Η ανατροφή των κοριτσιών και η εκπαίδευση των αγοριών στην αρχαία Σπάρτη

Στη Σπάρτη, τα κορίτσια ανατρέφονταν με τον ίδιο τρόπο που ανατρέφονταν και τα αγόρια. Μάθαιναν γραφή, ανάγνωση και μουσική, αλλά το βάρος έπεφτε στη σωματική εκγύμναση.

Μαζί με τα αγόρια, τα κορίτσια ασκούνταν στην πάλη, στο τρέξιμο, στον ακοντισμό και στη δισκοβολία. Επίσης, τα νεαρά κορίτσια έπαιρναν μέρος σε ειδικούς γυναικείους αγώνες, τους οποίους μπορούσαν να παρακολουθήσουν, ως θεατές, τα αγόρια.

Αυτού του είδους η ανατροφή και η εκπαίδευση είχε ως στόχο να αποκτήσουν τα κορίτσια δυνατό και υγιές σώμα, ώστε να αντέξουν εύκολα τους πόνους της γέννας και να φέρουν στον κόσμο γερά και υγιή παιδιά, προς όφελος της πολιτείας

Η νεαρή Σπαρτιάτισσα δεν είχε κανένα κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στον νεαρό Σπαρτιάτη, αφού το σύστημα ανατροφής της την έκανε να νιώθει ίση με αυτόν.

Γενικά, τα κορίτσια στη Σπάρτη απολάμβαναν ελευθερίες που ήταν άγνωστες για τα κορίτσια των περισσότερων ελληνικών πόλεων. Τέλος, η Σπαρτιάτισσα παντρευόταν σε μεγαλύτερη ηλικία απ’ αυτήν που συνήθως παντρεύονταν οι άλλες Ελληνίδες.

Όταν έκλειναν τα επτά τους χρόνια, τα αγόρια, σε αντίθεση με τα κορίτσια, έφευγαν από το σπίτι και την εκπαίδευσή τους αναλάμβανε εξολοκλήρου η πολιτεία. Έμπαιναν σε ομάδες και ζούσαν ομαδική ζωή, που ήταν βασισμένη στη σκληραγωγία και την πειθαρχία.

Υπεύθυνος για την αγωγή των αγοριών ήταν ο παιδονόμος, ο οποίος είχε ως βοηθούς του νεαρούς μαστιγοφόρους που είχαν ως έργο τους την τιμωρία των άτακτων ή των τεμπέληδων. Τα αγόρια μάθαιναν γραφή, ανάγνωση και μουσική, αλλά κυρίως ασκούσαν σκληρά το σώμα τους, τρέχοντας, παλεύοντας και ρίχνοντας ακόντιο και δίσκο.

Ταυτόχρονα, διδάσκονταν την υπακοή στους ανωτέρους και μάθαιναν τον ασκητικό τρόπο ζωής. Περπατούσαν ξυπόλητα, φορούσαν τα ίδια ρούχα χειμώνα και καλοκαίρι, και τρέφονταν λιτά.

Για να εξασφαλίσουν περισσότερη τροφή και να καταπολεμήσουν την πείνα τους, είχαν την ελευθερία να κλέβουν τρόφιμα, αρκεί να μην συλλαμβάνονταν την ώρα της κλοπής, γιατί τότε τιμωρούνταν σκληρά, όχι επειδή προσπάθησαν να κλέψουν, αλλά επειδή δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν με επιτυχία το έργο τους.

Σε όλες τους τις δραστηριότητες, τα αγόρια δεν έμεναν ποτέ χωρίς την επίβλεψη κάποιου ανώτερου. Όταν απουσίαζε ο παιδονόμος, τη θέση του έπαιρνε οποιοσδήποτε διαθέσιμος εκείνη την ώρα πολίτης. Κι αν δεν υπήρχε κανένας πολίτης διαθέσιμος, επικεφαλής έμπαινε ο καλύτερος νέος από κάθε ομάδα.

Είναι φανερό ότι αυτού του είδους η εκπαίδευση είχε ως στόχο να μετατρέψει τους νεαρούς Σπαρτιάτες σε ικανότατους πολίτες και πολεμιστές, προκειμένου να υπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πολιτεία.

Στη Σπάρτη, το άτομο "θυσιαζόταν" υπέρ του συνόλου και η ατομική προσωπικότητα είχε νόημα μόνο ως κτήμα της πολιτείας, του κράτους. Από τη στιγμή της γέννησής τους, οι Σπαρτιάτες και οι Σπαρτιάτισσες ανήκαν στο Σπάρτη και, μέχρι τον θάνατό τους, ζούσαν για να την υπηρετούν και να αυξάνουν τη δύναμη και την αίγλη της.

egriechen.info