Amfipoli News: Μετά το 2009 η χώρα εισήλθε σε φάση αλυσιδωτών χρεοκοπιών

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Μετά το 2009 η χώρα εισήλθε σε φάση αλυσιδωτών χρεοκοπιών


Η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2009 και τον Μάιο του 2010 ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ) πέταξε τον ελληνικό λαό στον Καιάδα των μνημονίων. Όταν λέμε ελληνικό λαό σαφώς δεν εννοούμε τη μεταπολιτευτική κομματική νομενκλατούρα της μίζας και της αρπαχτής, αλλά τους μισθοσυντήρητους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Όσοι στο παρελθόν και ιδίως μετά το 1980, είχαμε ενδιατρίψει στο δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, είμαστε συνειδητοποιημένοι γνώστες ότι οι αθεράπευτες ενδογενείς παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, με νομοτελειακή συντέλεια θα οδηγούσαν τα Δημόσια Οικονομικά της χώρας σε χρεοκοπία.

Το αχρείο, το διεφθαρμένο και το ανεπαρκέστατο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα εξουσίας, ήταν και εξακολουθεί να είναι το πρωταρχικό αίτιο των αλυσιδωτών χρεοκοπιών της χώρας από το 2009 έως σήμερα. Όταν ο υποφαινόμενος και ορισμένοι άλλοι αρθρογράφοι και ερευνητές, μέσα από τις σελίδες του Οικονομικού Ταχυδρόμου από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ασκούσαμε δριμύτατη κριτική στις αγκυλώσεις και τις διαρθρωτικές αδυναμίες του κοινωνικοοικονομικού μας συστήματος, που προκαλούσαν την συνεχή καταβαράθρωση της εθνικής οικονομίας και την δραματική άνοδο του δημοσίου χρέους, οι βαρουφάκιδες και οι λαπαβίτσες ήταν από τους βολεμένους των κυβερνητικών μηχανισμών εξουσίας και τα έβλεπαν όλα ρόδινα. Αυτοί οι βολεμένοι κύριοι είναι που φέρουν την ευθύνη για τα δράματα που ζούμε σήμερα και έχουν το θράσος με το Grexit, να υπόσχονται παππούς με πετραχήλια σε δύσμοιρους και φτωχοποιημένους πολίτες. 
Στο βιβλίο μου, «Ελληνική Οικονομία: Πολιτική για την ανάπτυξη και την εξυγίανση των Δημοσίων Οικονομικών» (Αθήνα: Εκδόσεις το Οικονομικό, 1996), στο τελευταίο Κεφάλαιο των γενικών συμπερασμάτων, έγραφα τα εξής αξιομνημόνευτα: «Όσα μέτρα σταθεροποιητικής πολιτικής έχουν εφαρμοστεί στη χώρα μας από τον Οκτώβριο του 1985 και μέχρι σήμερα, αποσκοπούσαν κυρίως στη μείωση των κρατικών χρεών και ελλειμμάτων της εθνικής μας οικονομίας …. Κατά την περίοδο 1980-1995, το ΑΕΠ της Ελλάδας σε σταθερές τιμές αυξανόταν κάθε χρόνο με ρυθμό μόλις 1,4% .... Η περίπτωση της ελληνικής οικονομίας είναι χαρακτηριστική. Η αδυναμία όλων των κυβερνήσεων μετά το 1980, να καλύψουν τις δημόσιες δαπάνες με υγιείς φορολογικούς πόρους, δηλαδή με φορολογικά έσοδα τα οποία θα προέρχονται από τη σταθερή και μακρόπνοη αναπτυξιακή διαδικασία, συνέβαλε ώστε οι επιπρόσθετες δημόσιες δαπάνες να χρηματοδοτούνται με πιστωτικά έσοδα, δηλαδή δημόσιο εσωτερικό και εξωτερικό δανεισμό. Η υπέρβαση των δημοσίων δαπανών έναντι των εσόδων, συνεπάγεται τη διεύρυνση των κρατικών ελλειμμάτων, η χρηματοδότηση των οποίων με εσωτερικό και εξωτερικό δανεισμό, συντελεί στην αύξηση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος… Η ύπαρξη υψηλών κρατικών ελλειμμάτων αποτελεί παράγοντα τροφοδότησης της παραοικονομίας και δημιουργίας συνθηκών ανισοκατανομής του εθνικού μας εισοδήματος. Ποιες είναι οι οικονομικές τάξεις του πληθυσμού, οι οποίες σε συνθήκες ύφεσης της οικονομίας και μείωσης του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων μπορούν και δανείζουν το δημόσιο για να χρηματοδοτεί τα ελλείμματά του; Ασφαλώς κάποιες εισοδηματικές τάξεις και φορείς, που έχοντας την οικονομική άνεση να δανείζουν το δημόσιο, βλέπουν να επαυξάνουν τον πλούτο τους, λόγω των υψηλών εισοδημάτων που αποκομίζουν από τόκους…. η εξυγίανση των Δημοσίων Οικονομικών της Ελλάδας, προϋποθέτει την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας του οικονομικού μας συστήματος, ώστε ο διακαής πόθος της επιτάχυνσης των ρυθμών ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από στόχος να γίνει πραγματικότητα». 
Αυτά έγραφα πριν 20 χρόνια. Οι λαφαζάνιδες, οι στρατούλιδες, οι βαρουφάκιδες και οι λαπαβίτσες της εποχής εκείνης, υποστήριζαν ότι τα κρατικά ελλείμματα κάνουν καλό στην ελληνική οικονομία, γιατί συνιστούν δαπάνες που γίνονται για κοινωνικούς σκοπούς. Και όταν τους λέγαμε ότι τα ελλείμματα φουσκώνουν το χρέος και κάποια στιγμή το δημόσιο χρέος θα μας καταπιεί όλους, μας έλεγαν δεν τρέχει τίποτα, γιατί το χρέος είναι λογιστικό μέγεθος. Δυστυχώς, μετά το 2009 η πατρίδα εισήλθε σε φάση αλυσιδωτών χρεοκοπιών και οι λαφαζάνιδες, οι λαπαβίτσες και το κακό συναπάντημα, ανακάλυψε νέο παραμύθι, το παραμύθι της δραχμής. Οι άνθρωποι εξαρτούν την πολιτικοοικονομική τους επιβίωση από την παραπλάνηση των πολιτών. Όσα λένε περί Grexit δεν έχουν ουδεμία τεχνοκρατική τεκμηρίωση και μάλλον εξυπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς. Ο καιροσκοπισμός τους επιβεβαιώνεται από την αδιαμφισβήτητη διαπίστωση, ότι αρκετοί από τους λομπίστες της δραχμής είναι πάμπλουτοι, με πολλά εκατομμύρια ευρώ καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού.


Πηγή: kontranews.gr
Διαβάστε επίσης:



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου