Μια ραδιοφωνική συζήτηση ανάμεσα στον οικοδεσπότη γνωστό δημοσιογράφο, Γιώργο Τράγκα και το μέλος της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών, Ηλία Κονοφάγο, καταφέρνει να δώσει κάποιες βασικές απαντήσεις μέσα στη μικρή διάρκεια μιας τέτοιας ευκαιρίας.
Αυτό είναι επιτυχία παρότι όπως θα διαπιστώσει κανείς που θα επιλέξει να ακούσει το απόσπασμα της εκπομπής, ο δημοσιογράφος συνήθως μιλάει περισσότερο από τον καλεσμένο του, ενώ κάποιες από τις απαντήσεις διακόπτονται πριν καλά καλά ολοκληρωθούν.
Όμως, ω του θαύματος, απαντήσεις δίνονται και είναι αρκούντως διαφωτιστικές, άρα η εκπομπή παίρνει σε γενικές γραμμές καλό βαθμό! Που είναι τα εκτιμώμενα ελληνικά κοιτάσματα και τι ισχύει για περιοχές όπως το Ιόνιο, Νότια της Πελοποννήσου και Νότια-Νοτιοδυτικά της Κρήτης; Πως συμπεριφέρονται οι κολοσσοί του χώρου διεθνώς; Πως κατανέμονται τα κέρδη αυτής της δραστηριότητας κατά πάγια διεθνή πρακτική; Ποιες είναι οι επίμαχες περιοχές και ποιες οι προσδοκίες;
Το κόστος της δραστηριότητας είναι τεράστιο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, μπορεί στα καθαρά κέρδη το κράτος παίρνει το 65% και η εταιρία το 35%, όμως χρειάζονται δεκάδες γεωτρήσεις σε κάθε στόχο, με το κόστος καθεμιάς να ανέρχεται στα 200 εκατομμύρια δολάρια!
Αξίζει να δαπανήσει κανείς λίγα λεπτά για να ακούσει τη συζήτηση. Οι απαντήσεις είναι στοχευμένες και ξεκαθαρίζουν το τοπίο μακριά από συνωμοτικού τύπου προσεγγίσεις. Κυρίως όμως αποδεικνύεται, ότι καθοριστικός παράγοντας είναι αφενός η καταπολέμηση του τέρατος της γραφειοκρατίας και αφετέρου τα «καθαρά χέρια» αυτών που εμπλέκονται στη διαδικασία.
Στην πρώτη περίπτωση αρκεί να αναφερθεί ότι ενώ σε… πολιτισμένες χώρες συμβάσεις υπογράφονται ακόμα και σε 4-6 μήνες, στην Ελλάδα μας, παρότι ο κόσμος υποφέρει από τη λιτότητα και το μέλλον του είναι υποθηκευμένο μέχρι το 2060 χωρίς βεβαιότητα στην επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος της οικονομικής σταθεροποίησης, παιδεύουμε τις συμβάσεις ήδη 3,5 χρόνια.
Κι όλα αυτά προστίθενται στην υπέρ-δεκαετή καθυστέρηση στην έναρξη της διαδικασίας, καθώς τα ιλιγγιώδη σε οικονομικούς όρους συμφέροντα όσων επωφελούνταν από την εισαγωγή υδρογονανθράκων, υπονόμευαν – με επιτυχία όπως αποδεικνύεται στην πράξη – κάθε προσπάθεια της χώρας να επωφεληθεί και να έχει γλιτώσει πολλά…
Στη δεύτερη περίπτωση, ο πειρασμός πρόταξης ιδιοτελών υπολογισμών και όχι εθνικών, καθώς συχνά σε θέσεις ευθύνης που θα κάνουν τις διαπραγματεύσεις με τις εταιρίες τοποθετούνται συγγενείς, φίλοι, κολλητοί και δεν τις αναλαμβάνει ομάδα ειδικών με εποπτεία σε διάφορα επίπεδα.
Αυτό θα έπρεπε να αποτελεί την πεπατημένη παράλληλα με ξεκάθαρες και ορθολογικές εθνικές θέσεις όσον αφορά τη στόχευση της διαπραγμάτευσης (άμα τελειώσεις γρήγορα πάλι κερδισμένος είσαι, από το να εξασφαλίσεις λίγο παραπάνω αλλά για να το πετύχεις να δαπανήσεις π.χ. μια τριετία), ώστε να ενταφιαστούν οι διαχρονικές παθογένειες της χώρας, αυτές που τη χρεοκόπησαν.
defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου