Το ούζο είναι αμιγώς ελληνικό προϊόν, που φτιάχνεται από καθαρό αλκοόλ και ποικιλία από αρωματικά, μπαχαρικά ακόμη και φρούτα.
Η διαδικασία παρασκευής του ούζου μοιάζει με εκείνη του τσίπουρου αλλά κάπως παραλλαγμένη.
Το τσίπουρο αρωματίζεται στη δεύτερη απόσταξη με γλυκάνισο για να πάρει τη μυρωδιά ή δεν αρωματίζεται καθόλου και είναι όμοιο με τη ρακή.
Αντίθετα, το ούζο έχει ως πρώτη ύλη τις φυσικές γλυκαντικές ουσίες, όπως το γλυκάνισο, το μάραθο, τα χαρούπια, τη μελάσα και φρούτα όπως σύκα ή δαμάσκηνα που τοποθετούνται κατευθείαν στον άμβυκα για να πάρει το απόσταγμα το άρωμα.
Το τσίπουρο αρωματίζεται στη δεύτερη απόσταξη με γλυκάνισο για να πάρει τη μυρωδιά ή δεν αρωματίζεται καθόλου και είναι όμοιο με τη ρακή.
Αντίθετα, το ούζο έχει ως πρώτη ύλη τις φυσικές γλυκαντικές ουσίες, όπως το γλυκάνισο, το μάραθο, τα χαρούπια, τη μελάσα και φρούτα όπως σύκα ή δαμάσκηνα που τοποθετούνται κατευθείαν στον άμβυκα για να πάρει το απόσταγμα το άρωμα.
Γιατί μόλις αναμειχθεί με νερό θολώνει
Τα αιθέρια έλαια των αρωματικών συστατικών (γλυκάνισο, μάραθο κτλ) που αλλιώς ονομάζονται τερπένια, διαλύονται με το νερό και δίνουν το λευκό-θολό χρώμα.
Στα τερπένια οφείλεται και η χαρακτηριστική μυρωδιά και γεύση του ούζου.
Η αραίωση του ούζου με το νερό, επιτρέπει την εντονότερη ευωδιά, καθώς τα αιθέρια έλαια διαλύονται.
Τα αιθέρια έλαια των αρωματικών συστατικών (γλυκάνισο, μάραθο κτλ) που αλλιώς ονομάζονται τερπένια, διαλύονται με το νερό και δίνουν το λευκό-θολό χρώμα.
Στα τερπένια οφείλεται και η χαρακτηριστική μυρωδιά και γεύση του ούζου.
Η αραίωση του ούζου με το νερό, επιτρέπει την εντονότερη ευωδιά, καθώς τα αιθέρια έλαια διαλύονται.
Θεωρούνταν εκλεκτό ποτό, γι’ αυτό και διαδόθηκε άμεσα και υπήρξε ζήτηση από το εξωτερικό.
Οφέλη στον οργανισμό
Όπως κάθε αλκοολούχο ποτό, έτσι και το ούζο, πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο.
Το ένα ποτηράκι ούζο έχει περίπου 150 θερμίδες, όμως ωφελεί την υγεία λόγω των συστατικών του.
Ο γλυκάνισος βοηθά στη σωστή λειτουργία του εντέρου, ενώ συμβάλλει και στην απορρόφηση του σιδήρου από τις τροφές.
Το ούζο έχει τη ιδιότητα να διαστέλλει τα αγγεία και με αυτό τον τρόπο μειώνει την αρτηριακή πίεση.Τα τερπένια, έχουν αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση, που προστατεύουν τα κύτταρα από παθήσεις, μεταξύ των οποίων η καρδιοπάθεια, κάποιες μορφές καρκίνου και άλλες νευρολογικές ασθένειες.
Έρευνες δείχνουν, ότι τα συστατικά του ούζου καταπολεμούν παθήσεις του ήπατος και ανακουφίζουν τους ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο του Crohn.
Όπως κάθε αλκοολούχο ποτό, έτσι και το ούζο, πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο.
Το ένα ποτηράκι ούζο έχει περίπου 150 θερμίδες, όμως ωφελεί την υγεία λόγω των συστατικών του.
Ο γλυκάνισος βοηθά στη σωστή λειτουργία του εντέρου, ενώ συμβάλλει και στην απορρόφηση του σιδήρου από τις τροφές.
Το ούζο έχει τη ιδιότητα να διαστέλλει τα αγγεία και με αυτό τον τρόπο μειώνει την αρτηριακή πίεση.Τα τερπένια, έχουν αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση, που προστατεύουν τα κύτταρα από παθήσεις, μεταξύ των οποίων η καρδιοπάθεια, κάποιες μορφές καρκίνου και άλλες νευρολογικές ασθένειες.
Έρευνες δείχνουν, ότι τα συστατικά του ούζου καταπολεμούν παθήσεις του ήπατος και ανακουφίζουν τους ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο του Crohn.
Η ιστορία του
Η παραγωγή του ούζου ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα με βασικές πόλεις την Καλαμάτα και τον Τύρναβο.
Αρχικά ονομαζόταν «τσίπουρο μεταβρασμένο».
Θεωρούνταν εκλεκτό ποτό, γι’ αυτό και διαδόθηκε άμεσα και υπήρξε ζήτηση από το εξωτερικό.
Η παραγωγή τσίπουρου γύρω στο 1920 αντιμετώπισε προβλήματα λόγω της φυλλοξήρας, που κατέστρεφε τους αμπελώνες.
Όμως η εξαγωγή των προϊόντων δεν σταμάτησε.
Έτσι, σε μια παρτίδα με κατεύθυνση το εξωτερικό, η μεταφορική εταιρεία έγραψε πάνω σε κούτες που περιείχαν καλής ποιότητας τσίπουρο «USO MASSALIA» δηλαδή προς χρήση στη Μασσαλία.Για χρόνια, το uso Massala σήμαινε τσίπουρο εξαιρετικής ποιότητας και στη συνέχεια καθιερώθηκε η ονομασία «ούζο», για το τσίπουρο που είχε έντονη μυρωδιά, ήταν δηλαδή πολύ αρωματισμένο και πρόκειται για το σημερινό ούζο.
Παραδοσιακά, το ούζο συνοδεύεται με θαλασσινούς μεζέδες, χταπόδι, παστά και άλλα.
Η παραγωγή του ούζου ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα με βασικές πόλεις την Καλαμάτα και τον Τύρναβο.
Αρχικά ονομαζόταν «τσίπουρο μεταβρασμένο».
Θεωρούνταν εκλεκτό ποτό, γι’ αυτό και διαδόθηκε άμεσα και υπήρξε ζήτηση από το εξωτερικό.
Η παραγωγή τσίπουρου γύρω στο 1920 αντιμετώπισε προβλήματα λόγω της φυλλοξήρας, που κατέστρεφε τους αμπελώνες.
Όμως η εξαγωγή των προϊόντων δεν σταμάτησε.
Έτσι, σε μια παρτίδα με κατεύθυνση το εξωτερικό, η μεταφορική εταιρεία έγραψε πάνω σε κούτες που περιείχαν καλής ποιότητας τσίπουρο «USO MASSALIA» δηλαδή προς χρήση στη Μασσαλία.Για χρόνια, το uso Massala σήμαινε τσίπουρο εξαιρετικής ποιότητας και στη συνέχεια καθιερώθηκε η ονομασία «ούζο», για το τσίπουρο που είχε έντονη μυρωδιά, ήταν δηλαδή πολύ αρωματισμένο και πρόκειται για το σημερινό ούζο.
Παραδοσιακά, το ούζο συνοδεύεται με θαλασσινούς μεζέδες, χταπόδι, παστά και άλλα.
valueforlife.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου