνήμη και παρελθόν. Και για την ακρίβεια η μνήμη και η γνώση που κρύβει, το παρελθόν και οι εμπειρίες του είναι εχθροί του. Εχθροί πιο επικίνδυνοι και από τους ίδιους τους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι μπορεί κάποια στιγμή να επιβιώσουν, φοβισμένοι, καλυμμένοι με την μπούργκα της σιωπής. Υπάκουοι, πειθήνιοι, απονευρωμένοι από κάθε ιδέα.

«Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο στόχος,
το νου σου ε;» Καμιά φορά - Κ. Γώγου

Η ποίηση και οι ιδέες. Το μυαλό των ανθρώπων. Αυτό θα απελευθερώσει από τα δεσμά του φόβου. Και αυτό είναι ο στόχος του κάθε φανατικού. Στο όνομα του οποιοδήποτε θεού ή της αλήθειας του. Βιβλία, βιβλιοθήκες, μουσεία.

Πόση θλίψη κρύβουν οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου την προηγούμενη εβδομάδα. Οργή, θυμός, ένταση, αλλά κυρίως θλίψη. Θλίψη για το τετελεσμένο των πράξεων. Τα βιβλία στη Μοσούλη κάηκαν για πάντα. Δεν αλλάζει και δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό. Τα αγάλματα της Νινευή σταμάτησαν να μας ιστορούν το παρελθόν. Εξαφανίστηκαν για πάντα. Θλίψη για το οριστικό. Χίλιες και μία νύχτες πολιτισμών σβήνουν στο βαθύ σκοτάδι του μίσους και του φόβου. Τι φοβάται ο τζιχαντιστής ότι θα του κάνει ένα βιβλίο; Ξέρει βαθιά μέσα του ότι είναι όπλο; Ίσως έρθουν μέρες ειρηνικές στη Μοσούλη, μέρες ευημερίας και ηρεμίας, μέρες που οι άνθρωποι δεν θα φοβούνται πια. Τα βιβλία όμως θα είναι στάχτη. Και ένα κομμάτι της μνήμης των ανθρώπων χαμένο για πάντα...

«...στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά...

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ ...» Ν. Γκάτσος

Καλλίμαχος

avgi.gr